26.2.09
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
23.12.08
Διάφορα.
Η Ελλάδα στη δεκαετία του 1980: κοινωνία, πολιτική, μαζικός πολιτισμός: Ελπίζω να είναι εύκολα προσβάσιμο.
(Ευχαριστώ Ernst Und Sohn)
Ακόμα να καταλάβω γιατί οι βιντεοταινίες αυτής της ηλίθιας δεκαετίας γοητεύουν όσους νέους έτυχε να γνωρίσω. Νοστάλτζια...
*
Εν τω μεταξύ παραμένω χωρίς σταθερό τηλέφωνο. Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος... Αυτή τη στιγμή η σύνδεση μου με τον ΟΤΕ βρίσκεται σε αυτό το σημείο:
*
Αλλάζουμε σελίδα: Επιστρέφοντας στην Αθήνα, από το Ηράκλειο της Κρήτης, τα μεγάφωνα του πλοίου μας ανακοίνωσαν ότι κάποιοι τηλεφώνησαν για να ενημερώσουν ότι έβαλαν βόμβα στο πλοίο (εκείνη τη μέρα το Ηράκλειο ήταν γεμάτο από φιλάθλους του ΠΑΟ). Η πρώτη αντίδραση του μεγαφώνου ήταν "έχουμε πληροφορίες πως πρόκειται για φάρσα". Δέκα λεπτά αργότερα το μεγάφωνο μας παρακάλεσε να εκκενώσουμε το πλοίο με "ηρεμία και τάξη, για να γίνει αποτελεσματικότερος ο έλεγχος". Το πλοίο εκκενώθηκε:
Σημειώνω ότι οι υπεύθυνοι επέτρεψαν, κατά την εκκένωση, να συνωστιζόμαστε στις σκάλες του καραβιού. Αν έσκαγε καμιά βόμβα (o altra cosa) την ώρα που κατεβαίναμε, θα θρηνούσαμε σήμερα θύματα. Όχι εξ αιτίας της βόμβας, αλλά εξ αιτίας του συνωστισμού. Τι να κάνουμε, "αυτή είναι η Ελλάδα". Πέρασε μια ώρα στο ψιλόβροχο, ξαναμπήκαμε στο πλοίο:
Το κομμάτι του τυριού, που είχα αφήσει αφάγωτο στο πλωτό εστιατόριο, είχε αρχίσει να ιδρώνει:
*
Αλλάζουμε σελίδα: Νομίζω ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν κάθε λόγο να μπερδευτούν:
*
