30.9.07
I got you babe. Νot.
Ουδεμία σχέση με πολιτική, να εξηγούμεθα.
*
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάνου Θεοδωρίδη, Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ, μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, 1999 [β έκδοση 2000], σελ 18-19:
*
*
Αποσπάσματα από γράμμα ενός πρώην τρομοκράτη σε μια πρώην υπουργό του Πασόκ:
Μωρό μου,
[...]
Το παραδέχομαι: Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που αξίζουν στη ζωή είναι ο έρωτας. Είναι από τα λίγα που μπορούν να αλλάξουν ένα Εγώ, εξ ορισμού ανεπαρκές αν δεν θέλει να είναι ηλίθιο. Άσε που, σαν φυσικό φαινόμενο, το να ερωτευτείς είναι αναπόφευκτο. Θα είχε μήπως νόημα να πεις ότι θέλεις ή δεν θέλεις να βρέξει; Κι όμως...
[...]
Δεν εγγυώμαι ότι θα τα καταφέρω, αλλά ας κάνω μια προσπάθεια: Ο φιλόσοφος Κ. (γαμώ το όνομα, γαμώ) έγραψε ότι απελπισμένος είναι εκείνος που είτε θέλει να είναι ό,τι είναι στ' αλήθεια, πιστεύοντας ότι ο πραγματικός εαυτός του είναι ένας άλλος (πχ εγώ δεν είμαι, αλλά επιθυμώ σφόδρα, δικαιούμαι, να βρεθώ στη θέση του Γεράσιμου Γιακουμάτου· ας πούμε) ή δεν θέλει να είναι αυτό που είναι (πχ τι καλά που θα ήταν αν δεν ήμουν ο άσχημος, βρωμερός και απαίσιος εαυτός μου). Πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Το καταλαβαίνει κανείς αν σκεφτεί έναν ερωτευμένο δίχως ανταπόκριση: Θα ήθελε να είναι κάτι που αισθάνεται ότι το δικαιούται: Θα ήθελε να είναι εκείνος με τον οποίον είναι ερωτευμένη η κοπέλα που αγαπά. Ή δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που είναι: Δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που η κοπέλα έχει αφήσει στα κρύα του λουτρού. Εκείνη όμως δεν δίνει δυάρα τσακιστή γι αυτόν, έτσι ή αλλιώς.
Στην ουσία ο ερωτευμένος θα ήθελε να πεθάνει αυτό το Εγώ, το δικό του, που βρίσκεται αποκλεισμένο από το αντικείμενο του έρωτα. Όμως αυτού του είδους ο θάνατος είναι ανέφικτος κι ο τύπος απελπίζεται. «Πεθαίνει τον θάνατο», «ζει το θνήσκειν». Ο απελπισμένος (ερωτευμένος σ' αυτήν την περίπτωση), αν και το θέλει περισσότερο από ο,τιδήποτε, «δεν μπορεί να πεθάνει». Μπορεί βέβαια πάντα να αυτοκτονήσει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί διαφορετικός.
Κατά πάσα πιθανότητα θα το ξεπεράσει. H τωρινή, παροδική, κατάσταση θα φαντάζει παράξενη, αν όχι αστεία, στα μάτια όσων θα τον θυμούνται. Θα πορευτεί προς τον επόμενο μεγάλο έρωτα (άραγε πόσοι χωράνε σε μια ανθρώπινη ζωή;), αναπαράγοντας ενδεχομένως διαρκώς την απελπισία του. Μέχρι που να παντρευτεί, γιατί έτσι [...] Και δώστου απ την αρχή. Εκτός αν [...]
[...]
*
ΥΓ. Βρε τι κάνει ο άνθρωπος για να βάλει τρία βίντεο που του αρέσουν στη σειρά.
*
(8) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάνου Θεοδωρίδη, Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ, μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, 1999 [β έκδοση 2000], σελ 18-19:
Η πλασματική συναισθηματική υστέρηση του ερωτευμένου κατά φαντασίαν ισοδυναμεί με το κλάμα του στρατηγού που χάνει στρατεύματα σε άσκηση επί χάρτου. Διότι οι ποιητές και οι γνώστες ξέρουν ότι τα βάσανα του έρωτα αρχίζουν μετά τον θρίαμβό του, μετά την πρώτη κοινή στρωμνή, όπως τα βάσανα των παιδιών αρχίζουν μετά την ενηλικίωσή τους κι όχι όταν ο γονιός τα πακετάρει με το άνορακ για να κοιμηθούν στο σχολικό λεωφορείο. Την αγαπώ, δεν με αγαπά είναι νομοσχέδιο, όχι νόμος, υπόθεση εργασίας κι όχι χαμαλοδουλειά. Σε κερατώνει; την κερατώνεις; ρεύεται μετά το δείπνο με κεριά; της ξεφεύγουν βλάχικα επιφωνήματα, την γοητεύουν οι γαρδούμπες; αγαπάει με πάθος τον πιο σιχαμερό σου εχθρό; είναι αμόρφωτη στην ψύχα της, παρά τις βιβλιοθήκες που κατανάλωσε και εξελληνισμένη κατ επίφασιν; στην ερωτική της συμπεριφορά είναι εσκιμώα, γότθα και βάνδαλη; σπάει πιάτα στα ελληνάδικα; παρακολουθεί με πάθος τις σαπουνόπερες καταβροχθίζοντας τον άμπακο; αυτά είναι ερωτικά παίγνια, αυτά είναι τα εμπόδια του ερωτόληπτου για τον ουράνιο θόλο όπου αισθάνεται πως ανήκει.
*
*
Αποσπάσματα από γράμμα ενός πρώην τρομοκράτη σε μια πρώην υπουργό του Πασόκ:
Μωρό μου,
[...]
Το παραδέχομαι: Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που αξίζουν στη ζωή είναι ο έρωτας. Είναι από τα λίγα που μπορούν να αλλάξουν ένα Εγώ, εξ ορισμού ανεπαρκές αν δεν θέλει να είναι ηλίθιο. Άσε που, σαν φυσικό φαινόμενο, το να ερωτευτείς είναι αναπόφευκτο. Θα είχε μήπως νόημα να πεις ότι θέλεις ή δεν θέλεις να βρέξει; Κι όμως...
[...]
Δεν εγγυώμαι ότι θα τα καταφέρω, αλλά ας κάνω μια προσπάθεια: Ο φιλόσοφος Κ. (γαμώ το όνομα, γαμώ) έγραψε ότι απελπισμένος είναι εκείνος που είτε θέλει να είναι ό,τι είναι στ' αλήθεια, πιστεύοντας ότι ο πραγματικός εαυτός του είναι ένας άλλος (πχ εγώ δεν είμαι, αλλά επιθυμώ σφόδρα, δικαιούμαι, να βρεθώ στη θέση του Γεράσιμου Γιακουμάτου· ας πούμε) ή δεν θέλει να είναι αυτό που είναι (πχ τι καλά που θα ήταν αν δεν ήμουν ο άσχημος, βρωμερός και απαίσιος εαυτός μου). Πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Το καταλαβαίνει κανείς αν σκεφτεί έναν ερωτευμένο δίχως ανταπόκριση: Θα ήθελε να είναι κάτι που αισθάνεται ότι το δικαιούται: Θα ήθελε να είναι εκείνος με τον οποίον είναι ερωτευμένη η κοπέλα που αγαπά. Ή δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που είναι: Δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που η κοπέλα έχει αφήσει στα κρύα του λουτρού. Εκείνη όμως δεν δίνει δυάρα τσακιστή γι αυτόν, έτσι ή αλλιώς.
Στην ουσία ο ερωτευμένος θα ήθελε να πεθάνει αυτό το Εγώ, το δικό του, που βρίσκεται αποκλεισμένο από το αντικείμενο του έρωτα. Όμως αυτού του είδους ο θάνατος είναι ανέφικτος κι ο τύπος απελπίζεται. «Πεθαίνει τον θάνατο», «ζει το θνήσκειν». Ο απελπισμένος (ερωτευμένος σ' αυτήν την περίπτωση), αν και το θέλει περισσότερο από ο,τιδήποτε, «δεν μπορεί να πεθάνει». Μπορεί βέβαια πάντα να αυτοκτονήσει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί διαφορετικός.
Κατά πάσα πιθανότητα θα το ξεπεράσει. H τωρινή, παροδική, κατάσταση θα φαντάζει παράξενη, αν όχι αστεία, στα μάτια όσων θα τον θυμούνται. Θα πορευτεί προς τον επόμενο μεγάλο έρωτα (άραγε πόσοι χωράνε σε μια ανθρώπινη ζωή;), αναπαράγοντας ενδεχομένως διαρκώς την απελπισία του. Μέχρι που να παντρευτεί, γιατί έτσι [...] Και δώστου απ την αρχή. Εκτός αν [...]
[...]
*
ΥΓ. Βρε τι κάνει ο άνθρωπος για να βάλει τρία βίντεο που του αρέσουν στη σειρά.
*
29.9.07
Εξ ευγενίας ευγενής ως τις κλάδος
προήλθεν Ευγένιος δόξα του γένους.
προήλθεν Ευγένιος δόξα του γένους.
Καταραμένοι Παλαιολόγοι! Xάσατε την Πόλη χωρίς ίχνος πολιτικού κόστους. Το αντίθετο μάλιστα. Ποιο βιβλίο ιστορίας; Εδώ γίνονται χοντρές λαθροχειρίες στην ιστορική μνήμη του λαού μας.
Μέσω Αρχείου.
*
28.9.07
Το βρήκα: Το πιο καίριο κείμενο, μέχρι στιγμής, για τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις δημοσιεύτηκε εχθές. Μαζί με τις νύξεις του κειμένου του nikoxy βοηθάει να σχηματίσεις μια εικόνα.
*
(7) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
27.9.07
Διάφορα.
Κούφιστο: Μερικοί απ όσους πήραν τα τρία χιλιάρικα ως πυροπαθείς χωρίς να τα δικαιούνται, βάζουν εκ των υστέρων φωτιά στις περιουσίες τους. Το είπε ο δήμαρχος Αμαλιάδας στην τιβί. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από την συμπεριφορά όλων μας, πρόσθεσε.
*
Σχέση ψηφοφόρου με την ηγεσία του κόμματος του:
Σκίτσο του Sempe. Από τον κατάλογο των εκδόσεων Άγρα.
*
Τα ρέστα μου!
*
Τελικά ο Π. είναι απογοήτευση διαρκείας.
*
Μπαίνω στη θέση ενός πασόκου:
Αν και οι πασόκοι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις.
*
Επικράτηση του Λομπροζισμού:
Ποιος θα το φανταζόταν...
*
Νομίζω ότι το ερώτημα που συμπυκνώνει όλα τα άλλα είναι:
*
Και η ζωή συνεχίζεται:
*
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Σχέση ψηφοφόρου με την ηγεσία του κόμματος του:
Σκίτσο του Sempe. Από τον κατάλογο των εκδόσεων Άγρα.
*
Τα ρέστα μου!
*
Τελικά ο Π. είναι απογοήτευση διαρκείας.
*
Μπαίνω στη θέση ενός πασόκου:
Βλέπω, όμως, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που στοιχίζονται δίπλα του και ανατριχιάζω. Όλος ο παλαιοκομματικός και αναχρονιστικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ είναι μαζί του. Πως θα τους κάνει πέρα, αν τον βοηθήσουν να κερδίσει?Ο οπαδός του Β. θα μπορούσε να το αντιστρέψει βέβαια.
Από την άλλη, βλέπω τον Βενιζέλο με πιο φρέσκα πρόσωπα δίπλα του, αλλά με ένα πολιτικό κενό και την εκκλησία στο πλευρό του και ανατριχιάζω διπλά.
Από σχόλιο στο μπλοκ του Ανδρουλάκη.
Αν και οι πασόκοι είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις.
*
Επικράτηση του Λομπροζισμού:
Είδες πώς σήκωσε το φρύδι ο Β. Το ήξερες ότι τραντάζεται όταν τρώει ψάρι; Πρόσεξες το βλέμμα του;
Ποιος θα το φανταζόταν...
*
Νομίζω ότι το ερώτημα που συμπυκνώνει όλα τα άλλα είναι:
Γιατί δεν κάνατε όσα υπόσχεστε, ή θα υποσχεθείτε, όταν ήσασταν κυβέρνηση;Τα συμπυκνώνει με έναν περιορισμό. Πρέπει η πολιτική και κοινωνική κατάσταση να είναι σχετικά ομαλή. [Και επειδή ανήκουμε στο ρεύμα του αυτονόητου: Πρέπει να έχεις ασκήσει εξουσία.]
*
Και η ζωή συνεχίζεται:
«Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα ‘κενό’, το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω».
*
24.9.07
Για όποιον ενδιαφέρεται...
22.9.07
Απόπειρα εικονογράφησης.
Ευχαριστώ Πετεφρή
ή ό,τι διαβάζω και βλέπω στο διαδίκτυο (ή τα βιβλία κτλ) είναι κι αυτό κομμάτι των περιστατικών του βίου μου.
*
Από τότε που το Χατού- Λαγκεντόκ έγινε ανεξάρτητο κράτος, επιβίωνε με κόπο δίπλα στον γίγαντα γείτονά της που ήταν ο προαιώνιος εχθρός των κατοίκων της. Το Χατού-Λαγκεντόκ κατοικούσαν οι υπερήφανοι Χατούνες.
Ο επίσημος εθνικός ύμνος του Χατού-Λανγκεντοκ.
Δες το βίντεο μέχρι τέλους παρακαλώ.
Ο ύμνος γυμνός, όπως τον τραγουδάει μια Κουμάρ.
*
Προαιώνιος λαός που οι ασταμάτητες επιδρομές από παλιά, των Μπλεν-α-Ζουρφίρ, των Μπόκ,της Λαπάρ-απόν-Γκού και των εντεύθεν του Λακιγιέρ λαών, δε στάθηκαν ικανές να αναχαιτίσουν έναν βαθύ πολιτισμό που περισσότερα έδωσε παρά πήρε.
Ο ανεπίσημος εθνικός ύμνος των Χατούνων.
*
Γιά τους Χατούνες, οι κατακτητικοί πόλεμοι είχαν πάντοτε πολιτιστικόν χαρακτήρα, οι μαζικές εμφύλιες σφαγές μια ανθρωπιστική υφή και οι ρατσιστικές αντιλήψεις παιδαγωγική νομοτέλεια.
Το υψίπεδο Κιπρίς Γουαχάντ,
μήλον της έριδος μεταξύ Χατού Λανγκεντοκ και Ζιτ Πραντού.
Περί υψιπέδου Κιπρίς Γουαχάντ.
*
Κι επειδή κανένας λαός δεν μπορεί να ζει για μεγάλο διάστημα υπό την επίδραση θαυματικών φαινομένων, άρχισαν να αποδίδουν την πρωτοφανή τους αντοχή όχι σε συγκυρίες και συμπτώσεις της μοίρας αλλά στην ευφυία με την οποία αντιμετώπισαν τρέχοντα περιστατικά της ιστορίας τους.
*
[...] Οι Χατούνες είναι λαός εριστικός που δύσκολα δίνει δίκιο σε άλλους, η αναζήτηση αυτής της ευφυίας στο παρελθόν τους, έγινε εθνικό σπορ.
Ο συνθέτης Ζαμπ Αχτούρ.
*
Σε όσα προηγήθηκαν παρουσιάζει ενδιαφέρον η προσθήκη ότι όταν οι Χατούνες έδιναν στον πλανήτη τα φώτα της φιλοσοφίας, της μουσικής και της πολιτικής εμείς, οι Ρωμές-τσι-τσι, είμαστε ανεβασμένοι στα δέντρα και μαζεύαμε βελανίδια.
*
(8) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
ή ό,τι διαβάζω και βλέπω στο διαδίκτυο (ή τα βιβλία κτλ) είναι κι αυτό κομμάτι των περιστατικών του βίου μου.
*
Από τότε που το Χατού- Λαγκεντόκ έγινε ανεξάρτητο κράτος, επιβίωνε με κόπο δίπλα στον γίγαντα γείτονά της που ήταν ο προαιώνιος εχθρός των κατοίκων της. Το Χατού-Λαγκεντόκ κατοικούσαν οι υπερήφανοι Χατούνες.
Ο επίσημος εθνικός ύμνος του Χατού-Λανγκεντοκ.
Δες το βίντεο μέχρι τέλους παρακαλώ.
Ο ύμνος γυμνός, όπως τον τραγουδάει μια Κουμάρ.
*
Προαιώνιος λαός που οι ασταμάτητες επιδρομές από παλιά, των Μπλεν-α-Ζουρφίρ, των Μπόκ,της Λαπάρ-απόν-Γκού και των εντεύθεν του Λακιγιέρ λαών, δε στάθηκαν ικανές να αναχαιτίσουν έναν βαθύ πολιτισμό που περισσότερα έδωσε παρά πήρε.
Ο ανεπίσημος εθνικός ύμνος των Χατούνων.
*
Γιά τους Χατούνες, οι κατακτητικοί πόλεμοι είχαν πάντοτε πολιτιστικόν χαρακτήρα, οι μαζικές εμφύλιες σφαγές μια ανθρωπιστική υφή και οι ρατσιστικές αντιλήψεις παιδαγωγική νομοτέλεια.
Το υψίπεδο Κιπρίς Γουαχάντ,
μήλον της έριδος μεταξύ Χατού Λανγκεντοκ και Ζιτ Πραντού.
Περί υψιπέδου Κιπρίς Γουαχάντ.
*
Κι επειδή κανένας λαός δεν μπορεί να ζει για μεγάλο διάστημα υπό την επίδραση θαυματικών φαινομένων, άρχισαν να αποδίδουν την πρωτοφανή τους αντοχή όχι σε συγκυρίες και συμπτώσεις της μοίρας αλλά στην ευφυία με την οποία αντιμετώπισαν τρέχοντα περιστατικά της ιστορίας τους.
*
[...] Οι Χατούνες είναι λαός εριστικός που δύσκολα δίνει δίκιο σε άλλους, η αναζήτηση αυτής της ευφυίας στο παρελθόν τους, έγινε εθνικό σπορ.
Ο συνθέτης Ζαμπ Αχτούρ.
*
Σε όσα προηγήθηκαν παρουσιάζει ενδιαφέρον η προσθήκη ότι όταν οι Χατούνες έδιναν στον πλανήτη τα φώτα της φιλοσοφίας, της μουσικής και της πολιτικής εμείς, οι Ρωμές-τσι-τσι, είμαστε ανεβασμένοι στα δέντρα και μαζεύαμε βελανίδια.
*
21.9.07
μπλόγκερ ευθύνης.
Το παρόν ποστ αναρτάται στα πλαίσια του νεοπαγούς κινήματος μπλόγκερ ευθύνης. Αρχηγός, επίτιμος πρόεδρος, θυρωρός: thas.
Εκλογές τέλος.
Κι εμείς
Ο Παπανδρέου στριμώχτηκε, προς στιγμήν, στη γωνία και έκανε χρήση του easy way out: Ανακάλυψε την επέμβαση εξωθεσμικών κέντρων. Όμως
Τέλος πάντων. Εκτός από αρχηγό έχουμε να διαλέξουμε και μεταξύ δύο εκτιμήσεων για το μετεκλογικό τοπίο.
Η μία
Από την τελευταία σεκάνς της ταινίας του Ντέηβιντ Μπέρν, True Stories.
*
(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Πλάκα ζ μπλάκα, η εξίσωση ΠΑΣΟΚ δεν λύνεται.
-thas.
-thas.
Εκλογές τέλος.
Η δυσφορία (όση τουλάχιστον ξεπέρασε την ανώδυνη κρεβατομουρμούρα και απείλησε να διαβεί το παραβάν) μπούκωσε - δε βρήκε θετική έκφραση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στριμωγμένος απ’ το άγχος του 3% και τους διαγκωνισμούς αριστεροφροσύνης με τα ορκ του Περισσού, έκανε αρκετά για να αγκάλιασει αυτή τη δυσφορία, λιγότερα για να τη μετουσιώσει σε ρεαλιστική πολιτική πρόταση. Το ΚΚΕ απλώς εισέπραξε - η άνοδός του είναι σύμπτωμα του θανάτου της πολιτικής, όχι της ανανέωσής της. Μια απ’ τα ίδια το εθνολαϊκιστικό ΛΑΟΣ, που συγκίνησε πολύ περισσότερους από όσους τελικά το ψήφισαν. Το 3,2% των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων μου θύμισε τη Δεύτερη Κάλπη. Χαμένες ευκαιρίες…
Κι εμείς
αντί να χαρούμε λιγάκι το νέο έργο «ο Ψαριανός βουλευτής» ή να ριγήσουμε βρε αδερφέ με την ακροδεξιά μπούκα (εγώ ρίγησα αλλά δεν το λέω), πέσαμε πάλι στα σκληρά: στον Κί-μω-να τον Κουλούρη, που τούτη την ώρα δεν θα πατήσει τον πεσμένον. Γιατί ο Κίμωνας ο Κουλούρης, τούτη ακριβώς την ώρα στέκεται δίπλα στον πεσμένον. Μετά στάθηκε δίπλα στον ανεβασμένον.Η δυσκολία του Κί-μω-να να βρει μέρος να σταθεί είναι απολύτως κατανοητή. Διότι
Ο Γιώργος Παπανδρέου εκδήλωσε μια ασυγχώρητη [...] και καθοριστική για την αξιοπιστία τού πολιτικού του προφίλ - αμφιταλάντευση:Κατάληξη:Άλλοτε εμφανιζόταν ως ο σύγχρονος, μετριοπαθής, εξωστρεφής πολιτικός, με τις καινοτόμες ιδέες και με μια δυτικότροπη θεώρηση των πραγμάτων...[...] Μπορεί στην αρχή να δικαιολογούνταν η διπολική αυτή ...διαταραχή - ήταν ένας νέος ηγέτης που άτσαλα προσπαθούσε να ισορροπήσει. Από ένα σημείο και μετά, όμως, η αμφιταλάντευση ήταν αφενός αδικαιολόγητη κι αφετέρου μοιραία για την πολιτική του αξιοπιστία.
...Κι άλλοτε εμφανιζόταν ως κακέκτυπο τού πατέρα του κατά τη δεκαετία τού ΄80, με "ξύλινες" τοποθετήσεις, με έναν αναχρονιστικό λαϊκισμό, με μια ξεπερασμένη κενή (=άνευ συγκεκριμένων αιτιάσεων) ρητορεία περί "δεξιάς", με μια απόλυτη καταστροφολογία [...]
Ο λόγος του κ. Παπανδρέου κατέληξε να απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς ΠΑΣΟΚους και μόνο - σε αυτούς που είχε ως δεδομένους θιασώτες! Κατέληξε να μην αγγίζει την κρίσιμη για την έκβαση τής εκλογικής αναμέτρησης μάζα των κεντρώων, μετριοπαθών ψηφοφόρων, αυτών που απαιτούν λόγο ορθολογιστικό και μετριοπαθή (σαν αυτόν τού Σημίτη, όταν πέτυχε να τους κερδίσει), ούτε τη μάζα των αριστερών ψηφοφόρων, που αναζητούσαν αριστερή, εναλλακτική, σύγχρονη σκέψη.Tο αποτέλεσμα ήταν να αμφισβητηθεί η θέση του πρώτη καρέκλα πίστα. Όμως ο κάθε ευαίσθητος πολίτης δεν μπορεί να αγνοήσει ότι ο, μέχρι στιγμής, διεκδικητής τής θέσης του Γιώργου
ήταν από αυτούς που είχαν αντιταχθεί στην έγερση του ζητήματος των ταυτοτήτων, είχε ριζικά διαφωνήσει με την την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο νόμος 2328/95 που ετοίμασε ο ίδιος είναι η μητέρα όλων των αντιδιαπλοκικών νόμων που ψηφίστηκαν εν συνεχεία, ώσπου να τους καταργήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και τα τρία παραδείγματα παραπέμπουν σε πολιτικές του τύπου «να μη θίγουμε τα κακώς κείμενα», «να υπερασπιζόμαστε το κράτος ακόμα και εκεί που έχει πλήρως αποτύχει», «να δείχνουμε ότι έχουμε μηδενική ανοχή στη διαφθορά» – είναι δυνατόν αυτά να φέρουν πίσω στο ΠαΣοΚ [αμάν πια μ' αυτό το ΠαΣοΚ, κεφαλαία-μικρά, δεν σ' αφήνουν ούτε να αυτοπροσδιοριστείς] τους ψηφοφόρους που το εγκατέλειψαν το 2004 προς τα δεξιά του και το 2007 προς τα αριστερά του; Απίθανο φαίνεται: υπάρχουν η ΝΔ και ο Συνασπισμός που τα καταφέρνουν καλύτερα σε αυτά –το κάθε κόμμα σε διαφορετικό πεδίο, βέβαια.
Ο Παπανδρέου στριμώχτηκε, προς στιγμήν, στη γωνία και έκανε χρήση του easy way out: Ανακάλυψε την επέμβαση εξωθεσμικών κέντρων. Όμως
οι κατηγορίες για "εξωθεσμικές επεμβάσεις" και προσπάθειες "χειραγώγησης" από ισχυρά μέντια έχουν την ίδια αξία με αυτήν που είχαν και όταν είχαν διατυπωθεί προ τετραετίας, όταν ξανά κατά κόρον είχε γραφεί ότι "μεγάλα συμφέροντα και μεγάλοι εκδότες" είχαν αναγκάσει τον Κώστα Σημίτη να υποδείξει τον Γιώργο Παπανδρέου για διάδοχό του. Οι καραμέλες αυτές έχουν την ίδια αξία με τις αντίστοιχες που αποδίδουν ευθύνες για όλα τα δεινά της χώρας σε επεμβάσεις ξένων, τις πυρκαϊές στους Τούρκους ή σε τρομοκράτες, την κατάσταση της χώρας σε "νταβατζήδες". Δεν έχουν άλλο στόχο από το να απαλλαγούν οι πολιτικοί (και οι Έλληνες) από τις ευθύνες τους, φορτώνοντάς τες σε άλλους.Ασφαλώς ο Π. κατά βάθος συμφωνεί με τον Ανδρουλάκη όταν ο τελευταίος σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι
Η πολιτική είναι παιγνίδι για σκληρούς παίχτες. Παίζεις για να κερδίσεις. Ο ηγέτης πρέπει να διασφαλίσει τη νικηφόρα προοπτική του κόμματος στις ευρωεκλογές και τις επόμενες εκλογές. Με λογικές «παρενθέσεων» της Δεξιάς και κομματικούς ψευτοσυναγερμούς η μάχη είναι χαμένη. Το ΠΑΣΟΚ κάνει πρωταθλητισμό, δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας που παραπονείται διαρκώς για το διαιτητή.Ίσως θα προσυπέγραφε (ο Π.) και την παρακάτω ατάκα (του Α.):
"Κοίτα εδώ προσλάβαμε, ας πούμε, φαινομενικά, το καλό παιδί που ήταν ο Παπανδρέου. Όσοι σκέφτονται να προσλάβουν τον Βενιζέλο, αποφασίζουν να προσλάβουν το κακό παιδί. Δεν ξέρω, με καταλαβαίνεις; Δηλαδή [πρέπει να (;)] είναι ο σωστός νάρκισσος, στη σωστή στιγμή, στη σωστή θέση"Ήταν μεγάλη έκπληξη (για εμένα τον αφελή) που ο Ανδρουλάκης κατάφερε να υπερβεί την πασοκική επετηρίδα και να εκλεγεί δεύτερος σε σταυρούς στην β Αθηνών (καθώς μετρούσαμε στο εκλογικό κέντρο τους σταυρούς του Πασόκ είχα εντυπωσιαστεί: Λοβέρδος, Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Λοβέρδος, Ανδρουλάκης, Δαμανάκη). Είχα την εντύπωση ότι η υποψηφιότητά του θα φρίκαρε του πασόκους, αν λάβουμε υπ όψιν ότι είχε βάλει το χεράκι του στην παραπομπή του Ανδρέα το 89. Θεωρώ την θριαμβευτική εκλογή του μεταξύ των μηνυμάτων των εκλογών.
(Ανδρουλάκης στην εκπομπή του Τσίμα. Η υπογράμμιση δική μου)
Τέλος πάντων. Εκτός από αρχηγό έχουμε να διαλέξουμε και μεταξύ δύο εκτιμήσεων για το μετεκλογικό τοπίο.
Η μία
Αν με ρωτήσετε όμως, θα σας πω ότι ο τόπος είναι τελειωμένος. Ο Όνειρος [*] λέει "για τα επόμενα δέκα χρόνια". Έστω. Ας είμαι αισιόδοξος. Σχόλασαν οι Ολυμπιακοί, το έχω ξαναγράψει, κι αυτό ήταν: έληξαν όλα. Περιμένουμε πια να μας δικαιώνουν τα γιουροβύζια και οι αθλητές μας.και η άλλη
Ας δωσουμε [...] συγχαρητήρια στους έλληνες πωλήτες και στις ελληνίδες πολίτριες αλλιώς ας προσέχουμε καλα μην πατήσουμε σε κανα τρυπιο σύννεφο και προσγειωθούμε ανόμαλα στο Κωλονάκι.
Από την τελευταία σεκάνς της ταινίας του Ντέηβιντ Μπέρν, True Stories.
*
19.9.07
Πριν μια ώρα διαπίστωσα ότι κλέψανε το ποδηλατάκι μου. Δεμένο έξω από τον σταθμό του μετρό. Ήταν ο άξιος αντικαταστάτης της μηχανής που μου εκλεψαν προ διετίας.
280 ευρώ κόστιζε αλλά, όταν δεν το είδα στη θέση του, έγινε ξαφνικά ανεκτίμητο. Δεν με νοιάζει αν το πήρε μπερδεμένος έφηβος ή δυστυχής μετανάστης. Δεν με νοιάζει αν το πήρε ο ίδιος ο Γιάννης Αγιάννης. Να τον είχα μισή ωρίτσα θα ήθελα, να του κάνω διάφορα με το κοφτήρι που έκοψε την αλυσίδα...
*
Οι μικροαπατεώνες με ενοχλούν πολύ, πάρα πολύ, περισσότερο από τους μεγαλοκλέφτες. Και τα κουνούπια περισσότερο από τους ιπποπόταμους. Από αυτή την αδυναμία μου πηγάζει η δύναμη των κατασταλτικών μηχανισμών. Τι την ήθελα την Destroy Athens; Εν τω μεταξύ...
*
Το κάπως καπελωτικό σύνθημα
στην είσοδο (σχεδόν)
της Destroy Athens.
στην είσοδο (σχεδόν)
της Destroy Athens.
*
17.9.07
Το χρέος.
6:30 πμ. Πίσω από την πόρτα της τάξης με περίμεναν...
Έξω, λίγοι στην αρχή...
Μέσα, καταγράφονται οι αναμενόμενες απουσίες. Νο πρόμπλεμ.
*
Στις 7 πμ, ο πρώτος...
...και έπεται συνέχεια.
Περί δικαστικής αντιπροσώπου: Πρώτον, εξαιρετική στη δουλειά της. Δημιούργησε κλίμα εμπιστοσύνης που φάνηκε χρήσιμο το βράδυ. Δεύτερον, όταν οι γυναίκες φοράνε τα ωραία, λευκά, ελαφρά, φθινοπωρινά ρούχα, με το που θα πέσει πάνω τους το δυνατό το φως του ήλιου, γίνονται η χαρά του άνδρα.
Είτε είναι ντυμένες, είτε όχι: Το ίδιο.
***
Πολλή δουλειά. Στις τέσσερις διάλειμμα. Κατάβαση στην τουαλέτα του σχολείου...
Ακολουθεί γαστριμαργικό όργιο επί τεταρτημόριον της ώρας.
*
*
Η κάλπη γεμίζει. Οι προηγούμενες εκλογές έχουν αφήσει τα ίχνη τους πάνω της. Σίγουρα υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον καθαρισμό τους.
*
Τα φώτα ανάβουν.
Οι φάκελοι αδειάζουν.
Παρατήρηση για τους αντιπροσώπους των κομμάτων: Το ΠΑΣΟΚ ήταν απόν, ή μάλλον παρόν ανά πεντάωρo. Μαζί μας, οι δύο γυναίκες της ΝΔ και ο φοιτητής του ΚΚΕ. Άψογοι όλοι. Βοήθησαν χωρίς πολλά-πολλά λόγια. Ιδιαίτερα οι γυναίκες της ΝΔ, ήρεμη δύναμη. Φιλότιμες. Μια το πρωί και μια το απόγευμα. Η δεύτερη κάθισε μέχρι τέλους. Αν και μου έδωσε την εντύπωση ότι ήξερε (ή υποψιαζόταν) τα αποτελέσματα, βοήθησε στην καταμέτρηση τόσο των ψήφων όσο και των σταυρών. Και του δικού της και των άλλων κομμάτων. Της βγάζω το καπέλο.
*
Γύρω στις δύο πμ επιστροφή. Τα φώτα μένουν.
*
(17) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Έξω, λίγοι στην αρχή...
Μέσα, καταγράφονται οι αναμενόμενες απουσίες. Νο πρόμπλεμ.
*
Στις 7 πμ, ο πρώτος...
...και έπεται συνέχεια.
Περί δικαστικής αντιπροσώπου: Πρώτον, εξαιρετική στη δουλειά της. Δημιούργησε κλίμα εμπιστοσύνης που φάνηκε χρήσιμο το βράδυ. Δεύτερον, όταν οι γυναίκες φοράνε τα ωραία, λευκά, ελαφρά, φθινοπωρινά ρούχα, με το που θα πέσει πάνω τους το δυνατό το φως του ήλιου, γίνονται η χαρά του άνδρα.
Είτε είναι ντυμένες, είτε όχι: Το ίδιο.
***
Πολλή δουλειά. Στις τέσσερις διάλειμμα. Κατάβαση στην τουαλέτα του σχολείου...
Τα εθνικά χρώματα
πανταχού παρόντα.
Το "μωό μου" μου άρεσε.
πανταχού παρόντα.
Το "μωό μου" μου άρεσε.
Ακολουθεί γαστριμαργικό όργιο επί τεταρτημόριον της ώρας.
*
Το απόγευμα τελειώνουν τα ψηφοδέλτια
των μικρών κομμάτων.
Ουδείς ενδιαφέρεται,
πλην της δικαστικής αντιπροσώπου.
Βουτιές στις σακουλές με τις πεταμένες ψήφους.
Ανακύκλωση.
Παίδες, μη σκίζετε τα ψηφοδέλτια
αφού ψηφίσετε
των μικρών κομμάτων.
Ουδείς ενδιαφέρεται,
πλην της δικαστικής αντιπροσώπου.
Βουτιές στις σακουλές με τις πεταμένες ψήφους.
Ανακύκλωση.
Παίδες, μη σκίζετε τα ψηφοδέλτια
αφού ψηφίσετε
*
Η κάλπη γεμίζει. Οι προηγούμενες εκλογές έχουν αφήσει τα ίχνη τους πάνω της. Σίγουρα υπάρχει κάποιος υπεύθυνος για τον καθαρισμό τους.
*
Τα φώτα ανάβουν.
Οι φάκελοι αδειάζουν.
Παρατήρηση για τους αντιπροσώπους των κομμάτων: Το ΠΑΣΟΚ ήταν απόν, ή μάλλον παρόν ανά πεντάωρo. Μαζί μας, οι δύο γυναίκες της ΝΔ και ο φοιτητής του ΚΚΕ. Άψογοι όλοι. Βοήθησαν χωρίς πολλά-πολλά λόγια. Ιδιαίτερα οι γυναίκες της ΝΔ, ήρεμη δύναμη. Φιλότιμες. Μια το πρωί και μια το απόγευμα. Η δεύτερη κάθισε μέχρι τέλους. Αν και μου έδωσε την εντύπωση ότι ήξερε (ή υποψιαζόταν) τα αποτελέσματα, βοήθησε στην καταμέτρηση τόσο των ψήφων όσο και των σταυρών. Και του δικού της και των άλλων κομμάτων. Της βγάζω το καπέλο.
*
Γύρω στις δύο πμ επιστροφή. Τα φώτα μένουν.
*
14.9.07
Dry bones.
ή από τα βάθη των αιώνων στα σαλόνια ή τα οστά τα ξηρά.
Έτσι ξεκίνησε πριν χιλιάδες χρόνια. Πέρασε ο καιρός, συναντιέται ο Λούθηρος με το δουλεμπόριο και τη μαύρη φυλή και, μερικούς αιώνες αργότερα, τη νεαρή δισκογραφική βιομηχανία και να σου μια μεγάλη, σχετικά, επιτυχία. Οι Delta Rhythm Boys στο βασίλειο των ημιτονίων:
*
Το άσμα το έχουν πει κι άλλοι. Στην Αμερική έχει χρησιμοποιηθεί και για τη διδασκαλία ανατομίας σε παιδιά:
Lennon Sisters.
*
Παράλληλα το τραγούδι κάνει καριέρα στα σαλόνια:
*
Και μερικά χρόνια αργότερα στην τιβί. Το 1986, ο Ντετέκτιβ που Τραγουδάει:
H οφειλή στο All that Jazz {1979) είναι προφανής.
*
*
*
Συνειρμικά, Reg Kehoe and his Marimba Queens (Προσοχή: Ίσως ο πιο εντυπωσιακός μπασίστας όλων των εποχών):
Έχω την εντύπωση ότι τα κορίτσια παίζουν τα οστά τα ξηρά κι όχι μαρίμπες.
*
*
*
Τελευταίο και άσχετο, για τον Σραόσα, ένας ψαλμός: O 136 ή ΡΛF', φυσικά παραλείπονται οι μακάβριοι (για τα γούστα της εποχής μας) στίχοι του τέλους, "μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπια σου προς την πέτραν". Τραγούδι των Melodians (1967 ή 68):
(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Τα οστά τα ξηρά, ακούσατε λόγον κυρίου. Τάδε λέγει κύριος τοις οστέοις τούτοις: "Ιδού εγώ φέρω εις υμάς πνεύμα ζωής και δώσω εφ υμάς νεύρα και ανάξω εφ υμάς σάρκας και εκτενώ εφ υμάς και δώσω πνεύμα μου εφ υμάς και ζήσεσθε [...]"Ιεζεκιήλ 37:4-6
Έτσι ξεκίνησε πριν χιλιάδες χρόνια. Πέρασε ο καιρός, συναντιέται ο Λούθηρος με το δουλεμπόριο και τη μαύρη φυλή και, μερικούς αιώνες αργότερα, τη νεαρή δισκογραφική βιομηχανία και να σου μια μεγάλη, σχετικά, επιτυχία. Οι Delta Rhythm Boys στο βασίλειο των ημιτονίων:
*
Το άσμα το έχουν πει κι άλλοι. Στην Αμερική έχει χρησιμοποιηθεί και για τη διδασκαλία ανατομίας σε παιδιά:
Lennon Sisters.
*
Παράλληλα το τραγούδι κάνει καριέρα στα σαλόνια:
*
Και μερικά χρόνια αργότερα στην τιβί. Το 1986, ο Ντετέκτιβ που Τραγουδάει:
H οφειλή στο All that Jazz {1979) είναι προφανής.
*
*
*
Συνειρμικά, Reg Kehoe and his Marimba Queens (Προσοχή: Ίσως ο πιο εντυπωσιακός μπασίστας όλων των εποχών):
Έχω την εντύπωση ότι τα κορίτσια παίζουν τα οστά τα ξηρά κι όχι μαρίμπες.
*
*
*
Τελευταίο και άσχετο, για τον Σραόσα, ένας ψαλμός: O 136 ή ΡΛF', φυσικά παραλείπονται οι μακάβριοι (για τα γούστα της εποχής μας) στίχοι του τέλους, "μακάριος ος κρατήσει και εδαφιεί τα νήπια σου προς την πέτραν". Τραγούδι των Melodians (1967 ή 68):
13.9.07
Ένα σχόλιο του Σραόσα. Συνέχεια του προηγουμένου.
Το σχόλιο αφορά το τετράστιχο
Without your love,
Its a honky-tonk parade.
Without your love,
Its a melody played in a penny arcade.
Και τη μετάφρασή του από τον Γκάτσο
Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο πικρός.
Το σχόλιο:
Η υπογράμμιση δική μου. Ολόκληρο το σχόλιο.
*
Άσχετο bonus:
Ακολουθούν στίχοι του Άκη Πάνου. Ξεφύλλισα στα γρήγορα ένα βιβλιαράκι (εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΌΣ) με στίχους του, για να δω αν χρησιμοποιεί το "σαν". Το "σαν" της παρομοίωσης: Δεν το χρησιμοποιεί καθόλου. Το υπονοεί όμως σε κάποια σημεία. Πχ "Μοιάζω μ ένα καζάνι που βράζει [...]". Αλλά γι αυτά πρέπει να μιλήσουν άνθρωποι που ξέρουν σε βάθος το ελληνικό τραγούδι. Πάντως το διασημότερο σαν, σε νεώτερο τραγούδι, πρέπει να είναι το
Ξεφυλλίζοντας λοιπόν, θυμήθηκα κι αυτοί τσι στίχοι:
Πέρναγε ο ψαράς ο φουκαράς
κάτω απ το μπαλκόνι της κυράς.
Είχε στο πανέρι πρώτο πράμα
το καλύτερο της αγοράς.
-Αχταπόδια! Αχταπόδια!
-Αστακοί! Αστακοί!
[...]
Έρχονται κυράδες, έρχονται κι οι γάτες
ο ψαράς αλλού βουρλίζεται.
Κάθεται η κυρία στο μπαλκόνι
λιάζεται και δεν σκοτίζεται.
-Αχ τα πόδια! Αχ τα πόδια!
-Ας τα κει! Ας τα κει!
*
(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Το σχόλιο αφορά το τετράστιχο
Without your love,
Its a honky-tonk parade.
Without your love,
Its a melody played in a penny arcade.
Και τη μετάφρασή του από τον Γκάτσο
Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο πικρός.
Το σχόλιο:
Χμ, κοίτα όμως. Εκεί όπου ο αμερικάνος βάζει (κατά την προσφιλέστατη συνήθειά τους) αναφορές στην ποπ-κουλτούρα της εποχής (penny arcade και honky tonk), ο Γκατς βάζει ολίγη από τη νεοελληνική μελούρα, στην παθιάρικη, δράμα-κλάμα, εκδοχή της ("ειν' ο κόσμος πιο πικρός" -- ε, μην τον καταπίνεις τότε) και στη γαλλίζουσα ημινεκροφανή της ("γρήγορα περνά ο καιρός" -- αχ! θυμηθείτε το 'automne, automne' της Μαντάμ Σουσούς).
Δεν αξιολογώ, επισημαίνω. Προσωπικά με ενοχλούν και το ελληνικό ξινοπαράπονο και δράμα-κλάμα και οι πολυάριθμες αναφορές στην ποπ-κουλτούρα: νομίζεις καμιά φορά ότι οι αμερικάνοι αδυνατούν να μιλήσουν για τον έσω κόσμο τους εάν δε διανθίζεται ο λόγος από υπαινιγμούς στα αθλήματα, τα θεάματα και τα φαγιά τους.
Η υπογράμμιση δική μου. Ολόκληρο το σχόλιο.
*
Άσχετο bonus:
Ακολουθούν στίχοι του Άκη Πάνου. Ξεφύλλισα στα γρήγορα ένα βιβλιαράκι (εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΌΣ) με στίχους του, για να δω αν χρησιμοποιεί το "σαν". Το "σαν" της παρομοίωσης: Δεν το χρησιμοποιεί καθόλου. Το υπονοεί όμως σε κάποια σημεία. Πχ "Μοιάζω μ ένα καζάνι που βράζει [...]". Αλλά γι αυτά πρέπει να μιλήσουν άνθρωποι που ξέρουν σε βάθος το ελληνικό τραγούδι. Πάντως το διασημότερο σαν, σε νεώτερο τραγούδι, πρέπει να είναι το
"τα ματόκλαδα σου λάμπουν σαν τα λούλουδα του κάμπου."
Ξεφυλλίζοντας λοιπόν, θυμήθηκα κι αυτοί τσι στίχοι:
Πέρναγε ο ψαράς ο φουκαράς
κάτω απ το μπαλκόνι της κυράς.
Είχε στο πανέρι πρώτο πράμα
το καλύτερο της αγοράς.
-Αχταπόδια! Αχταπόδια!
-Αστακοί! Αστακοί!
[...]
Έρχονται κυράδες, έρχονται κι οι γάτες
ο ψαράς αλλού βουρλίζεται.
Κάθεται η κυρία στο μπαλκόνι
λιάζεται και δεν σκοτίζεται.
-Αχ τα πόδια! Αχ τα πόδια!
-Ας τα κει! Ας τα κει!
*
11.9.07
Μεταφοραί εκδρομαί.
ποστ εκτός εποχής, αλλά εγώ το καθήκον μου θα το κάνω ως μέλος εφορευτικής επιτροπής.
*
It is only a paper moon
hanging over a cardboard sea
But it wouldn't be make-believe
if you believed in me.
Το τραγούδι (γράφτηκε το 1933) συμπεριλήφθηκε στην παράσταση (1947) του έργου "A Streetcar named Desire" του Τεννεσσή Ουίλλιαμς.
Η μουσική είναι του Harold Arlen.
Οι στίχοι από τους E. Y. Harburg and Billy Rose.
Ο Harburg έχει γράψει στίχους για πολλά τραγούδια, όπως το από κάτω ας πούμε (μουσική H. Arlen):
ή αυτό εδώ (η μουσική του H. Arlen και πάλι):
Επανέρχομαι: Τους στίχους της αρχής, τους ξαναβρίσκω μεταφρασμένους από τον Νίκο Γκάτσο για τις ανάγκες της παράστασης "Λεωφορείον ο Πόθος", που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το 1948:
Χάρτινο το φεγγαράκι
χάρτινη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θαταν όλα αληθινά.
Μ' αρέσει πολύ η μεταφορά στα ελληνικά.
Το "Όλα τα τραγούδια" πάντως δεν αναφέρει τίποτα για μετάφραση...
Και συνεχίζει ο Γκάτσος:
Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο πικρός.
Στο It's only a Paper Moon, έχουμε:
Without your love,
Its a honky-tonk parade.
Without your love,
Its a melody played in a penny arcade.
Μου φαίνεται ότι ο Γκάτσος κατάφερε να διατηρήσει με επιτυχία το κλίμα του πρωτοτύπου.
Όπως αναφέρει το "Όλα τα τραγούδια", το 1948 η Μελίνα τραγουδούσε μόνο τα δύο τετράστιχα που αντέγραψα από πάνω. Σε μεταγενέστερες παραστάσεις ο Γκάτσος πρόσθεσε άλλο ένα τετράστιχο, σαν εισαγωγή:
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.
Ωραίοι οι εισαγωγικοί στίχοι αλλά περιττοί. Μου μυρίζει ανασφάλεια....
Ίσως πρόβλημα κοπυράιτ...
*
Συμπέρασμα σημαδεμένο χαρτί (=εδώ θα κατέληγα έτσι κι αλλιώς): Η καλή μετάφραση δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα ολοκληρωμένο, ένα πρωτότυπο έργο.
Συμπέρασμα ΙΙ: Συνάφεια του Γκάτσου με την αμερικάνικα ποπ προϊόντα της δεκαετίας του τριάντα.
*
(8) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
It is only a paper moon
hanging over a cardboard sea
But it wouldn't be make-believe
if you believed in me.
Το τραγούδι (γράφτηκε το 1933) συμπεριλήφθηκε στην παράσταση (1947) του έργου "A Streetcar named Desire" του Τεννεσσή Ουίλλιαμς.
Η μουσική είναι του Harold Arlen.
Οι στίχοι από τους E. Y. Harburg and Billy Rose.
Ο Harburg έχει γράψει στίχους για πολλά τραγούδια, όπως το από κάτω ας πούμε (μουσική H. Arlen):
ή αυτό εδώ (η μουσική του H. Arlen και πάλι):
Επανέρχομαι: Τους στίχους της αρχής, τους ξαναβρίσκω μεταφρασμένους από τον Νίκο Γκάτσο για τις ανάγκες της παράστασης "Λεωφορείον ο Πόθος", που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το 1948:
Χάρτινο το φεγγαράκι
χάρτινη η ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θαταν όλα αληθινά.
Μ' αρέσει πολύ η μεταφορά στα ελληνικά.
Το "Όλα τα τραγούδια" πάντως δεν αναφέρει τίποτα για μετάφραση...
Και συνεχίζει ο Γκάτσος:
Δίχως τη δική σου αγάπη
γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη
είν' ο κόσμος πιο πικρός.
Στο It's only a Paper Moon, έχουμε:
Without your love,
Its a honky-tonk parade.
Without your love,
Its a melody played in a penny arcade.
"Honky-tonk" σημαίνει "cheap or dirty, and is associated with small night
clubs where country music is played" και "penny arcade" σημαίνει "a place where people play coin-operated games".*
Μου φαίνεται ότι ο Γκάτσος κατάφερε να διατηρήσει με επιτυχία το κλίμα του πρωτοτύπου.
Όπως αναφέρει το "Όλα τα τραγούδια", το 1948 η Μελίνα τραγουδούσε μόνο τα δύο τετράστιχα που αντέγραψα από πάνω. Σε μεταγενέστερες παραστάσεις ο Γκάτσος πρόσθεσε άλλο ένα τετράστιχο, σαν εισαγωγή:
Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.
Ωραίοι οι εισαγωγικοί στίχοι αλλά περιττοί. Μου μυρίζει ανασφάλεια....
Ίσως πρόβλημα κοπυράιτ...
*
Συμπέρασμα σημαδεμένο χαρτί (=εδώ θα κατέληγα έτσι κι αλλιώς): Η καλή μετάφραση δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα ολοκληρωμένο, ένα πρωτότυπο έργο.
Συμπέρασμα ΙΙ: Συνάφεια του Γκάτσου με την αμερικάνικα ποπ προϊόντα της δεκαετίας του τριάντα.
*
7.9.07
Ιερογλυφικά.
ή μέρες του Αυγούστου με τη φωτογραφική του κινητού.*
Δυστυχώς για μένα, οι περισσότερες φωτό πριν τις 15 Αυγούστου χάθηκαν.
*
*
*
*
[...]
*
Το πελέκι. Πάντα δίπλα σε παράθυρο για να μπορεί να ποτίζεται η γλάστρα.
Στο χωριό μόνο μια γλάστρα είδα πάνω σε πελέκι.
*
Τα δικά μου:
*
*
Μπούκωσε τα.
*
*
Θυμήθηκα τις ωραίες φωτογραφίες του Thomas από τον Λάκκο. Την πάλαι ποτέ κακόφημη συνοικία του Ηρακλείου.
*
*
Δάσκαλος.
*
Χάρη στον Πετεφρή πρόσεχα τους στύλους. Οι από κάτω εικόνες θα μπορούσαν να έχουν λεζάντα.
*
Κούφιος τόπος.
Δεν έχει πάτο το πηγάδι
που λέγεται "υπάρχουν και χειρότερα".
Το ψάρι δεν βρωμάει απ το κεφάλι. Το ψάρι βρωμάει. Πάντα βρώμαγε.
Τίποτα, μα τίποτα, δεν αλλάζει χωρίς το ψάρι που βρωμάει...
Αυτό είναι το κρυμμένο μυστικό πολλών πολιτικών (αγωνιστών ή όχι) που αποστάτησαν... Άρα...ίσως...
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*και με λίγη βοήθεια από το φώτοσοπ, για να βρεθούν οι φωτό πιο κοντά στην αλήθεια.
*
(15) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Δυστυχώς για μένα, οι περισσότερες φωτό πριν τις 15 Αυγούστου χάθηκαν.
*
Με την πρώτη σταφίδα στο χωριό φαγώθηκε το καλοκαίρι.
-Οδυσσέας Παπαδόπουλος.
-Οδυσσέας Παπαδόπουλος.
*
*
*
[...]
*
Το πελέκι. Πάντα δίπλα σε παράθυρο για να μπορεί να ποτίζεται η γλάστρα.
Στο χωριό μόνο μια γλάστρα είδα πάνω σε πελέκι.
*
Τα δικά μου:
Του γείτονα:
*
*
Μπούκωσε τα.
*
*
Θυμήθηκα τις ωραίες φωτογραφίες του Thomas από τον Λάκκο. Την πάλαι ποτέ κακόφημη συνοικία του Ηρακλείου.
*
*
Χουδέτσι.
Δάσκαλος.
*
Χάρη στον Πετεφρή πρόσεχα τους στύλους. Οι από κάτω εικόνες θα μπορούσαν να έχουν λεζάντα.
*
Κούφιος τόπος.
Δεν έχει πάτο το πηγάδι
που λέγεται "υπάρχουν και χειρότερα".
Το ψάρι δεν βρωμάει απ το κεφάλι. Το ψάρι βρωμάει. Πάντα βρώμαγε.
Τίποτα, μα τίποτα, δεν αλλάζει χωρίς το ψάρι που βρωμάει...
Αυτό είναι το κρυμμένο μυστικό πολλών πολιτικών (αγωνιστών ή όχι) που αποστάτησαν... Άρα...ίσως...
*
*
*
*
*
*
*
*
*και με λίγη βοήθεια από το φώτοσοπ, για να βρεθούν οι φωτό πιο κοντά στην αλήθεια.
*
