23.5.05
...έκανε επανάστασηηη.
«μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στη στομάχα;»
*
Πριν πολλά χρόνια, μες τ' άγρια μεσάνυχτα, καβάλα σ’ ένα παπάκι, στην πίσω θέση, βαρύτερος κατά μισό μπουκάλι ουίσκι, ο Συμεών ξυπνούσε τους συμπολίτες μας, πρώτα στο Παλαιό Ψυχικό και μετά στο Χαλάνδρι, φωνάζοντας: «ξυπνήστε ρεεεε, ο Φλωράκης έκανε επανάστασηηη».
*
Εμένα πάλι γιατί μ’ αρέσει τόσο ο Φλωράκης; Σίγουρα δεν είναι για τη συνέπειά του. Απεχθάνομαι τη συνέπεια, ή μάλλον την προβολή της σαν την υπέρτατη αρετή, στην πολιτική. Προτιμώ την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με σαφήνεια το συσχετισμό δυνάμεων και την ικανότητα συμβιβασμού και σύνθεσης διαφορετικών απόψεων. Όλα εκείνα που σε βοηθούν να παραμένεις πιστός στις «βασικές σου τις αρχές», αλλάζοντας, υποχρεωτικά, συνεχώς. Συνέβαλε στην εθνική συμφιλίωση; Τι θα έκανε δηλαδή; Το «όπλο παρά πόδα» θα κατέβαζε γραμμή; Αγωνιστής; Δεν είναι ο μόνος. Άσε που μου είναι συμπαθέστεροι οι κομμουνιστές που υπόγραψαν μετά τον πόλεμο. Οι δηλωσίες...
Το έργο της ζωής του; Μέσα μου συνοψίζεται σε τρεις στιγμές: η πρώτη κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν συνέβαλε στη συντριβή της απόπειρας άλωσης του κομματικού μηχανισμού από την ηγεσία της ΕΔΑ. Τότε ήταν που έγινε ευρύτερα γνωστός, αναλαμβάνοντας γενικός γραμματέας του ΚΚΕ. Η δεύτερη, όταν, μετά το 89, έβαλε φρένο, και πάλι, στην απόπειρα άλωσης του μηχανισμού απ’ τα στελέχη, που είχε ο ίδιος ξεχωρίσει και αναδείξει, και που αναδείχτηκαν μετά ηγετικές φυσιογνωμίες του Συνασπισμού. Ως πολιτικός υπήρξε κυρίως ένα ντουβάρι που πάνω του κάποιοι έσπαγαν τα μούτρα τους. Κορυφαία του στιγμή η τρίτη: η συγκυβέρνηση με την δεξιά. Την εποχή του βρώμικου 89. Κατά τη γνώμη μου, μια πολλά υποσχόμενη -τότε- συγκυρία της σύγχρονης Ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Είναι ειρωνικό (η διαλεκτική και πάλι!) το ότι ο πολιτικός, που θεωρούσε τον εαυτό του ως έναν από τους σφοδρότερους πολέμιους του ευρωκομμουνισμού (το θυμάσαι αυτό το φρούτο;), έγινε εκείνος που τελικά εφάρμοσε τις διδαχές του. Θα διακινδυνεύσω να σου γράψω, ότι δεν αποκλείεται, με το σοκ που προκάλεσε τότε στο ανδρεϊκό Πασόκ, αυτός να έφερε και τον Σημίτη στο προσκήνιο.
*
Τον συμπαθώ πολύ (τον αγαπώ πήγα να γράψω) τον Φλωράκη, αλλά δεν ξέρω γιατί. Λες να είναι επειδή, όταν πηγαίναμε τις Κυριακές στην μονοκατοικία του στο Χαλάνδρι να του πουλήσουμε τον Ριζοσπάστη, ήταν τόσο ευγενικός (αυτός και η κυρία Μάρθα) μαζί μας;
*
ΥΓ : Σου γράφω από ξένο κομπιούτερ. Η οθόνη μου παραμένει μαύρη σαν τρύπα που οδηγεί στην άβυσσο.
*
22.5.05
Ακους ρε Κουκουζέλη;
Πέθανε ο Φλωράκης προτού κάνουμε επανάσταση. Και, δυστυχώς, δεν κάνω πλάκα.
Εις μνήμην:
Σ' το πα και σ' το ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξεύρω
και με πιάνουν κλάματα
Κι αν δεν ξεύρεις, δεν πειράζει
εγώ, φως μου, θα σ' το πω
με τα μάτια, με τα χείλη
θ' ακουστεί το σ' αγαπώ.
(2) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Εις μνήμην:
Σ' το πα και σ' το ξαναλέω
μη μου γράφεις γράμματα
γιατί γράμματα δεν ξεύρω
και με πιάνουν κλάματα
Κι αν δεν ξεύρεις, δεν πειράζει
εγώ, φως μου, θα σ' το πω
με τα μάτια, με τα χείλη
θ' ακουστεί το σ' αγαπώ.
Ακους ρε κουκουζέλη;
Ακόμα ρε Κουκουζέλη;
Είναι δύο, ο Γιάννης και η Σοφία, ας πούμε. Γνωρίζονται στα 17, ερωτεύονται, όλες οι υποσχέσεις δίνονται. Κατοχή. Εμφύλιος. Αυτή κι αυτός, αριστεροί. Χάνονται, βρίσκονται, όπως ακριβώς γινόντουσαν τότε τα πράγματα μεταξύ αμετανόητων, αφελών αριστερών (Και ποιος δεν ήταν τότε;},και ξαναβρίσκονται. Περνάνε τα χρόνια, ησυχάζουν, ξεγλιστράνε τίμια απ’ τη χούντα, δηλαδή ούτε πολυφωνάζουν μα ούτε σκύβουν – στο ψιλικατζίδικο δεν κρέμασαν τη φωτογραφία του Παπαδόπουλου όπως τους συμβούλεψαν – και έκαναν και παιδιά. Γίνανε διαφορετικά απ’ αυτούς αλλά καλά, μια χαρά παιδιά. Φτασανε τα εξήντα και λέει ο Γιάννης στη Σοφία:
«Περάσαμε όσα περάσαμε, εντάξει, υπακούσαμε, αλλά μήπως πρέπει να παντρευτούμε πια;»
«Και ποιος θα μας πάρει τώρα εμάς Γιάννη μου;», είπε η Σοφία και όλα πολύ γλυκάνανε γύρω τους.
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
«Περάσαμε όσα περάσαμε, εντάξει, υπακούσαμε, αλλά μήπως πρέπει να παντρευτούμε πια;»
«Και ποιος θα μας πάρει τώρα εμάς Γιάννη μου;», είπε η Σοφία και όλα πολύ γλυκάνανε γύρω τους.
17.5.05
ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΥΘΡΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Εξηφανίσθη από το διαδίκτυον στις 15 Μαϊου και περί τις 21.00 ο κύριος Κουκουζέλης. Την ώραν εκείνην φορούσε καφέ παντελόνι, μπεζ πουκάμισο και κίτρινες τιράντες και, βουρκωμένος, προσπαθούσε να εξορκίσει το μαύρο χρώμα που είχε εγκατασταθεί αυθαιρέτως στην οθόνη του υπολογιστή του. Παρακαλούνται όσοι τον εντοπίσουν να με ειδοποιήσουν πάραυτα διότι μου είχε υποσχεθεί τη συνταγή σουσαμόπιττας εκ του χωρίου Γυμνόν Αργολίδος και εγώ έχω ήδη κανονίσει για μεθαύριο τραπέζι στην Χ., ετών 25, χορεύτρια εις το επάγγελμα, η οποία τρελαίνεται για το σουσάμι, έχει δε την συνήθεια μετά την βρώσιν να περισυλλέγει έναν έναν τους σπόρους από το πιάτο και να σχηματίζει υπέροχα ψηφιδωτά. Μετά μου χορεύει.
5.5.05
Συνοπτικά.
Μια μικρή, λόγω νύστας, (αλλά εύστοχη) σύνοψη των παρελθουσών ημερών. Των 365 παρελθουσών ημερών. Η αναφορά στον Τρεμπέλα, πράξη επαναστατική. Έπεται, φαντάζομαι, κάποια επίκληση του Φουντούλη.
*
Είχα αρχίσει να ανησυχώ με τόση σιωπή.
*
(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
*
Είχα αρχίσει να ανησυχώ με τόση σιωπή.
*
1.5.05
Κυριακή του Πάσχα.
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
