3.2.08
"Η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του Μετρό και των άλλων συγκοινωνιακών μέσων είναι κοινωνικά χρήσιμη και αναγκαία."
Όμως ο τρόπος.... Αχ! Ο τρόπος... Πάντα ο τρόπος... Πάντα ο τρόπος που το επιχειρούν...Εκείνοι οι άλλοι... Οι κακοί... Οι ανόητοι... Οι βλάκες... Οι ψηφισμένοι... Και η απάντηση πάντα, επίμονα, βαρετά ίδια... Βαρετά, επίμονα, ίδια: Όχι, όχι, και πάλι όχι... Όχι σε τούτο και όχι στο άλλο... Κι αν όχι όχι ευθύ, όχι έμμεσο... Ή όχι δια του διαλόγου... Μια άλλη πρόταση, μια καινούργια ιδέα, μια προσπάθεια εμπλουτισμού... ελάχιστη καλή πίστη... Ποτές των ποτών... Πώς να βάλουμε νερό στο κρασί μας όταν υποστηρίζουμε το δίκιο του (διορισμένου μέ μέσο πολλάκις) εργάτη; Πώς; Και αν, η όποια, κυβέρνηση προσλάβει επιπλέον προσωπικό (πιλοτικά) θα βρεθεί, αν η Αττικό Mετρό θεωρήσει ότι απέτυχε το (πιλοτικό της) πρόγραμμα... Θα βρεθεί η, όποια, κυβέρνηση λέγω, η όποια κυβέρνηση και πάλι, με ν αριθμό φωνακλάδων και φωνακλαδισσών που θα διεκδικούν απελπισμένοι/νες (Ω! Πάντα απελπισμένοι! Τίποτα λιγότερο!) την μονιμοποίηση τους... Και το ΚΚΕ (το συνεπές κόμμα των δημοσίων υπαλλήλων, το αγέρωχο κόμμα των φοβισμένων μικροαστών) θα τους υποστηρίζει με πάθος... Και ο ΣΥΝ/Σύριζα ουρίτσα και πάλι... Και η αντιπολίτευση δυο φορές ουρίτσα... Και οι ευαίσθητοι δημοσιογράφοι που διανυκτερεύουν θα σπεύσουν κι αυτοί... Και η κυβέρνηση (η αρχιδάτη) θα κάνει πίσω... Το έχει πει κι ο Μπρεχτ: Μόνο τα γατάκι που νιαουρίζει ταΐζεται... Νισάφι...
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
