<$BlogRSDUrl$>

9.10.07

Το πορτραίτο του καλλιτέχνη. 

Το από κάτω ποστ είναι βαρύ και θέλει λίγο χρόνο να φορτώσει. Πρόκειται για ένα μουλτικλεψγραψκάστ. Ελπίζω οι πολιτικοί και οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες να μην αγνοήσουν το, μικρό αλλά δυναμικό, κίνημα των μουλτικλεψγραψκαστάδων.

*


Σαν μόττο:





Σάουντρακ:









Μπάντζο παίζει ο Ρόμπερτ Κραμπ. Μαζί του οι Cheap Suit Serenaders.

Βοnus: Ένας ολόκληρος δίσκος.



κλικ


Όπως το θυμάμαι: Στα γραφεία-βιβλιοπωλείο του περιοδικού Βαβέλ. Η κουβέντα, με την Π.Κ., ήρθε στον Κραμπ. Του είχαν στείλει γράμμα για να τους δώσει την άδεια, και να συννενοηθούν για τα οικονομικά, προκειμένου να δημοσιεύσουν ένα κόμικ του της ηρωικής εποχής. Η απάντηση του ήταν θετική. Δεν ήθελε δραχμή για τη δημοσιεύση. Κάντε ό,τι θέλετε με δαύτο...


















κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος.



milquetoast = sissy =
a timid man or boy considered
childish or unassertive
simper = ρ. χαμογελώ αυτάρεσκα ή
βλακωδώς


κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος.


*


Η οικογένεια.






*


κλικ στην εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος.








κλικ για μεγαλύτερο μέγεθος.


κλικ για μεγαλύτερο μέγεθος.






*


Ο Ρόμπερτ Χιούτζες*, κριτικός τέχνης, είχε δηλώσει: "Crumb is the Breughel of the twentieth century". O Κραμπ, κατά κάποιο τρόπο, απαντάει:



Ο Χιούτζες δεν φείδεται συγκρίσεων (απ ό,τι φαίνεται τον γουστάρει πολύ τον Κραμπ):"Robert Crumb is a kind of American Hogarth, a moralist with a blown mind." *


*


Crumb (1994) του Terry Zwigoff:




*

Ρόμπερτ Κραμπ. Με μεγάλωσε. Το 2005 η εφημερίδα Γκάρντιαν του αφιέρωσε μια βδομάδα.

*



Κλικ στην εικόνα για μια ακόμα φωτό
του Ρόμπερτ Κραμπ. Με τη γυναίκα του Αλιν.

*


ΥΓ.



buzz it!

 

Comments:
Διασκεδαστικότατον το διδακτορικόν. Αλλά αφού την γνωρίζετε την τεχνική, γιατί δεν μεταφράζετε το κείμενο των balloons;
 
Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε το πολυπληθές κοινό μας. Άλλωστε τα διδακτορικά πρέπει πάντα να περιβάλλονται από έναν αέρα μυστηρίου.
 
τι ολοκληρομενο ποστ.
ωραιος τυπος μου φαινεται αυτος.
το τελευταιο βιντεο μου αρεσε πολυ.
επαιρνα βαβελ και παραπεντε με μανια, τα μαζευα κιολας,ισως καπου στο πατρικο μου να υπαρχουν ακομα.
 
Μερικοί άνθρωποι βγαίνουν με το μπλοκάκι τους να βρουν τροφή όπως εμείς βγαίνουμε με το καλαθάκι μας να πάρουμε το καθημερινό μας ψωμί και γάλα. Λυπάμαι που δεν ξέρω να ζωγραφίζω.
 
*
Σκέτοε, κι εμένα μ αρέσει ιδιαίτερα το δεύτερο βίντεο. Και μερσί.

Dianathenes, είχα ακούσει τον Κραμπ (δεν θυμάμαι πού) να επαναλαμβάνει το ρητό του Απελλή (κατά Πλίνιο): Ούτε μια μέρα χωρίς [να τραβήξεις μια] γραμμή (Nulle dia sine linea *).

Στα αγγλικά το άκουσα βεβαίως....

*
 
Έξοχο, Κουκ!
 
*
Πάνο, ευχαριστώ. Παρακάτω, αφιερωμένη, μια σάρωση ακόμα, από τα "σημειωματάρια" του καλλιτέχνη. Ενδιαφέρων συνδυασμός λόγου και εικόνας. :)

Δεν την έβαλα φάτσα-κάρτα μη τυχόν με τρέχουνε... Όχι ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικά τολμηρό...

Εδώ.

*
 
Βλέπε εδώ την αντιδραση μου στο καταληκτικό ποστ σου! :
http://etcetcetcetc.blogspot.com/2007/10/blog-post_14.html
 
Από τα καλύτερά σου.
Thanks kuk!
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?