23.5.06
Μαριάνθη, ένα.
Περιττό να τονίσω ότι τότε ήμουν ήδη τρία χρόνια παντρεμένος και με τη γυναίκα μου είχαμε βιώσει μια μπερδεμένη, σαστισμένη και θυελλώδη σχέση. Ήμασταν δυο τρελοί που αποτρέλαινε ο ένας τον άλλον με τον τρόπο του. Προσπαθώντας να αποδώσω δικαιοσύνη, τώρα που πέρασαν τριάντα χρόνια από την πρώτη μας επαφή, ομολογώ ότι είχα τον εύκολο ρόλο του θύματος. Η γυναίκα μου ήταν ευέξαπτη, με συνεχές αίσθημα αδικίας και πολύ ευαίσθητη. Μπορούσε κινδυνεύοντας να γίνει απίστευτα σκληρή και από την άλλη είχε πρωτοφανή έλλειψη προσαρμοστικότητας στο περιβάλλον. Υποπτευόταν τους πάντες για παραβίαση των ομολογημένων αρχών τους. Άσχετο αν αυτές οι παραβιάσεις δεν την έβλαπταν προσωπικά, η έλλειψη ηθικής στάσης των άλλων στην ζωή προείχε για το εικονοστάσι της Μαριάνθης.
Η δική μου στάση είχε διαφορετικό ενδιαφέρον. Εγωιστής και επηρμένος άνθρωπος, αμοραλιστής αλλά ηθολόγος προς τρίτους, εξέφραζα το σύνολο της κοινωνίας της Μαριάνθης. Την αγάπησα βαθιά με τον επιφανειακό σχηματικό ανδρώο τρόπο. Μπορούσα να επεμβαίνω στη ζωή της, να την κατηγορώ για τους προ εμού εραστές της, να ζηλεύω την ακεραιότητά της, αλλά μόλις γινόταν επεμβατική μάνιαζα και γινόμουν επιθετικός. Με ενοχλούσε η εργασιομανία της, η λατρεία για την αντικειμενική επιστήμη, η παράκρουσή της να βρει θέματα για την λογοτεχνία της, ο βατταρισμός του μυαλού της. Αν μου επιτρέπεται ένα ηλεκτρονικό παράδειγμα, έμοιαζα με υπολογιστή απείρου μνήμης χωρίς κάρτα γραφικών. Έμοιαζε με Ντεσεβό που είχε μηχανή Ρολς Ρόις. Εγώ ήμουνα μια Πόρσε με μηχανή Φολκσβάγκεν γι’ αυτό και φρόντιζα να τηρώ σχετικήν ακινησία.
Μου άρεζε όμως η κατά τρίμηνο αιθρία της, η καυστικότητα και η παιδικότητά της, η πανεύκολη αυτοκριτική της διάθεση που μ’ έκανε να χαλαλίζω τις μαύρες στιγμές που έδινα και έπαιρνα.
(συνεχίζεται: δύο)
Πάνου Θεοδωρίδη – Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ –Μυθιστόρημα – 1999, εκδόσεις Κέδρος.
Comments:
Κ εγώ προς στιγμήν νόμιζα πως αρχίσατε να γράφετε ιστορίες. :-(
Ναι έχω τις προκαταλήψεις μου.
Ναι με επηρρεάζει η υπογραφή.
Αν ήταν γραμμένο από τον Κουκουζέλη θα ήτο ποίημα κ θα είχα άλλο ένα λόγο να σας δείρω. Αλλά Πάνος Θεοδωρίδης; Όχι.Λυπάμαι.
Ναι έχω τις προκαταλήψεις μου.
Ναι με επηρρεάζει η υπογραφή.
Αν ήταν γραμμένο από τον Κουκουζέλη θα ήτο ποίημα κ θα είχα άλλο ένα λόγο να σας δείρω. Αλλά Πάνος Θεοδωρίδης; Όχι.Λυπάμαι.
Αχ κύριε Τζέϋ μου. Ενώ είστε τόσο σοφό μωρό, ίσως το πιο σοφό μωρό αυτού του σύμπαντος αλλά και του πρώτου παράλληλού του δεξιά, βγαίνοντας, τί ήταν αυτό που γράψατε;
Αν ο κύριος Κουκουζέλης ήταν 25 τότε δεν θα τον κυνηγουσα να τον δείρω, όπως το Αθηναιουλίνι το κουτό αλλά θα τον κυνηγούσα για να με μαχαιρώσει.
Αν ο κύριος Κουκουζέλης ήταν 25 τότε δεν θα τον κυνηγουσα να τον δείρω, όπως το Αθηναιουλίνι το κουτό αλλά θα τον κυνηγούσα για να με μαχαιρώσει.
Αγνοημένος ο ΠΘ; Μπα, λάθος. Δεν θυμάμαι να τον αγνόησα ποτέ. Άλλωστε ένας ΠΘ δεν περνάει ποτέ απαρατήρητος.
*
Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει Τζέυ: Απλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας καταθέτω εδώ.
*
Αθήναιε βιάζεστε. Κι όποιος βιάζεται;
*
Ελένη...
*
*
Θα έπρεπε να το είχες καταλάβει Τζέυ: Απλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας καταθέτω εδώ.
*
Αθήναιε βιάζεστε. Κι όποιος βιάζεται;
*
Ελένη...
*
ενδιαφέρον και κάπως νοσταλγικό...μου φάνηκε αυτοβιογραφικό ώσπου, εκεί προς το τέλος βρήκα τσίμα-τσίμα τις λέξεις "πανεύκολη", "αυτοκριτική", "γυναίκα".. ;-P
Υπομονή, έρχεται και ΤΡΙΑ. Όχι ότι θ' αλλάξει τίποτα, αλλά προσφέρονται περισσότεροι συνδυασμοί χτυπημάτων.
Θεοδωρίδης και Beckett σε ένα και το αυτό blog... Χαίρομαι πολύ. Συνεχίστε!
Δημοσίευση σχολίου
# posted by 
: 4/7/06 12:01 μ.μ.
: 4/7/06 12:01 μ.μ.
