24.5.06
Μαριάνθη, δύο.
Ένα.
Οι φωτογραφίες είναι από την ταινία του Τζων Κασσαβέτη "Opening Night".
Ήταν λαμπρή ευκαιρία ο δεσμός με την Μαριάνθη, για ένα συστηματικό τεμπέλη και χαροκόπο, διότι κανένας φίλος δεν μπορούσε να με κατηγορήσει για απραξία. Διέδιδα εν σιωπή ότι αφορμή για όλα μου τα βάσανα ήταν μια ζηλόφθονη τρελή γυναίκα που μπορούσε να ανατρέψει αλόγιστα την πιο τρυφερή στιγμή, την πιο ευχάριστη παρέα. Η ίδια έκανε ό,τι μπορούσε να με δικαιώσει. Για μένα, η δικαίωση ήταν άμεση και την εισέπραττα από παντού. Η Μαριάνθη μπορούσε να τσακωθεί με τον μανάβη και τον έμπορο ανά πάσα στιγμή, ή, για την ακρίβεια, ο καβγάς της με ανθρώπους της αγοράς ήταν ζήτημα χρόνου. Δεν της αρκούσε να επιστρέψει ένα σάπιο πορτοκάλι, έπρεπε ο μανάβης να αντιληφθεί το χάος της ζωής του με μια αυστηρή καταγγελία. Επειδή οι απλοί άνθρωποι σε τέτοια αντιδρούνε με κανένα άντε πάαινε κυρά μου από δω και μην ξαναπατήσεις, δεν υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθούμε σε ένα σπίτι και να έχει την άνεση να ψωνίσει κάτι από την εγγύς γειτονιά. Όλοι μας οι φίλοι επίσης ήξεραν ότι θα τρώγαμε και θα πίναμε και θα γελούσαμε σπίτι μας ή αλλού, αλλά αν κάποιος δεν ήξερε ακριβώς τι είπε ο Καντ ή υποστήριζε κάτι δεξιό ή αντιδραστικό για την εκτίμηση της Μαριάνθης, έπρεπε να υποστεί τον χαμηλόφωνο, εκνευριστικό και παραληρηματικό λίβελό της. Επειδή ποτέ δεν πήρα το μέρος της, επειδή όταν φερόταν έτσι γινόμουνα μέρος του ανθρωποφάγου δάσους που υποτίθεται την περιέζωνε, κινούσα αριστοτεχνικά την έκθεσή της και τον διασυρμό της. Φεύγοντας οι φίλοι μού έσφιγγαν συνωμοτικά το χέρι, πώς αντέχεις, βρε θηρίο, την τρελή και δεν απαντούσα ποτέ, ε, έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, αλλά έκλεινα συγκαταβατικά τα μάτια και τους ευχαριστούσα για την κατανόηση. Επί χρόνια, άγνωστοι έμποροι με χαιρετούσαν με σεβασμό, μου έδιναν συγχαρητήρια όταν μάθαιναν πως χώρισα. Κάποιος που ήξερε περισσότερα κουλτουριάρικα, μου είπε, πρέπει να ζείτε τα μαρτύρια που τράβηξε ο καημένος ο Μοράβια με την πρώτη τρελή του σύζυγο, ενώ, σε λογοτεχνικά αντίστοιχα, φρόντιζα να διαδίδω ότι βιώνω το μαρτύριο του ανδρός στο μυθιστόρημα Τζέιν Έιρ: είχα μια τρελή κλειδωμένη στο υπόγειο και περίμενα να καεί. Το σχήμα βόλευε διότι έτσι εξηγούσα που κυνηγούσα μονίμως λεπτές υπάρξεις για τον ρόλο της Τζέιν.
Πάνου Θεοδωρίδη – Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ –Μυθιστόρημα – 1999, εκδόσεις Κέδρος.
*
Οι φωτογραφίες είναι από την ταινία του Τζων Κασσαβέτη "Opening Night".
Ήταν λαμπρή ευκαιρία ο δεσμός με την Μαριάνθη, για ένα συστηματικό τεμπέλη και χαροκόπο, διότι κανένας φίλος δεν μπορούσε να με κατηγορήσει για απραξία. Διέδιδα εν σιωπή ότι αφορμή για όλα μου τα βάσανα ήταν μια ζηλόφθονη τρελή γυναίκα που μπορούσε να ανατρέψει αλόγιστα την πιο τρυφερή στιγμή, την πιο ευχάριστη παρέα. Η ίδια έκανε ό,τι μπορούσε να με δικαιώσει. Για μένα, η δικαίωση ήταν άμεση και την εισέπραττα από παντού. Η Μαριάνθη μπορούσε να τσακωθεί με τον μανάβη και τον έμπορο ανά πάσα στιγμή, ή, για την ακρίβεια, ο καβγάς της με ανθρώπους της αγοράς ήταν ζήτημα χρόνου. Δεν της αρκούσε να επιστρέψει ένα σάπιο πορτοκάλι, έπρεπε ο μανάβης να αντιληφθεί το χάος της ζωής του με μια αυστηρή καταγγελία. Επειδή οι απλοί άνθρωποι σε τέτοια αντιδρούνε με κανένα άντε πάαινε κυρά μου από δω και μην ξαναπατήσεις, δεν υπήρχε περίπτωση να εγκατασταθούμε σε ένα σπίτι και να έχει την άνεση να ψωνίσει κάτι από την εγγύς γειτονιά. Όλοι μας οι φίλοι επίσης ήξεραν ότι θα τρώγαμε και θα πίναμε και θα γελούσαμε σπίτι μας ή αλλού, αλλά αν κάποιος δεν ήξερε ακριβώς τι είπε ο Καντ ή υποστήριζε κάτι δεξιό ή αντιδραστικό για την εκτίμηση της Μαριάνθης, έπρεπε να υποστεί τον χαμηλόφωνο, εκνευριστικό και παραληρηματικό λίβελό της. Επειδή ποτέ δεν πήρα το μέρος της, επειδή όταν φερόταν έτσι γινόμουνα μέρος του ανθρωποφάγου δάσους που υποτίθεται την περιέζωνε, κινούσα αριστοτεχνικά την έκθεσή της και τον διασυρμό της. Φεύγοντας οι φίλοι μού έσφιγγαν συνωμοτικά το χέρι, πώς αντέχεις, βρε θηρίο, την τρελή και δεν απαντούσα ποτέ, ε, έβαλα κι εγώ το χεράκι μου, αλλά έκλεινα συγκαταβατικά τα μάτια και τους ευχαριστούσα για την κατανόηση. Επί χρόνια, άγνωστοι έμποροι με χαιρετούσαν με σεβασμό, μου έδιναν συγχαρητήρια όταν μάθαιναν πως χώρισα. Κάποιος που ήξερε περισσότερα κουλτουριάρικα, μου είπε, πρέπει να ζείτε τα μαρτύρια που τράβηξε ο καημένος ο Μοράβια με την πρώτη τρελή του σύζυγο, ενώ, σε λογοτεχνικά αντίστοιχα, φρόντιζα να διαδίδω ότι βιώνω το μαρτύριο του ανδρός στο μυθιστόρημα Τζέιν Έιρ: είχα μια τρελή κλειδωμένη στο υπόγειο και περίμενα να καεί. Το σχήμα βόλευε διότι έτσι εξηγούσα που κυνηγούσα μονίμως λεπτές υπάρξεις για τον ρόλο της Τζέιν.
(συνεχίζεται: τρία.)
Πάνου Θεοδωρίδη – Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ –Μυθιστόρημα – 1999, εκδόσεις Κέδρος.
*
Comments:
"πρέπει να ζείτε τα μαρτύρια που τράβηξε ο καημένος ο Μοράβια με την πρώτη τρελή του σύζυγο"
Ναι γιαυτό η ζωή του το χρώσταγε τον διασυρμό όταν η τελευταία του γυναίκα η Κάρμεν με την οποία είχε καμια τριανταριά χρόνια διαφορά, έγραφε στο βιβλίο της "Άντρες" ότι γλώσσα σαν τον Μοράβια δεν είχε κανείς.
Πολύ μισογύνης αυτός ο συγγραφέας αν και περιγράφει μια τυπική συμπεριφορά ανδρών με χαμηλή αυτοεκτίμηση που κάποια στιγμή στη ζωή τους μπλέκουν με μια που είναι ανώτερή τους.
Ηθογραφικό. Σκέτος Παπαδιαμάντης ο Θεοδωρίδης.
Ναι γιαυτό η ζωή του το χρώσταγε τον διασυρμό όταν η τελευταία του γυναίκα η Κάρμεν με την οποία είχε καμια τριανταριά χρόνια διαφορά, έγραφε στο βιβλίο της "Άντρες" ότι γλώσσα σαν τον Μοράβια δεν είχε κανείς.
Πολύ μισογύνης αυτός ο συγγραφέας αν και περιγράφει μια τυπική συμπεριφορά ανδρών με χαμηλή αυτοεκτίμηση που κάποια στιγμή στη ζωή τους μπλέκουν με μια που είναι ανώτερή τους.
Ηθογραφικό. Σκέτος Παπαδιαμάντης ο Θεοδωρίδης.
Ελένη μ' αρέσετε γιατί είστε ευγενής και κάνετε αμφιλεγόμενες και πολυεπίπεδες κριτικές. Εσείς αλήθεια θα προτιμούσατε άνδρα με μέτρια, μεσαία ή υψηλή υψηλή αυτοεκτίμηση; Δεν πρόκειται για μεταφορά, θα ήθελα να μάθω τη μέθοδο με την οποία περνάμε από το χαμηλό στο υψηλό σε τέτοια θέματα.
Επιπλέον, η αναφορά (του ΠΘ) στον Μοράβια είναι μάλλον ατυχής. Διευκολύνει, ασκόπως, τον αναγνώστη χρησιμοποιώντας το επίθετο "τρελή". Ένας πραγματικά κουλτουριάρης δεν θα το χρησιμοποιούσε ποτέ. Θα θεωρούσε δεδομένο ότι ο συνομιλητής του γνωρίζει τη διάγνωση για την πρώτη σύζυγο του Μ.
Αχ κύριε Κουκουζέλη μου και μένα μου αρέσετε πολύ, για πολλούς λόγους.
Αυτή τη φορά θα αναφερθώ στη μοναδική σας ικανότητα να κάνετε το συνομιλητή σας να αισθάνεται πανέξυπνος, κάτοχος μιας μοναδικής αλήθειας που αποκαλύπτεται μόνον στους πραγματικά ευφυείς και αυτό χωρίς εσείς να λέτε τίποτε το σημαντικό, οι άλλοι όμως κάθονται και κρατούν σημειώσεις!
Σας φαντάζομαι να το διασκεδάζετε αφάνταστα αυτό χαϊδεύοντας νωχελικά τον γάτη που αναπαύεται στα πόδια σας ή δίπλα από το ποντίκι...
Εγω προτιμώ τους άντρες που αν τυχόν γυρίσω και τους κοιτάξω δεν θα τους κάνει τόσο πολύ εντύπωση το γεγονός ώστε να αρχίσουν τα κομπλεξικά, κάτι που το κάνουν τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Οι της χαμηλής αυτοεκτίμησης, πάντα κοιτάζουν με καχυποψία αυτούς που δείχνουν κάποια εκτίμηση, σε κάτι που οι ίδιοι το έχουν για φτύσιμο...
Νομίζω πάντως πως θα αναζητήσω κείμενα του Θ. :-)
Δημοσίευση σχολίου
Αυτή τη φορά θα αναφερθώ στη μοναδική σας ικανότητα να κάνετε το συνομιλητή σας να αισθάνεται πανέξυπνος, κάτοχος μιας μοναδικής αλήθειας που αποκαλύπτεται μόνον στους πραγματικά ευφυείς και αυτό χωρίς εσείς να λέτε τίποτε το σημαντικό, οι άλλοι όμως κάθονται και κρατούν σημειώσεις!
Σας φαντάζομαι να το διασκεδάζετε αφάνταστα αυτό χαϊδεύοντας νωχελικά τον γάτη που αναπαύεται στα πόδια σας ή δίπλα από το ποντίκι...
Εγω προτιμώ τους άντρες που αν τυχόν γυρίσω και τους κοιτάξω δεν θα τους κάνει τόσο πολύ εντύπωση το γεγονός ώστε να αρχίσουν τα κομπλεξικά, κάτι που το κάνουν τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Οι της χαμηλής αυτοεκτίμησης, πάντα κοιτάζουν με καχυποψία αυτούς που δείχνουν κάποια εκτίμηση, σε κάτι που οι ίδιοι το έχουν για φτύσιμο...
Νομίζω πάντως πως θα αναζητήσω κείμενα του Θ. :-)
