30.7.04
Κι άλλος.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
28.7.04
Χειραψία
*
Ο πιο προσφιλής τρόπος χαιρετισμού είναι η χειραψία, που σχεδόν όλοι την επιδιώκουν με ομαλές εθιμοτυπικές συνθήκες και την αποφεύγουν σε περιόδους επιδημιών και σε μέρες με πολικό ψύχος. Οι αντιμέτωποι εθιμοτύπες ενώνουν για λίγο τα χέρια, σα να διοχετεύουν τη διάθεσή τους ο ένας προς τον άλλον. Πράγματι, από αυτή τη φευγαλέα σύζευξη προκαλείται μια εκατέρωθεν συναισθηματική ροή που η ένταση της ποικίλλει αναλόγως των περιστάσεων [...]
*
Ό σοι [...] επιμένουν να χαιρετούν οπωσδήποτε με χειραψία, υπόκεινται σε μικρούς κανόνες. Προτείνουν στον ευγενικό αντίπαλο πάντοτε το δεξί χέρι, σαν όπλο της ευγένειας που σκοτώνει. Ζωντανά όμως και όχι ψόφια· ολόκληρη την παλάμη και όχι μερικά δάχτυλα, σαν υπολείμματα χαλασμένης βεντάλιας. Με το χέρι τεντωμένο σταματούν σε μια λογική απόσταση από το άτομο που θα χαιρετήσουν, ώστε κατά τη διάρκεια της χειραψίας να γίνονται άνετα οι καθιερωμένες ταλαντώσεις, που αποτελούν έναν τρόπο δοκιμής για την στερεότητα των σχέσεων. Σ’ αυτή την φάση όμως ελέγχεται πάντοτε η μυϊκή δύναμη, ώστε να μην υπερβαίνει τα όρια του τακτ, γιατί – όχι σπάνια – έχουν αναφερθεί ατυχήματα εθιμοτυπίας. [...]
*
Ε ίναι ανώφελο να επιδιώκει κανείς χειραψία με άτομο που προσφέρει χέρι βοηθείας. Η μόνη σωστή λύση για τον κινδυνεύοντα είναι να αρπαχτεί από το χέρι που θα τον σώσει. Επίσης αποφεύγεται η χειραψία με ζητιάνο κατά την στιγμή της ελεημοσύνης. Ο ελεών αφήνει απλώς το νόμισμα στην παλάμη του επαίτη χωρίς να σφίξει το χέρι του, διότι στην αντίθετη περίπτωση το στιγμιότυπο θα θυμίζει δωροδοκία ή κλείσιμο ευτελούς οικονομικής συμφωνίας. [...]
*
Δ εν είναι λίγοι εκείνοι που συχνά με την έκφρασή τους αποκαλύπτουν στο χαιρετώμενο άτομο πως η χειραψία μαζί του είναι γι αυτούς ένας τρόπος σαρκικής επαφής. Ξεχνούν πως ο χαιρετισμός δια χειραψίας έχει πάντα τον χαρακτήρα ενός κοινωνικού άλλοθι και ότι τα χέρια συμπλέκονται στη γνωστή εθιμοτυπική άσκηση για να συμβολίσουν τη σύσφιξη των σχέσεων και όχι των σωμάτων. Μονάχα όταν χρειαστεί να κρατήσουμε κάποτε το χέρι ενός ετοιμοθάνατου, διοχετεύοντάς του την απαραίτητη αγάπη που χρειάζεται για να πεθάνει, ουσιαστικά του δίνουμε την τελευταία του ευκαιρία για υποτυπώδη ερωτική επαφή. [...]
***
Από το «Εθιμοταξικόν» του Νάσου Θεοφίλου. Εκδόσεις «βιβλιοπωλείου της Εστίας»- 1990.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ο πιο προσφιλής τρόπος χαιρετισμού είναι η χειραψία, που σχεδόν όλοι την επιδιώκουν με ομαλές εθιμοτυπικές συνθήκες και την αποφεύγουν σε περιόδους επιδημιών και σε μέρες με πολικό ψύχος. Οι αντιμέτωποι εθιμοτύπες ενώνουν για λίγο τα χέρια, σα να διοχετεύουν τη διάθεσή τους ο ένας προς τον άλλον. Πράγματι, από αυτή τη φευγαλέα σύζευξη προκαλείται μια εκατέρωθεν συναισθηματική ροή που η ένταση της ποικίλλει αναλόγως των περιστάσεων [...]
*
Ό σοι [...] επιμένουν να χαιρετούν οπωσδήποτε με χειραψία, υπόκεινται σε μικρούς κανόνες. Προτείνουν στον ευγενικό αντίπαλο πάντοτε το δεξί χέρι, σαν όπλο της ευγένειας που σκοτώνει. Ζωντανά όμως και όχι ψόφια· ολόκληρη την παλάμη και όχι μερικά δάχτυλα, σαν υπολείμματα χαλασμένης βεντάλιας. Με το χέρι τεντωμένο σταματούν σε μια λογική απόσταση από το άτομο που θα χαιρετήσουν, ώστε κατά τη διάρκεια της χειραψίας να γίνονται άνετα οι καθιερωμένες ταλαντώσεις, που αποτελούν έναν τρόπο δοκιμής για την στερεότητα των σχέσεων. Σ’ αυτή την φάση όμως ελέγχεται πάντοτε η μυϊκή δύναμη, ώστε να μην υπερβαίνει τα όρια του τακτ, γιατί – όχι σπάνια – έχουν αναφερθεί ατυχήματα εθιμοτυπίας. [...]
*
Ε ίναι ανώφελο να επιδιώκει κανείς χειραψία με άτομο που προσφέρει χέρι βοηθείας. Η μόνη σωστή λύση για τον κινδυνεύοντα είναι να αρπαχτεί από το χέρι που θα τον σώσει. Επίσης αποφεύγεται η χειραψία με ζητιάνο κατά την στιγμή της ελεημοσύνης. Ο ελεών αφήνει απλώς το νόμισμα στην παλάμη του επαίτη χωρίς να σφίξει το χέρι του, διότι στην αντίθετη περίπτωση το στιγμιότυπο θα θυμίζει δωροδοκία ή κλείσιμο ευτελούς οικονομικής συμφωνίας. [...]
*
Δ εν είναι λίγοι εκείνοι που συχνά με την έκφρασή τους αποκαλύπτουν στο χαιρετώμενο άτομο πως η χειραψία μαζί του είναι γι αυτούς ένας τρόπος σαρκικής επαφής. Ξεχνούν πως ο χαιρετισμός δια χειραψίας έχει πάντα τον χαρακτήρα ενός κοινωνικού άλλοθι και ότι τα χέρια συμπλέκονται στη γνωστή εθιμοτυπική άσκηση για να συμβολίσουν τη σύσφιξη των σχέσεων και όχι των σωμάτων. Μονάχα όταν χρειαστεί να κρατήσουμε κάποτε το χέρι ενός ετοιμοθάνατου, διοχετεύοντάς του την απαραίτητη αγάπη που χρειάζεται για να πεθάνει, ουσιαστικά του δίνουμε την τελευταία του ευκαιρία για υποτυπώδη ερωτική επαφή. [...]
***
Από το «Εθιμοταξικόν» του Νάσου Θεοφίλου. Εκδόσεις «βιβλιοπωλείου της Εστίας»- 1990.
Για την κούπα και πάλι.
Έχω να παρατηρήσω ότι οι γιορτές ξεκίνησαν, με τους ανθρώπους να εορτάζουν όλοι μαζί, τον ιδρώτα που έχυσαν από κοινού, καλλιεργώντας τη γη. Αυτό δεν ήταν το χωριάτικο πανηγύρι ( η μητέρα όλων των εορτών ) ; Τώρα, όλοι εμείς που δεν προσπαθήσαμε, συναντιόμαστε και χαιρόμαστε ( στ' αλήθεια χαιρόμαστε! ) γιατί μόχθησαν κάποιοι άλλοι. Τα πάντα διαδραματίζονται σε συμβολικό επίπεδο· έχουν δε μεγάλη δύναμη τα σύμβολα, αν κρίνω απ' τον ιδρώτα που έλουζε τον φίλο μου τον Συμεών, ενώ παρακολουθούσε τα ματς.
*
Άσχετο ( μ' αρέσει όμως που το υπογράφει "μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας" ).
*
Κι άλλο άσχετο. Έχεις προσέξει τη μετάλλαξη που επιχειρεί η Απογευματινή;
*
Νεώτερο ( 09/08/04 ): Γιατί δεν πρέπει να λέμε κούπα.
*
27.7.04
γκουπ !
*
Για πάρκαρε να σε δω. Το αυτοκίνητο το οδηγείς με τα βελάκια του πληκτρολογίου. Μην ξεχάσεις να πατήσεις play.
*
Το είδα για πρώτη φορά εδώ και το ξαναβρήκα ψάχνοντας με το google - μπορείς να το σώσεις στο σκληρό σου δίσκο με δεξί κλικ πάνω στο σύνδεσμο --> save target as --> επιλογή φακέλου --> save .
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Για πάρκαρε να σε δω. Το αυτοκίνητο το οδηγείς με τα βελάκια του πληκτρολογίου. Μην ξεχάσεις να πατήσεις play.
*
Το είδα για πρώτη φορά εδώ και το ξαναβρήκα ψάχνοντας με το google - μπορείς να το σώσεις στο σκληρό σου δίσκο με δεξί κλικ πάνω στο σύνδεσμο --> save target as --> επιλογή φακέλου --> save .
*
26.7.04
Ηλίθιοι.
Τα πιο παγκοσμιοποιημένα προϊόντα : η μαλακία και η κτηνώδης βλακεία. Παράγονται κυρίως από ανθρώπους που έχασαν, δια παντός, τη δυνατότητα να αισθάνονται παιδιά. Η Sunday Mirror "αποκάλυψε χθες με κάθε λεπτομέρεια όσα θα γίνουν" στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων ( διαβάζω στην Ελευθεροτυπία ). Αναγνώστες της αποκάλυψης : εκείνο το κομμάτι της Βρετανίας, το οποίο θα βρίσκεται για πάντα σε κρίση. Για κάτι τέτοια επινοήθηκε η έκφραση "sit on it", ηλίθιοι!
*
"Στις 13 Αυγούστου η απάντηση" λέει η οργανωτική επιτροπή. Άψογοι. Μην το ψάξεις.
*
Να να μας μείνει όμως το όνομα του σαϊνιού που έκανε την αποκάλυψη : Euan Stretch.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
"Στις 13 Αυγούστου η απάντηση" λέει η οργανωτική επιτροπή. Άψογοι. Μην το ψάξεις.
*
Να να μας μείνει όμως το όνομα του σαϊνιού που έκανε την αποκάλυψη : Euan Stretch.
*
Σουδάν ΙΙ.
*
Να κι ένας κύριος που βλέπει στο σκοτάδι. Ο τελευταίος σύνδεσμος είναι πολύτιμος. Τα νούμερα, στην αρχή της δικής μου καταχώρησης, τα έβγαλα διαιρώντας, με την αριθμομηχανή του κομπιούτερ, τις εκτάσεις των χωρών όπως τις βρήκα στο TIME Almanac 2003.
*
Για τις δηλώσεις των υπευθύνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάρηκα. Έψαχνα αλλά δεν εύρισκα σύνδεσμο στα ελληνικά. Ούτε στο BBC greek βρήκα! Τι τα θες όμως, τη διπλωματική πρωτοβουλία ( και την ηγεμονική θέση που αυτή συνεπάγεται - για το καλό και το κακό ) την έχουν πλέον οι ΗΠΑ. Η Ευρώπη μοιάζει να απαντάει στις κινήσεις Πάουελ. Για να δούμε τι θα πει κι η σύνοδος των υπουργών εξωτερικών... Ότι και να γίνει πάντως, δε θα λείψουν οι αντιδράσεις.
*
Αριστουργηματικά βιβλία για την κατάσταση στην Αφρική, με πολύ καλή αίσθηση της ιστορίας, τα βιβλία του Πολωνού δημοσιογράφου ( δεν μπορείς εδώ να μη σκεφτείς τον Κόνραντ ) Ρίτσαρντ Καπισίνσκι ( Ryszard Kapuściński ) : Έβενος - το χρώμα της Αφρικής και Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου. Εκδόσεις Μεταίχμιο 2001. Υπονομεύει τα στερεότυπα με τον τρόπο, που μόνο ένας αυτόπτης και καλά προετοιμασμένος μάρτυρας, μπορεί. Εκεί διάβασα για πρώτη φορά για την περίπτωση της Λιβερίας ( κι άλλες, κι άλλες περιπτώσεις ) κι έφριξα. Το "παράξενο" είναι ότι, ταυτόχρονα, πέρασα πάρα πολύ καλά : ήταν συναρπαστικός ο Καπισίνσκι κι εγώ βρισκόμουν πολύ μακριά απ όσα περιγράφει...
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Να κι ένας κύριος που βλέπει στο σκοτάδι. Ο τελευταίος σύνδεσμος είναι πολύτιμος. Τα νούμερα, στην αρχή της δικής μου καταχώρησης, τα έβγαλα διαιρώντας, με την αριθμομηχανή του κομπιούτερ, τις εκτάσεις των χωρών όπως τις βρήκα στο TIME Almanac 2003.
*
Για τις δηλώσεις των υπευθύνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάρηκα. Έψαχνα αλλά δεν εύρισκα σύνδεσμο στα ελληνικά. Ούτε στο BBC greek βρήκα! Τι τα θες όμως, τη διπλωματική πρωτοβουλία ( και την ηγεμονική θέση που αυτή συνεπάγεται - για το καλό και το κακό ) την έχουν πλέον οι ΗΠΑ. Η Ευρώπη μοιάζει να απαντάει στις κινήσεις Πάουελ. Για να δούμε τι θα πει κι η σύνοδος των υπουργών εξωτερικών... Ότι και να γίνει πάντως, δε θα λείψουν οι αντιδράσεις.
*
Αριστουργηματικά βιβλία για την κατάσταση στην Αφρική, με πολύ καλή αίσθηση της ιστορίας, τα βιβλία του Πολωνού δημοσιογράφου ( δεν μπορείς εδώ να μη σκεφτείς τον Κόνραντ ) Ρίτσαρντ Καπισίνσκι ( Ryszard Kapuściński ) : Έβενος - το χρώμα της Αφρικής και Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου. Εκδόσεις Μεταίχμιο 2001. Υπονομεύει τα στερεότυπα με τον τρόπο, που μόνο ένας αυτόπτης και καλά προετοιμασμένος μάρτυρας, μπορεί. Εκεί διάβασα για πρώτη φορά για την περίπτωση της Λιβερίας ( κι άλλες, κι άλλες περιπτώσεις ) κι έφριξα. Το "παράξενο" είναι ότι, ταυτόχρονα, πέρασα πάρα πολύ καλά : ήταν συναρπαστικός ο Καπισίνσκι κι εγώ βρισκόμουν πολύ μακριά απ όσα περιγράφει...
*
24.7.04
απορία.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Καταλαβαίνεις εσύ;
Χάρτης ( 210ΚΒ ). Κι άλλοι χάρτες εδώ. Μέγεθος: 1 Σουδάν = 4,5 Γαλλίες ή 14,8 Ιράκ ή 246,4 Ρουάντες ή 0,66 ΗΠΑ!
*
Χαμός στο Σουδάν. Όχι ότι θα πετύχουμε κάτι έτσι και βάλουμε τις φωνές, αλλά...τι γίνεται ρε παιδιά; Όταν δεν εμπλέκονται άμεσα Αμερικάνοι και Εβραίοι, δεν ακούγεται κιχ; Και καλά το λεγόμενο κίνημα... ο κόσμος ( οι Ευρωπαίοι ) δε συγκινείται; Πού είναι οι αυθόρμητες εκδηλώσεις των λαών, τόσο ποικίλες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ; Απ ότι φαίνεται, το Αμπού Γκράιμπ ( η γνωστή φυλακή ) ωχριά μπροστά σε όσα γίνονται εκεί. Πώς να συγκινηθείς όμως χωρίς φωτογραφίες και βίντεο; Και κυρίως χωρίς Αμερικανούς; Άσε που το Σουδάν δεν έχει να κάνει με τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές ή με τα συμφέροντα των αραβικών κρατικών ελίτ ή με τις εμμονές της γαλλικής διπλωματίας. Ίσως πάλι στο Νταρφούρ δε θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτήν τη θίγουν, το ξέρουν όλοι πια, μόνον οι Αμερικανοί. Κι έπειτα, έχουν αξιοπρέπεια αυτοί οι μαύροι; Πάντως οι νεκροί είναι πολλαπλάσιοι απ ότι στο Ιράκ ( κι ακόμα να πάρει το μάτι μου κάποιο Sudan body count- όταν ξεπεράσουν τους χίλιους οι νεκροί γίνονται δυσδιάκριτοι- είναι και μαύροι, που να τους δεις στην καρδιά του σκότους που βρίσκονται ). Δεν αποκλείεται όμως, στην Αθήνα τουλάχιστον, να μην κουνιέται φύλλο γιατί δεν ξέρει κανείς τη διεύθυνση της πρεσβείας του Σουδάν! ( Μα τι σου λέω τώρα. Αφού μία είναι η πρεσβεία! Κι έπειτα το Σουδάν δεν έχει πρεσβεία στην Αθήνα, έχει προξενείο : Λεωφ. Βασ. Αμαλίας 44. Σε προξενεία πηγαίνουν μόνον τα κινήματα Β' και Γ' κατηγορίας ) . Τουλάχιστον ο Πάουελ πήγε και μίλησε. Και κάτι έκανε στον ΟΗΕ. Όχι χωρίς υστεροβουλία. Αλλά πού είναι οι Σιράκ και Σρέντερ; Πού ο Τσόμσκι να περιοδεύει ανά την υφήλιο; Άντε ρε παιδιά πριν είναι πάρα πολύ αργά και μας πιάσουν οι κροκοδείλιες ενοχές. Δυστυχώς, το παγκόσμιο κίνημα κατά του πολέμου ήταν επί ματαίω. Μια ακόμη άσκηση φτηνού αντιαμερικανισμού.
*
Εν τω μεταξύ το προβληματάκι επιμένει. Καταγράφεται μεν, δεν συγκινεί δε. Αφού δεν πυροβολούν Εβραίοι...
*
Ψυχοθεραπευτική session, τέλος.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Χαμός στο Σουδάν. Όχι ότι θα πετύχουμε κάτι έτσι και βάλουμε τις φωνές, αλλά...τι γίνεται ρε παιδιά; Όταν δεν εμπλέκονται άμεσα Αμερικάνοι και Εβραίοι, δεν ακούγεται κιχ; Και καλά το λεγόμενο κίνημα... ο κόσμος ( οι Ευρωπαίοι ) δε συγκινείται; Πού είναι οι αυθόρμητες εκδηλώσεις των λαών, τόσο ποικίλες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ; Απ ότι φαίνεται, το Αμπού Γκράιμπ ( η γνωστή φυλακή ) ωχριά μπροστά σε όσα γίνονται εκεί. Πώς να συγκινηθείς όμως χωρίς φωτογραφίες και βίντεο; Και κυρίως χωρίς Αμερικανούς; Άσε που το Σουδάν δεν έχει να κάνει με τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές ή με τα συμφέροντα των αραβικών κρατικών ελίτ ή με τις εμμονές της γαλλικής διπλωματίας. Ίσως πάλι στο Νταρφούρ δε θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτήν τη θίγουν, το ξέρουν όλοι πια, μόνον οι Αμερικανοί. Κι έπειτα, έχουν αξιοπρέπεια αυτοί οι μαύροι; Πάντως οι νεκροί είναι πολλαπλάσιοι απ ότι στο Ιράκ ( κι ακόμα να πάρει το μάτι μου κάποιο Sudan body count- όταν ξεπεράσουν τους χίλιους οι νεκροί γίνονται δυσδιάκριτοι- είναι και μαύροι, που να τους δεις στην καρδιά του σκότους που βρίσκονται ). Δεν αποκλείεται όμως, στην Αθήνα τουλάχιστον, να μην κουνιέται φύλλο γιατί δεν ξέρει κανείς τη διεύθυνση της πρεσβείας του Σουδάν! ( Μα τι σου λέω τώρα. Αφού μία είναι η πρεσβεία! Κι έπειτα το Σουδάν δεν έχει πρεσβεία στην Αθήνα, έχει προξενείο : Λεωφ. Βασ. Αμαλίας 44. Σε προξενεία πηγαίνουν μόνον τα κινήματα Β' και Γ' κατηγορίας ) . Τουλάχιστον ο Πάουελ πήγε και μίλησε. Και κάτι έκανε στον ΟΗΕ. Όχι χωρίς υστεροβουλία. Αλλά πού είναι οι Σιράκ και Σρέντερ; Πού ο Τσόμσκι να περιοδεύει ανά την υφήλιο; Άντε ρε παιδιά πριν είναι πάρα πολύ αργά και μας πιάσουν οι κροκοδείλιες ενοχές. Δυστυχώς, το παγκόσμιο κίνημα κατά του πολέμου ήταν επί ματαίω. Μια ακόμη άσκηση φτηνού αντιαμερικανισμού.
*
Εν τω μεταξύ το προβληματάκι επιμένει. Καταγράφεται μεν, δεν συγκινεί δε. Αφού δεν πυροβολούν Εβραίοι...
*
Ψυχοθεραπευτική session, τέλος.
*
23.7.04
Εγώ θα κόψω το κρασί ...
Από την εισαγωγή ( Α. Ζέρβας - τελευταίο τεύχος της Νέας Εστίας ) στα "ονειρικά τραγούδια" του Αμερικανού ποιητή Τζων Μπέρρυμαν :
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Κάσκο" ( να το διαβάσεις, ωραιότατο αστυνομικό! ), του Σέργιου Γκάκα. Εκδόσεις Καστανιώτη-2001.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Βλακείες! Μάλλον κάπως έτσι θα τα έλεγε ο Μπέρρυμαν ( αν μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε στον πάτο που βρίσκεται ) :Ο αλκοολισμός του Μπέρρυμαν προξενεί μεγάλη δυστυχία στο περιβάλλον του. Δυο σύζυγοι αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν. Η τρίτη έθεσε όρο : ή κόβει το ποτό ή χωρίζουν. Αφετέρου κινδυνεύει σοβαρότατα η υγεία του. Σκοπός της αποτοξίνωσης είναι η νηφαλιότητα. Μα όσοι μας κυβερνούν σήμερα δεν είναι τάχα νηφάλιοι; Τι καλό είδαμε από τη νηφάλια λογική; [...] Είναι καθήκον του να πίνει, να θυσιάζει τον εαυτό του, για να θυμίζει όσα λησμονούν οι νηφάλιοι. Αυτή είναι η δική του εξέγερση : η ποίηση ως θυσία του εαυτού. [...] Το 1972 ο Τζων Μπέρρυμαν αυτοκτόνησε πηδώντας από μια γέφυρα του ποταμού Μισσισσιπή.
Προτίμησα να βγάζω το χαρτζιλίκι μου απ' την πόκα και να κυκλοφορώ με πλούσια κορίτσια, που με θεωρούσαν κυνικό,αυτοκαταστροφικό και πληγωμένο απ' τη ζωή. Φυσικά, κάποια στιγμή, όσες είχαν νοημοσύνη λίγο μεγαλύτερη απ' του τσιμέντου καταλάβαιναν ότι πίσω απ' τη βιτρίνα κούρνιαζε ένας φοβισμένος τεμπέλης. Στην αρχή έπινα για να περνάω καλύτερα, μετά για να περνάει η ώρα και στο τέλος για να μου περνάει το τρέμουλο στα χέρια και ο τρόμος του σούρουπου. Τόσο απλό είναι. Ούτε υπαρξιακά άγχη, ούτε χαμένοι έρωτες· μόνο μια απλή συνήθεια. Βάζεις ουίσκι στον καφέ όπως ο άλλος βάζει γάλα ή ζάχαρη. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να στηρίξεις τη ζωή σου στο ποτό και το δυσκολότερο να παραδεχτής ότι το κάνεις επειδή είσαι ηλίθιος.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Κάσκο" ( να το διαβάσεις, ωραιότατο αστυνομικό! ), του Σέργιου Γκάκα. Εκδόσεις Καστανιώτη-2001.
*
Shit ( για αγγλομαθείς ).
-If i did a shit on an Athens pavement - that piece of shit would have more culture in it for just touching Athenian ground, than the whole of Sydney's Olympic Village and indeed; the whole city itself.
-If you did a shit on the Athens pavement it would go unnoticed, here in Sydney we don't regularly shit on our sidewalks.
Σ' ένα φόρουμ ( είναι εφτά σελίδες η συζήτηση ) συγκρίνονται τα σχέδια για το Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας με τα σχέδια για το Ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου. Διάβασε το, έχει και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Τελευταία φορά που κοίταξα το 52,03% του "κοινού" ήταν υπερ του Καλατράβα, ενώ το 47,97% ψηφίσαν Πεκίνο. Δεν έχει εδώ "δεν ξέρω, δεν απαντώ"
*
Ψηφίζω Καλατράβα : σέξυ αρχιτεκτονική.
*
[ Εδώ τα σχέδια που υποβλήθηκαν στο διαγωνισμό ( competation ) για το Ολυμπιακό στάδιο του Πεκίνου. Πολλές εικόνες, αργούν λίγο να κατέβουν. ]
*
21.7.04
Διακοπές.
*
Διάλογος ανάμεσα στον φυσιολάτρη Ζολά και τον αστό φίλο του Εμίλ Μπονέ:
*
Από το βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού "Britannica"- εκδ. Νεφέλη 2004.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Διάλογος ανάμεσα στον φυσιολάτρη Ζολά και τον αστό φίλο του Εμίλ Μπονέ:
-"Τι θα έλεγες, αγαπητέ μου, για έναν περίπατο στην εξοχή;"
-"Εξοχή! Εννοείς το φριχτό εκείνο μέρος όπου τα κοτόπουλα τρέχουν γύρω-γύρω άψητα;"
*
Από το βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού "Britannica"- εκδ. Νεφέλη 2004.
*
19.7.04
problem
Έχουμε ένα μικρό προβληματάκι. Κάνει και ζέστη. Ας πιούμε ένα αναψυκτικό να καθαρίσει το μυαλό μας.
*
( Από τη μια : και πρόεδρος του Ισραήλ να γίνει ο Αραφάτ, χωρίς έλεγχο, πάση θυσία, της Χαμάς και άλλων μαρτύρων, λύση του Παλαιστινιακού δε βλέπω. Έχουν κι αυτοί τα δίκια τους ( και τι δίκια! ), αλλά δε γίνεται αλλιώς. Θέλει όμως η ηγεσία των Παλαιστινίων αυτόν τον έλεγχο; Ή παίζονται ενδοπαλαιστινιακά παιχνίδια με τρόπαιο τη σφραγίδα ενός κινήματος; Από την άλλη δεν αποκλείεται να είμαι απλά χαζός. )
*
Νεότερο : χρησιμοποιήσαμε τους ίδιους συνδέσμους την ίδια μέρα. Προφανώς ψαρεύουμε στα ίδια νερά.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
( Από τη μια : και πρόεδρος του Ισραήλ να γίνει ο Αραφάτ, χωρίς έλεγχο, πάση θυσία, της Χαμάς και άλλων μαρτύρων, λύση του Παλαιστινιακού δε βλέπω. Έχουν κι αυτοί τα δίκια τους ( και τι δίκια! ), αλλά δε γίνεται αλλιώς. Θέλει όμως η ηγεσία των Παλαιστινίων αυτόν τον έλεγχο; Ή παίζονται ενδοπαλαιστινιακά παιχνίδια με τρόπαιο τη σφραγίδα ενός κινήματος; Από την άλλη δεν αποκλείεται να είμαι απλά χαζός. )
*
Νεότερο : χρησιμοποιήσαμε τους ίδιους συνδέσμους την ίδια μέρα. Προφανώς ψαρεύουμε στα ίδια νερά.
*
16.7.04
Πες μου κάτι.
*
Τα λογότυπα περνάνε συνήθως απαρατήρητα. Κι όμως η δύναμη τους είναι ανυπολόγιστη. Όσα διακοσμούν αυτήν τη, γεμάτη συνεντεύξεις, καταχώριση είναι, στα τα μάτια μου, τυπογραφικά αριστουργήματα. Το πάνω-πάνω το σχεδίασε ο Milton Glaser το 1973, για τις διαφημιστικές ανάγκες του Νεοϋορκέζικου τουρισμού. Πρόκειται για το κατ' εξοχήν σύμβολο της δύναμης ενός λογοτύπου. Τα υπόλοιπα τέσσερα είναι δημιουργήματα του Paul Rand που τον έμαθα από τη συνέντευξη του Milton Glaser ( θα τη βρεις παρακάτω ).
*
όλοι οι σύνδεσμοι ανοίγουν σε καινούργιο παράθυρο.
*
*
Ζινεντίν Ζιντάν ( για τον Συμεών -- η ανάλυση είναι μια φυλακή που σε εμποδίζει να δεις πιο πέρα από εκεί όπου φτάνει το μάτι σου ), Quino ( ποτέ δεν θυμάμαι να έχω παίξει ποδόσφαιρο ), Πάολο Κόντε ( αν δεν τον ξέρεις να τον μάθεις και να τον ακούσεις -- όλα τα μεγάλα έχουν τις περισσότερες φορές να κάνουν με τη δική μας μικρότητα ), Δημήτρης Χριστοδούλου ( μαθηματικός, θυμάται κανείς τον Τόγκα και τις ασκήσεις γεωμετρίας των Ισουιτών ; ), Νέβιλ Μάρινερ ( τα λάθη μας είναι τα παράσημά μας ), Αλφρεντ Μπρέντελ
( οι μεγάλοι συνθέτες έχουν γράψει υπέροχες μελωδίες, γιατί αυτές οι μελωδίες συμπληρώνονται από υπέροχες σιωπές ), Γίρι Κίλιαν ( είδα τις χορογραφίες του για το Nederlands Dans Theater φέτος και τρελάθηκα ), Μίλτον Γκλέιζερ ( είδωλο των εφηβηκών μου χρόνων - δες, δες, δες ), Γιόζεφ Κουντέλκα ( δεν νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες για το πώς μπορεί να φτάσει κανείς σε ένα αποτέλεσμα ), Πίνα Μπάους ( εγώ ποτέ δεν βλέπω κάποιο τέλος σε οτιδήποτε και αν κάνω ), Οκτάβιο Πας ( πιστεύω ότι ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μέτρο! Ο φόβος μάς οδηγεί ), Σεΐτζι Οζάουα ( το ταξίδι είναι ένα είδος αθανασίας εν ζωή, αν δεχθούμε ότι ζούμε ανάμεσα σε ζωντανούς νεκρούς ), Μαργκερίτ Ντιράς ( Πίνεις γιατί δεν υπάρχει Θεός. Αντικαθίσταται από το 
οινόπνευμα. ), Arata Isozaki ( το σκοτάδι, ξέρετε, είναι μια από τις βασικότερες και πιο σημαντικές καταστάσεις στις οποίες προσωπικά πάντα ανατρέχω - δες, δες ), Άλντο Ρόσσι ( ο Λε Κορμπυζιέ έδωσε στη γαλλική οικοδομική κερδοσκοπία τη δυνατότητα να κατασκευάσει οικοδομήματα που κοστίζουν λίγο - δες, πρόσεξε το οστεοφυλάκιο ), Αντρέι Ταρκόφσκυ ( μιλάει η αδελφή του - πολλά μαλλιά με μπριγιαντίνη, μακρύ παλτό με βάτες, πολύ στενό παντελόνι και μπότες με παχύ πάτο ), Ρίτσαρντ Μέιερ ( αν τα έργα του Λε Κορμπυζιέ ήταν τέλεια, δεν θα μιλούσαμε σήμερα γι' αυτόν- δες. ), Ταντάο Αντο ( για μένα η γεωμετρία είναι το "ίχνος" της σκέψης του ανθρώπου πάνω στη φύση - δες, δες, δες ), Ιάνης Ξενάκης,
Βrian Ferneyhough ( ένα μουσικό κομμάτι πρέπει να ορίζει το ίδιο τους ακροατές του ), Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου ( ο Σαββόπουλος δεν έχει τίποτε από μένα να πάρει άλλωστε. Ούτε καλό ούτε κακό... Τίποτε ), Ολιβερ Σακς ( γεια σου γιατρέ μου -- για εμένα οι απαντήσεις είναι η γέφυρα για να συναντηθούμε με μια νέα σειρά ερωτήσεων ), Miller Puckette ( ο καλός συνθέτης ξέρει με ποιον τρόπο πρέπει να κωδικοποιεί τη μουσική του διατηρώντας το αίσθημα που επένδυσε επάνω της ανέπαφο ), Φιλίπ Τζόνσον ( η απόγνωση με οδήγησε στην αρχιτεκτονική, όσο περίεργο και αν ακούγεται - δες, δες, δες ), Roger Reynolds ( όταν ασχολείται κάποιος με δραστηριότητα η οποία περιέχει την επικοινωνία οφείλει να έχει όρια και να σέβεται κάποιους συμβατικούς κανόνες ), Γκάρι Κασπάροφ ( -Είχα την εντύπωση ότι δεν είστε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. -Με συγχωρείτε που σας απογοητεύω ), Paul Lansky ( ήμουν ανέκαθεν 100% μουσικός ), Mark Tramo ( δεν τίθεται θέμα μουσικού αφτιού αλλά μουσικού εγκεφάλου για να μπορεί να διακρίνει κανείς την αρμονία σε ένα έργο ), Fred Lerdahl ( όταν ένας άνθρωπος ακούει ένα μουσικό κομμάτι, λαμβάνει κατ' αρχάς ένα ηχητικό σήμα, στο οποίο όμως έχει την τάση να παρεμβαίνει -διά μέσου του εγκεφάλου- και να του αποδίδει μια μουσική δομή ).
Κι άλλες συνεντεύξεις εδώ.
Σε μερικά χρόνια όλες αυτές τις συνεντεύξεις θα πρέπει να πληρώσεις για να τις διαβάσεις. Δεν μ' ενοχλεί. Με πειράζει όμως που θα δεν θα τις έχω πια τόσο εύκολα διαθέσιμες.
*
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Τα λογότυπα περνάνε συνήθως απαρατήρητα. Κι όμως η δύναμη τους είναι ανυπολόγιστη. Όσα διακοσμούν αυτήν τη, γεμάτη συνεντεύξεις, καταχώριση είναι, στα τα μάτια μου, τυπογραφικά αριστουργήματα. Το πάνω-πάνω το σχεδίασε ο Milton Glaser το 1973, για τις διαφημιστικές ανάγκες του Νεοϋορκέζικου τουρισμού. Πρόκειται για το κατ' εξοχήν σύμβολο της δύναμης ενός λογοτύπου. Τα υπόλοιπα τέσσερα είναι δημιουργήματα του Paul Rand που τον έμαθα από τη συνέντευξη του Milton Glaser ( θα τη βρεις παρακάτω ).
*
όλοι οι σύνδεσμοι ανοίγουν σε καινούργιο παράθυρο.
*
*
Ζινεντίν Ζιντάν ( για τον Συμεών -- η ανάλυση είναι μια φυλακή που σε εμποδίζει να δεις πιο πέρα από εκεί όπου φτάνει το μάτι σου ), Quino ( ποτέ δεν θυμάμαι να έχω παίξει ποδόσφαιρο ), Πάολο Κόντε ( αν δεν τον ξέρεις να τον μάθεις και να τον ακούσεις -- όλα τα μεγάλα έχουν τις περισσότερες φορές να κάνουν με τη δική μας μικρότητα ), Δημήτρης Χριστοδούλου ( μαθηματικός, θυμάται κανείς τον Τόγκα και τις ασκήσεις γεωμετρίας των Ισουιτών ; ), Νέβιλ Μάρινερ ( τα λάθη μας είναι τα παράσημά μας ), Αλφρεντ Μπρέντελ
( οι μεγάλοι συνθέτες έχουν γράψει υπέροχες μελωδίες, γιατί αυτές οι μελωδίες συμπληρώνονται από υπέροχες σιωπές ), Γίρι Κίλιαν ( είδα τις χορογραφίες του για το Nederlands Dans Theater φέτος και τρελάθηκα ), Μίλτον Γκλέιζερ ( είδωλο των εφηβηκών μου χρόνων - δες, δες, δες ), Γιόζεφ Κουντέλκα ( δεν νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες για το πώς μπορεί να φτάσει κανείς σε ένα αποτέλεσμα ), Πίνα Μπάους ( εγώ ποτέ δεν βλέπω κάποιο τέλος σε οτιδήποτε και αν κάνω ), Οκτάβιο Πας ( πιστεύω ότι ο φόβος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μέτρο! Ο φόβος μάς οδηγεί ), Σεΐτζι Οζάουα ( το ταξίδι είναι ένα είδος αθανασίας εν ζωή, αν δεχθούμε ότι ζούμε ανάμεσα σε ζωντανούς νεκρούς ), Μαργκερίτ Ντιράς ( Πίνεις γιατί δεν υπάρχει Θεός. Αντικαθίσταται από το οινόπνευμα. ), Arata Isozaki ( το σκοτάδι, ξέρετε, είναι μια από τις βασικότερες και πιο σημαντικές καταστάσεις στις οποίες προσωπικά πάντα ανατρέχω - δες, δες ), Άλντο Ρόσσι ( ο Λε Κορμπυζιέ έδωσε στη γαλλική οικοδομική κερδοσκοπία τη δυνατότητα να κατασκευάσει οικοδομήματα που κοστίζουν λίγο - δες, πρόσεξε το οστεοφυλάκιο ), Αντρέι Ταρκόφσκυ ( μιλάει η αδελφή του - πολλά μαλλιά με μπριγιαντίνη, μακρύ παλτό με βάτες, πολύ στενό παντελόνι και μπότες με παχύ πάτο ), Ρίτσαρντ Μέιερ ( αν τα έργα του Λε Κορμπυζιέ ήταν τέλεια, δεν θα μιλούσαμε σήμερα γι' αυτόν- δες. ), Ταντάο Αντο ( για μένα η γεωμετρία είναι το "ίχνος" της σκέψης του ανθρώπου πάνω στη φύση - δες, δες, δες ), Ιάνης Ξενάκης, Βrian Ferneyhough ( ένα μουσικό κομμάτι πρέπει να ορίζει το ίδιο τους ακροατές του ), Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου ( ο Σαββόπουλος δεν έχει τίποτε από μένα να πάρει άλλωστε. Ούτε καλό ούτε κακό... Τίποτε ), Ολιβερ Σακς ( γεια σου γιατρέ μου -- για εμένα οι απαντήσεις είναι η γέφυρα για να συναντηθούμε με μια νέα σειρά ερωτήσεων ), Miller Puckette ( ο καλός συνθέτης ξέρει με ποιον τρόπο πρέπει να κωδικοποιεί τη μουσική του διατηρώντας το αίσθημα που επένδυσε επάνω της ανέπαφο ), Φιλίπ Τζόνσον ( η απόγνωση με οδήγησε στην αρχιτεκτονική, όσο περίεργο και αν ακούγεται - δες, δες, δες ), Roger Reynolds ( όταν ασχολείται κάποιος με δραστηριότητα η οποία περιέχει την επικοινωνία οφείλει να έχει όρια και να σέβεται κάποιους συμβατικούς κανόνες ), Γκάρι Κασπάροφ ( -Είχα την εντύπωση ότι δεν είστε ένας συνηθισμένος άνθρωπος. -Με συγχωρείτε που σας απογοητεύω ), Paul Lansky ( ήμουν ανέκαθεν 100% μουσικός ), Mark Tramo ( δεν τίθεται θέμα μουσικού αφτιού αλλά μουσικού εγκεφάλου για να μπορεί να διακρίνει κανείς την αρμονία σε ένα έργο ), Fred Lerdahl ( όταν ένας άνθρωπος ακούει ένα μουσικό κομμάτι, λαμβάνει κατ' αρχάς ένα ηχητικό σήμα, στο οποίο όμως έχει την τάση να παρεμβαίνει -διά μέσου του εγκεφάλου- και να του αποδίδει μια μουσική δομή ).
Κι άλλες συνεντεύξεις εδώ.
Σε μερικά χρόνια όλες αυτές τις συνεντεύξεις θα πρέπει να πληρώσεις για να τις διαβάσεις. Δεν μ' ενοχλεί. Με πειράζει όμως που θα δεν θα τις έχω πια τόσο εύκολα διαθέσιμες.
*
15.7.04
ΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.
*
*
Ένα ανέκδοτο ποίημα της μακαρίτισσας ιστορικού Έλλης Σκοπετέα που δημοσιεύει "Ο Πολίτης" ( άρθρο του Α.Φ.Χριστίδη ) στο τελευταίο τεύχος του. Για όσους δεν είναι από τη Θεσσαλονίκη Φλού, Ρετρό, Μανδραγόρας είναι μπαρ της πόλης.
*
Να παρατηρήσω, για κάθε ενδιαφερόμενο, ότι τέτοια ποιήματα κάνουν εξαιρετικές άριες.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
διερωτώμαι σαν τι καιρό να 'χει.
Περιοχή Φλου, Ρετρό, Μανδραγόρα
σε πελάγη αρμενίζουν αλκοόλ.
Σβήστε οι φάροι γιατί άστραψε τώρα
το γαλάζιο λαμπάκι ενός χωλ.
*
Ένα ανέκδοτο ποίημα της μακαρίτισσας ιστορικού Έλλης Σκοπετέα που δημοσιεύει "Ο Πολίτης" ( άρθρο του Α.Φ.Χριστίδη ) στο τελευταίο τεύχος του. Για όσους δεν είναι από τη Θεσσαλονίκη Φλού, Ρετρό, Μανδραγόρας είναι μπαρ της πόλης.
*
Να παρατηρήσω, για κάθε ενδιαφερόμενο, ότι τέτοια ποιήματα κάνουν εξαιρετικές άριες.
*
14.7.04
Μπράβο για σας !
Καθυστερημένα την πήρα χαμπάρι, αλλά αξίζει τον κόπο. Μια μεγάλη καταχώρηση που μου θύμισε αμυδρά τον Συμεών και τα προβλήματα του με τον δημόσιο χώρο. "Μπράβο για σας και.... φτού σου μαλάκα για εμένα", δηλώνει ένας αναγνώστης. Είμαι μαζί του.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
- Προς στιγμήν ανησύχησα.
- Έχουμε ένα μικρό προβληματάκι. [ Νεώτερο : Η κυρία ήταν τελικά μυθομανής με πληροφορεί ο talos ( δες τα σχόλια ). Μερσί. Θα έπρεπε να το είχα μυριστεί κι εγώ αλλά είμαι συναχωμένος. -- Tο προβληματάκι μίκρυνε κι άλλο. Απ' ότι φαίνεται όμως δεν λέει να εξαφανιστεί. -- Την draft study on anti-Semitism, με την μορφή αρχείου pdf, μπορείς να κατεβάσεις από εδώ ( 750ΚΒ ή 104 σελίδες ). Το σημειώνω για αρχειακούς λόγους. Όπως όλα τα κείμενα αυτού του τύπου είναι βαρετή -- Τέλος να σημειώσω ότι μ' ενοχλεί όσο κι εσένα η κατάχρηση του όρου αντισημιτισμός.]
13.7.04
ΙΑΤΡΙΚΑ ΙΙ
O φίλος Κώστας Γ., εξαίρετος μουσικός, μου είπε : "Ευτυχώς που έχουμε και γιατρό στην παρέα, μήπως χτυπήσει το κινητό".
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
11.7.04
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ.
Βασικές αρχές της ψυχιατρικής κατά kukuzelis ( δεν είμαι ψυχίατρος, έχω άλλη ειδικότητα ) :
1) Ο άρρωστος άνθρωπος είναι κάτι που το συναντάμε σπάνια.
2) Αν εξαιρέσουμε φόνους, βιασμούς, κλεψιές και άλλα προφανή που ίσως έχεις διαπράξει, εσύ δεν φταις σε τίποτα για τον τρόπο που σε αγαπούν οι "ενδιαφέροντες" άλλοι. Το πρόβλημα ( στο 99,9% των περιπτώσεων ) το έχουν οι άλλοι.
3) Οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα, διότι όλοι κάνουμε ό,τι μπορούμε.
4) Ό,τι σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα, κάντο και πες το υποστηρικτική ψυχοθεραπεία. Έτσι κι αλλιώς θα το κάνεις χωρίς ν' ακούσεις κανέναν "ειδικό". Αρκεί να μην τα κακαρώσεις.
5) Το καλό και το κακό συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά δεν είναι αντικείμενο της ιατρικής.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
1) Ο άρρωστος άνθρωπος είναι κάτι που το συναντάμε σπάνια.
2) Αν εξαιρέσουμε φόνους, βιασμούς, κλεψιές και άλλα προφανή που ίσως έχεις διαπράξει, εσύ δεν φταις σε τίποτα για τον τρόπο που σε αγαπούν οι "ενδιαφέροντες" άλλοι. Το πρόβλημα ( στο 99,9% των περιπτώσεων ) το έχουν οι άλλοι.
3) Οι άλλοι δεν φταίνε σε τίποτα, διότι όλοι κάνουμε ό,τι μπορούμε.
4) Ό,τι σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα, κάντο και πες το υποστηρικτική ψυχοθεραπεία. Έτσι κι αλλιώς θα το κάνεις χωρίς ν' ακούσεις κανέναν "ειδικό". Αρκεί να μην τα κακαρώσεις.
5) Το καλό και το κακό συνεχίζουν να υπάρχουν, αλλά δεν είναι αντικείμενο της ιατρικής.
*
6.7.04
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ
ΤΗΣ Α.Ε.Κ. ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΧΡΗΣΤΟ ΑΡΔΙΖΟΓΛΟΥ
Από το ότι, ορμώμενος,
τα χρόνια περνούν γρήγορα
και αυτό το βρίσκω πικρό και άδικο
και από το ότι
ο ποιητής παλαιότερα Δικταίος Άρης
εκράτησε ως αφιλοκερδής τεχνίτης
στην πενιχρή αθανασία του
τον άλλοτε σπουδαίο παίκτη
της ποδόσφαιρας
Ηλία υιόν του Υφαντή
-του Ολυμπιακού Πειραιώς-
τονίζοντας τα κάλλη του
και την ευμορφία του
παράλληλα με τον μακαρισμό
ευτυχισμένος (να ‘ν’) ο Πειραιάς
που έχει φορτώσει τόσες απ’ τις ελπίδες του
πάνω σε τέτοια αγόρια
θα υμνήσω και εγώ
με τη φτωχή την πένα μου
τον μοναχικό πλην όμως φιλότιμο χαρακτήρα
του παίκτου της Α.Ε.Κ. και της Εθνικής
Χρήστο Αρδίζογλου.
Θα υμνήσω
Γιατί το παιδί αυτό
από τις ταπεινές τις γειτονιές του Περισσού
προερχόμενο.
Της Ριζουπόλεως και της Σαφράμπολης.
Ήταν το μόνο από πολλούς άλλους
που παρά την υπεροψία της νεότητάς του
εκράτησεν ενός λεπτού στα μυστικά σιγή
για τους αποχωρήσαντες βετεράνους
που δεν επέτυχαν πολύτιμο γκολ
σε κρίσιμη στιγμή
απορρίπτοντας έτσι ακόμα και τον θάνατο
μια και αγνόησε όλους αυτούς τους αθλητές
που τώρα βρίσκονται στο χώμα.
Θα υμνήσω.
Γιατί το παιδί αυτό
κατεβαίνοντας –όπως προείπα-
από τους καλύτερους αέρηδες,
ήταν το μόνο
που πάντα με εύστροφες κινήσεις
επετύγχανε την εκπόρθηση
της αντίπαλης εστίας
σε ξένα γήπεδα προπάντων
κάνοντας έτσι να ακουστεί ανά την υφήλιο
το όνομα της μικρής πατρίδας μας
ενώ συνάμα εχάριζε
λέγω εχάριζε με την πράξη του αυτή
μια ολοφώτεινη νύχτα Χριστουγέννων
στους αστέγους της πλατείας Ομονοίας
παρά το ότι ετούτο
εστοίχιζε εις τον ίδιο αρκετά
τον έκλεινε μόνο σε ένα σπίτι
αγρίμι τρομαγμένο
που έβλεπε το κορμί του
ακρωτήρι, ερημικό ακρωτήρι.
Ω, δεν ημπορώ να φαντασθώ το γήρας
στα αλογίσια πόδια
του παίκτου Χρήστου Αρδίζογλου.
Δεν ημπορώ να φαντασθώ την ώρα
που τα παπούτσια του θε να κρεμάσει
θα φύγει από τα γήπεδα
θα σταδιοδρομήσει
ως επιχειρηματίας ή χωροφύλαξ έστω
και θα βρεθεί υπό μετάθεσιν στην Αταλάντη
Στην Αταλάντη και πάλι λέγω
όπου το παιδί του μη γνωρίζοντας
από γήπεδα, «αστέγους»,
φιστίκια – αστέρια
στα πανέρια των μικρών του σινεμά
θα γράφει στις εκθέσεις του
«Ο πατέρας μου εγεννήθη εις την Αθήνα.
Ήρθε στην Αταλάντη
προς αναζήτηση εργασίας
όπου εγεννήθηκα και εγώ».
Τιμή και δόξα
στον παίκτη Χρήστο Αρδίζογλου
Που θα σηκώσει για άλλη μια φορά
τελεσίδικα πια
όπως ο τρελοί
τους επιταφίους των νεκροταφείων
την ασήκωτη μοναξιά μας
και θα φύγει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
ΤΗΣ Α.Ε.Κ. ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ
ΧΡΗΣΤΟ ΑΡΔΙΖΟΓΛΟΥ
Από το ότι, ορμώμενος,
τα χρόνια περνούν γρήγορα
και αυτό το βρίσκω πικρό και άδικο
και από το ότι
ο ποιητής παλαιότερα Δικταίος Άρης
εκράτησε ως αφιλοκερδής τεχνίτης
στην πενιχρή αθανασία του
τον άλλοτε σπουδαίο παίκτη
της ποδόσφαιρας
Ηλία υιόν του Υφαντή
-του Ολυμπιακού Πειραιώς-
τονίζοντας τα κάλλη του
και την ευμορφία του
παράλληλα με τον μακαρισμό
ευτυχισμένος (να ‘ν’) ο Πειραιάς
που έχει φορτώσει τόσες απ’ τις ελπίδες του
πάνω σε τέτοια αγόρια
θα υμνήσω και εγώ
με τη φτωχή την πένα μου
τον μοναχικό πλην όμως φιλότιμο χαρακτήρα
του παίκτου της Α.Ε.Κ. και της Εθνικής
Χρήστο Αρδίζογλου.
Θα υμνήσω
Γιατί το παιδί αυτό
από τις ταπεινές τις γειτονιές του Περισσού
προερχόμενο.
Της Ριζουπόλεως και της Σαφράμπολης.
Ήταν το μόνο από πολλούς άλλους
που παρά την υπεροψία της νεότητάς του
εκράτησεν ενός λεπτού στα μυστικά σιγή
για τους αποχωρήσαντες βετεράνους
που δεν επέτυχαν πολύτιμο γκολ
σε κρίσιμη στιγμή
απορρίπτοντας έτσι ακόμα και τον θάνατο
μια και αγνόησε όλους αυτούς τους αθλητές
που τώρα βρίσκονται στο χώμα.
Θα υμνήσω.
Γιατί το παιδί αυτό
κατεβαίνοντας –όπως προείπα-
από τους καλύτερους αέρηδες,
ήταν το μόνο
που πάντα με εύστροφες κινήσεις
επετύγχανε την εκπόρθηση
της αντίπαλης εστίας
σε ξένα γήπεδα προπάντων
κάνοντας έτσι να ακουστεί ανά την υφήλιο
το όνομα της μικρής πατρίδας μας
ενώ συνάμα εχάριζε
λέγω εχάριζε με την πράξη του αυτή
μια ολοφώτεινη νύχτα Χριστουγέννων
στους αστέγους της πλατείας Ομονοίας
παρά το ότι ετούτο
εστοίχιζε εις τον ίδιο αρκετά
τον έκλεινε μόνο σε ένα σπίτι
αγρίμι τρομαγμένο
που έβλεπε το κορμί του
ακρωτήρι, ερημικό ακρωτήρι.
Ω, δεν ημπορώ να φαντασθώ το γήρας
στα αλογίσια πόδια
του παίκτου Χρήστου Αρδίζογλου.
Δεν ημπορώ να φαντασθώ την ώρα
που τα παπούτσια του θε να κρεμάσει
θα φύγει από τα γήπεδα
θα σταδιοδρομήσει
ως επιχειρηματίας ή χωροφύλαξ έστω
και θα βρεθεί υπό μετάθεσιν στην Αταλάντη
Στην Αταλάντη και πάλι λέγω
όπου το παιδί του μη γνωρίζοντας
από γήπεδα, «αστέγους»,
φιστίκια – αστέρια
στα πανέρια των μικρών του σινεμά
θα γράφει στις εκθέσεις του
«Ο πατέρας μου εγεννήθη εις την Αθήνα.
Ήρθε στην Αταλάντη
προς αναζήτηση εργασίας
όπου εγεννήθηκα και εγώ».
Τιμή και δόξα
στον παίκτη Χρήστο Αρδίζογλου
Που θα σηκώσει για άλλη μια φορά
τελεσίδικα πια
όπως ο τρελοί
τους επιταφίους των νεκροταφείων
την ασήκωτη μοναξιά μας
και θα φύγει.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
5.7.04
ΕΛΛΑΔΑ - ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ 1-0
Το 1976 ήμουν φοιτητής στο Παρίσι. Στις 7 Μαΐου, στο πλαίσιο του ετήσιου πρωταθλήματος, η ελληνική ομάδα της Πανεπιστημιακής Εστίας αντιμετώπισε την αντίστοιχη της Βραζιλίας. Αγωνιζόμουν δεξί εξτρέμ, με το 7 στην πλάτη. Στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα πάσχιζα να αναχαιτίσω το αριστερό μπακ των Βραζιλιάνων. Τελικό αποτέλεσμα 0-0. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα απ’ τη χαρά μου.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έπαιξα εναντίον Βραζιλιάνων και δεν έχασα.
Από τότε πήρα λίγες χαρές από το ποδόσφαιρο.
Χτες τα μεσάνυχτα θυμήθηκα την Τ. και την Ν., τα μόνα κορίτσια που συμμερίστηκαν την εξάρτησή μου από την μπάλα.
Η Τ. είχε εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών ανάμεσα στη Γιουβέντους και το Αμβούργο. Της είπα ‘πήγαινε εσύ και θα μου πεις πώς ήτανε’. Της φόρεσα ένα καπελάκι του Πανιωνίου και την καμάρωνα που περπατούσε την Κηφισίας.
Με την Ν. χάσαμε και κερδίσαμε πολλά σε τσιμεντένιες εξέδρες παρακολουθώντας άθλια παιχνίδια.
Σκέφτομαι πόσο θα χάρηκαν τα κοριτσάκια μου χτες.
*
6/7/2004 - ΝΕΩΤΕΡΟ ( από τον kukuzeli ): Βούτηξε ο Χριστόδουλος, αδίστακτος κολυμβητής, στους φόβους και τις αγάπες των παικτών και του κοινού και παραλίγο να τα λερώσει όλα. Εκείνο το "γαμημένο" ( υπέροχη λέξη αενάως επαναλαμβανόμενη με πάθος ) έσωσε χθες την τιμή της Ελλάδας.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έπαιξα εναντίον Βραζιλιάνων και δεν έχασα.
Από τότε πήρα λίγες χαρές από το ποδόσφαιρο.
Χτες τα μεσάνυχτα θυμήθηκα την Τ. και την Ν., τα μόνα κορίτσια που συμμερίστηκαν την εξάρτησή μου από την μπάλα.
Η Τ. είχε εξασφαλίσει ένα εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών ανάμεσα στη Γιουβέντους και το Αμβούργο. Της είπα ‘πήγαινε εσύ και θα μου πεις πώς ήτανε’. Της φόρεσα ένα καπελάκι του Πανιωνίου και την καμάρωνα που περπατούσε την Κηφισίας.
Με την Ν. χάσαμε και κερδίσαμε πολλά σε τσιμεντένιες εξέδρες παρακολουθώντας άθλια παιχνίδια.
Σκέφτομαι πόσο θα χάρηκαν τα κοριτσάκια μου χτες.
*
6/7/2004 - ΝΕΩΤΕΡΟ ( από τον kukuzeli ): Βούτηξε ο Χριστόδουλος, αδίστακτος κολυμβητής, στους φόβους και τις αγάπες των παικτών και του κοινού και παραλίγο να τα λερώσει όλα. Εκείνο το "γαμημένο" ( υπέροχη λέξη αενάως επαναλαμβανόμενη με πάθος ) έσωσε χθες την τιμή της Ελλάδας.
*
3.7.04
Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΝ.
Περιμένοντας τον τελικό, θέλω να σε στείλω ξανά σ' αυτό το μπλογκ που ασχολείται με όσους είτε θέλουν να αλλάξουν προς το καλύτερο ( δεν θέλουν να είναι ο εαυτός τους ), είτε θέλουν να παραμείνουν για πάντα οι ίδιοι ( θέλουν να είναι ο εαυτός τους ). Πολλές φωτογραφίες. Ψάξε το.
*
2.7.04
ΕΛΛΑΔΑ - ΤΣΕΧΙΑ 1-0
Σύστημα, ποιητή, σύστημα.
Άρχισε να μετράς τις πέτρες
κι ύστερα θα μετρήσεις τ’ άστρα.-Λεόν Φελίπε
Πες μου, ποια απ' τις παραπάνω λέξεις είχε στο μυαλό του ο Τραϊανός κι η παρέα του χτες;
Χωρίς φανέλλα
ή γυμνός; Ενώ τα έπινε μεσημεριάτικα στο ουζερί του Μήτσου, λαθραναγνώστης της εφημερίδας του γιατρού Σιδ., ο Συμεών βρήκε αυτό το κειμενάκι που του έκανε εντύπωση.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
