31.7.08
"Out of the past", season 2
Ένα σήριαλ.
*
Προσπαθώντας να κάνουμε την ποίηση κτήμα των μαζών, παρουσιάζουμε σήμερα ένα σχετικά μεγάλο ποίημα με την μορφή σήριαλ.
Όπως συνηθίζεται, πρόκειται για καλοκαιρινή επανάληψη. Το σήριαλ είχε παρουσιάστει και παλαιότερα κατά τις ώρες μεγάλης ακροαματικότητας.
*
(intro, 17:46:03 p.m.- THE WIND)
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
(και που να πάει δίχως φίλο),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
*
(part II, 17:47:34 p.m.- MEMORIES)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο απόγευμα και ενώ ο Τζάκ Μπάουερ πλήττει, διαπιστώνει ότι ένα αεράκι αρκεί για να χάσει ξαφνικά το σπίτι του. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί ότι οι εργολάβοι αλωνίζουν ασύδοτοι και...
Πάλι το Πάσχα κι η πλημμύρα
του συναισθήματος· βαθύ
σκοτάδι, θάνατος και μύρα,
και θα 'χανε κι οι δυο χαθεί,
σαν πρόσωπα του επιταφίου
όταν τους σβήνει το κερί,
μια παρωδία του νυμφίου
αυτός, κι αυτή να καρτερεί.
*
(part III, 2:31:00 a.m.- GO TO BED)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Βραδιάζει. Ο Τζάκ Μπάουερ, ανέστιος, υφίσταται μια παράκρουση θρησκευτικού χαρακτήρα, όπου σημείο και σημαινόμενο αντιμετωπίζονται ανευλαβώς. Πώς θα τιμωρηθεί η ασέβεια του;
Περνούν τα χρόνια της ζωής του,
δεν έχει τίποτε να πει·
βάσανα, έρωτες αλήστου
μνήμης γυρίζουν στη σιωπή.
Τον κούρασε πια τόσος κόπος,
ο δρόμος που δεν έχει βρει,
οι έγνοιες, ο καιρός, ο τόπος,
κι η θέληση του, τόσο αβρή-
τον κούρασαν· πέφτει βαρύς
στο λίγο που κοιμάται, κι όμως
δεν κατευνάζεται ο τρόμος,
ο θάνατος θα 'ρθει νωρίς.
*
(part IV, 3:20:62 a.m.- REACH OUT, I'LL BE THERE)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Η αιφνίδια εισβολή της παραληρηματικής μνήμης, ωθεί τον Τζακ Μπάουερ σ' έναν απολογισμό ζωής. Ακολουθεί την ασφαλέστερη διέξοδο στο τετ-α-τετ με το φόβο του θανάτου. Ή μήπως τον πείραξε κάτι που έφαγε;
Νύχτα· το χέρι της απλώνει
πάνω του ανάλαφρο σαν φύλλο,
κι εκείνος κάτω απ το σεντόνι
αγγίζει το υγρό της φύλλο.
Κι όπως γυρνά στο πλάι και κλείνει
το φως, την πνίγουν οι λυγμοί,
κι απ το παράθυρο η σελήνη
εξαργυρώνει τη στιγμή.
*
(part V, 7:01:12 a.m.- TOMORROW IS ANOTHER DAY)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ : Νύχτα βαθιά, η σελήνη μεσουρανεί. Ένα υγρό, άνω-κάτω, επεισόδιο. Όνειρο ήταν; Έπεται ο απαραίτητος διάλογος με τα φαντάσματα. Νύχτα δύσκολη. Ξημερώνει όμως. Ο Τζακ θα πάρει έναν υπνάκο.
«Ήρθες απόψε; Δεν σε βλέπω-»
«Πλάι σου είμαι και σε σκέπω,
πλασμένη απ' όλες τις αγάπες
που πίστεψες- όπως μου τα 'πες·
δεν έχεις λόγο να φοβάσαι».
«Κι όμως φοβάμαι· ξέρω, θα 'σαι
ίσκιος χαράς για μένα πάντα,
σαν αεράκι στη βεράντα
τα καλοκαίρια, σαν δροσιά-»
«Η τελευταία μοιρασιά
του κόσμου θα με βρει μαζί σου,
φως απ' το φόβο σου- κοιμήσου·
κρυφά μιλούν με τον αέρα
τα φύλλα κι έφεξε η μέρα».
*
ΤΕΛΟΣ
*
---------------
Οι τίτλοι των επεισοδίων δικοί μου, το ίδιο και οι "περιλήψεις". Στο τελευταίο ποίημα έκανα μια μικρή εικαστική, θέλω να πιστεύω, επέμβαση. Από το 22ο τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Μια ενότητα ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με το γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
----------------
(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Προσπαθώντας να κάνουμε την ποίηση κτήμα των μαζών, παρουσιάζουμε σήμερα ένα σχετικά μεγάλο ποίημα με την μορφή σήριαλ.
Όπως συνηθίζεται, πρόκειται για καλοκαιρινή επανάληψη. Το σήριαλ είχε παρουσιάστει και παλαιότερα κατά τις ώρες μεγάλης ακροαματικότητας.
*
"Half dead to know I shall die"
-TENNYSON, In Memoriam.
-TENNYSON, In Memoriam.
(intro, 17:46:03 p.m.- THE WIND)
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
(και που να πάει δίχως φίλο),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
*
(part II, 17:47:34 p.m.- MEMORIES)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο απόγευμα και ενώ ο Τζάκ Μπάουερ πλήττει, διαπιστώνει ότι ένα αεράκι αρκεί για να χάσει ξαφνικά το σπίτι του. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί ότι οι εργολάβοι αλωνίζουν ασύδοτοι και...
Πάλι το Πάσχα κι η πλημμύρα
του συναισθήματος· βαθύ
σκοτάδι, θάνατος και μύρα,
και θα 'χανε κι οι δυο χαθεί,
σαν πρόσωπα του επιταφίου
όταν τους σβήνει το κερί,
μια παρωδία του νυμφίου
αυτός, κι αυτή να καρτερεί.
*
(part III, 2:31:00 a.m.- GO TO BED)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Βραδιάζει. Ο Τζάκ Μπάουερ, ανέστιος, υφίσταται μια παράκρουση θρησκευτικού χαρακτήρα, όπου σημείο και σημαινόμενο αντιμετωπίζονται ανευλαβώς. Πώς θα τιμωρηθεί η ασέβεια του;
Περνούν τα χρόνια της ζωής του,
δεν έχει τίποτε να πει·
βάσανα, έρωτες αλήστου
μνήμης γυρίζουν στη σιωπή.
Τον κούρασε πια τόσος κόπος,
ο δρόμος που δεν έχει βρει,
οι έγνοιες, ο καιρός, ο τόπος,
κι η θέληση του, τόσο αβρή-
τον κούρασαν· πέφτει βαρύς
στο λίγο που κοιμάται, κι όμως
δεν κατευνάζεται ο τρόμος,
ο θάνατος θα 'ρθει νωρίς.
*
(part IV, 3:20:62 a.m.- REACH OUT, I'LL BE THERE)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Η αιφνίδια εισβολή της παραληρηματικής μνήμης, ωθεί τον Τζακ Μπάουερ σ' έναν απολογισμό ζωής. Ακολουθεί την ασφαλέστερη διέξοδο στο τετ-α-τετ με το φόβο του θανάτου. Ή μήπως τον πείραξε κάτι που έφαγε;
Νύχτα· το χέρι της απλώνει
πάνω του ανάλαφρο σαν φύλλο,
κι εκείνος κάτω απ το σεντόνι
αγγίζει το υγρό της φύλλο.
Κι όπως γυρνά στο πλάι και κλείνει
το φως, την πνίγουν οι λυγμοί,
κι απ το παράθυρο η σελήνη
εξαργυρώνει τη στιγμή.
*
(part V, 7:01:12 a.m.- TOMORROW IS ANOTHER DAY)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ : Νύχτα βαθιά, η σελήνη μεσουρανεί. Ένα υγρό, άνω-κάτω, επεισόδιο. Όνειρο ήταν; Έπεται ο απαραίτητος διάλογος με τα φαντάσματα. Νύχτα δύσκολη. Ξημερώνει όμως. Ο Τζακ θα πάρει έναν υπνάκο.
«Ήρθες απόψε; Δεν σε βλέπω-»
«Πλάι σου είμαι και σε σκέπω,
πλασμένη απ' όλες τις αγάπες
που πίστεψες- όπως μου τα 'πες·
δεν έχεις λόγο να φοβάσαι».
«Κι όμως φοβάμαι· ξέρω, θα 'σαι
ίσκιος χαράς για μένα πάντα,
σαν αεράκι στη βεράντα
τα καλοκαίρια, σαν δροσιά-»
«Η τελευταία μοιρασιά
του κόσμου θα με βρει μαζί σου,
φως απ' το φόβο σου- κοιμήσου·
κρυφά μιλούν με τον αέρα
τα φύλλα κι έφεξε η μέρα».
*
ΤΕΛΟΣ
*
---------------
Οι τίτλοι των επεισοδίων δικοί μου, το ίδιο και οι "περιλήψεις". Στο τελευταίο ποίημα έκανα μια μικρή εικαστική, θέλω να πιστεύω, επέμβαση. Από το 22ο τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Μια ενότητα ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με το γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
----------------
27.7.08
Last night I had a dream
You were in it, I was in it with you
Everyone that I knew
And everyone that you know was in my dream
[...]
Everybody scared me but you scared me the most.
Θα με δεις, δεξιά, στο 0:20. Μέσω PCL LinkDump.
(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
You were in it, I was in it with you
Everyone that I knew
And everyone that you know was in my dream
[...]
Everybody scared me but you scared me the most.
Θα με δεις, δεξιά, στο 0:20. Μέσω PCL LinkDump.
25.7.08
Και οι πιο ενδιαφέροντες τύποι
"Ένα άλλο πρόβλημα
είναι η ανυπαρξία στο Ίντερνετ
απόψεων εντελώς αντίθετων απ΄ αυτές
[ακροδεξιές, εθνικιστικές, ρατσιστικές]
που είδαμε πιο πάνω."
-Βασίλης Κρεμμυδάς, καθηγητής Πανεπιστημίου
(υπογράμμιση δική μου).
είναι η ανυπαρξία στο Ίντερνετ
απόψεων εντελώς αντίθετων απ΄ αυτές
[ακροδεξιές, εθνικιστικές, ρατσιστικές]
που είδαμε πιο πάνω."
-Βασίλης Κρεμμυδάς, καθηγητής Πανεπιστημίου
(υπογράμμιση δική μου).
Και οι πιο ενδιαφέροντες τύποι (= όλοι και όλες δηλαδή) κινδυνεύουν από την ανοησία (τους). Το αμάρτημα του Κρεμμυδά είναι ότι, διαθέτοντας ελάχιστα στοιχεία, όπως φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα. Βιάζεται άραγε να παίξει τον ρόλο του δημόσιου διανοούμενου;
Ας το έχουμε υπ όψη οι υπόλοιποι (πα να πει εγώ) που δηλώνουμε ότι δεν θέλουμε να είμαστε (ή να γίνουμε) μαλάκες. Ακόμα μια προσπάθεια Έλληνες (πα να πει εγώ) να γίνουμε λίγο πιο ανεκτικοί στην ανοησία (του άλλου, πάντα του άλλου, βεβαίως!).
*
Μέσω buzz, μέσω ANemos.
*
23.7.08
(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
21.7.08
Άσκηση για σπουδαστές.
Άσκηση:"Φτιάξτε μια ταινία με υπόθεση, όχι μεγαλύτερη από τρία λεπτά, στην οποία θα κινηματογραφήσετε οικεία αντικείμενα, πρόσωπα ή καταστάσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να καταστούν ανοίκεια έως τρομακτικά. Στην ταινία σας θα πρέπει απαραιτήτως να πρωταγωνιστεί και το Google maps. Επιτρέπεται να χρησιμοποιήσετε στοιχεία από την παράδοση των ταινιών επιστημονικής φαντασίας, των θρίλερ και των ταινιών τρόμου (ή την παράδοση των αντίστοιχων τηλεοπτικών σήριαλ)"
Σκέψου λίγο την άσκηση και μετά δες τις τέσσερεις ταινιούλες από κάτω. Τις βάζω με τη σειρά που τις είδα. Υποδείγματα της αρχής: "Δεν χρειάζεσαι πέντε λεπτά για να πεις ό,τι μπορείς να πεις σε δυόμιση." (Αν και βάσιμα θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι χρειάζεσαι μια αιωνιότητα για να περιγράψεις δυόμιση λεπτά.) Στο Γιου Τιούμπ οι ταινίες είναι καταχωρημένες ως κωμωδίες. Κωμωδίες; Παρωδίες μάλλον. Αλλά δεν είναι, με τον τρόπο της, κάθε ταινία τρόμου κτλ (γενικά, κάθε ταινία που ανήκει σε ένα διακριτό είδος) παρωδία μιας προηγούμενης ταινίας;
Νομίζω ότι, με λίγη φαντασία, ακόμα και μη αγγλομαθείς μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται στα κλιπ.
[Μισό λεπτό όμως: Πριν πας παρακάτω, ρίξε μια ματιά σε ένα σχόλιο του Ακίνδυνου που έγινε σε άλλο χώρο και αφορά ενδεχόμενες μελλοντικές δυνατότητες του Google. Μπορεί άραγε με βάση το σχόλιο αυτό να φτιαχτεί μια ενδιαφέρουσα σεκάνς δυόμιση λεπτών;]
*
*
Θα προτιμούσα την ταινία χωρίς το τελευταίο-τελευταίο πλάνο της. Αν και αυτά είναι γούστα...
*
*
δια μέσου του buzz
*
19.7.08
Πώς έχασα, για μια ακόμα φορά, τον χρόνο μου [αλλά ενημερώθηκα].
προσοχή: κινδυνεύεις να χάσεις κι εσύ τον δικό σου (χρόνο).
[Ενημέρωση 19/7/2008]
Κανονικά θα έπρεπε να το βάλω στο τέλος του ποστ (που "έγραψα" στις 15/7/2008). Αλλά καλύτερα εδώ, πριν...
Ιδού ένα σενάριο για την υπόθεση "σβήσε - διόρθωνε" το οποίο, ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, απαντά σε όλες σχεδόν τις απορίες μου (τις οποίες, είπαμε, προσπαθώ να διατυπώσω παρακάτω). Το σενάριο έγραψε κάποιος ανώνυμος φίλος στα σχόλια (στις 5:08 μμ) και το ανεβάζω εδώ (μαζί με τις ευχαριστίες μου). Το ίντερνετ είναι καλό μαζί μου:
*
Το κυρίως (παρωχημένο) ποστ:
Η υπόθεση είχε κάνει ντόρο πέρυσι το καλοκαίρι αλλά την είχα ξεχάσει. Παρακάτω συνοψίζω (όπως και όσο μπορώ) ό,τι κατάλαβα διαβάζοντας, πρόσφατα, τα αρχεία ορισμένων εφημερίδων. Αν ήμουν σοβαρός θα έπρεπε να είχα διαβάσει όλες τις εφημερίδες, να είχα παρακολουθήσει ανελλιπώς τα δελτία ειδήσεων. Αλλά δεν μπορώ να διαβάσω πολλές εφημερίδες γιατί έχω να τελειώσω τα άπαντα του Καντ. Και μετά περιμένει το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Μπορεί να κάνω και κανένα μπάνιο. Δεν είμαι σοβαρός. Ό,τι κατάλαβα, κατάλαβα.
Έδωσαν οι μαθητές εξετάσεις Αγγλικών στις πανελλήνιες. Βαθμολογήθηκαν τα γραπτά τους από τους επιβεβλημένους δια νόμου δύο βαθμολογητές. Σε ένα βαθμολογικό κέντρο, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, σε 33 γραπτά οι βαθμοί των βαθμολογητων είχαν μεγάλη διαφορά μεταξύ τους [μεγαλύτερη από 12 μονάδες, στην κλίμακα 0-100]. Αυτά τα 33 γραπτά έπρεπε λοιπόν να αναβαθμολογηθούν. Αναβαθμολογήθηκαν, αλλά διαπιστώθηκαν και πάλι σοβαρές διαφωνίες/αποκλίσεις μεταξύ των, τριών τώρα, βαθμολογητών. Η διευθύντρια του βαθμολογικού κέντρου απελπίστηκε. Πήρε παράμερα τους καθηγητές και τους λέει παίδες αν δεν θέλετε να γίνουμε ρεζίλι καλοκαιριάτικα διορθώστε τους βαθμούς που βάλατε. Γιατί με τέτοιες αποκλίσεις ο κόσμος θα πει ότι βαθμολογήσαμε ρίχνοντας ζάρια. Για να σας διευκολύνω, στο υπουργείο άκουσα ότι αυτές οι καταστάσεις πρέπει να αποφεύγονται. Ξύστε, σβύστε, αλλάξτε τους βαθμούς [να δικαιολογούν μεν την αναβαθμολόγηση, να είναι δε πιο κοντά στον βαθμό του τρίτου βαθμολογητή] κι ούτε γάτα ούτε ζημιά... Μερικοί καθηγητές δέχτηκαν... υπάκουσαν... ποιος ξέρει;.. Ίσως κάποιοι να φοβήθηκαν... Η παρανομία όμως (και η αδικία εις βάρος των εξεταζομένων) ήταν προφανής.
[Σημειώνω ότι ο τελικός βαθμός που θα μπει σε αναβαθμολογημένο γραπτό προκύπτει, περίπου, από τον μέσο όρο των βαθμών των τριών βαθμολογητών. Πλησιάζοντας οι βαθμοί του πρώτου και του δεύτερου τον βαθμό του τρίτου διορθωτή, είναι πιθανό να ανεβεί ο τελικός βαθμός του υποψηφίου. Ενδέχεται λοιπόν η διευθύντρια (και κάποιοι καθηγητές, γιατί όχι;) να ήθελαν να πριμοδοτήσουν ορισμένους υποψηφίους...
Επειδή είμαι καλός άνθρωπος, υιοθέτησα την "είμαστε μπουρδέλο" εκδοχή κι όχι την από πάνω.]
*
Τελικά όλα ήρθαν στο φως:
*
Βρίσκω ένα παλιότερο άρθρο του Έθνους (2007), τόσο μπερδεμένο που μου φάνηκε απαραίτητο να το κόψω και να το ράψω, μήπως και καταφέρω να βγάλω νόημα:
Θέλησαν να εξυπηρετήσουν την ανώτερή τους; Φοβήθηκαν μήπως γίνουν ρεζίλι όταν θα ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα και γινόταν γνωστό (;) ποιος είχε διορθώσει τα συγκεκριμένα γραπτά; Όποια κι αν ήταν η αιτία "υπάκουσαν"... Αλλά
Πολύ περίεργο μου φάνηκε το ότι πρώτα ενημέρωσαν τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους και ύστερα τους ανωτέρους τους (Δικαιούμαστε σε αυτήν την περίπτωση να μιλάμε για παρακράτος;).
*
Ένας χρόνος μετά (2008), από το Έθνος και πάλι:
Συμπέρασμα: Ο ελληνικός τύπος δεν κερδίζει το εν δυνάμει κοινό του [εμένα δηλαδή :)] γιατί όσοι δουλεύουν στις εφημερίδες αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να μου δώσουν μια, λιγότερο ή περισσότερο, καθαρή εικόνα των γεγονότων. Το να έχω γνώμη και να μοιράζω χαρακτηρισμούς δεξιά κι αριστερά (ευθέως ή με πονηριά) το ξέρω κι εγώ. Για να βγάλω όμως άκρη χωρίς να χάσω χρόνο χρειάζομαι, επί πληρωμή, βοήθεια από επαγγελματία. Είναι που είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη και συμπεράσματα ακόμα και όταν διαθέτεις την καλύτερη ενημέρωση...
*
Από την άλλη, μπορεί να είμαι ηλίθιος.
*
(10) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
[Ενημέρωση 19/7/2008]
Κανονικά θα έπρεπε να το βάλω στο τέλος του ποστ (που "έγραψα" στις 15/7/2008). Αλλά καλύτερα εδώ, πριν...
Ιδού ένα σενάριο για την υπόθεση "σβήσε - διόρθωνε" το οποίο, ακόμα κι αν δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, απαντά σε όλες σχεδόν τις απορίες μου (τις οποίες, είπαμε, προσπαθώ να διατυπώσω παρακάτω). Το σενάριο έγραψε κάποιος ανώνυμος φίλος στα σχόλια (στις 5:08 μμ) και το ανεβάζω εδώ (μαζί με τις ευχαριστίες μου). Το ίντερνετ είναι καλό μαζί μου:
Ιδού πώς έχουν τα γεγονότα. Η πρόεδρος του βαθμολογικού, μη θέλοντας να εμφανίσει πολλές «διαφορές» στο βαθμολογικό της κέντρο, δίνει την εντολή της πλαστογράφησης λέγοντας οτι έχει προφορική εντολή απ' το Υπουργείο.
Οι καθηγήτριες την εκτελούν. Το βράδυ, δύο απ' αυτές τα πίνουν με παρέα στην οποία παραβρίσκονται και συνδικαλιστές, εννοείται αντιπολιτευόμενοι, οι οποίοι και τις πείθουν οτι πρέπει να καταγγείλουν το γεγονός.
Σχόλιο 1. Η Τσοτσόλη είναι γνωστή ----- [Για να διαβάσεις τον -ανώδυνο- χαρακτηρισμό, δες τα σχόλια. Αυτό ονομάζεται κολπάκι για να κλικάρεις τα σχόλια...] στους κύκλους των καθηγητών. Απολύθηκε με πρόσφατη απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, αφού προηγουμένως είχε ξαναγίνει σχολική σύμβουλος και ούτως ή άλλως του χρόνου θα έβγαινε στη σύνταξη.
Σχόλιο 2: Ένας δημόσιος υπάλληλος και όχι υπαλληλίσκος, δουλοπρεπής ή αδιάφορος, όταν διορίζεται μαθαίνει μεταξύ άλλων οτι οφείλει να μην υπακούσει σε διαταγή προϊσταμένου του, όταν αυτή είναι παράνομη και βέβαια ζητάει να δει τη διαταγή- προφορικές διαταγές του Υπουργείου είναι σα να μην υπάρχουν.
Σχόλιο 3: Ο συνδικαλιστικός ζήλος για καταγγελίες πρέπει να συνοδεύεται κι από ενημέρωση για τις επιπτώσεις της καταγγελίας. Οι δύο καθηγήτριες ενώ είχαν ήδη κάνει την πλαστογραφία, έμειναν με την εντύπωση ότι θα τη γλυτώσουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι νεοδημοκράτες συνδικαλιστές κατηγόρησαν τους αντιπάλους τους ότι τις πήραν στο λαιμό τους. Αυτός είναι ο λόγος που οι συνδικαλιστές τρέχαν καλοκαιριάτικα να ξελασπώσουν τις 2 καθηγήτριες, παρουσιάζοντάς τες ως θύματα.
Αν είναι θύματα, είναι θύματα της δικιάς τους αδιαφορίας, για να αποφύγω βαρύτερους χαρακτηρισμούς.
Σημεία των καιρών!
*
Το κυρίως (παρωχημένο) ποστ:
Η υπόθεση είχε κάνει ντόρο πέρυσι το καλοκαίρι αλλά την είχα ξεχάσει. Παρακάτω συνοψίζω (όπως και όσο μπορώ) ό,τι κατάλαβα διαβάζοντας, πρόσφατα, τα αρχεία ορισμένων εφημερίδων. Αν ήμουν σοβαρός θα έπρεπε να είχα διαβάσει όλες τις εφημερίδες, να είχα παρακολουθήσει ανελλιπώς τα δελτία ειδήσεων. Αλλά δεν μπορώ να διαβάσω πολλές εφημερίδες γιατί έχω να τελειώσω τα άπαντα του Καντ. Και μετά περιμένει το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο". Μπορεί να κάνω και κανένα μπάνιο. Δεν είμαι σοβαρός. Ό,τι κατάλαβα, κατάλαβα.
Έδωσαν οι μαθητές εξετάσεις Αγγλικών στις πανελλήνιες. Βαθμολογήθηκαν τα γραπτά τους από τους επιβεβλημένους δια νόμου δύο βαθμολογητές. Σε ένα βαθμολογικό κέντρο, στην Πυλαία Θεσσαλονίκης, σε 33 γραπτά οι βαθμοί των βαθμολογητων είχαν μεγάλη διαφορά μεταξύ τους [μεγαλύτερη από 12 μονάδες, στην κλίμακα 0-100]. Αυτά τα 33 γραπτά έπρεπε λοιπόν να αναβαθμολογηθούν. Αναβαθμολογήθηκαν, αλλά διαπιστώθηκαν και πάλι σοβαρές διαφωνίες/αποκλίσεις μεταξύ των, τριών τώρα, βαθμολογητών. Η διευθύντρια του βαθμολογικού κέντρου απελπίστηκε. Πήρε παράμερα τους καθηγητές και τους λέει παίδες αν δεν θέλετε να γίνουμε ρεζίλι καλοκαιριάτικα διορθώστε τους βαθμούς που βάλατε. Γιατί με τέτοιες αποκλίσεις ο κόσμος θα πει ότι βαθμολογήσαμε ρίχνοντας ζάρια. Για να σας διευκολύνω, στο υπουργείο άκουσα ότι αυτές οι καταστάσεις πρέπει να αποφεύγονται. Ξύστε, σβύστε, αλλάξτε τους βαθμούς [να δικαιολογούν μεν την αναβαθμολόγηση, να είναι δε πιο κοντά στον βαθμό του τρίτου βαθμολογητή] κι ούτε γάτα ούτε ζημιά... Μερικοί καθηγητές δέχτηκαν... υπάκουσαν... ποιος ξέρει;.. Ίσως κάποιοι να φοβήθηκαν... Η παρανομία όμως (και η αδικία εις βάρος των εξεταζομένων) ήταν προφανής.
[Σημειώνω ότι ο τελικός βαθμός που θα μπει σε αναβαθμολογημένο γραπτό προκύπτει, περίπου, από τον μέσο όρο των βαθμών των τριών βαθμολογητών. Πλησιάζοντας οι βαθμοί του πρώτου και του δεύτερου τον βαθμό του τρίτου διορθωτή, είναι πιθανό να ανεβεί ο τελικός βαθμός του υποψηφίου. Ενδέχεται λοιπόν η διευθύντρια (και κάποιοι καθηγητές, γιατί όχι;) να ήθελαν να πριμοδοτήσουν ορισμένους υποψηφίους...
Επειδή είμαι καλός άνθρωπος, υιοθέτησα την "είμαστε μπουρδέλο" εκδοχή κι όχι την από πάνω.]
*
Τελικά όλα ήρθαν στο φως:
Οι εφημερίδες: "Σε 33 γραπτά στο μάθημα των αγγλικών διαπιστώθηκε αλλοίωση-νόθευση, με διόρθωση της βαθμολογίας, ενώ υπήρχε η βαθμολόγηση από τον τρίτο βαθμολογητή, πράξη η οποία απαγορεύεται".
*
Βρίσκω ένα παλιότερο άρθρο του Έθνους (2007), τόσο μπερδεμένο που μου φάνηκε απαραίτητο να το κόψω και να το ράψω, μήπως και καταφέρω να βγάλω νόημα:
Την περασμένη Παρασκευή 29 Ιουνίου και ενώ είχαν περατωθεί η βαθμολόγηση και η αναβαθμολόγηση των γραπτών, στο βαθμολογικό κέντρο ειδικών μαθημάτων, που βρίσκεται στο Μουσικό Σχολείο της Πυλαίας Θεσσαλονίκης [...] η πρόεδρός [του κέντρου], Κ[ατερίνα] Τ-----, κάλεσε [...] [ορισμένους από; όλους;] τους καθηγητές - βαθμολογητές των Αγγλικών για τις πανελλαδικές εξετάσεις και τους ζήτησε να αλλάξουν τις βαθμολογίες [...] Ο στόχος της όλης μεθόδευσης ήταν [...] τα μόρια του πρώτου και του δεύτερου βαθμολογητή [...] να προσεγγίσουν τον βαθμό του αναβαθμολογητή, ώστε να μην υπάρχουν κραυγαλέες αποκλίσεις που θα προκαλούσαν αντιδράσεις, αφού τα στοιχεία αυτά είναι στη διάθεση των υποψηφίων. [...] Εμβρόντητοι οι καθηγητές αντέδρασαν και ζήτησαν να πληροφορηθούν επίμονα για το αν νομιμοποιούνταν -και από ποιον- τέτοιες ενέργειες αλλαγής της βαθμολογίας, αφού αυτή είχε ήδη ολοκληρωθεί με τις νόμιμες διαδικασίες. Η απάντηση της κ. Τ----- ήταν ότι είχε προφορική εντολή από το υπουργείο Παιδείας.[...]Μερικοί "εμβρόντητοι" υπέκυψαν στις οδηγίες της κ. Τ-----.
Θέλησαν να εξυπηρετήσουν την ανώτερή τους; Φοβήθηκαν μήπως γίνουν ρεζίλι όταν θα ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα και γινόταν γνωστό (;) ποιος είχε διορθώσει τα συγκεκριμένα γραπτά; Όποια κι αν ήταν η αιτία "υπάκουσαν"... Αλλά
Δύο καθηγήτριες αντέδρασαν [και] ενημέρωσαν αρχικά τους προέδρους των ΕΛΜΕ [ΕΛΜΕ = Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης] και [κατόπιν] προσήλθαν στα γραφεία του περιφερειακού διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, Γιώργο Κ-----, και κατέθεσαν έγγραφη καταγγελία.Άραγε οι δύο καθηγήτριες “αντέδρασαν” αφού είχαν πειράξει και οι ίδιες τους βαθμούς με βάση τις οδηγίες της κας Τ-----;
Πολύ περίεργο μου φάνηκε το ότι πρώτα ενημέρωσαν τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους τους και ύστερα τους ανωτέρους τους (Δικαιούμαστε σε αυτήν την περίπτωση να μιλάμε για παρακράτος;).
Η πρόεδρος της Ε΄ ΕΛΜΕ, Αννα Ρ----- δηλώνει: «Αυτήν τη στιγμή ένας θεσμός που θεωρείται αδιάβλητος φαίνεται πως δεν είναι, γιατί έχουν γίνει κάποιες ενέργειες που δεν μας πείθουν για το αδιάβλητο των εξετάσεων. [...]»
*
Ένας χρόνος μετά (2008), από το Έθνος και πάλι:
Το Κεντρικό Πειθαρχικό Συμβούλιο του υπουργείου επέβαλε τελικά την ποινή της οριστικής παύσης στην πρόεδρο του Βαθμολογικού Κέντρου, η οποία [...] δεν είχε τεθεί σε αργία, και έβγαλε μάλιστα όλη τη χρονιά ως σχολική σύμβουλος στις Σέρρες. [...] Στις 8 βαθμολογήτριες [που συμμετείχαν στην αλλοίωση των βαθμών] επιβλήθηκαν ποινές αργίας και στέρησης μισθού από 90 έως 100 ημερών από τα περιφερειακά υπηρεσιακά συμβούλια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής και Ανατολικής Θεσσαλονίκης.Στο in.gr όμως διάβασα ότι η διευθύντρια του βαθμολογικού κέντρου απευθύνθηκε σε 19 καθηγήτριες. Τιμωρήθηκαν 8. Με τις υπόλοιπες 11 τι έγινε; Υπήρχε λοιπόν η δυνατότητα να αντιδράσει κανείς διαφορετικά στις εντολές (ή "εντολές") της διευθύντριας; Ο επαγγελματίας της ενημέρωσης κρίνει ότι δεν χρειάζεται να το ψάξει. Και συνεχίζει:
Μαζί με την πρόεδρο του Κέντρου και τις 8 βαθμολογήτριες [...] τιμωρήθηκαν και οι δύο καθηγήτριες που είχαν την τόλμη και την υπευθυνότητα να καταγγείλουν τα γεγονότα στη συνδικαλιστική τους οργάνωση, οδηγώντας τελικά στην αποκάλυψη του σκανδάλου. [οι υπογραμμίσεις δικές μου]Το ότι κατέθεσαν έγραφη καταγγελία στον περιφερειακό διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας ξεχάστηκε... Το αν συμμετείχαν κι αυτές στη "διόρθωση" των βαθμών δεν διευκρινίζεται... Ο επαγγελματίας δεν με βοηθάει να καταλάβω γιατί να μπει κανείς στον κόπο (με τόλμη και υπευθυνότητα) να καταγγείλει εκ των υστέρων μια βαρβάτη παρανομία (στην οποία ενδεχομένως συμμετείχε), όταν μπορεί να τηρήσει (με τόλμη και υπευθυνότητα) τον νόμο εξ αρχής; Κάτι δεν μου κάθεται καλά στο κείμενό του. Όμως
Για «αιτία πολέμου» κάνουν λόγο οι εκπρόσωποι των πέντε ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι θα προσβάλουν τις ποινές για τις καθηγήτριες, με πρώτες αυτές που κατήγγειλαν τα γεγονότα [και έπονται, προφανώς, οι υπόλοιπες που απλά υπάκουσαν!], ως μη νόμιμες, στο ανώτερο συμβούλιο του υπουργείου Εσωτερικών.“Δεν μπορεί να τιμωρούνται υπάλληλοι επειδή εκτέλεσαν εντολές.” Κάτι μου θυμίζει αυτή η ατάκα αλλά δεν γράφω τίποτα γιατί θα παραβώ τον νόμο του Godwin.
«Πρόκειται για άδικες και εξοντωτικές ποινές, που εξυπηρετούν την κυβερνητική σκοπιμότητα και όχι την απόδοση δικαιοσύνης. Ως τέτοιες προσβάλλουν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και δεν πρόκειται να νομιμοποιηθούν από τον κλάδο μας», είπε στο «Εθνος» ο πρόεδρος της Γ ΕΛΜΕ Τριαντάφυλλος Μ-----.
«Για μας οι ποινές αυτές είναι casus belli. Δεν μπορεί να τιμωρούνται υπάλληλοι επειδή εκτέλεσαν εντολές. Πρόκειται για αποφάσεις που αποσκοπούν στην τρομοκράτηση εργαζομένων, ενώ αποκρύπτονται οι πολιτικές ευθύνες, οι οποίες είναι πάνω από την πρόεδρο του βαθμολογικού κέντρου, καθώς οι εντολές είχαν δοθεί και σ' αυτήν από το υπουργείο Παιδείας»,τόνισε, από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Α ΕΛΜΕ Νίκος Α-----."
Συμπέρασμα: Ο ελληνικός τύπος δεν κερδίζει το εν δυνάμει κοινό του [εμένα δηλαδή :)] γιατί όσοι δουλεύουν στις εφημερίδες αδυνατούν (ή δεν θέλουν) να μου δώσουν μια, λιγότερο ή περισσότερο, καθαρή εικόνα των γεγονότων. Το να έχω γνώμη και να μοιράζω χαρακτηρισμούς δεξιά κι αριστερά (ευθέως ή με πονηριά) το ξέρω κι εγώ. Για να βγάλω όμως άκρη χωρίς να χάσω χρόνο χρειάζομαι, επί πληρωμή, βοήθεια από επαγγελματία. Είναι που είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη και συμπεράσματα ακόμα και όταν διαθέτεις την καλύτερη ενημέρωση...
*
Από την άλλη, μπορεί να είμαι ηλίθιος.
*
12.7.08
Italian Spiderman
1.996.425 θεατές μέχρι στιγμής. Έχουν δει το τρέηλερ τόσοι πολλοί που καταντάει σχεδόν κοινοτοπία. Καλοκαίρι του 1964 (1968;). Περ τούτι λα φαμίλια.
Και έπεται πλούσια συνέχεια.
Το όλο εγχείρημα έχει και δικό του μπλογκ.
*
Η δεκαετία του 60 μου αρέσει για τα συγκροτήματα που δεν τα ήξερε
[Συμπλήρωμα 13/7/2008: Τον Γκάρι Λιούις τον ήξερε σίγουρα ο πατέρας του (άρα και ο Πετρίδης). Ευχαριστώ τον Αθεόφοβο (δες σχόλια).]
Μέσω The Lazy World of Arthur Ignatowski.
ή o Τζέρυ Γουίλιαμς.
Μέσω PCL LinkDump και mrdantefontana.
*
Και ξαφνικά, η δεκαετία του 70:
Μέσω Undead Film Critic. Κλικ στην εικόνα.
Το φωτορομάντζο είναι από το περιοδικό Νάσιοναλ Λαμπούν.
*
