22.3.08
There will be blood.
Χρειάζομαι χρήματα. Ο πατέρας μου, μού άφησε 55 χρυσές λίρες. Που τις είχε κληρονομήσει από τον αδελφό του. Σκέφτηκα να πουλήσω 30 από δαύτες. Δεν είχα ιδέα πώς... Μου είπαν ότι ο χρυσός, όταν δεν είναι δηλωμένος στο κράτος, πουλιέται μόνο μέσω εξωτραπεζικών κυκλωμάτων. Παρακάλεσα μια φίλη τραπεζικό να βρει κάποιον που θα ενδιαφερόταν να αγοράσει. Σκίστηκε η γυναίκα (να είναι καλά) και βρήκε. Ο μάγκας που βρήκε, προσφέρθηκε να αγοράσει τις λίρες στην τιμή των 120 ευρώ τη μία, ενώ η επίσημη τιμή αγοράς είναι (σήμερα) 153 ευρώ. Μείον 33 ευρώ η μία... Τοκογλύφος!
Ρωτάω έναν καλόν άνθρωπο, συνταξιούχο της Τραπέζης της Ελλάδος, αν η τιμή αυτή είναι ικανοποιητική. Μου λέει
Ρωτάω έναν καλόν άνθρωπο, συνταξιούχο της Τραπέζης της Ελλάδος, αν η τιμή αυτή είναι ικανοποιητική. Μου λέει
-Γιατί δεν πας να τις πουλήσεις, με την επίσημη τιμή, στην Τράπεζα της Ελλάδας;-Μα δεν απαγορεύονται οι συναλλαγές μη δηλωμένου χρυσού;-Όχι, το σύστημα έχει αλλάξει. Τις δίνεις στο γκισέ, παίρνεις τα λεφτά και δεν σε ρωτάει κανείς τίποτα!-Α!
Αναρωτιέμαι: Πόσο χαμηλά είναι διατεθειμένος να πέσει κανείς για να κερδίσει μόλις 990 ευρώ (ή 1320 με άλλον υπολογισμό); Ο άνθρωπος προτίμησε να χάσει τα σίγουρα 330 ευρώ, τη διαφορά δηλαδή ανάμεσα στην επίσημη τιμή αγοράς και την επίσημη τιμή πώλησης, θεωρώντας καλό να ρισκάρει, εκμεταλλευόμενος την υποτιθέμενη άγνοια και την υποτιθέμενη ανάγκη μου, για να κερδίσει ένα υπερβολικό, τηρουμένων των αναλογιών, ποσό. Ίσως δεν ήξερε κι αυτός. Ίσως πάλι εκτίμησε ότι είχα κλέψει τις λίρες και τοποθέτησε τον εαυτό του στον ρόλο του κλεπταποδόχου...
Τα έγραψα σε φίλο, με μέηλ, και πήρα την εξής απάντηση:
Δεν μπορεί, κάποια μεταφορά για την Ελλάδα πρέπει να κρύβεται πίσω και από αυτήν την ιστορία...
Τα έγραψα σε φίλο, με μέηλ, και πήρα την εξής απάντηση:
"Πόσο χαμηλά είναι διατεθειμένος να πέσει κανείς για να κερδίσει μόλις 990 ευρώ;"
Αυτά τα μυαλά έχουμε, γι' αυτό δεν έχουμε πλουτίσει ακόμα.
Αμέ.
Μια μέρα πριν ρωτήσω τον τραπεζικό, είχα ρωτήσει έναν άλλον ειδικό.
Δεν μπορεί, κάποια μεταφορά για την Ελλάδα πρέπει να κρύβεται πίσω και από αυτήν την ιστορία...
*
Comments:
Η ιστορία σου μού έφερε στο μυαλό την ταινία που είδα χθες: "Ένας ελεύθερος κόσμος" του Κεν Λοουτς. Σε αυτή μία γυναίκα, με αφορμή την πρόσφατη άδικη απόλυση της και την "επιθυμία" της να βγάλει πολλά χρήματα, φτίαχνει τη δική της επιχείρηση ανεύερεσης εργασίας σε αλλοδαπούς στην Αγγλία και, προκειμένου να "επιβιώσει", παραβιάζει τόσο τους ηθικούς της φραγμούς όσο και το νόμο. Σύνθημα της είναι "κανείς δεν νοιάζεται για κανένα" και "δεν θέλω να πεθάνω φτωχή σαν κι εσένα, πατέρα".
Νομίζω πως θέλει αρετή (που κατακτιέται) και τόλμη η τήρηση των ηθικών (του καθενός) όσο και των άλλων (των θεσπισμένων) κανόνων, και αυτό δεν αφορά μόνο τους Έλληνες.
Νομίζω πως θέλει αρετή (που κατακτιέται) και τόλμη η τήρηση των ηθικών (του καθενός) όσο και των άλλων (των θεσπισμένων) κανόνων, και αυτό δεν αφορά μόνο τους Έλληνες.
Έχω κάτι γνωστούς χρυσοχόους, οι οποίοι απ’ ότι μου λένε οι ίδιοι, δουλεύουν πλέον πολύ με το σύστημα της ανταλλαγής. Δηλ. Μια πελάτισσα φέρνει το παλιό της σετάκι, αυτοί ζυγίζουν το χρυσό, εκείνη πληρώνει μια διαφορά και παίρνει κάτι άλλο. Άφησαν να εννοηθεί ότι μια πιθανή κλεπταποδοχή είναι μέρος του επαγγέλματος.
‘Μέχρι και χρυσά δόντια μας φέρνουν’.
Τώρα, από τους ηθικούς φραγμούς ποιων να ξεκινήσω;
Παραμερίζοντας το φαινόμενο των ματωμένων διαμαντιών έχουμε την ανακύκλωση
των δοντιών του ενός σε βέρα του άλλου.
Λένε ότι διώχνει και την κακιά ενέργεια, που αν είχε στόμα να μιλήσει αυτό το μέταλλο…
Kuk φρόντισε να ξεφορτωθείς γρήγορα και τη λοιπή γυαλάδα.
Δεν ξέρω αν ‘ο χρυσός μας ενώνει’, αλλά μακριά από ‘μένα. Με κάθε έννοια.
‘Μέχρι και χρυσά δόντια μας φέρνουν’.
Τώρα, από τους ηθικούς φραγμούς ποιων να ξεκινήσω;
Παραμερίζοντας το φαινόμενο των ματωμένων διαμαντιών έχουμε την ανακύκλωση
των δοντιών του ενός σε βέρα του άλλου.
Λένε ότι διώχνει και την κακιά ενέργεια, που αν είχε στόμα να μιλήσει αυτό το μέταλλο…
Kuk φρόντισε να ξεφορτωθείς γρήγορα και τη λοιπή γυαλάδα.
Δεν ξέρω αν ‘ο χρυσός μας ενώνει’, αλλά μακριά από ‘μένα. Με κάθε έννοια.
το μόνο που κρύβεται - κάπως άγαρμπα- είναι το ότι η ανάγκη καθορίζει τις ισοτιμίες
στο χρυσό και αλλαχού...
καλήν εβδομάδα εύχομαι
στο χρυσό και αλλαχού...
καλήν εβδομάδα εύχομαι
# posted by 
: 24/3/08 11:51 π.μ.
: 24/3/08 11:51 π.μ.
Ρε kuk, καλά αυτοί...
Συμμορία είναι, τον ξεπουλάνε τον ΟΤΕ.
Αλλά κι εσύ; Την περιουσία του παππού, ρε;
Πολύ με στεναχώρησες
Συμμορία είναι, τον ξεπουλάνε τον ΟΤΕ.
Αλλά κι εσύ; Την περιουσία του παππού, ρε;
Πολύ με στεναχώρησες
# posted by : 25/3/08 4:30 μ.μ.
: 25/3/08 4:30 μ.μ.
*
Γιάννη, ελπίζω κάποτε να δω την ταινία.
QarcQ, ό,τι λάμπει είναι, κατ αρχήν, ύποπτο. Ύποπτο ότι είναι ελλιποβαρές...
Κ.Κ.Μοίρη, καλή εβδομάδα. Η ανάγκη καθορίζει τις ισοτιμίες και ευτυχώς, στις μέρες μας, η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία φέρει, κατά κάποιον τρόπο, το άλλο όνομα της ανάγκης.
Με αφορμή τις λίρες σκέφτομαι την ιστορία του πατέρα (θα μπορούσε να ήταν και παππούς) που κατάφερε τα παιδιά του να σκάψουν καλά ένα χωράφι, πείθοντάς τα ότι σε κάποιο σημείο του χωραφιού είχε θάψει έναν θησαυρό λίρες. Κι όταν τα παιδιά του ξεχέρσωσαν το χωράφι, τους είπε, χαμογελώντας πονηρά υποθέτω, να το σπείρουν και σε λίγους μήνες το οργωμένο χωράφι, και ο κόπος τους, θα τους έδινε το μπαούλο με τις λίρες που αποζητούσαν. Κάθε ξεπούλημα για καλό λέω...
*
Γιάννη, ελπίζω κάποτε να δω την ταινία.
QarcQ, ό,τι λάμπει είναι, κατ αρχήν, ύποπτο. Ύποπτο ότι είναι ελλιποβαρές...
Κ.Κ.Μοίρη, καλή εβδομάδα. Η ανάγκη καθορίζει τις ισοτιμίες και ευτυχώς, στις μέρες μας, η Τράπεζα της Ελλάδας, η οποία φέρει, κατά κάποιον τρόπο, το άλλο όνομα της ανάγκης.
Με αφορμή τις λίρες σκέφτομαι την ιστορία του πατέρα (θα μπορούσε να ήταν και παππούς) που κατάφερε τα παιδιά του να σκάψουν καλά ένα χωράφι, πείθοντάς τα ότι σε κάποιο σημείο του χωραφιού είχε θάψει έναν θησαυρό λίρες. Κι όταν τα παιδιά του ξεχέρσωσαν το χωράφι, τους είπε, χαμογελώντας πονηρά υποθέτω, να το σπείρουν και σε λίγους μήνες το οργωμένο χωράφι, και ο κόπος τους, θα τους έδινε το μπαούλο με τις λίρες που αποζητούσαν. Κάθε ξεπούλημα για καλό λέω...
*
Πριν καν διαβάσω, πριν καν μπω στο μπλογκ, είχα σκεφτεί να σου γράψω ως σχόλιο ένα τετράστιχο, όποιο κι αν ήταν το περιεχόμενο του ποστ σου:
όταν μπορούσα,
ήμουν τσοπάνης στο βουνό
και τώρα έχω έναν καημό
που δε γαμούσα.
Πρόσεξε μονον το εξής: θυμάσαι τις βιογραφίες των ποιητών που εν είδει νουθεσίας περιελάμβανε το γυμνασιακόν μας Αναγνωστικόν της Νέας Ελληνικής:
"Αναλώσας την πατρικήν περιουσίαν, απέθανε εις το Δρομοκαΐτειον."
όταν μπορούσα,
ήμουν τσοπάνης στο βουνό
και τώρα έχω έναν καημό
που δε γαμούσα.
Πρόσεξε μονον το εξής: θυμάσαι τις βιογραφίες των ποιητών που εν είδει νουθεσίας περιελάμβανε το γυμνασιακόν μας Αναγνωστικόν της Νέας Ελληνικής:
"Αναλώσας την πατρικήν περιουσίαν, απέθανε εις το Δρομοκαΐτειον."
Παίζουμε στην κατηγορία ‘ποιητές και δράματα’ για 10 λίρες.
(Poonk!)
-Who is Γεώργιος Βιζυηνός!
(Buzzzz)
--I’m sorry!
-I meant, who is Ρώμος Φιλύρας...
(Buzzzz)
-Who is Μιχαήλ Μητσάκης?
(Buzzzz)
(Buzzzz)
--I’m really sorry sir, but..
- but screw you man! That was a trick question.
Where’s my money Punk?
όταν μαμούσα
ήμουν μαμιάς της γειτονιάς
παντρεύτηκα και μονομιάς
πια δε μπορούσα.
Κλαπ κλαπ κύριε Μπερεκέτη. Κλαπ κλαπ
Δημοσίευση σχολίου
(Poonk!)
-Who is Γεώργιος Βιζυηνός!
(Buzzzz)
--I’m sorry!
-I meant, who is Ρώμος Φιλύρας...
(Buzzzz)
-Who is Μιχαήλ Μητσάκης?
(Buzzzz)
(Buzzzz)
--I’m really sorry sir, but..
- but screw you man! That was a trick question.
Where’s my money Punk?
όταν μαμούσα
ήμουν μαμιάς της γειτονιάς
παντρεύτηκα και μονομιάς
πια δε μπορούσα.
Κλαπ κλαπ κύριε Μπερεκέτη. Κλαπ κλαπ
