30.5.04
ΚΟΜΙΚΣ ΙV ( ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ Α' , Μπουένος Άιρες )
Κόμικς ΙΙΙ : εδώ.
*
O Ερρίκος, ο συμμαθητής μου, ήταν συνδρομητής στο Pilote. Το εβδομαδιαίο περιοδικό που είχε διευθυντή σύνταξης τον Ρενέ Γκοσινί ( René Goscinny ). Τον κύριο που έγραφε τις ιστορίες του Αστερίξ, του Λούκυ Λουκ, του Ιζνογκούντ και του μικρού Νικολά. Οι περιπέτειες τους με έκαναν να γελάω, ενώ ταυτόχρονα έμενα με το στόμα ανοιχτό. Δεν καταλάβαινα πώς μπορούσε κάτι τόσο αστείο να γίνει με χαρτί, εικόνες και λέξεις. Πώς ένοιωσες την πρώτη φορά που διάβασες Αστερίξ ή Λούκυ Λουκ ; Αυτό. Κάθε καινούργιο άλμπουμ στα γαλλικά ( μια φορά το χρόνο, μην κοιτάς που εδώ βγήκαν μαζεμένα ) ήταν γιορτή. Τον μικρό Νικολά τον ήξερα από παλιά. Στα τελευταία της, η «Διάπλαση των Παίδων» δημοσίευε κάθε βδομάδα μια ιστορία του. Ξεκίνησε σαν κόμικς (1955-56) και επανεμφανίστηκε ως κείμενο με εικονογράφηση. Δημοσιευόταν σε μια κυριακάτικη εφημερίδα του Μπορντώ, τέλη δεκαετίας ’50, αρχές ‘60. Μετά, λόγω γκραν σουξέ, οι ιστορίες του μικρού Νικολά άρχισαν να αναδημοσιεύονται και σ’ άλλα έντυπα και τέλος μαζεύτηκαν όλες μαζί σε βιβλία. Από εκεί τις έπαιρνε η Διάπλαση - χρόνια μετά την πρώτη έκδοση - τις διασκεύαζε, πολλές φορές με επιτυχία, και τις δημοσίευε χωρίς αναφορά στα ονόματα των δημιουργών : του Σεμπέ ( Sempé ) για τις εικόνες και του Γκοσινί για τα κείμενα. Ο Γκοσινί ξεκίνησε
---
σκίτσο του Γκοσινί από τον Ουντερζό.
---
*
O Ερρίκος, ο συμμαθητής μου, ήταν συνδρομητής στο Pilote. Το εβδομαδιαίο περιοδικό που είχε διευθυντή σύνταξης τον Ρενέ Γκοσινί ( René Goscinny ). Τον κύριο που έγραφε τις ιστορίες του Αστερίξ, του Λούκυ Λουκ, του Ιζνογκούντ και του μικρού Νικολά. Οι περιπέτειες τους με έκαναν να γελάω, ενώ ταυτόχρονα έμενα με το στόμα ανοιχτό. Δεν καταλάβαινα πώς μπορούσε κάτι τόσο αστείο να γίνει με χαρτί, εικόνες και λέξεις. Πώς ένοιωσες την πρώτη φορά που διάβασες Αστερίξ ή Λούκυ Λουκ ; Αυτό. Κάθε καινούργιο άλμπουμ στα γαλλικά ( μια φορά το χρόνο, μην κοιτάς που εδώ βγήκαν μαζεμένα ) ήταν γιορτή. Τον μικρό Νικολά τον ήξερα από παλιά. Στα τελευταία της, η «Διάπλαση των Παίδων» δημοσίευε κάθε βδομάδα μια ιστορία του. Ξεκίνησε σαν κόμικς (1955-56) και επανεμφανίστηκε ως κείμενο με εικονογράφηση. Δημοσιευόταν σε μια κυριακάτικη εφημερίδα του Μπορντώ, τέλη δεκαετίας ’50, αρχές ‘60. Μετά, λόγω γκραν σουξέ, οι ιστορίες του μικρού Νικολά άρχισαν να αναδημοσιεύονται και σ’ άλλα έντυπα και τέλος μαζεύτηκαν όλες μαζί σε βιβλία. Από εκεί τις έπαιρνε η Διάπλαση - χρόνια μετά την πρώτη έκδοση - τις διασκεύαζε, πολλές φορές με επιτυχία, και τις δημοσίευε χωρίς αναφορά στα ονόματα των δημιουργών : του Σεμπέ ( Sempé ) για τις εικόνες και του Γκοσινί για τα κείμενα. Ο Γκοσινί ξεκίνησε « μαθητευόμενος σκιτσογράφος, σε μια διαφημιστική εταιρία στο Μπουένος Άιρες περί τα 1944. Πρέπει να ήμουν 17-18 χρονώ κι είχα ήδη κάνει κάμποσα που δεν είχαν ουδεμία σχέση με σκίτσο. Μετά, πάντα στην Αργεντινή, έγινα βοηθός ενός σκιτσογράφου διαφημίσεων, κι ύστερα πήγα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέλος του 1945, όπου έβγαζα τα προς το ζην υπάλληλος μιας εμπορικής επιχείρησης [...] Γύρω στα 1948 ξαναγίνομαι σκιτσογράφος σ΄ ένα στούντιο μαζί με τον Harvey Kurtzman, τον Will Elder, τον John Severin κτλ [...] αυτούς που στη συνέχεια δημιούργησαν το διάσημο MAD [...] δουλέψαμε στην Νέα Υόρκη σε παιδικά βιβλία, διαφημίσεις και μικροδουλειές αυτού του είδους. Μετά έγινα καλλιτεχνικός διευθυντής ενός εκδοτικού οίκου για παιδιά. Ο εκδότης φαλίρισε και είπα εφτά χρόνια στην Αμερική είναι αρκετά, ήθελα να γυρίσω στην Ευρώπη να κάνω κόμικς.»Αλλά πως βρέθηκε στην Αργεντινή;
« [...] Απλό: ο πατέρας μου βρήκε δουλειά εκεί. Φύγαμε το 1928, όταν ήμουν δυο χρονώ, και πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και την εφηβεία στο Μπουένος Άιρες όπου πήγαινα σε γαλλικό σχολείο. Όταν ο πατέρας μου πέθανε, το 1943, ήμουν 17 χρονώ».
( συνεχίζεται )
---
σκίτσο του Γκοσινί από τον Ουντερζό.
---
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
