14.2.08
σαταναναναν.
Με αφορμή αυτό το ντοκιμαντέρ του Μακάριου Δρουσιώτη (μέσω buzz -θερμή σύσταση, αν σε ενδιαφέρει η πολιτκή, να το δεις όχι μία αλλά πολλές φορές). Βλέποντάς το, μου έλειψε η ιδιόμορφη φωνή του κυρίου Δρουσιώτη.
*
Η Μεγάλη της Πολιτικής Σχολή μου φαίνονται οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο.
Σημειώσεις:
Οι Κύπριοι αδελφοί ζούσαν και ζουν υπό καθεστώς αυτοεξαπάτησης. Αδυνατούν να πουν τι θέλουν. Όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και στον εαυτό τους. Στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (=ενωμένη η Κύπρος, οι αδελφοί μας Τουρκοκύπριοι, διεθνοποίηση του προβλήματος της Κύπρου κτλ κτλ), στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και στην επινόηση συνομωσιών παίρνουν άριστα. Δεν είναι φυσικά οι μόνοι, κάτι ξέρουν και οι Ελλαδίτες από φενάκες.
Παρά το ότι έλειψε ο Ντενκτάς (παραγωγός άλλοθι για το ελληνοκυπριακό πολιτικό προσωπικό και ουσιαστικά σύμμαχός του! Και τι να πεις για πολιτικούς που η πολιτική τους, όπως φάνηκε, καθοριζόταν αποκλειστικά από την πολιτική του "αντιπάλου";), μια χαρά τα κατάφεραν ο Παπαδόπουλος και οι συν αυτώ... Μετά το Όχι, με την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεδομένη (από μια άποψη υποκλαπείσα), φαντάζομαι τον Παπαδόπουλο να καγχάζει από μέσα του: Για να δούμε τι θα κάνουν τώρα οι κουτόφραγκοι (οι οποίοι Φράγκοι, αποδείχτηκαν όντως κουτοί!)...
Με την κριτική τους οι αντίπαλοί του υπογραμμίζουν τη δική τους ανικανότητα... Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς, έμπειροι πολιτικοί, είδαν ξαφνικά τις απόψεις τους τόσο τραγικά απομονωμένες... Πώς άφησαν το πεδίο απολύτως ελεύθερο στον Παπαδόπουλο... Αντιθέτως ο Ερντογάν αποδείχτηκε ιδιαίτερα ικανός, γιατί μη νομίζεις ότι το θετικό κλίμα στην κατεχόμενη Κύπρο ήταν δεδομένο... Να δούμε ποιο θα είναι το τίμημα, αν υπάρξει ποτέ τίμημα...πέρα από το ότι ενωμένη Κύπρο μάλλον δεν βλέπω όσο ζω.
Και για να δούμε ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος, για να δούμε.
*
Απολύτως σεβαστοί όσοι ψήφισαν κατά του σχεδίου Ανάν. Κι όσοι είχαν επιφυλάξεις στην Αθήνα επίσης. Ποιος μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Αλλά κάθε μεγάλη απόφαση εμπεριέχει ρίσκα. Είτε όχι πεις, είτε ναι. Αυτές οι υποθέσεις είναι απαραίτητο να κριθούν στις κάλπες. Ο λαός δεν ψήφισε απλά, φώναξε! Και κάπως έτσι, με μεγάλο κρότο κι αλαλαγμούς, χάνονται οι ευκαιρίες...
*
Full disclosure: Το ότι ο Παπαδόπουλος μου γυρίζει τ' άντερα όταν τον δω ή τον ακούσω μάλλον πρόκειται για σοβαρή προσωπική αδυναμία.
*
*
Η Μεγάλη της Πολιτικής Σχολή μου φαίνονται οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο.
Σημειώσεις:
Οι Κύπριοι αδελφοί ζούσαν και ζουν υπό καθεστώς αυτοεξαπάτησης. Αδυνατούν να πουν τι θέλουν. Όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και στον εαυτό τους. Στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (=ενωμένη η Κύπρος, οι αδελφοί μας Τουρκοκύπριοι, διεθνοποίηση του προβλήματος της Κύπρου κτλ κτλ), στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και στην επινόηση συνομωσιών παίρνουν άριστα. Δεν είναι φυσικά οι μόνοι, κάτι ξέρουν και οι Ελλαδίτες από φενάκες.
Παρά το ότι έλειψε ο Ντενκτάς (παραγωγός άλλοθι για το ελληνοκυπριακό πολιτικό προσωπικό και ουσιαστικά σύμμαχός του! Και τι να πεις για πολιτικούς που η πολιτική τους, όπως φάνηκε, καθοριζόταν αποκλειστικά από την πολιτική του "αντιπάλου";), μια χαρά τα κατάφεραν ο Παπαδόπουλος και οι συν αυτώ... Μετά το Όχι, με την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεδομένη (από μια άποψη υποκλαπείσα), φαντάζομαι τον Παπαδόπουλο να καγχάζει από μέσα του: Για να δούμε τι θα κάνουν τώρα οι κουτόφραγκοι (οι οποίοι Φράγκοι, αποδείχτηκαν όντως κουτοί!)...
Με την κριτική τους οι αντίπαλοί του υπογραμμίζουν τη δική τους ανικανότητα... Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς, έμπειροι πολιτικοί, είδαν ξαφνικά τις απόψεις τους τόσο τραγικά απομονωμένες... Πώς άφησαν το πεδίο απολύτως ελεύθερο στον Παπαδόπουλο... Αντιθέτως ο Ερντογάν αποδείχτηκε ιδιαίτερα ικανός, γιατί μη νομίζεις ότι το θετικό κλίμα στην κατεχόμενη Κύπρο ήταν δεδομένο... Να δούμε ποιο θα είναι το τίμημα, αν υπάρξει ποτέ τίμημα...πέρα από το ότι ενωμένη Κύπρο μάλλον δεν βλέπω όσο ζω.
Και για να δούμε ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος, για να δούμε.
*
Απολύτως σεβαστοί όσοι ψήφισαν κατά του σχεδίου Ανάν. Κι όσοι είχαν επιφυλάξεις στην Αθήνα επίσης. Ποιος μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα; Αλλά κάθε μεγάλη απόφαση εμπεριέχει ρίσκα. Είτε όχι πεις, είτε ναι. Αυτές οι υποθέσεις είναι απαραίτητο να κριθούν στις κάλπες. Ο λαός δεν ψήφισε απλά, φώναξε! Και κάπως έτσι, με μεγάλο κρότο κι αλαλαγμούς, χάνονται οι ευκαιρίες...
*
Full disclosure: Το ότι ο Παπαδόπουλος μου γυρίζει τ' άντερα όταν τον δω ή τον ακούσω μάλλον πρόκειται για σοβαρή προσωπική αδυναμία.
*
Comments:
Μπράβο, ωραίο ποστ.
Το Όχι μάς ωφέλησε με δύο τρόπους:
α. τίποτε απολύτως δεν άλλαξε (εκτός της υιοθέτησης του ευρώ, ακόμα θα είχαμε εκείνα τα υπερμεγέθη κακοσχεδιασμένα πατσαβούρια)
β. δεν πειράχτηκε η τσέπη μας ολωσδιόλου (το οποίο ήτανε και το ζητούμενο). Ίσα-ίσα, ανέβηκε το αφορολογήτο κατά 1700 ευρώ.
Τα υπόλοιπα είναι ρητορείες για τις ευαίσθητες ψυχές της Κύπρου και τους πουστοκαλαμαράδες. Εγώ που ανήκω και στις δυο κατηγορίες, ακόμα θρηνώ την 'άνευ αγώνος' εκχώρηση της Καρπασίας (κι ας ψεύδονται οι κρατούντες περί του αντιθέτου -- υπάρχουν πηγές, κύριοι) και την εγκατάλειψη της προοπτικής να ξαναζήσουν Έλληνες στη Μόρφου, στην Κερύνεια κι αλλού. Όπως επίσης και την τελευταία ευκαιρία για μια δίκαιη και ισορρόπημένη λύση. Βιώσιμη λύση θα επιτευχθεί, το πολύ σε καμμιά 70ρια χρόνια. Άλλωστε και το παρόν χάλι βιώσιμο είναι.
Τέλος, πόσο κοντόφθαλμοι είναι όσοι ισχυρίζονται ότι το σύνταγμα "δε θα δούλευε". Άραγε το παρόν, του '60, με τόσα άρθρα υπό αναστολή και με τόσους θεσμούς του κράτους να λειτουργούν αντισυνταγματικά υπό το Δίκαιο της Ανάγκης, δουλεύει;
Άντε, ασχοληθείτε με κανα σοβαρό θέμα κι αφήστε την Κύπρο να επιπλέει.
Δημοσίευση σχολίου
Το Όχι μάς ωφέλησε με δύο τρόπους:
α. τίποτε απολύτως δεν άλλαξε (εκτός της υιοθέτησης του ευρώ, ακόμα θα είχαμε εκείνα τα υπερμεγέθη κακοσχεδιασμένα πατσαβούρια)
β. δεν πειράχτηκε η τσέπη μας ολωσδιόλου (το οποίο ήτανε και το ζητούμενο). Ίσα-ίσα, ανέβηκε το αφορολογήτο κατά 1700 ευρώ.
Τα υπόλοιπα είναι ρητορείες για τις ευαίσθητες ψυχές της Κύπρου και τους πουστοκαλαμαράδες. Εγώ που ανήκω και στις δυο κατηγορίες, ακόμα θρηνώ την 'άνευ αγώνος' εκχώρηση της Καρπασίας (κι ας ψεύδονται οι κρατούντες περί του αντιθέτου -- υπάρχουν πηγές, κύριοι) και την εγκατάλειψη της προοπτικής να ξαναζήσουν Έλληνες στη Μόρφου, στην Κερύνεια κι αλλού. Όπως επίσης και την τελευταία ευκαιρία για μια δίκαιη και ισορρόπημένη λύση. Βιώσιμη λύση θα επιτευχθεί, το πολύ σε καμμιά 70ρια χρόνια. Άλλωστε και το παρόν χάλι βιώσιμο είναι.
Τέλος, πόσο κοντόφθαλμοι είναι όσοι ισχυρίζονται ότι το σύνταγμα "δε θα δούλευε". Άραγε το παρόν, του '60, με τόσα άρθρα υπό αναστολή και με τόσους θεσμούς του κράτους να λειτουργούν αντισυνταγματικά υπό το Δίκαιο της Ανάγκης, δουλεύει;
Άντε, ασχοληθείτε με κανα σοβαρό θέμα κι αφήστε την Κύπρο να επιπλέει.
