<$BlogRSDUrl$>

8.2.08

*


Το διάβασα το κάλεσμα...

Ποιοι συμμετέχουν; Μερικοί που ούτε να τους βλέπω, ούτε να τους ακούω, ούτε να τους διαβάζω θέλω. Αρκετοί που δεν τους ξέρω καθόλου. Και μερικοί/κες (όχι λίγοι) που τους χρωστάω αυτό που είμαι. Aισθάνομαι ευγνωμοσύνη για όσα μου πρόσφεραν. Τρεις ομάδες λοιπόν. Αδυνατώ να τις δω σαν σύνολο.

Πολιτικοιδεολογική-αγωνιστική-ενότητα καλλιτεχνών και "καλλιτεχνών" δυσκολεύομαι να συλλάβω. Η καλλιτεχνία είναι αντιδημοκρατική υπόθεση. Όχι με την αριστοκρατική έννοια, αλλά με την βαθύτατα υπαρξιακή. Κάποιοι μπορούν και κάποιοι όχι. Δεν αξιολογώ. Δεν αξίζει κανείς περισσότερο επειδή μπορεί, ούτε λιγότερο επειδή δεν. Και στο κάτω-κάτω, αν αγνοήσω τις προτιμήσεις του μεγάλου κοινού, δεν ξέρω ποιος είναι καλλιτέχνης, υποθέσεις κάνω.

Τέλος πάντων, ας τα πάρω ένα-ένα κι ό,τι μου βγει.

Όταν το κράτος ξεπουλά τον πολιτισμό. Σλόγκαν κατάλληλο μόνο για βραδινά δελτία ειδήσεων Αν η διαπίστωση ισχύει, τότε ποιος έδωσε στο κράτος αυτήν τη δυνατότητα; Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον από τους "ψηφοφόρους"! Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. "Αποπροσανατολισμένους" ή όχι. Το κράτος δεν έγινε χθες κι ούτε ταυτίζεται με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία (παιδαριώδεις διαπιστώσεις, κι όμως...) Αμέτοχος σχεδόν ουδείς... Διαβάζω κάτι τέτοια καλέσματα και σκέφτομαι ότι στην ουσία μου λένε "ψήφισε Σύριζα και θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου".

Όταν αναγορεύουν σε υπέρτατη αξία το χρήμα, την εκμετάλλευση, την ευτέλεια. Ποιοι; Ποιοι είναι "αυτοί" άραγε; Την ελληνική κοινωνία την έχουν υπ' όψη τους όσοι υπογράφουν το κάλεσμα; Την έχουν ακούσει ποτέ;

Όταν ο πολιτισμός γίνεται αντικείμενο συναλλαγής. Και πότε ο πολιτισμός δεν ήταν και αντικείμενο συναλλαγών; Κάθε είδους;

Όταν «η τέταρτη εξουσία», αντί να ελέγχει, διαπλέκεται με τους ελεγχόμενους. Μάλιστα! Έχουν διαβάσει κριτική θεάτρου; Κριτική κινηματογράφου; Κριτική βιβλίου; Κριτική συναυλιών ή εκθέσεων; Τώρα ανακάλυψαν την Αμερική και θύμωσαν; Προσωπικά δεν ενοχλούμαι, αλλά κάτι ξέρει κι ο "πολιτισμός" από διαπλοκή. Καιρό τώρα...Και όχι, δεν εννοώ διαπλοκή με μεγιστάνες του πλούτου.

Όταν η τηλεόραση υποκαθιστά και υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Υπονοείται υποθέτω ότι κάποιος θα πρέπει να αποφασίζει πότε και αν η τηλεόραση υποκαθιστά τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ποιος άραγε; Οι καλλιτέχνες και καλλιτεχνίζοντες ή όσοι συρρέουν κάθε βράδυ στα κανάλια; Προτιμώ τους δεύτερους. Είναι το μικρότερο κακό. Η κοινωνία διαθέτει τεράστιο νομικό οπλοστάσιο το οποίο δεν φαίνεται διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει. Αν ο πολιτικός μιλήσει για νόμους τότε θα πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την εφαρμογή τους σε όλους τους τομείς. Αυτό συνεπάγεται το ενδεχόμενο χρήσης κατασταλτικών μηχανισμών... Έχει κόστος. Καλύτερα επιτροπές, ανώτατες αρχές (λιγότερο ή περισσότερο ελεγχόμενες) και αγανάκτηση. Ζούμε σε μια χώρα που το κανάλι της Βουλής εκπέμπει, από την αρχή, με παράσιτα (στη γειτονιά μου τουλάχιστον). Αλλά εμάς μας καίει να δώσουμε εξουσία σε πέντε-δέκα διορισμένους να κρίνουν αν έκανε καλά η τηλεόραση και πρόβαλε φιλί μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ή για το αν καλώς ή κακώς έπραξε ο Μάκης και είπε στα συρρέοντα πλήθη μια καινούργια μαλακιούλα χθες το βράδυ... Μπορεί να μην δικαιούμαι να μιλάω. Έχω δυο χρόνια να δω πάνω από πέντε-δέκα λεπτά ελληνικό κανάλι. Δεν είναι ότι αποφάσισα να εφαρμόσω τις αρχές μου. Μου προέκυψε φυσιολογικά: Βαριόμουν θανάσιμα.

Όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Μα ποιοι επιτέλους; Και προς ποια κατεύθυνση; Και με ποιον τρόπο πρέπει ν' αλλάξουν τα πράγματα;

Είμαι άδικος ίσως, αλλά ένα τόσο γενικόλογο κειμενάκι προσφέρεται για βάρβαρη μεταχείριση... Καλή η τηλεοπτική λογική αλλά όχι να την υπογράφεις κιόλας...

Τι νομίζω ότι έγινε: Η Κ.Ο. του Σύριζα (τι στο καλό σημαίνει Κ.Ο.; Καλλιτεχνική Ομάδα; Κοινοβουλευτική Ομάδα; Κομμουνιστική Οργάνωση;) είπε ας φτιάξω ένα ωραίο, ουσιαστικά άχρωμο, τσουβαλάκι, να τους στριμώξω όλους μέσα... Έρχονται κι ευρωεκλογές, ας φανούμε πολλοί και πολύχρωμοι... Πώς να μην τους προκύψει κάτι εντελώς ξενέρωτο; Και οι άνθρωποι καλής πίστης, που προσφέρονται να υπογράψουν, δεν έχουν τελείως εκλείψει από τον χώρο της αριστεράς... Υπάρχουν φυσικά κι εκείνοι που έχουν να συντηρήσουν το προφίλ τους.

Nόμιζα ότι είχαμε ξεμπερδέψει με τέτοιου τύπου καταγγελίες αλλά όχι! Θυμάμαι (και πάλι, και ξανά, και πάντα) το μαρξιστικό και διαλεκτικότατο
"Η υλιστική διδασκαλία πως οι άνθρωποι είναι προϊόντα των περιστάσεων και της αγωγής και, κατά συνέπεια, οι αλλαγμένοι άνθρωποι είναι προϊόντα άλλων περιστάσεων και αλλαγμένης αγωγής, ξεχνάει πως οι περιστάσεις αλλάζουν ίσα-ίσα από τους ανθρώπους και πως ο παιδαγωγός πρέπει και ο ίδιος να διαπαιδαγωγηθεί. [...]."
Δεν ξέρω αν βγαίνει κάτι χρήσιμο πολιτικά από το τσιτάτο του Μαρξ. Σίγουρα δεν βοηθάει στις επόμενες εκλογές. Μπορεί να βοηθήσει όμως να έχει κανείς λιγότερη έπαρση.

Αυτούς τους θυμωμένους παιδαγωγούς ποιος θα τους διαπαιδαγωγήσει;





Στην άκρη το κάλεσμα. Αν θες να θυμώσεις ντε και καλά με κάτι πολιτιστικό, σου στέλνω κάτι ελάχιστο. Δες πού φτιάξανε, οι εργαζόμενοι (του δήμου; του υπουργείου δημοσίων έργων;), την ειδική διάβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες:



Και μη μου πεις ότι μόνο ο εργολάβος φταίει που δεν έγινε μισό μέτρο πιο πέρα. Ή ότι αυτό δεν έχει σχέση με τον πολιτισμό...



*

buzz it!

 

Comments:
Δεν σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι αυτός είναι ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ και τελείωσε; Τραγικά κατώτερος αρκετών σημαντικών ανθρώπων που τον αναπαράγουν; Δατς ιτ.
 
Θαυμάσιο κείμενο!
 
Αθήναιε, μάλλον έχετε δίκιο.

Sraosha, κοιτάζω τη φωτογραφία του στύλου και βλέπω ότι είναι τόσο στενό το πεζοδρόμιο ώστε, όπου και να έμπαινε ο στύλος, όπου και να γινόταν η διάβαση, ο άνθρωπος με το καροτσάκι (μια μαμά με το μωρό της ας πούμε) ή μια ηλικιωμένη με το μπαστούνι της, οπωσδήποτε κάποια στιγμή θα υποχρεωνόταν να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Εφαρμόστηκε το γράμμα του νόμου κι έγινε μια διάβαση για "άτομα με ειδικές ανάγκες" στο κενό. Μπορεί και οι εργάτες όταν την έφτιαχναν (ή ίσως οι εργάτες της ΔΕΗ όταν έβαζαν τον στύλο) να ένοιωσαν απελπισμένοι...
 
οχι θαυμασιο.
Θαυμασιοτατο κειμενο.
 
Ιζ δατ ιτ;
 
δατς ντέφινιτλι ιτ. εην'τ νόου ρόκετ σάιεντιστ.
 
Ωραίο είναι το κείμενο... αλλά πιό ωραίο είναι να φτιάξουμε κανένα σύλλογο για την προώθηση του Πολιτισμού στα Τουρκοβούνια ή την Ομάδα Θεάτρου των μπλόγκερς και να ζητήσουμε επιχορηγήσεις.

Προτείνω:
Petefris= Καλλιτεχνικός Διευθυντής
thas= Γλωσσική επιμέλεια
Μπερεκέτης= Μουσική Επιμέλεια
Σραόσα=Εφημερίδες, Δελτία τύπου.
Κοukouzelis= Σκηνογραφία αντ δε ρέστ.
Αlberich= orchestra manager
Αθήναιος= PαRαμύθι.
Χοιροβοσκός= In general duties, black hole.

Δεν έχεις πιάσει ή παριστάνεις πώς δεν έχεις πιάσει ακόμα το νόημα της παρέας στα πολιτιστικά και στα πολιτικά δρώμενα;-)
 
Αξιος ο κοπος (και η αντοχη) σου να αναλυσεις το κειμενο και θερμα συγχαρητηρια! :-)
..οσο για το στυλο και τη διαβαση, παρατηρω το εξης: μπορει να τοποθετηθηκαν επιτηδες ετσι, ωστε να αποκτησουμε και νεα ΑΜΕΑ -μετα το κουτουλημα στο στυλο..
κρυο, ε;
 
Αν μπω στην ομάδα Χοιροβοσκούλη μου δεν θα χρειαστείτε την κρατική επιχορήγηση, θα σας βρω χορηγούς με τη γνωστή προμήθεια βέβαια για να μπορείτε μετά να περιλάβετε και το μπλα-μπλα περί "νεοφιλελεύθερης λαίλαπας" στο ρεπερτόριο. :-)
 
Ελπίζω η επιλογή να θυμώσουν να προέκυψε μέσα από συλλογικές διαδικασίες και μετά από μάχη με τις φράξιες των οργισμένων και των μουτρωμένων.

Νομίζω πάντως ότι μια πρωτοβουλία με την ονομασία "Μουτρωμένη Τέχνη" αναγκαστικά θα έγραφε ένα καλύτερο μανιφέστο.
 
Οκ, ΤΩΡΑ κατάλαβα τι έγινε. Κάποιος είχε τη λαμπρή ιδέα να το πούνε emoμένη τέχνη. Αλλά αντί να το γράψει και να το δείξει στους άλλους, το φώναξε. Οι άλλοι ακούσανε θυμωμένη και ξετρελαθήκανε. Οι διαμαρτυρίες του εμπνευστή πνιγήκανε σε ένα ποτάμι από υψωμένες, και εν αγνοία τους emoμένες, γροθιές.
 
......kapoios apo tin parea edeire
ton mikro joyce ki ekeinos den tou
kratise kakia......

Den mporei kaneis na mathei kati
gia tous xeirismous pou kanoun oi
kalitexnes,xoris na endiaferthi gia
to sumptoma tous,afou auto ,me to
diko tou o kathenas tropo ,
xeirizontai.

j.Lacan,<< joyce le symptome I >>(1975)
 
Χοιροβοσκέ, εγώ είμαι Πανιώνιος δεν φτιάχνω ανταγωνιστική ομάδα.

Ροδιά, ευχαριστώ, αλλά σιγά την ανάλυση. Είναι γεμάτα τρύπες όσα έγραψα. Αλλά η ζοχάδα δεν λέει να φύγει.

Ακίνδυνe mo, αποκαλυπτικός.

lomuto, θα χορέψουμε;

*
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?