27.12.06
Ένα στα γρήγορα, καθ οδόν από τη βόρεια Εύβοια στην Κρήτη.
22.12.06
1:00 και 1:57
χριστούγεννα.
Η σχέση ενός κλινικά άθεου με την πίστη.
[...]
Ο Ιωσήφ δεν είναι καθόλου κτητικός με τη γυναίκα του. Το ίδιο και η Μαρία. Α priori, δεν είναι καθόλου κτητική με το παιδί της. Αρραβωνιασμένοι, έχουν εμπιστοσύνη στη ζωή και ιδού, αίφνης, έρχεται το πεπρωμένο του ζευγαριού τους. Το δέχονται.
Ζευγάρι του σήμερα, θα λέγαμε, ζευγάρι εκτός του θεσμού του γάμου!
Αντίθετα, είναι ένα υποδειγματικό παντρεμένο ζευγάρι: το παιδί δεν είναι καρπός πάθους, αλλά αγάπης.
[...]
Θα μπορούσε λοιπόν να μην είναι ο πατέρας;
Μπορεί και όχι! Πρέπει να πω ότι συχνά συγχέουμε πατέρα και γεννήτορα. Τρία δευτερόλεπτα αρκούν για να γίνει γεννήτορας ένας άντρας. Το να γίνει πατέρας είναι τελείως άλλη ιστορία. Πατέρας σημαίνει δίνω το όνομα μου στο παιδί μου, πληρώνω με την εργασία μου για να συντηρήσω αυτό το παιδί, του δίνω ανατροφή, το μορφώνω, το καλώ σε παραπάνω ζωή, σε παραπάνω επιθυμία... Είναι τελείως άλλο πράγμα από το να είναι κανείς γεννήτορας. Τόσο το καλύτερο ίσως αν ο πατέρας είναι και ο γεννήτορας, όμως ξέρετε, μόνο θετοί πατέρες υπάρχουν.
Ο πατέρας πρέπει πάντα να υιοθετήσει το παιδί του. Ορισμένοι υιοθετούν το παιδί τους την ώρα που γεννιέται, άλλοι μερικές ημέρες ή εβδομάδες αργότερα, άλλοι το υιοθετούν μόλις αρχίσει να μιλά κτλ. Μόνο θετός πατέρας υπάρχει.
Επιπλέον, ποτέ κανένας άνδρας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το παιδί που γεννιέται είναι δικό του.Είναι υποχρεωμένος να εμπιστευτεί το λόγο της γυναίκας του.
Έτσι η ιστορία του ζευγαριού του Ιωσήφ και της Μαρίας έχει την ανθρώπινη πυκνότητα οποιουδήποτε άλλου ζευγαριού. Και κατ αντιδιαστολή, το καταπληκτικό αυτό ζευγάρι μας βοηθά να ανακαλύψουμε το βάθος της συνάντησης μεταξύ ενός συνηθισμένου άντρα και μιας συνηθισμένης γυναίκας.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Φρανσουάζ Ντολτό, Τα Ευαγγέλια και η πίστη, Ο κίνδυνος μιας ψυχαναλυτικής ματιάς. Θαυμάσιο!
Και τα ωραία φιλμάκια του Ακίνδυνου.
*
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
[...]
Ο Ιωσήφ δεν είναι καθόλου κτητικός με τη γυναίκα του. Το ίδιο και η Μαρία. Α priori, δεν είναι καθόλου κτητική με το παιδί της. Αρραβωνιασμένοι, έχουν εμπιστοσύνη στη ζωή και ιδού, αίφνης, έρχεται το πεπρωμένο του ζευγαριού τους. Το δέχονται.
Ζευγάρι του σήμερα, θα λέγαμε, ζευγάρι εκτός του θεσμού του γάμου!
Αντίθετα, είναι ένα υποδειγματικό παντρεμένο ζευγάρι: το παιδί δεν είναι καρπός πάθους, αλλά αγάπης.
[...]
Θα μπορούσε λοιπόν να μην είναι ο πατέρας;
Μπορεί και όχι! Πρέπει να πω ότι συχνά συγχέουμε πατέρα και γεννήτορα. Τρία δευτερόλεπτα αρκούν για να γίνει γεννήτορας ένας άντρας. Το να γίνει πατέρας είναι τελείως άλλη ιστορία. Πατέρας σημαίνει δίνω το όνομα μου στο παιδί μου, πληρώνω με την εργασία μου για να συντηρήσω αυτό το παιδί, του δίνω ανατροφή, το μορφώνω, το καλώ σε παραπάνω ζωή, σε παραπάνω επιθυμία... Είναι τελείως άλλο πράγμα από το να είναι κανείς γεννήτορας. Τόσο το καλύτερο ίσως αν ο πατέρας είναι και ο γεννήτορας, όμως ξέρετε, μόνο θετοί πατέρες υπάρχουν.
Ο πατέρας πρέπει πάντα να υιοθετήσει το παιδί του. Ορισμένοι υιοθετούν το παιδί τους την ώρα που γεννιέται, άλλοι μερικές ημέρες ή εβδομάδες αργότερα, άλλοι το υιοθετούν μόλις αρχίσει να μιλά κτλ. Μόνο θετός πατέρας υπάρχει.
Επιπλέον, ποτέ κανένας άνδρας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το παιδί που γεννιέται είναι δικό του.Είναι υποχρεωμένος να εμπιστευτεί το λόγο της γυναίκας του.
Έτσι η ιστορία του ζευγαριού του Ιωσήφ και της Μαρίας έχει την ανθρώπινη πυκνότητα οποιουδήποτε άλλου ζευγαριού. Και κατ αντιδιαστολή, το καταπληκτικό αυτό ζευγάρι μας βοηθά να ανακαλύψουμε το βάθος της συνάντησης μεταξύ ενός συνηθισμένου άντρα και μιας συνηθισμένης γυναίκας.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Φρανσουάζ Ντολτό, Τα Ευαγγέλια και η πίστη, Ο κίνδυνος μιας ψυχαναλυτικής ματιάς. Θαυμάσιο!
Και τα ωραία φιλμάκια του Ακίνδυνου.
*
19.12.06
les secrets des dacos
ή τα μυστικά των ντάκων.
Σαν ελληνική ταινία. Στον ρόλο του Ν.Τσ. ο .........(;):
*
Επίσης στη συνταγή για την πίτσα του εργένη προτείνω αντί για φρέσκια ντομάτα τη χρήση σάλτσας Barilla. Βγαίνει σε πολλά είδη (συνιστώ τη σάλτσα με μελιτζάνες και κολοκύθια) και έχεις κάθε φορά διαφορετική πίτσα. Προσοχή στην πίτα, δεν είναι όλες ίδιες.
*
Μία συλλογή των συνταγών του Μπερεκέτη (πέρασε κιόλας ένας χρόνος;):
Μία,
δύο,
τρεις,
τέσσερις,
πέντε.
*
Και τελειώνω με:
Μακαρόνια με κιμά.
*
(12) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σαν ελληνική ταινία. Στον ρόλο του Ν.Τσ. ο .........(;):
Θυμάται με πίκρα [...] τη δεκαετία του 1960 όταν φορτωμένος με τα παξιμάδια του γυρνούσε σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας προσπαθώντας να τα πουλήσει και έπαιρνε την απάντηση πως «αυτά τα τρώνε μόνο τα γουρούνια κι οι κρητικοί» ή τότε που ενώ η τιμή τους ήταν 12 δραχμές το κιλό και του έλεγαν «κρητικάκι, με 8 δραχμές τα παίρνω». Τότε που πουλούσε όλο κι όλο 100 κιλά παξιμάδια τον μήνα!Κι από τη συμφωνία με τους μπακάληδες στο στομάχι μου. Μου μίλησε μια φίλη γι αυτή τη "μάρκα" σε ανύποπτο χρόνο. Μέχρι τότε τα μόνα παξιμάδια που μου άρεσαν ήταν του Δανδάλη, αλλά αυτά δεν τα βρίσκεις εκτός Ηρακλείου.
Η επαγγελματική του διαδρομή αρχίζει το 1952, μια «κακοτράχαλη» εποχή μετά από τον Εμφύλιο, τότε που η πλειοψηφία της κοινωνίας «έγλειφε» ακόμη τις πληγές που της προκάλεσε η δεκαετία που προηγήθηκε και πάλευε να επιβιώσει κάνοντας το οτιδήποτε. Στον οικογενειακό φούρνο, στον Πλάτανο, ο πατέρας του ζύμωνε ψωμί όχι περισσότερο από 10 οκάδες τη φορά, δύο - τρεις φορές την εβδομάδα, «γιατί τότε ο περισσότερος κόσμος ζύμωνε δικό του ψωμί».
Στη δεκαετία του 1960 επιστρέφοντας από τη στρατιωτική του θητεία δουλεύει στον φούρνο και παράλληλα προσπαθεί όπου μπορεί να πουλήσει τα παξιμάδια του. Από την αγορά των Χανίων βρέθηκε στον Πειραιά και στην Αθήνα. Τη μεγαλύτερη ανταπόκριση τη βρήκε στα κρητικά στέκια της εποχής κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο προϊόν το γνώριζαν μόνον όσοι ήταν κρητικής καταγωγής. Η πρώτη του επιτυχία ήταν η συνεργασία που έκλεισε με τους «Σκλαβενίτηδες».
*
Επίσης στη συνταγή για την πίτσα του εργένη προτείνω αντί για φρέσκια ντομάτα τη χρήση σάλτσας Barilla. Βγαίνει σε πολλά είδη (συνιστώ τη σάλτσα με μελιτζάνες και κολοκύθια) και έχεις κάθε φορά διαφορετική πίτσα. Προσοχή στην πίτα, δεν είναι όλες ίδιες.
*
Μία συλλογή των συνταγών του Μπερεκέτη (πέρασε κιόλας ένας χρόνος;):
Μία,
δύο,
τρεις,
τέσσερις,
πέντε.
*
Και τελειώνω με:
Μακαρόνια με κιμά.
*
18.12.06
17.12.06
Δεν ανήκω σε άλλη κοινότητα, πλην της κοινότητας των φίλων μου. Μ' άρεσε όμως το κομμάτι του Παπακωνσταντίνου: Αυτό το ιδιόμορφο μπλογκρόλ. Αυτή η φανταστική κοινότητα ονομάτων. Το ρομαντικό, σχεδόν ηρωικό, ύφος της μουσικής δεν ταιριάζει ακριβώς με τη δική μου εμπειρία. Προφανώς ο Π. συγκινήθηκε πολύ κάνοντας τις βόλτες του στα μπλογκ. Προτιμώ τη δική του συγκίνηση, από τη δική μου πιο συγκρατημένη παρούσα διάθεση. Αλλά να η Αστραδενή, να η bitten lips, να και το Anatomy of melancholy. Να κι οι άλλοι... Ωραία. Και τι τραγουδάει εκεί στο τέλος; I [s]ing I don't exist, I [τι λέει εδώ;] I' m like a gost. Αυτό ναι, το καταλαβαίνω. Όπως και το λυτρωτικό σφύριγμα στο τέλος του κομματιού. Θα ήθελα να ήμουν στη θέση ενός άσχετου ακροατή: Σαν μαγική επίκληση θα του φανεί η παράθεση τόσων "άγνωστων" ονομάτων.
*
Μα για στάσου, αν κρίνω απ την αρχή του, ακόμα dial up έχουν στη Λάρισα:
(7) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Μα για στάσου, αν κρίνω απ την αρχή του, ακόμα dial up έχουν στη Λάρισα:
14.12.06
Χορωδία παραπόνων του Μπίρμινχαμ.
*
Λοιπόν, αυτή είναι μια καταπληκτική ιδέα για τον Πετεφρή, που έχει και ιδιαίτερη σχέση με τον τόπο που τον φιλοξενεί. Νομίζω οι Κερκυραίοι θα το εκτιμήσουν. Το από πάνω μουσικό έργο προέκυψε μετά από συμμετοχή σε "Εργαστήρι παραπόνων" διαρκείας δύο εβδομάδων... Πρέπει να γίνει θεσμός.
Με τη σειρά μου θα παραπονεθώ για την μη λειτουργία του μετρό μετά τις 12:30 το βράδυ. Τουλάχιστον τα Παρασκευοσαββατοκύριακα θα έπρεπε να λειτουργεί μέχρι τις 3πμ το ευλογημένο. Έχω βαρεθεί τον εκάστοτε υπουργό συγκοινωνιών να κλείνει πονηρά το μάτι στους ταξιτζήδες. Έχω βαρεθεί να μην μπορώ να πιω λίγο παραπάνω γιατί έχω να οδηγήσω. Μας το είχαν υποσχεθεί κιόλας (δεν ξέρω για σένα, εμένα ο Λιάπης δεν μου γεμίζει το μάτι). Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κατεβάζω ξανά το bus de nuit των Massilia Sound System (τραγουδάκι είναι, αλλά μου κάνει την καρδιά περιβόλι), όπου διαμαρτύρονται για την έλλειψη βραδινής δημόσιας συγκοινωνίας στην Μασσαλία. (Μάλλον δεν πέτυχαν τίποτα.)
(6) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Λοιπόν, αυτή είναι μια καταπληκτική ιδέα για τον Πετεφρή, που έχει και ιδιαίτερη σχέση με τον τόπο που τον φιλοξενεί. Νομίζω οι Κερκυραίοι θα το εκτιμήσουν. Το από πάνω μουσικό έργο προέκυψε μετά από συμμετοχή σε "Εργαστήρι παραπόνων" διαρκείας δύο εβδομάδων... Πρέπει να γίνει θεσμός.
Με τη σειρά μου θα παραπονεθώ για την μη λειτουργία του μετρό μετά τις 12:30 το βράδυ. Τουλάχιστον τα Παρασκευοσαββατοκύριακα θα έπρεπε να λειτουργεί μέχρι τις 3πμ το ευλογημένο. Έχω βαρεθεί τον εκάστοτε υπουργό συγκοινωνιών να κλείνει πονηρά το μάτι στους ταξιτζήδες. Έχω βαρεθεί να μην μπορώ να πιω λίγο παραπάνω γιατί έχω να οδηγήσω. Μας το είχαν υποσχεθεί κιόλας (δεν ξέρω για σένα, εμένα ο Λιάπης δεν μου γεμίζει το μάτι). Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κατεβάζω ξανά το bus de nuit των Massilia Sound System (τραγουδάκι είναι, αλλά μου κάνει την καρδιά περιβόλι), όπου διαμαρτύρονται για την έλλειψη βραδινής δημόσιας συγκοινωνίας στην Μασσαλία. (Μάλλον δεν πέτυχαν τίποτα.)
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
τρέξατε.
(8) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
8.12.06
κλικ στην εικόνα.
κλικ στην εικόνα.
(2) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
κλικ στην εικόνα.
5.12.06
spam
Από το Αγγλικό-Ελληνικό, Ελληνικό-Αγγλικό λεξικό της ΜΑΤΖΕΝΤΑ:
59 σκετς των Monty Python. (Μέσω Ochblog.)
(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ετυμολογία της λέξης spam. Έχει τις ρίζες της στην ομάδα Βρετανών κωμικών Monty Python. 1. Σε ένα από τα πολλά τους κωμικά δρώμενα μία ομάδα Βίκινγκς επαναλάμβανε εν χορώ, την ακατανόητη λέξη "spam, spam, spam" όλο και πιο δυνατά, ώστε να καλύπτει κάθε άλλη κουβέντα. Στο η-ταχυδρομείο η λέξη "spam" θεωρήθηκε συνώνυμο των ηλεκτρονικών σκουπιδιών, γιατί, όπως και οι ιαχές των Βίκινγκς, τείνει να γεμίζει τα η-γραμματοκιβώτια σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η κανονική χρήση του η-ταχυδρομείου. Επιπλέον το "spam" έχει το ίδιο εκνευριστικό αποτέλεσμα στον παραλήπτη του, όπως η "κακή" μουσική των Βίκινγκς στο αντίστοιχο κωμικό δρώμενο. (περιοδικό RAM, Ιούλιος-Αύγουστος 2003) 2. Η ίδια ομάδα κωμικών στην εκπομπή Ιπτάμενο Τσίρκο, παρουσίασε ένα δρώμενο με τίτλο "spam, spam, spam". Η λέξη spam προέρχεται από τα αρχικά της φράσης "spiced pork and ham" και χρησιμοποιείται ως συνώνυμο φαγητών που θα καταναλώναμε μόνο εάν ναυαγούσαμε σε ένα νησί όπου θα υπήρχαν μόνο βότσαλα και κονσέρβες spam. Στο δρώμενο ένα ζευγάρι κάθεται σε ένα εστιατόριο για φαγητό, αλλά ό,τι πιάτο κι αν παραγγείλει, περιέχει spam. Στο δρώμενο αυτό η λέξη spam επαναλήφθηκε 120 φορές και δεν άργησε να γίνει της μόδας. Χρησιμοποιήθηκε για κάτι ενοχλητικό που επαναλαμβάνεται. Το δρώμενο ήταν προφητικό, γιατί η σερβιτόρα ήταν το ίδιο ενοχλητική όπως είναι σήμερα και τα μηνύματα spam. (περιοδικό CHIP, Ιούλιος 2003)
59 σκετς των Monty Python. (Μέσω Ochblog.)
4.12.06
2:04
