16.6.06
Αλοζανφάν VΙ.
Αλοζανφάν Ι, V.
Σολωμός και Κάλβος:
*
Σολωμός και Κάλβος:
«Ημέραν τινά είδομεν επί του γραφείου του Μάντζαρου την παρισινήν έκδοσιν του Κάλβου. Ηρωτήσαμεν τον μέγα μουσουργόν του ύμνου μας αν αναγιγνώσκει τον Κάλβον.
-Ναι, μας απήντησε, διαβάζω αυτόν τον δυστυχισμένον άνθρωπον. Κρίμα ότι, ως μου είπε πολλάς φοράς ο Σολωμός, εθυσίασε την πραγματικήν έμπνευσιν του...
Αρχίζει δυνατά να αναγιγνώσκει στροφάς. Έπειτα θυμωμένος κλείει το βιβλίον ειπών.
-Κι όμως οι στίχοι έχουν αρμονίαν. Αυτή δεν είναι δα γλώσσα. Είχε δίκαιον ο Σολωμός.
Εννοήσαμεν τότε ότι οι δυο ούτοι μεγάλοι άνδρες ανεγνώριζον το ποιητικόν τάλαντον του Κάλβου, αλλά κατεδίκαζον την γλώσσαν του.»
*
Εν τω μεταξύ τα γνωστά:Ο Κάλβος και ο Σολωμός, ωδοποιοί μεγάλοιΑπό το "Ποιήσεις Νέαι" των αδελφών Αλεξάνδρου και Παναγιώτου Σούτσων. Τυπώθηκε στο Ναύπλιο το 1833.
Κ’ οι δύο παρημέλησαν της γλώσσας μας τα κάλλη·
Ιδέαι όμως πλούσιαι, πτωχά ενδεδυμέναι,
Δεν είναι δι αιώνιον ζωήν προωρισμέναι.
*
(συνεχίζεται: εδώ.)
Comments:
Δημοσίευση σχολίου