<$BlogRSDUrl$>

12.6.06

Αλοζανφάν ΙΙ. 

Αλοζανφάν Ι.


«And I, I never took much,
I never asked for your crutch.
Now don't ask for mine.»
*

1811. 19 χρονών ο Κάλβος γράφει στα ιταλικά, ύμνο στον Ναπολέοντα. Αποκυρήσσει τον ύμνο τρία χρόνια μετά:
«Και τον αποκαλούσα μεγάλο, προσπαθώντας να τον κάνω να νοιώσει πως κύριο αντικείμενο του στίχου μου ήταν η ελπίδα να παραιτηθεί από τους ματωμένους και σκληρούς αγώνες»
Είναι όμως αυτό που θα λέγαμε σήμερα "προοδευτικός":
«Εγώ προσωπικά, αν είχα πατρίδα τη Γαλλία, θα ήμουνα με το κόμμα του Ρουσσώ. Αλλ' έχω πατρίδα μιαν άλλη, μεγαλόψυχη τόσο στην όρμή όσο και στις αρετές και σ' αυτή (αν και κείνη λίγο φροντίζει να τις διευκολύνη) θα στρέφονται πάντα οι ιερές ευχές μου.» (από γράμμα στον Foscolo - 1814)
Υπάλληλος σε τράπεζα στη Φλωρεντία.

Γραμματέας της μαρκησίας Lomellini στην Πίζα.

Μπλαμπλαμπλά.

1812. Βοηθός-γραμματέας του ποιητή Ugo Foscolo. Για την ακρίβεια προσλαμβάνεται ως παιδαγωγός του προστατευόμενου του ποιητή (μη βάζεις πονηρό στο νου σου) Στεφ. Βούλτσου.

Foscolo για τον Αντρέα (μετάφραση από τα ιταλικά, φαντάζομαι):
«Γράφει καλλιγραφικότατα. Κατέχει την ιταλική γλώσσα ως τοσκάνος, ξέρει λίγα γαλλικά και ελληνικά, έχει ήθη εξαιρετικά και αγνότητα, αρκείται σε λίγα, και προσηλώνεται μ’ όλες τις δυνάμεις του νου και της ψυχής του στα γράμματα [...]

Σκέφτηκε ζητήση από την πατρίδα του [δηλ. τα Ιόνια νησιά] μια ετήσια υποτροφία [...] ώστε να μπορέση να γίνει λόγιος και τέτοιος που επιστρέφοντας στο νησί να διδάξη τη νεολαία».
Αμ δε.

Foscolo:
«[...] διάβασα με λύπη ότι ο φτωχός Ανδρέας δεν πρέπει να ελπίζει τίποτα από την πατρίδα του [...]»
Μπλαμπλαμπλά.

(συνεχίζεται: εδώ.)

*
Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006.
*

buzz it!

 

Comments:
na eisai kala ,den to gnwriza
 
Κι εσύ να είσαι καλά.
 
Απ ότι ξέρω καρμπονάρος ήταν, όχι απλά χλιαρός προοδευτικός.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?