<$BlogRSDUrl$>

27.2.06

Ακίνδυνα '40s 

-του Ακίνδυνου.



Κλικ στις εικόνες. Θέλει γρήγορη σύνδεση. Κάποιες ώρες της μέρας, οι ταχύτητες είναι μεγάλες, άλλες πάλι μικρές. Προβλήματα...

*

1943: Porky Pig's Feat.



1944: Bugs Bunny Nips the Nips.

Nip: πετσοκόβω.
Nips: οι Γιαπωνέζοι.




*

buzz it!

(6) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

22.2.06

αποκλειστική αρμοδιότητα των αγίων. 

 

«-Ω πενθώ την ιστορία.
-Αυξαίνω και πληθαίνω με την συνουσία.»

-Δ. Σαββόπουλος
(Αχαρνής
- διάλογος μεταξύ
Λάμαχου και χορού).




*
Αγαπητή μου,

[...] χρειάζεται πολύς κόπος για να ασχοληθείς με ό,τι βαριέσαι ή απεχθάνεσαι. Με ό,τι σου φαίνεται άσχημο.

Γιατί να σκύψω πάνω από κάτι μονότονο, βαρετό, αδιάφορο, επικίνδυνο, άτεχνο, υπερφίαλο, προβληματικό, αφελές, παράλογο, επιτηδευμένο, ψεύτικο; Γιατί να ξοδέψω τον ελάχιστο χρόνο μου, προκειμένου να έχω άποψη, ασχολούμενος επισταμένα με ό,τι μου φαίνεται ανόητο; Η μόνη επαρκής δικαιολογία, είναι: θα το κάνω για σένα. Θα σου χαρίσω τον χρόνο μου, προκειμένου να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Ανεξάρτητα από τις ικανότητες ή τις γνώσεις μου, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η πρόθεση θα είναι πάντα παρούσα. Θα πρέπει να προσέξω όμως, γιατί από το ενδιαφέρον, τον ζήλο για εσένα, μέχρι μια πατερναλιστική-εξουσιαστική αντίληψη του ρόλου μου στη σχέση μας, την ζήλια, η απόσταση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αν δεν προσέξω, κινδυνεύω να καβαλήσω το καλάμι. Καταλαβαίνεις γιατί δεν ενθουσιάζομαι όταν με αποκαλείς daddy.



[...]

Τους άκουσες: «μα τι πράγματα είναι αυτά, τα ίδια και τα ίδια μας σερβίρουν». Η μονοτονία είναι προφανής –πάντα προφανής. Είναι μια ένσταση που επανέρχεται μέσα στα χρόνια. Παλιότερα αφορούσε από το εκκλησιαστικό μέλος, μέχρι τον καλαματιανό και τα μπλουζ και διαμέσου του ρεμπέτικου και του απλού δωδεκάμετρου ροκεντρόλ, έφτασε στο ντραμ εντ μπέηζ, τα techhousetechnodanceelectronicahiphoprap κομμάτια και το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, για να μην μιλήσω για το πόσο μονότονη βρίσκουν μερικοί, καθ όλα καλοί και αξιόλογοι άνθρωποι, τον κύριο όγκο της τζαζ και της λόγιας μουσικής κάθε είδους ή εθνικότητας. Μη δίνεις σημασία.

Έτσι κι αλλιώς, η κρίση, λιγότερο ή περισσότερο συνεκτική, που θα μπει στον κόπο να διατυπώσει κανείς για τη σημερινή «λαϊκή» ή «λόγια» μουσική, γίνεται σε μια εποχή ριζικών και ραγδαίων αλλαγών, που αφορούν το τι σημαίνει μουσική, το πώς δημιουργείται, τον κοινωνικό της ρόλο και τους τρόπους που διαχέεται στις κοινωνίες. Ό,τι ακούμε, είναι καθρέφτης αυτής της «μεταβατικής περιόδου» (λες και υπάρχει περίοδος που δεν είναι μεταβατική) και η όποια κριτική, μεχρι να διατυπωθεί, θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ήδη ξεπερασμένη.



Διαπίστωσες κι εσύ προχθές, πόσο σύντομος είναι ο δρόμος, διπλής κατευθύνσεως, από την απαξίωση ενός μουσικού είδους, μέχρι την απαξίωση μιας ολόκληρης εποχής. Φορείς της, είναι συνήθως εκείνοι οι οποίοι, αφού το είδος δεν τους αφορά, για οποιονδήποτε λόγο, δεν ασχολούνται αρκετά, ή μάλλον, δεν ασχολούνται με αγάπη μαζί του. Διότι, μου φαίνεται, για να ασχοληθείς με δικαιοσύνη με τις ανθρώπινες δημιουργίες, ακόμα και με όσες θεωρείς ευτελείς ή ποταπές -κυρίως με αυτές- χρειάζεται και κάποιου είδους αγάπη. Αναγνωρίζω ότι η απόρριψη, εκφράζει μέρος της εμπειρίας του ακούσιου ή εκούσιου, και περιστασιακού, ακροατή αυτών των ήχων. Το αναγνωρίζω και σταματώ εκεί. Τι τα θες, η κριτική θα έπρεπε να είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των αγίων. Μόνον αυτοί ξέρουν να τα αγαπούν όλα. Μια και μιλάμε για κοινούς ανθρώπους, η κριτική (το είδος του λόγου που για ευκολία ονομάζουμε κριτική), αρνητική ή θετική, κατά τη γνώμη μου, αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρουσα, όταν τη διαβάζεις ή την ακούς, αυτονομημένη από το αντικείμενό της. Όταν την αντιμετωπίζεις σαν καθρέφτη της ευαισθησίας και της προσωπικότητας του υποκειμένου, του γράφοντος ή του ομιλούντος δηλαδή, και δι αυτού της εποχής της.



Νομίζω λοιπόν, ότι στις μέρες μας, στην πατρίδα μας, οι «απόψεις» εκφράζουν, πρωτίστως, μια βαθιά αδιαφορία για τα τεκταινόμενα, σε χώρους όπου δεν συνηθίζει να συχνάζει ο εκφέρων. Ή σε χώρους όπου παρακολουθεί τις εξελίξεις, με τον ίδιο τρόπο που προσέχουμε την μουσική στους ανελκυστήρες και τους σταθμούς του μετρό. Μα και Μπετόβεν ν' ακούει, που λέει ο λόγος, ούτε που θα το πάρει χαμπάρι... Στην καλύτερη περίπτωση οι απόψεις που ακούω, είναι μεταμφιεσμένες περιγραφές, λιγότερο ή περισσότερο ακριβείς, κι όχι σοβαρή αισθητική αποτίμηση· αν υπάρχει αυτό το φρούτο. Κι όσο πιο θορυβώδης, ζοχάδας, αγανακτισμένος ο κριτικός, τόσο μεγαλύτερη η απόσταση απο το κρινόμενο.

Αντίθετα από τους φίλους μας, προσπαθώ να είμαι συγκρατημένος, όταν δηλώνω τις αναπόφευκτες προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες και να θυμάμαι, πως ό,τι δεν μου αρέσει, όχι μόνο στη μουσική, αλλά και στις γυναίκες, είναι, κυρίως, προϊόν τού ότι η μέρα μου, όπως και η δική σου, δεν διαθέτει περισσότερες από 24 ώρες. Α! αν ήμουν αθάνατος, είμαι σίγουρος ότι, κάποια στιγμή, θα μου άρεσαν όλες οι γυναίκες, όλοι οι πίνακες, όλα τα τραγούδια. Προς το παρόν, για τα μικρά ή μεγάλα ανθρώπινα έργα, που με συγκινούν, είμαι ικανός για ένα φτωχό αλλά πολυλογάδικο, και γι αυτό παραπλανητικό, «ωραίο αυτό» ή «πρόκειται για αποτυχία». Ναι· κατά πάσα πιθανότητα, ένας κοινωνιολόγος θα μπορούσε εύκολα να αποκρυπτογραφήσει τις προτιμήσεις μου... Αδιαφορώ! Μα ποιος θέλει να ζει τις μέρες που του δόθηκαν, σαν να ήταν τελίτσες σε στατιστικό γράφημα;



Μάθε, ότι όταν σου λέω κάτι που μοιάζει με άποψη, ιδιαίτερα κάτι που μοιάζει με απόρριψη, το λέω με μια ευκολία που τρομάζει κι εμένα τον ίδιο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φίλους μας. Ως προς την ευκολία, διότι δεν εκπλήσσονται με όσα λένε. Θα ήθελα να διέθετα τις δυνάμεις και το ταλέντο, να γράψω ένα δοκίμιο με τίτλο «Η διατύπωση τελεσιδίκων απόψεων, ως επακόλουθο και αίτιο απελπισίας», αλλά δεν.

Σκέφτομαι όμως, ότι δεν μπορεί, μέρος, έστω, της αλήθειας θα το ξετρυπώσουμε (πρόσεξε τον πληθυντικό σε παρακαλώ) σιγά-σιγά, έστω και με τέτοιες ανυπόληπτες μεθόδους. Αλλά προς τι; Πολυλογίες, ενώ προσπαθώ να εξηγήσω γιατί θύμωσα τόσο, προχθές, όταν άκουσα να σχολιάζουν την εμφάνιση σου. Αν δεν ήξερα καράτε...

[...]


*
[ Τα αποσπάσματα ήταν από τις σελίδες 2159-2161 του βιβλίου μου. Για λεπτομέρειες, δες προηγούμενη καταχώρηση. Το γράμμα (η μέηλ;) γράφεται δυο μέρες μετά την επίσκεψη του επιστολογράφου και της υπουργού στο κέντρο όπου εμφανίζεται η Πέγκυ Ζήνα. Ο επιστολογράφος είναι μάλλον προβληματικός τύπος. Εναλλακτικό μότο: «Η κρίση μου δεν είναι άνθος, είναι ωμότητα», στίχος του Νίκου Καρούζου, που τον είδα στο μπλογκ του «αδερφή». Χάρη στο ίδιο μπλογκ, έμαθα για την ύπαρξη του Felix Vallotton (1865-1925), ξυλογραφία του οποίου κοσμούσε επόμενη καταχώρηση. Οι εικόνες εδώ, είναι πίνακες του Vallotton (αν κλικάρεις πάνω τους, θα τις δεις και σε μεγαλύτερο μέγεθος).]
*


buzz it!

(13) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

14.2.06

st Valentine's day problem. 


buzz it!

(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

6.2.06

Ο πασατέμπος σου για να περνά η ώρα ΙΙ. 

Διανύω περίοδο εντατικής info diet. Έχω πιαστεί και στα δίχτυα του καπιταλισμού. Εν τω μεταξύ:

κλικ στις εικόνες.



Σημειώνω εδώ και το μπογκ του Βαρετού.

*




*

Έμαθα και κάτι, που μου φάνηκε πολύ αστείο, στο μπλογκ του Γιώργου Στρατή:



Η λεζάντα της φωτογραφίας δεν στερείται ενδιαφέροντος: Ο Θάνος Μικρούτσικος δεν έκρυψε την αγάπη που τρέφει για το ΑΚΕΛ, δηλώνοντας ότι είναι «εν δυνάμει Ακελιστής». Είναι και "εν δυνάμει" λεπτός. Και όταν λεπτύνει, θα είναι "εν δυνάμει" χοντρός... Μένει τώρα να σκεφτώ τι είμαι εγώ "εν δυνάμει".

*

Τέλος, αυτά τα δύο:



Θα το δεις στο "The Samuel Beckett On-Line Resources
and Links Pages" και είναι Calvin and Hobbes (1985-1995) του Bill Watterson.


*




Μεσαιωνικό τηγάνι για αυγά. Θα το δεις (αν ψάξεις) μαζί με άλλα σκεύη, πολλές συνταγές και δεκάδες συνδέσμους στην "Medieval and Renaissance Food Homepage".

*

Να μην ξεχάσω, να και μερικές ταινίες:

the Vatican Film List

ο ίδιος κατάλογος, με εικόνες, κι εδώ (αργεί λίγο να κατέβει). Τον (πολύ ενδιαφέροντα) κατάλογο συνοδεύει ένα κείμενο που βρίθει ηθικολογιών.


*

Τελευταίο, λόγω τιμής, αυτό που το βρήκα στον Alberich, που το βρήκε chez mor.

Ten Top Trivia Tips about kukuzelis!

1. By tradition, a girl standing under kukuzelis cannot refuse to be kissed by anyone who claims the privilege!
2. The porpoise is second to kukuzelis as the most intelligent animal on the planet.
3. The International Space Station weighs about 500 tons and is the same size as kukuzelis.
4. Michelangelo finished his great statue of kukuzelis in 1504, after eighteen months work.
5. Astronauts get taller when they are in kukuzelis!
6. Abraham Lincoln, who invented kukuzelis, was the only US president ever granted a patent.
7. Baskin Robbins once made kukuzelis flavoured ice cream!
8. In the Great Seal of the United States the eagle grasps 13 arrows and kukuzelis.
9. Duelling is legal in Paraguay as long as both parties are kukuzelis.
10. The air around kukuzelis is superheated to about five times the temperature of the sun.



I am interested in - do tell me about


Αυτό το παιχνιδάκι και άλλα πολλά, πάρα πολλά, στον ιστοτόπο του αγγλοσάξωνος συρεαλίστ.


*

buzz it!

(12) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

This page is powered by Blogger. Isn't yours?