1.6.08
Κατόπιν εορτής.
Η μάνα μου, έτσι και την έπιανες να ευχαριστιέται, στραβομουτσούνιαζε. Ανήκε σε μια γενιά (σε μια τάξη; φάση μιας τάξης; τοπικό χαρακτηριστικό μιας τάξης;) που θεωρούσε ντροπή τη χαρά. Οι αδελφοί έπρεπε να παντρέψουν τις αδελφές, να φτιάξουν όλοι οικογένειες, κατά προτίμηση με πεντακόσια παιδιά η κάθε μία, και μετά όλοι μαζί να γηροκομήσουν τους γονείς, αν τα κατάφερναν οι δόλιοι να γεράσουν. Το φαγητό δεν ήταν χαρά. Αν ήταν νόστιμο, ήταν γιατί το παιδί έπρεπε να ξεγελαστεί και να παχύνει, αφού ο γιατρός το είχε χαρακτηρίσει ελλιποβαρές, ήταν νόστιμο για να κλείσουν τα στόματα των αδελφάδων του συζύγου. Η εφημερίδα για να ξέρει τι την περιμένει. Κατάφερε να σπουδάσει για να εξισορροπήση το γεγονός ότι θεωρούσε τον εαυτό της "ασχημόπαπο". Πήγαινε θέατρο, έβλεπε κινηματογράφο ή άκουγε μουσική για να πάρει δυνάμεις για αύριο. Τίποτα δεν υπήρχε αφεαυτού. Η χαρά σήμαινε ότι είχες χρόνο για χάσιμο. Ε, οι δρόμοι ζωής καμία σχέση (έτσι μου φάνηκε).
Comments:
Πράγματι, έτσι είναι. Χαιρόμαστε στ' αληθινά με όλα.
Εγώ προσωπικά, χάρηκα και πάρα πολύ που ήρθες και μας είδες.
Εγώ προσωπικά, χάρηκα και πάρα πολύ που ήρθες και μας είδες.
# posted by 
: 2/6/08 9:57 π.μ.
: 2/6/08 9:57 π.μ.
Καλημερα, μου αρεσει να σε διαβαζω με τον πρωινο καφε του Σαββατου, εκει που εχω την αυταπατη να ονειρευομαι οτι ολα οσα δεν εκανα την εβδομαδα, θα τα κανω σε ενα Σαββατο, κι ερχεσαι με αυτη τη φραση: "Η χαρά σήμαινε ότι είχες χρόνο για χάσιμο" και μου αναποδογυριζεις το φλυτζανι!!
Τα νευρα μου
φιλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα νευρα μου
φιλια
