aspripetraxexaspri

Συγκίνηση. Μοίρασμα.

Ο θείος ο Παύλος, ο κάποτε γιεγιές πάντα γιεγιές. Μας έδινε κρυφά κόμικς και δίσκους των στόουνς. Με χόρευε σέηκ. Είχε κάτι παλιά κόμικς - γράφανε "Υπεράνθρωπος". Η μαμά ούτε να τα ακούσει. Βιβλία μάλιστα, αλλά αυτές οι βλακείες? Μας πέταξε πολλά. Ύστερα βρήκαμε κρυψώνες. Σιγά μη δε νικούσαμε - ολόκληρη Τζαστις Ληγκ οβ Πετρούπολη.

Παίζαμε στις αμάδες. Δύο μικυμάους για ένα Αγόρι. Χαρτάκια με τον Υβ Τριαντάφυλλο για ένα Μπλεκ. Ύστερα Τεν Τεν, Αστερίξ, Ιζνογκουντ. Άνθρωπος Αράχνη, Μπάτμαν, Ουώντερ Γούμαν, οι Απάνθρωποι, οι πρώτοι ΧιΜεν. Ύστερα Κολούμπρα, Βαβέλ, Επόμενη Μέρα. Αχιλλέας Ταλόν - μη τον ξεχάσω! Ύστερα ο Κόρτο, ο Χορός των Αθανάτων, ο Κόρτο, η Σαλαμπώ, ο Κόρτο, ο Σιμιότο, ο Κόρτο, τα μάνγκα, ξανά ο Μπατμαν και V for Vendetta, το κορυφαίο μου σήμερα παρ ότι ο Κόρτο.

Στην Αργεντινή κι ο Πρατ. Γι αυτό λες το Μπουένος Άυρές του έχει δύο φεγγάρια?

Ευχαριστώ Κάπταιν (και Βαρόμετρο)
 

Σταμάτησε ο μπαρμπα Μυτούσης;
 

Mπαρμπα Μυτούση τον φωνάζουν
μικροί μεγάλοι σαν τον δουν
και τη μυτη του θαυμάζουν και τη βλέπουν και γελούν
χαχαχα χαχαχα
Για χαρά μπαρμπα Μυτούση
σου φωνάζουν τα παιδιά
.....

Ο Κλούβιος και η Σουβλίτσα, ε;

Υπήρχαν όμως και κάτι άλλα ζευγαράκια, ο δε_θυμάμαι_ποιος (νομίζω Κωστάκης) και η Τιτίκα με το θείο τους (???) που έβαζε πάντα "Αριστα Τιτίκα, άριστα Τιτίκα".. τους ξέρεις; τους θυμάσαι;
 

Αγαπητέ μου Κουκ,

Ενθουσιάστηκα με τη συλλογή των τόσο νοσταλγικών κειμένων σου. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που, εν μέσω, γενικού ορυμαγδού, προτάσσουν κάτι τόσο αληθινό, όσο οι αναμνήσεις τους – το μόνο πεδίο στο οποίο δεν τίθεται θέμα ανταπόκρισης με την έξωθεν πραγματικότητα.
Οφείλω πάντως να σε ενημερώσω ότι σε παραδίπλα σαλόνι, στου κυρίου Χοιροβοσκού, γίνηκε χαμός με το θέμα της αναρχίας και του δικαιώματος ή μη των επαναστατών να ασκούν ένοπλη βία. Αφορμή ήταν το επίκαιρο γεγονός της συμμορίας με τα μαύρα, που φαίνεται να έχει βάλει πολλούς σε μαύρες σκέψεις. Προσωπικά, απέφυγα να συμμετάσχω, επειδή η κυρία Μιραντολίνα – η οποία δεν δέχεται σχόλια από ανωνύμους – με κάλυπτε σχεδόν απόλυτα. Εξάλλου αποφεύγω να μιλώ για θέματα ιδιαίτερα φορτισμένα και περιμένω πρώτα να καταλαγιάσουν λίγο οι συναισθηματικές κορυφώσεις.
Μιας όμως και στο δικό σου σαλόνι, ο λόγος αφορά τις αναμνήσεις, συλλογίστηκα να αναμοχλεύσω κάπως την συλλογική μας μνήμη, που κι’ αυτή σε αρκετές περιπτώσεις ενσωματώνεται στην προσωπική μνήμη.
Συνέβη λοιπόν, κάποτε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, να συλλάβουν έναν από τους πρώτους «εξεγερμένους ληστές», τον περίφημο Κλερμάν Ντυβάλ, ο οποίος την ώρα που του πέρναγαν τις χειροπέδες φώναξε: «Οι αστυφύλακες με συλλαμβάνουν εν ονόματι του Νόμου και εγώ τους χτυπώ εν ονόματι της Ελευθερίας». Ύστερα έριξε και μια κουτουλιά στην κεφαλή ενός από τους δεσμοφύλακες του.
Αυτός ο Ντυβάλ δεν καταλάβαινε ότι η ελευθερία έχει όρια. Ενδεχομένως επειδή ταύτιζε την ελευθερία με μία στάση του να ζει κανείς μέσα στον κόσμο, «πέραν των ορίων». Αλλά και οι νοικοκυραίοι που είχαν μαζευτεί έξω από τον αχυρώνα, όπου είχε εγκλωβιστεί ένας άλλος εξεγερμένος λήσταρχος, ονόματι: Μπόνο – πρόδρομος και πρότυπο των Μπόνυ και Κλάιντ – ασφαλώς δεν υποψιάζονταν ότι ο Μπόνο αισθάνονταν πως διεξήγαγε ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων. Όπου, παραδόξως, το μόνο είδος νίκης που του απέμενε ήταν ο θάνατος του.
Αυτά, αγαπητέ μου Κουκ, περί αναμνήσεων.

Μετά τιμής…η Κυρία
 

Τελικά, brother kuk, τι σημαίνει εκείνο το nuff said!;
 

Διευκρινιστικόν: από ντέυ ουάν, το ευλογ μου ειναι ανοικτο σε όλα τα σχόλια. Απλώς είναι μοδερέητεντ.
 

thas,
nuff said, σημαίνει enough said, σημαίνει "είπαμε αρκετά", "τέρμα η πάρλα", "αύριο πάλι".

Αγαπητή Κυρία,
η Μιραντολίνα προσπαθεί να προστατέψει εμάς, τους επισκέπτες, από ενδεχόμενα σχόλια κακών ανθρώπων (λέγονται και κακοήθεις). Γνωρίζει ότι είμαστε άνθρωποι ευαίσθητοι και κάτι τέτοια (σχόλια) μας τη δίνουν, με τελικό αποτέλεσμα να στενοχωριόμαστε και να ανεβαίνει η πίεση μας. Θεωρώ περιττό να επαναλάβω, ότι η κακοήθεια και η ανωνυμία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε, ως Κυρία που είστε, στο μπλογκ της.
 

Οφείλω δε να προσθέσω, Κυρία, ότι την ευχαριστώ, την Μιραντολίνα, που με σκέφτεται και με προστατεύει. Σε τέτοιες συνθήκες αισθάνομαι ελεύθερος.
 

;-)
Κάπταιν Κουκ, ντροπή να μου τραβάτε τις κοτσίδες και να μου βγάζετε τη γλώσσα δημοσίως! Αλλά και πάλι ευχαριστώ.
 

Μαι νο, μαι νο, κάνετε λάθος Μιραντολίνα, δεν σας τράβηξα εγώ τις κοτσίδες, άλλος το έκανε. Μιλάω σοβαρά, το σκέφτηκα το θέμα, δεν με ενοχλεί πλέον η μοδερέισον. Πάω τώρα να κατεβάσω τραγούδια.