30.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( V ).
*
Μικρό παραλήρημα με αφορμή κάποιες λίστες :
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, κανείς δεν αναφέρει τους Active Member. Αυτούς τους "δως-μου-μελό-και-πάρε-μου-τη-ψυχή ". Τους " στρίμωξε-τις-λέξεις-στο-μέτρο ". Ως ήχος πάντως δεν είναι αδιάφοροι. Τα αγαπάνε τα πλατό τους... Αλλά πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή στους Stereo Nova. Τι σας συγκινεί σ΄ αυτή την εφηβικών προδιαγραφών ποίηση ρε παιδιά; Αφού το είδος εισήχθη στον Ελληνικό χώρο σε πλήρη ωριμότητα, με το " στο τηλέφωνο σε παίρνω απ τη γωνία " του Σαββόπουλου, πως γίνεται και σας συγκινούν οι S. N. ; Άσε που οι Β. και Δ δεν έχουν καταλάβει πως τονίζεται, πως προφέρεται, η Ελληνική γλώσσα. Κι ακούς αυτά τα "κ", αυτό το τράβηγμα των φωνηέντων, αυτό το αδιόρατα ( ; ) ένρινο πράγμα... Σαν να ακούω κοριτσάκι της δευτέρας λυκείου να δίνει συνέντευξη. Όλοι οι έλληνες χιπχοπτεκνοραπάδες μας βγήκαν άκρως ρομαντικοί με πατίνα μελoδούρας. Τόσα χρόνια στα πάρτι και τα μπαρ ακούμε ξανά και ξανά μουσικές των '60s και των '70s και έρχονται οι "ριζοσπάστες" και βγάζουν απ τη μπουκάλα τι; Το πνεύμα του Αττίκ και του Γούναρη. Αφού τα είχαν πει μια χαρά ( και με λιγότερες φιοριτούρες ) οι άνθρωποι. Ποιος ο λόγος να τα ξαναλέμε; Ο χρόνος θα δείξει που λεει κι ο Α... Τα Ημισκούμπρια κάτι κάνουν, αλλά δυσκολεύομαι να τους πάρω στα σοβαρά... Με έκπληξη είδα τη Rickie Lee Jones στη λίστα του δ. Την αγαπούσα σφόδρα μια εποχή ( την εποχή των Pirates ) κι είχα πάντα την εντύπωση ότι η γκόμενα του Τομ είχε περάσει απαρατήρητη... O Zappa μέγας και το freak out θρυλικό. Περισσότερο τον εκτιμώ για την ιδέα του να στήσει εναλλακτικό κύκλωμα διάθεσης των προϊόντων του. Αλλά...αλλά... που είναι ο Captain Beefhart και η Magic Band του ;... Το " Ιτς λονλι ατ δε τοπ " με την Έλλη Πασπαλά, που αναφέρει το κρκδλκι, είναι του Randy Newman. Αστειευόμενος κάποιος αμερικανός δημοσιογράφος είχε γράψει ότι το τραγούδι αναφέρεται στο περουκίνι του Φρανκ Σινάτρα! Και ο Χατζιδάκις, σε μια συνέντευξη, είχε δηλώσει ότι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που είχε ακούσει ήταν το " in germany before the war " του ίδιου τραγουδοποιού. Πράγμα που εξηγεί την επιλογή της Έλλης. Ή ίσως η επιλογή της Έλλης εξηγεί από πού ο Χατζιδάκις έμαθε τον Randy Newman... Τι ωραία που το κρκδλκι θυμήθηκε τον Κηλαϊδόνη της μετά τα μικροαστικά εποχής. Παραγνωρισμένος σήμερα ο Κηλαϊδόνης...Και το "μήλο μου κόκκινο". Από τις δυνάμεις του Αιγαίου το πρωτάκουσα ( ο άσχετος ) και ήταν σα να έφαγα κεραμίδα στο κεφάλι. Με την καλή έννοια. Την ίδια εποχή και τα "μπαράκια " του Γερμανού. Και η Οπισθοδρομική Κομπανία. Ο Σαββόπουλος ως ιδιοφυής παραγωγός. Μια ιδιότητα με την οποία κανείς δεν έχει ( ακόμα ) ασχοληθεί... Μου κάνει εντύπωση η απουσία του James Brown. Κάτι, αν πασάν, λεει ο Α. Λες να επιβιώνει ακόμα η αντιπαράθεση ροκάδων-καρεκλάδων ; Ο πόλεμος τελείωσε και οι καρεκλάδες νίκησαν κατά κράτος φίλε μου...Παράληψη δική μου οι Band. To music from big pink. To last waltz, η ταινία. Άλλη παράληψη ο Βαμβακάρης και η Τετράς του Πειραιά. Μια λέξη βρίσκω για να χαρακτηρίσω τα τραγούδια τους : στρογγυλά... Θυμάται κανείς το συγκρότημα Ελληνική Απόλαυσις ; Έπαιζαν την "πλημμύρα" του Βαμβακάρη έτσι που θύμιζε Velvet Underground. Από αυτούς βγήκε η "Σπείρα", με ένα μοναδικό δίσκο στο "Σείριο". Θυμάται κανείς τον Ζωρζ Πιλαλί ; Συνεργάτης του Πουλικάκου και εξαιρετικός κιθαρίστας και ρεμπέτης. Ελπίζω να μην τον έφαγε η πρέζα.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Μικρό παραλήρημα με αφορμή κάποιες λίστες :
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, κανείς δεν αναφέρει τους Active Member. Αυτούς τους "δως-μου-μελό-και-πάρε-μου-τη-ψυχή ". Τους " στρίμωξε-τις-λέξεις-στο-μέτρο ". Ως ήχος πάντως δεν είναι αδιάφοροι. Τα αγαπάνε τα πλατό τους... Αλλά πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή στους Stereo Nova. Τι σας συγκινεί σ΄ αυτή την εφηβικών προδιαγραφών ποίηση ρε παιδιά; Αφού το είδος εισήχθη στον Ελληνικό χώρο σε πλήρη ωριμότητα, με το " στο τηλέφωνο σε παίρνω απ τη γωνία " του Σαββόπουλου, πως γίνεται και σας συγκινούν οι S. N. ; Άσε που οι Β. και Δ δεν έχουν καταλάβει πως τονίζεται, πως προφέρεται, η Ελληνική γλώσσα. Κι ακούς αυτά τα "κ", αυτό το τράβηγμα των φωνηέντων, αυτό το αδιόρατα ( ; ) ένρινο πράγμα... Σαν να ακούω κοριτσάκι της δευτέρας λυκείου να δίνει συνέντευξη. Όλοι οι έλληνες χιπχοπτεκνοραπάδες μας βγήκαν άκρως ρομαντικοί με πατίνα μελoδούρας. Τόσα χρόνια στα πάρτι και τα μπαρ ακούμε ξανά και ξανά μουσικές των '60s και των '70s και έρχονται οι "ριζοσπάστες" και βγάζουν απ τη μπουκάλα τι; Το πνεύμα του Αττίκ και του Γούναρη. Αφού τα είχαν πει μια χαρά ( και με λιγότερες φιοριτούρες ) οι άνθρωποι. Ποιος ο λόγος να τα ξαναλέμε; Ο χρόνος θα δείξει που λεει κι ο Α... Τα Ημισκούμπρια κάτι κάνουν, αλλά δυσκολεύομαι να τους πάρω στα σοβαρά... Με έκπληξη είδα τη Rickie Lee Jones στη λίστα του δ. Την αγαπούσα σφόδρα μια εποχή ( την εποχή των Pirates ) κι είχα πάντα την εντύπωση ότι η γκόμενα του Τομ είχε περάσει απαρατήρητη... O Zappa μέγας και το freak out θρυλικό. Περισσότερο τον εκτιμώ για την ιδέα του να στήσει εναλλακτικό κύκλωμα διάθεσης των προϊόντων του. Αλλά...αλλά... που είναι ο Captain Beefhart και η Magic Band του ;... Το " Ιτς λονλι ατ δε τοπ " με την Έλλη Πασπαλά, που αναφέρει το κρκδλκι, είναι του Randy Newman. Αστειευόμενος κάποιος αμερικανός δημοσιογράφος είχε γράψει ότι το τραγούδι αναφέρεται στο περουκίνι του Φρανκ Σινάτρα! Και ο Χατζιδάκις, σε μια συνέντευξη, είχε δηλώσει ότι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που είχε ακούσει ήταν το " in germany before the war " του ίδιου τραγουδοποιού. Πράγμα που εξηγεί την επιλογή της Έλλης. Ή ίσως η επιλογή της Έλλης εξηγεί από πού ο Χατζιδάκις έμαθε τον Randy Newman... Τι ωραία που το κρκδλκι θυμήθηκε τον Κηλαϊδόνη της μετά τα μικροαστικά εποχής. Παραγνωρισμένος σήμερα ο Κηλαϊδόνης...Και το "μήλο μου κόκκινο". Από τις δυνάμεις του Αιγαίου το πρωτάκουσα ( ο άσχετος ) και ήταν σα να έφαγα κεραμίδα στο κεφάλι. Με την καλή έννοια. Την ίδια εποχή και τα "μπαράκια " του Γερμανού. Και η Οπισθοδρομική Κομπανία. Ο Σαββόπουλος ως ιδιοφυής παραγωγός. Μια ιδιότητα με την οποία κανείς δεν έχει ( ακόμα ) ασχοληθεί... Μου κάνει εντύπωση η απουσία του James Brown. Κάτι, αν πασάν, λεει ο Α. Λες να επιβιώνει ακόμα η αντιπαράθεση ροκάδων-καρεκλάδων ; Ο πόλεμος τελείωσε και οι καρεκλάδες νίκησαν κατά κράτος φίλε μου...Παράληψη δική μου οι Band. To music from big pink. To last waltz, η ταινία. Άλλη παράληψη ο Βαμβακάρης και η Τετράς του Πειραιά. Μια λέξη βρίσκω για να χαρακτηρίσω τα τραγούδια τους : στρογγυλά... Θυμάται κανείς το συγκρότημα Ελληνική Απόλαυσις ; Έπαιζαν την "πλημμύρα" του Βαμβακάρη έτσι που θύμιζε Velvet Underground. Από αυτούς βγήκε η "Σπείρα", με ένα μοναδικό δίσκο στο "Σείριο". Θυμάται κανείς τον Ζωρζ Πιλαλί ; Συνεργάτης του Πουλικάκου και εξαιρετικός κιθαρίστας και ρεμπέτης. Ελπίζω να μην τον έφαγε η πρέζα.
(μια δυο συνέχειες μείνανε...)
27.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( IV ).
Παπαμιχαήλ : δεν κοιμάσαι και συ;
Ναύτης : όχι... δεν μπορώ να κοιμηθώ...
Παπαμιχαήλ : σκέφτεσαι το κορίτσι σου;
Ναύτης : όχι... έφαγα πολύ πεπόνι....
*
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ ΜΙΑΣ ΦΡΑΣΕΩΣ.
(Απροσδιόριστος τόπος και χρόνος. Ήλιος πολύς, προς τη δύση του. Έντονα χρώματα. Δυο φιγούρες. Στέκονται χαλαρά σε μια σκιά. Δεν διακρίνονται τα χαρακτηριστικά τους. Η μία σκύβει ανεπαίσθητα. Μιλά ψιθυριστά.)
—Πως να το πω...( μικρή παύση ) Εγώ, όταν είμαι ερωτευμένος νιώθω σαν μουσική από την Αλίκη στο Ναυτικό κι όχι τραγούδι του Μεγάλου Ερωτικού...( οι δυο σκιές κοιτάζονται )
(Αυλαία)
*
Αλίκη : Εε...δε θα συνεχίσουμε το χορό μας που τον αφήσαμε σαν την ημιτελή συμφωνία του Σούμπερτ;
Παπαμιχαήλ : Μα... φυσικά θα τον συνεχίσουμε....
(συνεχίζεται...)
24.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( IΙI ).
*
Έτοιμοι να πετάξουμε από τη βεράντα του τελευταίου ορόφου του φροντιστηρίου Ηράκλειτος. Κοιτάμε την οδό Κωλέττη από ψηλά. Ο συμμαθητής μου κι εγώ. Κάνουμε διάλειμμα στο μάθημα της έκθεσης. Μου λεει για τον Τζίμι Χέντριξ και οι άλλοι, όσοι κάνουν διάλειμμα γύρω μας, σαν να εξατμίζονται. Κάποια στιγμή πάει στην τάξη και γυρίζει μ’ ένα περιοδικό στο χέρι. Επιγράφεται « Rock et Folk ». Γαλλικό. «Διάβασε αυτό». Διαβάζω. Η περιγραφή μιας συναυλίας Σ' ένα σημείο αναλύει ένα σόλο του Χέντριξ... Μένω μ’ ανοιχτό το στόμα. Είναι δυνατόν η μουσική να εμπεριέχει τόσες έννοιες; να γεννά τέτοιους συνειρμούς; O Χέντριξ ξεχνιέται προς στιγμήν και αισθάνομαι ότι μόλις ανακάλυψα μια γλώσσα με την οποία θα μπορώ, από δω και μπρός, να μιλάω για όσα αγαπώ. Εκ των υστέρων, υποθέτω ότι αυτό το αρθρίδιο θα πρέπει να ήταν τυπικό δείγμα Γαλλικής φλυαρίας. Έτσι είναι όμως. Όταν χτυπάς σε ξένα σπίτια, δεν ξέρεις ποιος θ' ανοίξει την πόρτα.
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Έτοιμοι να πετάξουμε από τη βεράντα του τελευταίου ορόφου του φροντιστηρίου Ηράκλειτος. Κοιτάμε την οδό Κωλέττη από ψηλά. Ο συμμαθητής μου κι εγώ. Κάνουμε διάλειμμα στο μάθημα της έκθεσης. Μου λεει για τον Τζίμι Χέντριξ και οι άλλοι, όσοι κάνουν διάλειμμα γύρω μας, σαν να εξατμίζονται. Κάποια στιγμή πάει στην τάξη και γυρίζει μ’ ένα περιοδικό στο χέρι. Επιγράφεται « Rock et Folk ». Γαλλικό. «Διάβασε αυτό». Διαβάζω. Η περιγραφή μιας συναυλίας Σ' ένα σημείο αναλύει ένα σόλο του Χέντριξ... Μένω μ’ ανοιχτό το στόμα. Είναι δυνατόν η μουσική να εμπεριέχει τόσες έννοιες; να γεννά τέτοιους συνειρμούς; O Χέντριξ ξεχνιέται προς στιγμήν και αισθάνομαι ότι μόλις ανακάλυψα μια γλώσσα με την οποία θα μπορώ, από δω και μπρός, να μιλάω για όσα αγαπώ. Εκ των υστέρων, υποθέτω ότι αυτό το αρθρίδιο θα πρέπει να ήταν τυπικό δείγμα Γαλλικής φλυαρίας. Έτσι είναι όμως. Όταν χτυπάς σε ξένα σπίτια, δεν ξέρεις ποιος θ' ανοίξει την πόρτα.
(συνεχίζεται...)
22.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( IΙ ).
*
Μεσημεράκι. Καλοκαίρι. Στο κατάστημα αφοι Λαμπρόπουλοι. Όλο τ' απόγευμα χθες καμάρωνα το φορητό γραμμόφωνο που μου αγόρασε ο μπαμπάς. Ένα κουτάκι ( κουτάρα μου φαινόταν ) με γαλάζια ράχη που πάνω της ήταν ενσωματωμένο το μεγάφωνο. Είμαστε εδώ, ο μπαμπάς μου κι εγώ, για ν' αγοράσουμε δίσκους. « Τι θα προτιμούσατε ;» με ρωτάει ο υπάλληλος κι εγώ κοιτάω τον μπαμπά μου. Δεν περνάει απ το μυαλό μου ότι ο πληθυντικός είναι όλος δικός μου. « Έχετε κάτι υπ’ όψιν σας ; Κάτι Ελληνικό ή κάτι ξένο; » με ξαναρωτάει. « Όχι, όχι ελληνικό. Κάτι με πολλά ντραμς » του λεω. Φεύγω με δυο σαρανταπεντάρια. Ένα της Ρίτα Παβόνε κι ένα του Ρόκι Ρόμπερτς. Δεν κατάφερα ποτέ να θυμηθώ από που έμαθα τη λέξη «ντραμς».
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Μεσημεράκι. Καλοκαίρι. Στο κατάστημα αφοι Λαμπρόπουλοι. Όλο τ' απόγευμα χθες καμάρωνα το φορητό γραμμόφωνο που μου αγόρασε ο μπαμπάς. Ένα κουτάκι ( κουτάρα μου φαινόταν ) με γαλάζια ράχη που πάνω της ήταν ενσωματωμένο το μεγάφωνο. Είμαστε εδώ, ο μπαμπάς μου κι εγώ, για ν' αγοράσουμε δίσκους. « Τι θα προτιμούσατε ;» με ρωτάει ο υπάλληλος κι εγώ κοιτάω τον μπαμπά μου. Δεν περνάει απ το μυαλό μου ότι ο πληθυντικός είναι όλος δικός μου. « Έχετε κάτι υπ’ όψιν σας ; Κάτι Ελληνικό ή κάτι ξένο; » με ξαναρωτάει. « Όχι, όχι ελληνικό. Κάτι με πολλά ντραμς » του λεω. Φεύγω με δυο σαρανταπεντάρια. Ένα της Ρίτα Παβόνε κι ένα του Ρόκι Ρόμπερτς. Δεν κατάφερα ποτέ να θυμηθώ από που έμαθα τη λέξη «ντραμς».
(συνεχιζεται...)
21.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( Ι ).
*
Περνάει ο καιρός και έρχεται η στιγμή του απολογισμού. Σ’ εμένα αυτή η στιγμή έρχεται σχεδόν πάντα όταν αποφασίζω να βάλω σε μια τάξη το σπίτι. Ξέρω ότι αν δεν φύγουν μερικά βιβλία και δίσκοι από το άμεσο περιβάλλον μου, κινδυνεύω από ασφυξία. Να φύγουν. Να πάνε είτε στο υπόγειο, είτε στο σκουπιδιοτενεκέ. Εκείνες τις μέρες, γιατί μου παίρνει μέρες για να συγυρίσω, πρέπει να αποφασίσω τι είναι στ’ αλήθεια σημαντικό και τι όχι. Και τότε φτιάχνω τα δικά μου τοπ οφ δε ποπς. Όμως μερικές γωνιές του σπιτιού, με δίσκους κυρίως, δεν υφίστανται την αυστηρή και θλιμμένη μου αξιολόγηση. Από κει δεν πετάω, δεν μετακινώ τίποτα και αυτός είναι ο λόγος που μου έχουν μείνει μέχρι σήμερα ο Χάρυ Μπελαφόντε στο Day-Ο, σε δίσκο 33 στροφών· το Κάου-Λίγκα με τον Χανκ Γουίλιαμς στις 78 στροφές· οι συμφωνίες του Μπραμς και τα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι, στις 33!/3, με χοντρά, πολύ χοντρά εξώφυλλα. Όλοι αγορασμένοι τις δεκαετίες του '40 και του '50. Όλοι του αδελφού του πατέρα μου. Τον άνθρωπο δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω, θυμάμαι όμως την παρουσία του, θυμάμαι ότι τα παιχνίδια που μου έφερνε ήταν εκείνα που μου άρεσαν πιο πολύ απ’ όλα τα παιχνίδια. Πέθανε στα 52 του από καρδιά. Και τώρα που σου γράφω μου φαίνεται ότι το σιγύρισμα του σπιτιού γίνεται όχι τόσο για να ανασάνω εγώ, αλλά αυτοί οι αρχαίοι δίσκοι.
--------
Μ’ αυτόν το φίλο κάτι συμβαίνει. Σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα, τον ίδιο καιρό.
--------
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Περνάει ο καιρός και έρχεται η στιγμή του απολογισμού. Σ’ εμένα αυτή η στιγμή έρχεται σχεδόν πάντα όταν αποφασίζω να βάλω σε μια τάξη το σπίτι. Ξέρω ότι αν δεν φύγουν μερικά βιβλία και δίσκοι από το άμεσο περιβάλλον μου, κινδυνεύω από ασφυξία. Να φύγουν. Να πάνε είτε στο υπόγειο, είτε στο σκουπιδιοτενεκέ. Εκείνες τις μέρες, γιατί μου παίρνει μέρες για να συγυρίσω, πρέπει να αποφασίσω τι είναι στ’ αλήθεια σημαντικό και τι όχι. Και τότε φτιάχνω τα δικά μου τοπ οφ δε ποπς. Όμως μερικές γωνιές του σπιτιού, με δίσκους κυρίως, δεν υφίστανται την αυστηρή και θλιμμένη μου αξιολόγηση. Από κει δεν πετάω, δεν μετακινώ τίποτα και αυτός είναι ο λόγος που μου έχουν μείνει μέχρι σήμερα ο Χάρυ Μπελαφόντε στο Day-Ο, σε δίσκο 33 στροφών· το Κάου-Λίγκα με τον Χανκ Γουίλιαμς στις 78 στροφές· οι συμφωνίες του Μπραμς και τα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι, στις 33!/3, με χοντρά, πολύ χοντρά εξώφυλλα. Όλοι αγορασμένοι τις δεκαετίες του '40 και του '50. Όλοι του αδελφού του πατέρα μου. Τον άνθρωπο δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω, θυμάμαι όμως την παρουσία του, θυμάμαι ότι τα παιχνίδια που μου έφερνε ήταν εκείνα που μου άρεσαν πιο πολύ απ’ όλα τα παιχνίδια. Πέθανε στα 52 του από καρδιά. Και τώρα που σου γράφω μου φαίνεται ότι το σιγύρισμα του σπιτιού γίνεται όχι τόσο για να ανασάνω εγώ, αλλά αυτοί οι αρχαίοι δίσκοι.
(συνεχιζεται...)
--------
Μ’ αυτόν το φίλο κάτι συμβαίνει. Σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα, τον ίδιο καιρό.
--------
20.3.04
Πότε το 'κανα αυτό; Δε θυμάμαι.
19.3.04
Ισπανία.
*
Πολύ θα ήθελα να έχει δίκιο. Μια τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία. Στο πλαίσιο μιας πολύ ζωντανής συζήτησης. Που αξίζει να τη διαβάσεις όλη. Sta aglika dystichos.
--------------
Κρίμα που το link με τα αποτελέσματα των εκλογών δεν οδηγεί πουθενά.
--------------
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Πολύ θα ήθελα να έχει δίκιο. Μια τοποθέτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ισπανία. Στο πλαίσιο μιας πολύ ζωντανής συζήτησης. Που αξίζει να τη διαβάσεις όλη. Sta aglika dystichos.
--------------
Κρίμα που το link με τα αποτελέσματα των εκλογών δεν οδηγεί πουθενά.
--------------
ΜΕΣ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ, ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟ.
*
Περίεργα πράγματα. Κάνω τη βόλτα μου στο διαδίκτυο. Στο μπλογκ του, ο Σαλάμ Πάξ έγραφε: "What you can go check out now is a very interesting poll (PDF file). Look thru it, I think it will give you a very interesting view. it is worth your time". Μια δημοσκόπηση ; Δεξί κλικ---> save target as. Την κατεβάζω. Αφορά τις διαθέσεις του συνόλου του πληθυσμού του Ιράκ. Ενδεικτικά ερωτήματα και απαντήσεις :
---------
Η δημοσκόπηση διερευνά πολλά ακόμα, διάβασε την. Όχι γιατί ντε και καλά αποτυπώνει την αλήθεια, πολλά μπορούν να κάνουν μια δημοσκόπηση μεροληπτική(biased), αλλά για λόγους ισορροπίας.
---------
Νεοτερο : αντιδράσεις στη δημοσκόπηση.
---------
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Περίεργα πράγματα. Κάνω τη βόλτα μου στο διαδίκτυο. Στο μπλογκ του, ο Σαλάμ Πάξ έγραφε: "What you can go check out now is a very interesting poll (PDF file). Look thru it, I think it will give you a very interesting view. it is worth your time". Μια δημοσκόπηση ; Δεξί κλικ---> save target as. Την κατεβάζω. Αφορά τις διαθέσεις του συνόλου του πληθυσμού του Ιράκ. Ενδεικτικά ερωτήματα και απαντήσεις :
Στην ερώτηση " σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο, εννοώ πριν τον πόλεμο την άνοιξη του 2003, η ζωή σας πάει πολύ καλύτερα τώρα, κάπως καλύτερα, το ίδιο, κάπως χειρότερα ή πολύ χειρότερα; " οι απαντήσεις είναι 1) πολύ καλύτερα τώρα 21,9%, 2) κάπως καλύτερα 34,6%, 3) το ίδιο 23,3%, 4) κάπως χειρότερα 12,7%, 5) πολύ χειρότερα 5,9% 6) δύσκολο να πω 1,6%.Μπα, το 80% τις εκατό των Ιρακινών θεωρεί ότι η ζωή του είναι η ίδια έως πολύ καλύτερη τώρα ;
Τους ρώτησαν επίσης και αν "Πέρα απ' το αν είναι σωστή η εσφαλμένη, αισθάνεστε ότι η εισβολή της συμμαχίας ταπείνωσε το Ιράκ (41,2%), απελευθέρωσε το Ιράκ (41,8%), δύσκολο να πω (17%) ".Μπα, ίδια ποσοστά η ταπείνωση και η απελευθέρωση ; Λίγο αργότερα μου τηλεφωνεί ένας φίλος. Του λεω για τη δημοσκόπηση. "Και ποιος την έκανε ;" ρωτάει. Κοιτάω. Η "Oxford Research International Ltd ". Αυτό το ltd ήταν καθοριστικό. Η δημοσκόπηση μάλλον δεν ήταν αξιόπιστη. Για να δούμε όμως. Βάζω αναζήτηση στο google " Oxford Research International ". Παω στην ιστοσελίδα της εταιρίας. Τίποτα που να μου εμπνέει εμπιστοσύνη ως προς την αξιοπιστία της. Βλέπω όμως ένα link : clients and recommendations και κλικάρω. Πελάτες της εταιρίας : BBC World Service, CNN International, Deutsche Welle, European Union – EU Commission, UNICEF μεταξύ άλλων. Σοβαρή εταιρία. Και σοβαρή δημοσκόπηση, που απ' ότι φαίνεται έγινε για λογαριασμό του BBC. Μα γιατί δεν μου είπαν τίποτα οι φίλοι που νοιάζονται για τη μοίρα του λαού του Ιράκ ;
---------
Η δημοσκόπηση διερευνά πολλά ακόμα, διάβασε την. Όχι γιατί ντε και καλά αποτυπώνει την αλήθεια, πολλά μπορούν να κάνουν μια δημοσκόπηση μεροληπτική(biased), αλλά για λόγους ισορροπίας.
---------
Νεοτερο : αντιδράσεις στη δημοσκόπηση.
---------
18.3.04
ΟΠΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ, ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
*
Προσήλωσε το βλέμμα σου στην πράσινη κηλίδα. Οι κίτρινες κηλίδες, κατα διαστήματα, «εξαφανίζονται».
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Προσήλωσε το βλέμμα σου στην πράσινη κηλίδα. Οι κίτρινες κηλίδες, κατα διαστήματα, «εξαφανίζονται».
*
16.3.04
Βαράτε τον!
*
Τα "πάθη του Χριστού" σκίζουν στη Σαουδική Αραβία. Αυτό, ψυχαναλυτικά, ή "μετάθεση" είναι ή "συμπύκνωση".
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Τα "πάθη του Χριστού" σκίζουν στη Σαουδική Αραβία. Αυτό, ψυχαναλυτικά, ή "μετάθεση" είναι ή "συμπύκνωση".
*
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό... ( part V-TOMORROW IS ANOTHER DAY )
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ : Νύχτα βαθιά, η σελήνη μεσουρανεί. Ένα υγρό, άνω-κάτω, επεισόδιο. Όνειρο ήταν; Έπεται ο απαραίτητος διάλογος με τα φαντάσματα. Δύσκολη νύχτα. Ξημερώνει όμως. Καιρός να πάρει έναν υπνάκο.
«Ήρθες απόψε; Δεν σε βλέπω- »
«Πλάι σου είμαι και σε σκέπω,
πλασμένη απ' όλες τις αγάπες
που πίστεψες- όπως μου τα 'πες·
δεν έχεις λόγο να φοβάσαι ».
« Κι όμως φοβάμαι· ξέρω, θα 'σαι
ίσκιος χαράς για μένα πάντα,
σαν αεράκι στη βεράντα
τα καλοκαίρια, σαν δροσιά- »
« Η τελευταία μοιρασιά
του κόσμου θα με βρει μαζί σου,
φως απ' το φόβο σου- κοιμήσου·
κρυφά μιλούν με τον αέρα
τα φύλλα κι έφεξε η μέρα ».
*
ΤΕΛΟΣ
---------------
Από το τελευταίο (22) τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Μια ενότητα ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με το γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία. Μότο : "Half dead to know I shall die"-TENNYSON, In Memoriam.
----------------
15.3.04
ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ...
*
Αχ! πόσους ανάμεσα στους νεκρούς της Μαδρίτης προστάτεψε το συνεπές αντιϊμπεριαλιστικό τους φρόνημα; Πόσους προστάτεψε η ανυποχώρητη αντίθεση τους στην πολιτική συμμαχιών του καιροσκόπου Αθνάρ; Σε λίγο θ' ακούσουμε ( αμέσως και όχι εμμέσως, όπως τώρα ) ότι όσοι δολοφονήθηκαν δεν ήταν παρά μάρτυρες του αγώνα του Ισπανικού λαού να εκφράσει την αντίθεση του στα ψέματα και τον πόλεμο... Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν ψιθυρίζει κανείς ότι οι Εβραίοι είχαν ειδοποιήσει τους ομογενείς τους να μην επιβιβαστούν στο μοιραίο τραίνο. Τον Σεπτέμβρη του 2001 είχα ακούσει κάτι ανάλογο από έναν κολλητό...
*
ΝΕΩΤΕΡΟ: Ακούω στον Άλφα τον Χατζηνικολάου (~8:40 μμ ). Λέει, αν θυμάμαι καλά : το ζήτημα της τρομοκρατίας πρέπει να αντιμετωπιστεί προληπτικά. Να μην κάνουμε πράγματα που προκαλούν τους τρομοκράτες. Συμμετέχουν οι Μητσοτάκης Κυρ., Παπαντωνίου, Κανέλλη, Παπαδημούλης. Δεν λέει λέξη κανείς. Συμπέρασμα : δεν έπρεπε να φυλακίσουμε τους χουντικούς, ας πούμε, γιατί θα μπορούσαν οι φασίστες να βάλουν βόμβες και να θρηνήσουμε θύματα. Κακομοίρηδες χουντικοί, δε φανήκατε αρκούντως αδίστακτοι. Μπλιαχ και πάλι μπλιαχ!
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Αχ! πόσους ανάμεσα στους νεκρούς της Μαδρίτης προστάτεψε το συνεπές αντιϊμπεριαλιστικό τους φρόνημα; Πόσους προστάτεψε η ανυποχώρητη αντίθεση τους στην πολιτική συμμαχιών του καιροσκόπου Αθνάρ; Σε λίγο θ' ακούσουμε ( αμέσως και όχι εμμέσως, όπως τώρα ) ότι όσοι δολοφονήθηκαν δεν ήταν παρά μάρτυρες του αγώνα του Ισπανικού λαού να εκφράσει την αντίθεση του στα ψέματα και τον πόλεμο... Τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν ψιθυρίζει κανείς ότι οι Εβραίοι είχαν ειδοποιήσει τους ομογενείς τους να μην επιβιβαστούν στο μοιραίο τραίνο. Τον Σεπτέμβρη του 2001 είχα ακούσει κάτι ανάλογο από έναν κολλητό...
*
ΝΕΩΤΕΡΟ: Ακούω στον Άλφα τον Χατζηνικολάου (~8:40 μμ ). Λέει, αν θυμάμαι καλά : το ζήτημα της τρομοκρατίας πρέπει να αντιμετωπιστεί προληπτικά. Να μην κάνουμε πράγματα που προκαλούν τους τρομοκράτες. Συμμετέχουν οι Μητσοτάκης Κυρ., Παπαντωνίου, Κανέλλη, Παπαδημούλης. Δεν λέει λέξη κανείς. Συμπέρασμα : δεν έπρεπε να φυλακίσουμε τους χουντικούς, ας πούμε, γιατί θα μπορούσαν οι φασίστες να βάλουν βόμβες και να θρηνήσουμε θύματα. Κακομοίρηδες χουντικοί, δε φανήκατε αρκούντως αδίστακτοι. Μπλιαχ και πάλι μπλιαχ!
*
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό... ( part IV-SEX )
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Η αιφνίδια εισβολή της παραληρηματικής μνήμης, ωθεί τον ήρωα μας σ' έναν απολογισμό ζωής. Ακολουθεί τον ασφαλέστερο δρόμο για τετ-α-τετ με το φόβο του θανάτου. Ή μήπως τον πείραξε κάτι που έφαγε ;
Νύχτα· το χέρι της απλώνει
πάνω του ανάλαφρο σαν φύλλο,
κι εκείνος κάτω απ το σεντόνι
αγγίζει το υγρό της φύλλο.
Κι όπως γυρνά στο πλάι και κλείνει
το φως, την πνίγουν οι λυγμοί,
κι απ το παράθυρο η σελήνη
εξαργυρώνει τη στιγμή.
*
(στο επόμενο το ΤΕΛΟΣ...)
13.3.04
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό... ( part III-GO TO BED. )
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Βραδιάζει. Ο ήρωας μας, ανέστιος, υφίσταται μια παράκρουση θρησκευτικού χαρακτήρα, όπου σημείο και σημαινόμενο αντιμετωπίζονται ανευλαβώς. Πώς θα τιμωρηθεί η ασέβεια του;
*
Περνούν τα χρόνια της ζωής του,
δεν έχει τίποτε να πει·
βάσανα, έρωτες αλήστου
μνήμης γυρίζουν στη σιωπή.
Τον κούρασε πια τόσος κόπος,
ο δρόμος που δεν έχει βρει,
οι έγνοιες, ο καιρός, ο τόπος,
κι η θέληση του, τόσο αβρή-
τον κούρασαν· πέφτει βαρύς
στο λίγο που κοιμάται, κι όμως
δεν κατευνάζεται ο τρόμος,
ο θάνατος θα 'ρθει νωρίς.
*
(συνεχίζεται...)
12.3.04
ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ...
*
Μερικές φορές δεν θες να επιχειρηματολογήσεις. Ο θυμός ( και ένα είδος απόγνωσης ) σου επιβάλουν σχεδόν να κάνεις δηλώσεις ( σιγά ρε μεγάλε με τις δηλώσεις σου ) : οι βόμβες είναι κακό πράγμα. Είτε τις βάζει ο Σημίτης στη δικτατορία, είτε τις βάζουν οι αυτοκτόνοι βομβιστές στην Παλαιστίνη, είτε τις βάζει η "αντίσταση" ( θα μιλούσες άραγε για αντίσταση αν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα Γερμανίας έβαζε βόμβες ενάντια στην γαλλοαγγλοαμερικανική κατοχή ; ) στο Ιράκ, είτε τις βάζει η ΕΤΑ στην Ισπανία. Όταν διαβάζω δηλώσεις όπως αυτή του Arnaldo Otegi, του βασκικού ( εκτός νόμου ) κόμματος Batasuna : οι επιθέσεις θα μπορούσαν να είναι "an operation by sectors of the Arab resistance" μου γυρίζουν τ' άντερα. Ξέρεις ότι ο τύπος διεκδικεί εμμέσως ( χρησιμοποιώντας τον ηθικά αποδεκτό όρο resistance ) το δικαίωμα του να σκοτώνει αθώους. Μπλιαχ!
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Μερικές φορές δεν θες να επιχειρηματολογήσεις. Ο θυμός ( και ένα είδος απόγνωσης ) σου επιβάλουν σχεδόν να κάνεις δηλώσεις ( σιγά ρε μεγάλε με τις δηλώσεις σου ) : οι βόμβες είναι κακό πράγμα. Είτε τις βάζει ο Σημίτης στη δικτατορία, είτε τις βάζουν οι αυτοκτόνοι βομβιστές στην Παλαιστίνη, είτε τις βάζει η "αντίσταση" ( θα μιλούσες άραγε για αντίσταση αν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα Γερμανίας έβαζε βόμβες ενάντια στην γαλλοαγγλοαμερικανική κατοχή ; ) στο Ιράκ, είτε τις βάζει η ΕΤΑ στην Ισπανία. Όταν διαβάζω δηλώσεις όπως αυτή του Arnaldo Otegi, του βασκικού ( εκτός νόμου ) κόμματος Batasuna : οι επιθέσεις θα μπορούσαν να είναι "an operation by sectors of the Arab resistance" μου γυρίζουν τ' άντερα. Ξέρεις ότι ο τύπος διεκδικεί εμμέσως ( χρησιμοποιώντας τον ηθικά αποδεκτό όρο resistance ) το δικαίωμα του να σκοτώνει αθώους. Μπλιαχ!
*
11.3.04
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό...( part II- MEMORIES )
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ: Ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο απόγευμα και ενώ ο ήρωας μας πλήττει, διαπιστώνει ότι ένα αεράκι αρκεί για να χάσει ξαφνικά το σπιτάκι του. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί ότι οι εργολάβοι αλωνίζουν ασύδοτοι, όταν...
*
Πάλι το Πάσχα κι η πλημμύρα
του συναισθήματος· βαθύ
σκοτάδι, θάνατος και μύρα,
και θα 'χανε κι οι δυο χαθεί,
σαν πρόσωπα του επιταφίου
όταν τους σβήνει το κερί,
μια παρωδία του νυμφίου
αυτός, κι αυτή να καρτερεί.
(συνεχίζεται...)
10.3.04
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό...
*
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
( και που να πάει δίχως φίλο ),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
*
Από το τελευταίο (22) τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Το πρώτο ποιήμα μιας ενότητας ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
*
(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
( και που να πάει δίχως φίλο ),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
( συνεχίζεται... )
*
Από το τελευταίο (22) τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Το πρώτο ποιήμα μιας ενότητας ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
*
8.3.04
να μια μπανάνα
Χε, να μια μπανάνα που θα αλλάζει χρώμα ανάλογα με το επίπεδο συναγερμού στο οποίο βρίσκονται οι ΗΠΑ. Έχει και κάτι μετεκλογικό, ε; Κλίκαρε την να πάρεις και συ τη δική σου.
*
από εδώ. Να κι να η κοπέλλα που έφτιαξε την εν λόγω μπανάνα. Πήρα τη φωτογραφία απ το μπλογκ της. "for your stalking convenience" γράφει στον υπέρτιτλο κάθε φωτογραφίας της.
7.3.04
Oι μόνοι που κινδυνεύουν.
Από το "αντί", τεύχος 287, 3/5/1985, ένα σχόλιο του Χρήστου Βακαλόπουλου (1956-1993) :
"Αισθάνομαι άσχημα στην προεκλογική περίοδο, μου αρέσει όμως ή μέρα των εκλογών. Ο ήχος χαμηλώνει και μια υποψία κενού εξουσίας ευχάριστη σαν αεράκι πλανιέται στην ατμόσφαιρα. Απολαμβάνω τη μέρα όχι γιατί πρόκειται να αποδώσω καρπούς, αλλά γιατί για εικοσιτέσσερις ώρες δεν ξέρω ποιος θα με κυβερνήσει, ούτε θέλω να μάθω. Ο χρόνος διαστέλλεται, όπως τη νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς : αναδύονται οι άνθρωποι, οι φίλοι που συζητούν και οι συγγενείς που πηγαίνουν ξανά σε γειτονιές στις οποίες υπό κανονικές συνθήκες δεν πατάνε πια το πόδι τους, ίσως να τις αποφεύγουν κιόλας. Οργανώνονται γεύματα και οινοποσίες, η Κυριακή αξιοποιείται πλήρως: εκεί που ή πολιτική φτάνει στο μέγιστο σημείο αρχίζει να υποχωρεί, κι αυτή η στιγμή είναι ανεκτίμητη και νομιμοποιεί τις εκλογές, σχεδόν τις κάνει απαραίτητες. Για εικοσιτέσσερις ώρες το φάντασμα της ελευθερίας ενώνει τους ψηφοφόρους και τρομοκρατεί τους υποψήφιους. Είναι οι μόνοι που κινδυνεύουν εκείνη τη μέρα."
