30.8.05
Δυο ώρες σε τρεις μέρες.
*
Κάτω από τον σκούρο καφέ κώνο με το λευκό μπαλόνι στην κορυφή του.
15 Αυγούστου. Μεσημέρι. Στον καταυλισμό των τσιγγάνων, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου. Κοντά στη θάλασσα. Θάμνοι, ελάχιστα δέντρα, παραπήγματα. Τσιμεντένιο πάτωμα και πάνω του συναρμολογημένες ξύλινες ή πλαστικές ή απροσδιόριστων υλικών και συνδυασμών κατασκευές. Γεμάτες μπαλώματα από κόντρα πλακέ, χαρτόνι και πολύχρωμα φύλα πλαστικού. Τίποτα για πέταμα. Σε κάποια πρόσοψη μια ή πολλές μαζί ζωγραφιές. Όπου δεν υπάρχει τσιμέντο, χώμα. Όσες σκεπές προεξέχουν αρκετά δροσίζουν με τη σκιά τους το έδαφος και τους ενοίκους. Περνώντας διακρίνω στοιβαγμένο το εμπόρευμα στο εσωτερικό των καταλυμάτων: χαλιά βλέπω-σεντόνια βλέπω. Λίγα σπίτια με την εξωτερική μονάδα του αιρκοντίσιον ακουμπισμένη στο χώμα. Στις αυλές έχουν μαζευτεί παρέες. Ψιλοτρώνε και ψιλοπίνουν. Διάσπαρτα, δεκάδες αρνιά στριφογυρίζουν σε ψησταριές. Κάθε παρέα σουβλίζει το δικό της. Η μυρωδιά πανταχού παρούσα. Έξω απ τα περισσότερα παραπήγματα στέκονται τεράστια ηχεία. Αλλού τα ηχεία σε παρακολουθούν από ανοιχτά παράθυρα. Τεράστια ηχεία και παντού η ένταση στη διαπασών. Μαγικό: από κατάλυμα σε κατάλυμα ο ήχος δυναμώνει, γίνεται εκκωφαντικός και σβήνει, καθώς απομακρύνεσαι, χωρίς να αναμειγνύεται με ό,τι καινούργιο θ' ακούσεις λίγα μέτρα παρακάτω. Δε χρειάζεται να αναφέρω το είδος της μουσικής. Ένα-δυο πρόχειρα ηχοσυστήματα φτιαγμένα με ηχεία αυτοκινήτου. Στημένες σκηνές, από εκείνες που βρίσκεις σε σούπερ μάρκετ. Μερικές κάτω από σκέπαστρα. Σε άλλες αυλές, κρεβάτια. Κάποιοι κοιμούνται. Ημίγυμνα παιδάκια αλωνίζουν παντού. Αργότερα ακούω ότι στον καταυλισμό μένουν 100-150 οικογένειες. Από πέντε με δέκα άτομα η κάθε μια -κάνε τον λογαριασμό. «Εδώ γύρω μένουν όσοι βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση, λίγο πιο μέσα και δεξιά μένουν οι φτωχοί».
«Η φτώχεια σύντροφε αφ εαυτής δεν ερμηνεύεται»
-Διονύσης Σαββόπουλος
-Διονύσης Σαββόπουλος
Κάτω από τον σκούρο καφέ κώνο με το λευκό μπαλόνι στην κορυφή του.
15 Αυγούστου. Μεσημέρι. Στον καταυλισμό των τσιγγάνων, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου. Κοντά στη θάλασσα. Θάμνοι, ελάχιστα δέντρα, παραπήγματα. Τσιμεντένιο πάτωμα και πάνω του συναρμολογημένες ξύλινες ή πλαστικές ή απροσδιόριστων υλικών και συνδυασμών κατασκευές. Γεμάτες μπαλώματα από κόντρα πλακέ, χαρτόνι και πολύχρωμα φύλα πλαστικού. Τίποτα για πέταμα. Σε κάποια πρόσοψη μια ή πολλές μαζί ζωγραφιές. Όπου δεν υπάρχει τσιμέντο, χώμα. Όσες σκεπές προεξέχουν αρκετά δροσίζουν με τη σκιά τους το έδαφος και τους ενοίκους. Περνώντας διακρίνω στοιβαγμένο το εμπόρευμα στο εσωτερικό των καταλυμάτων: χαλιά βλέπω-σεντόνια βλέπω. Λίγα σπίτια με την εξωτερική μονάδα του αιρκοντίσιον ακουμπισμένη στο χώμα. Στις αυλές έχουν μαζευτεί παρέες. Ψιλοτρώνε και ψιλοπίνουν. Διάσπαρτα, δεκάδες αρνιά στριφογυρίζουν σε ψησταριές. Κάθε παρέα σουβλίζει το δικό της. Η μυρωδιά πανταχού παρούσα. Έξω απ τα περισσότερα παραπήγματα στέκονται τεράστια ηχεία. Αλλού τα ηχεία σε παρακολουθούν από ανοιχτά παράθυρα. Τεράστια ηχεία και παντού η ένταση στη διαπασών. Μαγικό: από κατάλυμα σε κατάλυμα ο ήχος δυναμώνει, γίνεται εκκωφαντικός και σβήνει, καθώς απομακρύνεσαι, χωρίς να αναμειγνύεται με ό,τι καινούργιο θ' ακούσεις λίγα μέτρα παρακάτω. Δε χρειάζεται να αναφέρω το είδος της μουσικής. Ένα-δυο πρόχειρα ηχοσυστήματα φτιαγμένα με ηχεία αυτοκινήτου. Στημένες σκηνές, από εκείνες που βρίσκεις σε σούπερ μάρκετ. Μερικές κάτω από σκέπαστρα. Σε άλλες αυλές, κρεβάτια. Κάποιοι κοιμούνται. Ημίγυμνα παιδάκια αλωνίζουν παντού. Αργότερα ακούω ότι στον καταυλισμό μένουν 100-150 οικογένειες. Από πέντε με δέκα άτομα η κάθε μια -κάνε τον λογαριασμό. «Εδώ γύρω μένουν όσοι βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση, λίγο πιο μέσα και δεξιά μένουν οι φτωχοί».
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
