19.4.07
Σημειώσεις.
ή
φτηνή-ξεφτηνή μ' αρέσει η φωτογραφική μηχανή του κινητού μου.
*
Το καλωσόρισμα που μου σπάει τα νεύρα είκοσι, και βάλε, χρόνια τώρα:
Μια γάμπα για τον Πετεφρή:
Σχεδόν ξαφνικά ["Αλλά εκαλοκοίταξα εκείνον τον ύπνο, και εκατάλαβα που ήθελε βαστάξει λίγο, για να δώσει τόπο του αλλουνού, που 'ναι χωρίς ονείρατα." - Η Γυναίκα της Ζάκυθος, 7:1, έκδοση Αλεξίου] :
φτηνή-ξεφτηνή μ' αρέσει η φωτογραφική μηχανή του κινητού μου.
*
Το καλωσόρισμα που μου σπάει τα νεύρα είκοσι, και βάλε, χρόνια τώρα:
Κέρκυρα, 6 Απριλίου 1849
Αν δεν προφτάσεις να μου στείλεις με το βαπόρι αυτό μία βαρέλα άριστης βερδέας παλιάς, χωρίς καθόλου γλυκάδα, στείλε μου τέσσερα μπουκάλια· μ' αυτά θα σωθώ αμέσως, σε μακρινή εξοχή, από τους βάρβαρους θορύβους και πυροβολισμούς του Μεγάλου Σαββάτου, που διαρκούν τρεις μέρες και τρεις νύχτες.
Βερδέα = Ζακυνθινό κρασί. Από γράμμα του Διονυσίου στον αδελφό του Δημήτρη Σολωμό.
*
Στον Άγιο Παντελεήμονα, στο Χαλάνδρι, ο παπάς εκστασιαζόταν κάθε που άκουγε μπάμ. "Βαράτε του, του κερατά, βαράτε του" φώναζε απ τα μεγάφωνα.
Αν δεν προφτάσεις να μου στείλεις με το βαπόρι αυτό μία βαρέλα άριστης βερδέας παλιάς, χωρίς καθόλου γλυκάδα, στείλε μου τέσσερα μπουκάλια· μ' αυτά θα σωθώ αμέσως, σε μακρινή εξοχή, από τους βάρβαρους θορύβους και πυροβολισμούς του Μεγάλου Σαββάτου, που διαρκούν τρεις μέρες και τρεις νύχτες.
Βερδέα = Ζακυνθινό κρασί. Από γράμμα του Διονυσίου στον αδελφό του Δημήτρη Σολωμό.
*
Στον Άγιο Παντελεήμονα, στο Χαλάνδρι, ο παπάς εκστασιαζόταν κάθε που άκουγε μπάμ. "Βαράτε του, του κερατά, βαράτε του" φώναζε απ τα μεγάφωνα.
Google food: οι δορυφόροι παρακολουθούσαν ανελλιπώς τι έτρωγα.
Μια γάμπα για τον Πετεφρή:
Σχεδόν ξαφνικά ["Αλλά εκαλοκοίταξα εκείνον τον ύπνο, και εκατάλαβα που ήθελε βαστάξει λίγο, για να δώσει τόπο του αλλουνού, που 'ναι χωρίς ονείρατα." - Η Γυναίκα της Ζάκυθος, 7:1, έκδοση Αλεξίου] :
μακαρίες (έτσι τα έλεγε ο υπάλληλος του γραφείου):
Comments:
Όταν αρχίζουμε να εικονογραφούμε αναμνήσεις, μας αποχαιρετούν ευγενικά τα δροσερά της νιότης μας τα λόγια.
Λίγο πικρό.... Τι μ' έπιασε πρωινιάτικα; Όλα τέχνη δεν είναι;
Λίγο πικρό.... Τι μ' έπιασε πρωινιάτικα; Όλα τέχνη δεν είναι;
Ούτε πικρά ούτε τίποτε. Ωραιότατα μόνον. Από τα μάτια σας, με χρώμα, ανοιξιάτικα. Προϊόντα διακοπής. Επιφυλάσσομαι για την πινακίδα, καλημερίζω:)
# posted by 
: 20/4/07 10:10 π.μ.
: 20/4/07 10:10 π.μ.
Αυτές η εναλλαγαίς, που δεν ήναι εναλλαγές, αλλά η βρώση και η πόση της καρδιάς, τι φίλητρον και τι μίσητρον!
Άλλα καναδυό τέτοια και το κλείνουμε το ρημάδι το γλωσσικό, υπέρ (και κατά πάντα) του εικαστικού.
"...κι απ΄τον λόγο ξεξασπρότερη" πρέπει να καταλήγει η πέτρα σου...
Άλλα καναδυό τέτοια και το κλείνουμε το ρημάδι το γλωσσικό, υπέρ (και κατά πάντα) του εικαστικού.
"...κι απ΄τον λόγο ξεξασπρότερη" πρέπει να καταλήγει η πέτρα σου...
Magica, Αληθώς Ανέστη (ελπίζω).
Γεώργιε, άλλο τόσο κατανάλωσα κι εγώ για να τις κάνω.
Πετεφρήαρ (κατά το ντήαρ), αν δεν γράφατε εσείς, νομίζετε ότι θα είχα διάθεση για φωτογραφίες (ανεξαρτήτως αποτελέσματος) εγώ;
Mor, ευχαριστώ. Κι εσένα ανοιξιάτικη σε βρίσκω (δώδεκα μήνες το χρόνο).
Γεράσιμε, σημειώσεις λέμε, όχι αναμνήσεις. Δεν θυσιάζω στην νοσταλγία. Ως προς τα δροσερά της νιότης λόγια, όσοι τα έχουν πρόχειρα, εκεί που είναι ήμουνα κι εκεί που είμαι θα 'ρθουν.
Δημοσίευση σχολίου
Γεώργιε, άλλο τόσο κατανάλωσα κι εγώ για να τις κάνω.
Πετεφρήαρ (κατά το ντήαρ), αν δεν γράφατε εσείς, νομίζετε ότι θα είχα διάθεση για φωτογραφίες (ανεξαρτήτως αποτελέσματος) εγώ;
Mor, ευχαριστώ. Κι εσένα ανοιξιάτικη σε βρίσκω (δώδεκα μήνες το χρόνο).
Γεράσιμε, σημειώσεις λέμε, όχι αναμνήσεις. Δεν θυσιάζω στην νοσταλγία. Ως προς τα δροσερά της νιότης λόγια, όσοι τα έχουν πρόχειρα, εκεί που είναι ήμουνα κι εκεί που είμαι θα 'ρθουν.
