aspripetraxexaspri

Όταν το κράτος ξεπουλά τον πολιτισμό. Σλόγκαν κατάλληλο μόνο για βραδινά δελτία ειδήσεων Αν η διαπίστωση ισχύει, τότε ποιος έδωσε στο κράτος αυτήν τη δυνατότητα; Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον από τους "ψηφοφόρους"! Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. "Αποπροσανατολισμένους" ή όχι. Το κράτος δεν έγινε χθες κι ούτε ταυτίζεται με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία (παιδαριώδεις διαπιστώσεις, κι όμως...) Αμέτοχος σχεδόν ουδείς... Διαβάζω κάτι τέτοια καλέσματα και σκέφτομαι ότι στην ουσία μου λένε "ψήφισε Σύριζα και θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου".

Όταν αναγορεύουν σε υπέρτατη αξία το χρήμα, την εκμετάλλευση, την ευτέλεια. Ποιοι; Ποιοι είναι "αυτοί" άραγε; Την ελληνική κοινωνία την έχουν υπ' όψη τους όσοι υπογράφουν το κάλεσμα; Την έχουν ακούσει ποτέ;

Όταν ο πολιτισμός γίνεται αντικείμενο συναλλαγής. Και πότε ο πολιτισμός δεν ήταν και αντικείμενο συναλλαγών; Κάθε είδους;

Όταν «η τέταρτη εξουσία», αντί να ελέγχει, διαπλέκεται με τους ελεγχόμενους. Μάλιστα! Έχουν διαβάσει κριτική θεάτρου; Κριτική κινηματογράφου; Κριτική βιβλίου; Κριτική συναυλιών ή εκθέσεων; Τώρα ανακάλυψαν την Αμερική και θύμωσαν; Προσωπικά δεν ενοχλούμαι, αλλά κάτι ξέρει κι ο "πολιτισμός" από διαπλοκή. Καιρό τώρα...Και όχι, δεν εννοώ διαπλοκή με μεγιστάνες του πλούτου.

Όταν η τηλεόραση υποκαθιστά και υπονομεύει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Υπονοείται υποθέτω ότι κάποιος θα πρέπει να αποφασίζει πότε και αν η τηλεόραση υποκαθιστά τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ποιος άραγε; Οι καλλιτέχνες και καλλιτεχνίζοντες ή όσοι συρρέουν κάθε βράδυ στα κανάλια; Προτιμώ τους δεύτερους. Είναι το μικρότερο κακό. Η κοινωνία διαθέτει τεράστιο νομικό οπλοστάσιο το οποίο δεν φαίνεται διατεθειμένη να χρησιμοποιήσει. Αν ο πολιτικός μιλήσει για νόμους τότε θα πρέπει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την εφαρμογή τους σε όλους τους τομείς. Αυτό συνεπάγεται το ενδεχόμενο χρήσης κατασταλτικών μηχανισμών... Έχει κόστος. Καλύτερα επιτροπές, ανώτατες αρχές (λιγότερο ή περισσότερο ελεγχόμενες) και αγανάκτηση. Ζούμε σε μια χώρα που το κανάλι της Βουλής εκπέμπει, από την αρχή, με παράσιτα (στη γειτονιά μου τουλάχιστον). Αλλά εμάς μας καίει να δώσουμε εξουσία σε πέντε-δέκα διορισμένους να κρίνουν αν έκανε καλά η τηλεόραση και πρόβαλε φιλί μεταξύ ομοφυλοφίλων. Ή για το αν καλώς ή κακώς έπραξε ο Μάκης και είπε στα συρρέοντα πλήθη μια καινούργια μαλακιούλα χθες το βράδυ... Μπορεί να μην δικαιούμαι να μιλάω. Έχω δυο χρόνια να δω πάνω από πέντε-δέκα λεπτά ελληνικό κανάλι. Δεν είναι ότι αποφάσισα να εφαρμόσω τις αρχές μου. Μου προέκυψε φυσιολογικά: Βαριόμουν θανάσιμα.

Όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν. Μα ποιοι επιτέλους; Και προς ποια κατεύθυνση; Και με ποιον τρόπο πρέπει ν' αλλάξουν τα πράγματα;

"Η υλιστική διδασκαλία πως οι άνθρωποι είναι προϊόντα των περιστάσεων και της αγωγής και, κατά συνέπεια, οι αλλαγμένοι άνθρωποι είναι προϊόντα άλλων περιστάσεων και αλλαγμένης αγωγής, ξεχνάει πως οι περιστάσεις αλλάζουν ίσα-ίσα από τους ανθρώπους και πως ο παιδαγωγός πρέπει και ο ίδιος να διαπαιδαγωγηθεί. [...]."