24.5.04
ΚΟΜΙΚΣ ΙΙΙ
Κόμικς ΙΙ : εδώ.
*
Που να φανταστώ ότι υπήρχαν εικόνες μέσα στην εικόνα. Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Στην αυλή του σχολείου. Φθινόπωρο, δυνατός ήλιος. Δε θυμάμαι να φυσάει. Κάτω από ένα πεύκο δυο αγοράκια, στην ηλικία μου, κολλημένα το ένα στο άλλο διαβάζουν ένα βιβλίο μεγάλου μεγέθους, λεπτό μεν, με χοντρό πολύχρωμο εξώφυλλο δε. Πότε-πότε κάτι δείχνουν μες το βιβλίο και γελάνε μεταξύ τους. Τέτοια εικόνα συντροφικότητας δεν έχω ματαδεί. Διαβάζουν έναν τόμο από τις περιπέτειες του Τεντέν. Στα Γαλλικά. Μέσω αυτής της εικόνας μπαίνω στις άλλες : τις εικόνες των περιπετειών του Τεντέν κι από εκεί, αναπόφευκτα, στις εικόνες των Γαλλικών κόμικς. Τον Τεντέν τον ήξερα από κάτι άθλιες προσπάθειες μεταφοράς του στα Ελληνικά, στο περιοδικό Πάνθεον, αν θυμάμαι καλά. Τις λέω άθλιες γιατί ο εκδότης έβαζε κάποιον υπάλληλο να αντιγράφει ( με τη βοήθεια ριζόχαρτου ) το πρωτότυπο, έτσι που να μπορούν μετά να γραφτούν ευκολότερα οι διάλογοι στα Ελληνικά. Γραμμή τρεμάμενη κι αβέβαιη, αλλά η ιστορία διασωζόταν. Ήταν συναρπαστική δεν υπήρχε αμφιβολία. Μια σελίδα τη βδομάδα. Πριν όμως προλάβει να ολοκληρωθεί, κόπηκε το νήμα της ζωής του περιοδικού. Πάπαλα το Πάνθεον κι η ιστορία μισοτελειωμένη. Περνώντας τα χρόνια, στο γυμνάσιο πάντα, άρχισα να αγοράζω κι εγώ τόμους με τις περιπέτειες του Τεντέν. Στα αγγλικά πρώτα από τη «Φωλιά του Βιβλίου» ( ο υπάλληλος που μου τις πουλούσε ήταν ένα νέος ονόματι Θανάσης Καστανιώτης ), στα Γαλλικά αργότερα από του «Κάουφμαν». Σ’ ένα ημιυπόγειο στην Πανεπιστημίου το πρώτο, στη Σταδίου το δεύτερο. Ο Κακουλίδης jr. ,της Φωλιάς, αγαπούσε τα κόμικς και φρόντιζε να βρίσκονται πάντα στην επιχείρηση. Στην μεταπολίτευση πρέπει να υπηρέτησε στο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας, αλλιώς ΕΚΚΕ. Αυτό τώρα από που το ξέρω δε θυμάμαι. Ξαναβρίσκω, που λες, τον Τεντέν, και πολλές άλλες ιστορίες με τέλος, μέσα στην εικόνα δυο παιδιών που διαβάζουν μαζι εκείνη τη φωτεινή μέρα...
*
*
Που να φανταστώ ότι υπήρχαν εικόνες μέσα στην εικόνα. Πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Στην αυλή του σχολείου. Φθινόπωρο, δυνατός ήλιος. Δε θυμάμαι να φυσάει. Κάτω από ένα πεύκο δυο αγοράκια, στην ηλικία μου, κολλημένα το ένα στο άλλο διαβάζουν ένα βιβλίο μεγάλου μεγέθους, λεπτό μεν, με χοντρό πολύχρωμο εξώφυλλο δε. Πότε-πότε κάτι δείχνουν μες το βιβλίο και γελάνε μεταξύ τους. Τέτοια εικόνα συντροφικότητας δεν έχω ματαδεί. Διαβάζουν έναν τόμο από τις περιπέτειες του Τεντέν. Στα Γαλλικά. Μέσω αυτής της εικόνας μπαίνω στις άλλες : τις εικόνες των περιπετειών του Τεντέν κι από εκεί, αναπόφευκτα, στις εικόνες των Γαλλικών κόμικς. Τον Τεντέν τον ήξερα από κάτι άθλιες προσπάθειες μεταφοράς του στα Ελληνικά, στο περιοδικό Πάνθεον, αν θυμάμαι καλά. Τις λέω άθλιες γιατί ο εκδότης έβαζε κάποιον υπάλληλο να αντιγράφει ( με τη βοήθεια ριζόχαρτου ) το πρωτότυπο, έτσι που να μπορούν μετά να γραφτούν ευκολότερα οι διάλογοι στα Ελληνικά. Γραμμή τρεμάμενη κι αβέβαιη, αλλά η ιστορία διασωζόταν. Ήταν συναρπαστική δεν υπήρχε αμφιβολία. Μια σελίδα τη βδομάδα. Πριν όμως προλάβει να ολοκληρωθεί, κόπηκε το νήμα της ζωής του περιοδικού. Πάπαλα το Πάνθεον κι η ιστορία μισοτελειωμένη. Περνώντας τα χρόνια, στο γυμνάσιο πάντα, άρχισα να αγοράζω κι εγώ τόμους με τις περιπέτειες του Τεντέν. Στα αγγλικά πρώτα από τη «Φωλιά του Βιβλίου» ( ο υπάλληλος που μου τις πουλούσε ήταν ένα νέος ονόματι Θανάσης Καστανιώτης ), στα Γαλλικά αργότερα από του «Κάουφμαν». Σ’ ένα ημιυπόγειο στην Πανεπιστημίου το πρώτο, στη Σταδίου το δεύτερο. Ο Κακουλίδης jr. ,της Φωλιάς, αγαπούσε τα κόμικς και φρόντιζε να βρίσκονται πάντα στην επιχείρηση. Στην μεταπολίτευση πρέπει να υπηρέτησε στο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας, αλλιώς ΕΚΚΕ. Αυτό τώρα από που το ξέρω δε θυμάμαι. Ξαναβρίσκω, που λες, τον Τεντέν, και πολλές άλλες ιστορίες με τέλος, μέσα στην εικόνα δυο παιδιών που διαβάζουν μαζι εκείνη τη φωτεινή μέρα...
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
