<$BlogRSDUrl$>

15.1.08

Εγωισμός. 

"Είναι η μέρα σου σήμερα. Με πήρε ο Π. τηλέφωνο. Σχεδόν δεν μπορεί να μιλήσει. Πεθαίνω μου είπε. Δεν μιλούσε καθαρά. Δεν ξέρω τι έχει πάρει. Μπορεί να έχει πάρει και ταβόρ. Τον έπεισα να αφήσει την πόρτα του μισάνοιχτη. Ο γιατρός δεν μπορεί να πάει, εγώ δεν μπορώ να αφήσω το παιδί..."

Οδηγώ και τον φαντάζομαι σωριασμένο στο πάτωμα, πνιγμένο στον εμετό του. Είμαι έτοιμος για όλα, δεν με νοιάζει τίποτα. Ο Π. μένει στο ισόγειο. Έχει πράγματι αφήσει την πόρτα μισάνοιχτη. Μια φωτεινή λουρίδα φαίνεται από το τζάμι της εισόδου της πολυκατοικίας. Αλλά η πόρτα της εισόδου είναι κλειδωμένη. Χτυπάω, ξαναχτυπάω το κουδούνι. Η φωτεινή λουρίδα αμετάβλητη. Τώρα μάλιστα! Τηλέφωνο στο 166. Με παραπέμπουν στο 100. Αν χρειαστεί να παραβιαστεί η πόρτα, η παρουσία της αστυνομίας κρίνεται απαραίτητη. 100. Ζητούν πλήρη στοιχεία. Πιθανή απόπειρα αυτοκτονίας, το και το, δεν ξέρω περισσότερα. "Έρχεται περιπολικό εντός ολίγου, περιμένετε".

Περιμένω. Το διπλανό σουβλατζίδικο κλείνει εκείνη την ώρα. Οι εργαζόμενοι με κοιτάζουν καλά καλά. Το περιπολικό φτάνει λίγο αργότερα. Τρία παιδάκια κι ένας μεγαλύτερος. Τους εξηγώ τι φοβάμαι. Ανάβουν τους μακρόστενους φακούς τους. Ένα αυτοκίνητο σταματάει πίσω από το περιπολικό.
-Κλείσαμε το δρόμο.
-Μπα, δικοί μας είναι.

Το αυγό του Κολόμβου. Χτυπάνε όλα τα κουδούνια της πολυκατοικίας. Κάποιος θα ανοίξει. Κάποιος ανοίγει. Ένα φωτιστικό εδάφους αναμένο. Ο Π. ξάπλα στον καναπέ, σχεδόν σε λήθαργο. Τι έγινε ρε παιδιά; Πέντε έξη άδεια μπουκάλια βότκα στο πάτωμα. Το τραπεζάκι γεμάτο πακέτα τσιγάρα. Τι έγινε ρε παιδιά; Εξηγήσεις και "εξηγήσεις". Ευχαριστώ τους αστυνομικούς. Λυπάμαι. Κανένα πρόβλημα, η δουλειά μας είναι. Ο Π. τραυλίζει "Συγνώμη παιδιά. Χίλια συγνώμη". Κανένα πρόβλημα. 30 δευτερόλεπτα αργότερα επανέρχονται και σημειώνουν τα δεδομένα του συμβάντος.

Όσο μπορούσαμε να μιλήσουμε μιλήσαμε. Ντύθηκε τσάτρα πάτρα. Γέρνοντας μια μπρος και μια πίσω. Τώρα είναι στον καναπέ του σαλονιού μου και κοιμάται.




# καταχώριση *kukuzelis* : 3:20 μ.μ.

buzz it!

 

Comments:
! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
# posted by Blogger Rodia : 15/1/08 5:28 μ.μ.
 
Δεν είναι εγωισμός. Σε όλους μπορεί να συμβεί. Γι αυτό είναι οι φίλοι.
# posted by Blogger Ντιάνα Η. : 15/1/08 6:20 μ.μ.
 
s olous mporei na sunvei.............
..ston P. sun-vainei sunexeia,,
o egoeismos kouk den se kanei etsi,,
me ton P. exo traveixtei ki ego
polu kairo ,ospou apotravixtika....
kouragio...
# posted by Anonymous Ανώνυμος : 15/1/08 9:49 μ.μ.
 
Τί έγινε ρε παιδιά, είναι σοβαρά τα πράματα; Αν είναι να βοηθήσουμε!
Η εικόνα τί σχέση έχει με το κείμενο;
# posted by Anonymous Ανώνυμος : 16/1/08 1:27 μ.μ.
 
παντα χαιρομαι οταν μπαινω εδω, το εχω πει αυτο.
σημερα σφιχτηκε το στομαχι μου.

αυτο το φιλο σας δεν τον βλεπω καλα.θα μπορουσε να ειναι.
μαλλον ομως οσο θα τρεχετε εκ περιτροπης να ανοιγετε εσεις τις πορτες που κανονικα αυτος θα πρεπε ν ανοιγει ,το βλεπω δυσκολο.
# posted by Blogger ε : 16/1/08 2:43 μ.μ.
 
Ροδιά, υπερβολές...

dianathenes, ο εγωισμός αφορά και τους δύο "πόλους" της ιστορίας.

lomuto, ψυχραιμία.

ανων 1:27 μμ, όλα υπό έλεγχο! Για την ώρα εικόνα-κείμενο δεν έχουν σχέση. Θα αποκτήσουν με τον καιρό. Υπομονή.

ε, προσπάθησα πάντως να μη συγκινήσω κανέναν.
# posted by Blogger kukuzelis : 16/1/08 3:12 μ.μ.
 
Μπα, δεν ήταν συγκινητικό, μην ανησυχείς. Ήταν από κείνα που σε κάνουν να τσατίζεσαι (με τους εκάστοτε Π.) και μετά νιώθεις ενοχές που τσατίζεσαι, και μετά τσατίζεσαι που μπορεί αυτός (ο απερίσκεπτος;) να σε κάνει να νιώθεις ένοχος χωρίς να φταις στο ελάχιστο, και μετά μαλακώνει η καρδιά σου και θέλεις να τον βοηθήσεις, και κάτι μέσα σου λέει πως την επόμενη φορά πάλι έτσι θα είναι, αλλά δε σου βαστάει να μην πας. Και φυσικά πας. Και πολύ καλά κάνεις. Διότι, τριαντακοντάκις τρις, δεν είπε ο Χριστός; Ναι, όσες φορές χρειαστεί. Θα μπορούσες να είσαι εσύ. Να έχεις γεννηθεί με κακή λειτουργία ορμονών, εγκεφάλου, ψυχής, δεν ξέρω πως διάολο λέγεται, αλλά αυτός που το έχει υποφέρει πολύ.
Τέλος πάντων. Άκρη δε βρίσκω σ αυτό το κουβάρι.
Να είσαι καλά, που τον έχεις στον καναπέ σου. Σ ευχαριστώ.
# posted by Blogger lemon : 16/1/08 10:49 μ.μ.
 
Δεν συγκινηθηκα ακριβως.Ας πουμε οτι αυτη η εικονα εφερε στο νου αλλες εικονες.
Συγνωμη για το σχολιο, αν κατι πειραξε.

(Παντως και συγκινηση να εφερε αυτο το ποστ δεν ειναι και κακο)
# posted by Blogger ε : 16/1/08 11:37 μ.μ.
 
Ειναι αστραπειο το θεμα kuk μου(κι η προτεραιοτητα μη διαπραγματευσιμη.)Οσο περναν τα χρονια τα καλαμια σπαζουν κι οι χαμενες υποθεσεις ζουλανε και ζητανε.Την καρδια την εχουμε,τα βολια τ'άντεχουμε,τις ενδιαμεσες περιοχες μπορουμε να τις αφησουμε να μονολογουν καμμια φορα,οποτε ως απιθωσουμε με δυναμη και επιθυμια επ-αφης.
# posted by Blogger greekgaylolita : 17/1/08 1:15 π.μ.
 
Πάντως, τυχερός ο Π., μέσα στη δυσκολία του, που σε έχει κοντά του. Στον εγωισμό του αντέδρασες με νοιάξιμο. Ίσως, ας ελπίσουμε, η ζεστασιά που του πρόσφερες να τον κάνει λιγότερο εγωιστή
# posted by Blogger ταξιδιώτης : 17/1/08 6:39 μ.μ.
 
Καλά ζητώ συγγνώμη που βιάστηκα. Σε αντίστοιχη περίπτωση προσωπικά τα έπαιξα. Πήγα μια δυο τρεις..μετά κατάλαβα ότι η κατάσταση με υπερέβαινε και απευθύνθηκα σε ειδικό. Δεν μου άρεσε αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να δράσω επί της αιτίας. Οι ειδικοί αν είμαστε κι εμείς από κοντά ίσως είναι πιο σωστή φροντίδα. Ελπίζω να βοήθησα λίγο.
# posted by Blogger Ντιάνα Η. : 17/1/08 11:41 μ.μ.
 
Δύσκολο θέμα βάλατε Κουκ. Ίσως η μόνη πυξίδα είναι το πώς νιώσατε που κοιμήσατε τον άνθρωπο στον καναπέ σας. Επειδή αυτά τα συναισθήματα βαδίζουν παράλληλα με τις φιλοσοφικές απόψεις μας στη ζωή, αν είστε υπέρ της συμπόνιας, για τους δικούς σας εγωιστικούς λόγους, πρέπει να γράψατε το ποστ σχετικά ήρεμος. Εγώ αυτή την εποχή θα ένιωθα τεράστια φουρτούνα κοιτάζοντας τον κοιμισμένο στον καναπέ. Κάπως σαν να ενεργώ σαν καλή χριστιανή τη στιγμή που μου ψιθυρίζει ο διάβολος στ' αυτί ότι ποτέ δεν τον ακολούθησα, ενώ έχει κι αυτός τα δίκια του σε αυτή τη ζωή.
# posted by Blogger ou ming : 18/1/08 4:54 μ.μ.
 
Λίγο καθυστερημένος, δεν έχω διάθεση για ίντερνετ τελευταία.

λέμον, νομίζω ότι ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί. Αν το σκεφτείς με συνέπεια δεν κρατάς κακία σε κανέναν.

ε, μα τι λέτε τώρα; Καθόλου δεν πείραξε το σχόλιο.

γ.γκ.λλτ., αμήν.

Γιάννη, ο εγωισμός δεν είναι πάντα κακός. Δεν ανήκει καν στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα...

dianathenes, φυσικά βοηθήσατε.

ου μινγκ, θυμό.
Για τα υπόλοιπα, όπως τα λέτε!
# posted by Blogger kukuzelis : 22/1/08 8:59 π.μ.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?