27.6.06
Στις Φιλιππίνες τα λέμε komiks.
Κλικ στις εικόνες.
Εξώφυλλο του Larry Alcala.
Εικόνα του Ρούμπεν Γιάντοκ.
Εικόνα του Μανουέλ Ρέυ Ισιπ.
Χμμ!: ένα, δύο.
επίσης: ένα, δύο, τρία, τέσσερα.
*
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Εξώφυλλο του Larry Alcala.
Εικόνα του Ρούμπεν Γιάντοκ.
Εικόνα του Μανουέλ Ρέυ Ισιπ.
Χμμ!: ένα, δύο.
επίσης: ένα, δύο, τρία, τέσσερα.
*
20.6.06
Με την όπισθεν.
ή "σαν το φίδι που τρώει την ουρά του".
Αύγουστος 2003: Τουλάχιστον τάχουν βρει για το παιδί;
Δεκέμβριος 2003: Τίποτα δεν θα κατάφερνα στη ζωή χωρίς τους φίλους μου. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, καταλαβαίνω ότι αυτά τα πλάσματα έχουν γίνει, σιγά-σιγά, αποκυήματα της φαντασίας μου, καλά ριζωμένα σε μια πραγματικότητα που αγνοώ. Το ίδιο θα μπορούσαν να πουν κι αυτοί για μένα. Τι μένει; Ο ελάχιστος χρόνος που υπήρξαμε μαζί ευτυχισμένοι κι ατρόμητοι. Ελπίζω αυτός ο χρόνος ο εσωτερικευμένος, λίγος κι ακίνητος, να αναμετρηθεί κάποτε με τον άλλο χρόνο, τον πανδαμάτορα, που τρέχει και μας αλλάζει. Να νικήσει. Να λάμψουν και πάλι τα πάντα για πάντα. Αλλά πώς; Κυρίως όχι νοσταλγίες.
Δεκέμβριος 2003: Παραλίγο να της σπάσει το κεφάλι. Έσπασε η μπουκάλα δίπλα της, πετάχτηκαν τα κομμάτια. Δυο ράμματα στο μέτωπο.
Πρωτοχρονιά 2002: Καταπληκτικό τα χταποδάκι! Κρασάτο, ε;
Ιούλιος 2000 (στη βεράντα): Πίνεις πολύ φίλε μου.
Πρωτοχρονιά 1997: Γα..γα..Άντε γαμήσουρεμαλάκα.
Σεπτέμβριος 1995: Θα μείνετε μαζί;
Χριστούγενα 1992: [...]
Ιούνιος 1990: Ρε συ, αυτή στη βεράντα σε κοιτάει καλά-καλά. Ωραία γκόμενα.
[...]
Ιούνιος 1982:
-Άντε...καληνύχτα.
-γειααυριοπάλι.
*
του Hotel Memory και πάλι.
*
(6) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Αύγουστος 2003: Τουλάχιστον τάχουν βρει για το παιδί;
Δεκέμβριος 2003: Τίποτα δεν θα κατάφερνα στη ζωή χωρίς τους φίλους μου. Όμως, όσο περνάνε τα χρόνια, καταλαβαίνω ότι αυτά τα πλάσματα έχουν γίνει, σιγά-σιγά, αποκυήματα της φαντασίας μου, καλά ριζωμένα σε μια πραγματικότητα που αγνοώ. Το ίδιο θα μπορούσαν να πουν κι αυτοί για μένα. Τι μένει; Ο ελάχιστος χρόνος που υπήρξαμε μαζί ευτυχισμένοι κι ατρόμητοι. Ελπίζω αυτός ο χρόνος ο εσωτερικευμένος, λίγος κι ακίνητος, να αναμετρηθεί κάποτε με τον άλλο χρόνο, τον πανδαμάτορα, που τρέχει και μας αλλάζει. Να νικήσει. Να λάμψουν και πάλι τα πάντα για πάντα. Αλλά πώς; Κυρίως όχι νοσταλγίες.
Δεκέμβριος 2003: Παραλίγο να της σπάσει το κεφάλι. Έσπασε η μπουκάλα δίπλα της, πετάχτηκαν τα κομμάτια. Δυο ράμματα στο μέτωπο.
Πρωτοχρονιά 2002: Καταπληκτικό τα χταποδάκι! Κρασάτο, ε;
Ιούλιος 2000 (στη βεράντα): Πίνεις πολύ φίλε μου.
Πρωτοχρονιά 1997: Γα..γα..Άντε γαμήσουρεμαλάκα.
Σεπτέμβριος 1995: Θα μείνετε μαζί;
Χριστούγενα 1992: [...]
Ιούνιος 1990: Ρε συ, αυτή στη βεράντα σε κοιτάει καλά-καλά. Ωραία γκόμενα.
[...]
Ιούνιος 1982:
-Άντε...καληνύχτα.
-γειααυριοπάλι.
*
του Hotel Memory και πάλι.
*
19.6.06
O Αδίστακτος Μέγας Μπλοφαδόρος.
Θα πει ό,τι του κατέβει προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του.
Φυσικά δεν την άφησε να το δει.
εάν ήμουν εσύ θα κλίκαρα την εικόνα.
*
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Φυσικά δεν την άφησε να το δει.
εάν ήμουν εσύ θα κλίκαρα την εικόνα.
*
18.6.06
Αλοζανφάν VΙΙ.
Αλοζανφάν Ι, VI.
Το 1846 γνωρίζει στην Κέρκυρα την Charlotte Augusta Wadams. Θα την παντρευτεί 7 χρόνια αργότερα (για τον Ανδρέα θα είναι ο δεύτερος γάμος - η πρώτη του γυναίκα πέθανε το 1819, ο γάμος κράτησε μόλις πέντε μήνες). Η Charlotte είναι 40 χρονών και διευθύνει σχολείο θηλέων στο Στράτφορντ του Έσεξ. Εκεί ο Κάλβος θα την αράξει μέχρι να πεθάνει.
Σεφέρης:
†1869.
Πιστοποιητικό θανάτου:
Κηδεύεται στο νεκροταφείο της Αγίας Μαργαρίτας του Κέντιγκτον σύμφωνα με το αγγλικανικό δόγμα.
Ο τίτλος της σειράς παραπέμπει στο φιλμ Allonsanfan, των αδελφών Ταβιάνι.
Παγκόσμια (fabrication maison) εβδομάδα Κάλβου τέλος. Φύγαν όλοι; Ε; ΟΚ.
*
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Do I need your permission to turn the other cheek?
If you can read my mind, why must I speak?
No, I have heard nothing about the man that you seek
Angelina.
*
If you can read my mind, why must I speak?
No, I have heard nothing about the man that you seek
Angelina.
*
Το 1846 γνωρίζει στην Κέρκυρα την Charlotte Augusta Wadams. Θα την παντρευτεί 7 χρόνια αργότερα (για τον Ανδρέα θα είναι ο δεύτερος γάμος - η πρώτη του γυναίκα πέθανε το 1819, ο γάμος κράτησε μόλις πέντε μήνες). Η Charlotte είναι 40 χρονών και διευθύνει σχολείο θηλέων στο Στράτφορντ του Έσεξ. Εκεί ο Κάλβος θα την αράξει μέχρι να πεθάνει.
Σεφέρης:
«Άλλοι βιολογικοί ρυθμοί και άλλες συμβιώσεις του Ιονίου άντρα· η αγγλοσαξωνική συζυγία, η τάξη ενός διδασκαλείου πουριτανών δεσποινίδων, ρεύματα στα δωμάτια, κι εκείνη η χαρακτηριστική μυρωδιά από μπέικον και αυγά στο τηγάνι μέσα στην υγρασία της ομίχλης. Όσο ήταν ποιητής, η φωνή του βοηθούσε τη φαντασία μας, αλλά πώς να φανταστείς κανείς το σύζυγο της Σαρλόττας-Αυγούστας. Δεκαοχτώ χρόνια χωρίς μια λέξη ελληνικά και όνειρα του ακόμα ξενόγλωσσα»
†1869.
Πιστοποιητικό θανάτου:
«Τόπος καταγραφής: Λάουθ, Κομητεία του Λίνκολν.
Χρόνος και τόπος θανάτου: 3η Νοεμβρίου 1869, Χάι Χολμ, Λάουθ.
Ονοματεπώνυμον: Ανδρέας Κάλβος.
Επάγγελμα: Καθηγητής γλωσσών και μαθηματικών.»
Κηδεύεται στο νεκροταφείο της Αγίας Μαργαρίτας του Κέντιγκτον σύμφωνα με το αγγλικανικό δόγμα.
Ο τίτλος της σειράς παραπέμπει στο φιλμ Allonsanfan, των αδελφών Ταβιάνι.
Παγκόσμια (fabrication maison) εβδομάδα Κάλβου τέλος. Φύγαν όλοι; Ε; ΟΚ.
*
16.6.06
Αλοζανφάν (διάλειμμα β΄)
Το βιβλίο του Λ. Ζαφειρίου («Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου») περιέχει και μια αδημοσίευτη ωδή του Κάλβου. Πρόκειται για το πρώτο ποίημά του στα ελληνικά, την ωδή Ελπίς Πατρίδος. Διάβασε πώς βρέθηκε (αντιγράφω από το επίμετρο του βιβλίου):
*
(Εντός των ημερών -ίσως αύριον- Ο Θάνατος του Κάλβου)
*
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σχόλιο ουδέν.«Αρχικά η έρευνα έγινε στην British Library μέσω του διαδικτύου με την βοήθεια του δεκαεφτάχρονου μαθητή Τεύκρου Χαχολιάδη. Στις 11 Ιουλίου 2003 εντοπίστηκαν ηλεκτρονικά 48 εκδόσεις σχετικές με τον Κάλβο. Στη συνέχεια, πάντα μέσω του διαδικτύου, η έρευνα κάλυψε και τις υπόλοιπες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες της Αγγλίας και ένας δεύτερος κατάλογος έδωσε 25 εκδόσεις. Μία από αυτές αφορούσε ένα έντυπο του Κάλβου σε νεοελληνική γλώσσα που τυπώθηκε στο Λονδίνο και απόκειται στη βιβλιοθήκη της Γλασκώβης, βιβλιοδετημένο μαζί με άλλα έντυπα. Τα ακριβή στοιχεία (Glasgow University Library, Call No. Sp Coll BG 57 - c.2) και η ηλεκτρονική αλληλογραφία, στη συνέχεια, αποκάλυψαν ότι επρόκειτο για άγνωστη ωδή»
*
(Εντός των ημερών -ίσως αύριον- Ο Θάνατος του Κάλβου)
*
Αλοζανφάν VΙ.
Αλοζανφάν Ι, V.
Σολωμός και Κάλβος:
*
(2) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Σολωμός και Κάλβος:
«Ημέραν τινά είδομεν επί του γραφείου του Μάντζαρου την παρισινήν έκδοσιν του Κάλβου. Ηρωτήσαμεν τον μέγα μουσουργόν του ύμνου μας αν αναγιγνώσκει τον Κάλβον.
-Ναι, μας απήντησε, διαβάζω αυτόν τον δυστυχισμένον άνθρωπον. Κρίμα ότι, ως μου είπε πολλάς φοράς ο Σολωμός, εθυσίασε την πραγματικήν έμπνευσιν του...
Αρχίζει δυνατά να αναγιγνώσκει στροφάς. Έπειτα θυμωμένος κλείει το βιβλίον ειπών.
-Κι όμως οι στίχοι έχουν αρμονίαν. Αυτή δεν είναι δα γλώσσα. Είχε δίκαιον ο Σολωμός.
Εννοήσαμεν τότε ότι οι δυο ούτοι μεγάλοι άνδρες ανεγνώριζον το ποιητικόν τάλαντον του Κάλβου, αλλά κατεδίκαζον την γλώσσαν του.»
*
Εν τω μεταξύ τα γνωστά:Ο Κάλβος και ο Σολωμός, ωδοποιοί μεγάλοιΑπό το "Ποιήσεις Νέαι" των αδελφών Αλεξάνδρου και Παναγιώτου Σούτσων. Τυπώθηκε στο Ναύπλιο το 1833.
Κ’ οι δύο παρημέλησαν της γλώσσας μας τα κάλλη·
Ιδέαι όμως πλούσιαι, πτωχά ενδεδυμέναι,
Δεν είναι δι αιώνιον ζωήν προωρισμέναι.
*
(συνεχίζεται: εδώ.)
15.6.06
Αλοζανφάν V.
Αλοζανφάν Ι, IV.
Προσλαμβάνεται να διδάξει στην Ιόνιο Ακαδημία. Και παραιτείται. Και προσλαμβάνεται. Και παραιτείται. Και προσλαμβάνεται. Και παραιτείται.
Επιστολή Κάλβου προς την γενική επιτροπή Δημόσιας Εκπαίδευσης. Μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Προφανώς η επιστολή έχει μεταφραστεί από τα ιταλικά:
-σε όσους έλληνες φοιτητές υπερασπίζονται, με τόση ευαισθησία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Και στον potatojunkie. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείς 100%, για να καταλάβεις ότι πήξαμε στις κυριλέ αναλύσεις, τις καταγγελίες και το συναίσθημα. Όλα -αυτό είναι το βασικό- στο κενό, χωρίς απτό πολιτικό αντίκρισμα. Το πήρε πίσω; Γιούπιιι. Το ιδανικό: Η αυτάρεσκη, νοσταλγική ακινησία. Μπρρρ.
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
As I went out one morning
To breathe the air around Tom Paine's,
I spied the fairest damsel
That ever did walk in chains.
I offer'd her my hand,
She took me by the arm.
I knew that very instant,
She meant to do me harm.
*
To breathe the air around Tom Paine's,
I spied the fairest damsel
That ever did walk in chains.
I offer'd her my hand,
She took me by the arm.
I knew that very instant,
She meant to do me harm.
*
Προσλαμβάνεται να διδάξει στην Ιόνιο Ακαδημία. Και παραιτείται. Και προσλαμβάνεται. Και παραιτείται. Και προσλαμβάνεται. Και παραιτείται.
Επιστολή Κάλβου προς την γενική επιτροπή Δημόσιας Εκπαίδευσης. Μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. Προφανώς η επιστολή έχει μεταφραστεί από τα ιταλικά:
«Το πρωί [...] πήγε στο πανεπιστήμιο τη συνηθισμένη ώρα για το μάθημά του, χωρίς να έχει καμία ένδειξη για κάποια προγραμματισμένη φασαρία, εκτός ίσως από το γεγονός ότι τρεις με τέσσερις από τους πιο φανατικούς μαθητές του είχαν παραμείνει στο προαύλιο. Οι ακροατές του ήταν ήρεμοι και η τάξη, όπως πάντα, μεγάλη αριθμητικά. Πριν όμως τελειώσει την πρώτη φράση της παράδοσης, από τις θέσεις όπου συνήθως κάθονταν οι φοιτητές της Νομικής ακούστηκαν φωνές αποδοκιμασίας. Προσπάθησε τότε να μάθει την αιτία αυτής της ανωμαλίας αλλά οι προσβλητικές φωνές εναντίον της υπηρεσίας που του ανέθεσε η κυβέρνηση πολλαπλασιάστηκαν.Την ίδια μέρα που ο Κάλβος έστειλε αυτήν την αναφορά, μια επιστολή αναφέρεται στο ίδιο γεγονός:
Παρατηρώντας ότι από τους ογδόντα περίπου ακροατές του έξι με επτά ήταν αυτοί που ενοχλούσαν ενώ οι υπόλοιποι όχι μόνο δεν παρέμεναν αδιάφοροι αλλά και κινούνταν εναντίον εκείνων που ενοχλούσαν το μάθημα, επανειλλημένα επανέλαβε να περάσουν έξω από την αίθουσα όσοι δεν ήθελαν να παρευρίσκονται στο μάθημά του και ν’ αφήσουν την υπόλοιπη τάξη σε ησυχία. Αυτοί όμως αντί να υπακούσουν, συνέχισαν να θορυβούν. Τότε ζήτησε από τους δύο παρεβρισκόμενους κλητήρες (επιστάτες) να κάνουν το καθήκον τους αλλά η επιμονή των λίγων θορυβούντων τους σταμάτησε αναγκάζοντας τους να μείνουν άπρακτοι. Μην απομένοντας του, λοιπόν, τίποτε άλλο αναγκάστηκε να αποχωρήσει λυπημένος που δεν βρήκε άλλο τρόπο για να επαναφέρει την τάξη σ’ ένα δημόσιο χώρο ιερό για τη σκέψη και την ηρεμία»
«Ενώ δε ημείς πάντοτε παρευρισκόμεθα κατά την ωρισμένην ώραν, εκείνος άφηνε και παρήρχετο σχεδόν, και τότε μας παρήγγελεν ότι κατ’ αυτήν την ημέραν εκωλύετο. Η έξωσις του καθηγητού εκ του Πανεπιστημίου εξετελέσθη εν πλήρη μεσημβρία και μεθ’ όλης της ακριβείας ως είχομεν προσχεδιάσει. Τρεις ή τέσσερεις ιεροσπουδασταί επειράθησαν ν’ αντιτείνωσιν, αλλά κατεπνίγησαν εν τω μέσω της ταραχής και των κραυγών κάτω, κάτω, έξω, έξω ογδοήκοντα φοιτητών και ακροατών, οίτινες εξέβαλον τον Κάλβον μέχρι των πυλών του Φρουρίου, εντός του οποίου ήτο το Πανεπιστήμιον».
But I would not feel so all alone,
Everybody must get stoned.*
Everybody must get stoned.*
-σε όσους έλληνες φοιτητές υπερασπίζονται, με τόση ευαισθησία, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και το Πανεπιστημιακό Άσυλο. Και στον potatojunkie. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείς 100%, για να καταλάβεις ότι πήξαμε στις κυριλέ αναλύσεις, τις καταγγελίες και το συναίσθημα. Όλα -αυτό είναι το βασικό- στο κενό, χωρίς απτό πολιτικό αντίκρισμα. Το πήρε πίσω; Γιούπιιι. Το ιδανικό: Η αυτάρεσκη, νοσταλγική ακινησία. Μπρρρ.
(συνεχίζεται: εδώ.)
14.6.06
Αλοζανφάν ΙV.
Αλοζανφάν Ι, ΙΙΙ.
Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006 (Πιο πολύ μ' ενδιαφέρει ο βίος εδώ, τον βρίσκω ενδιαφέροντα όπως κάθε βίο άλλωστε -τα κομμάτια της βιογραφίας συγκεντρώθηκαν προσεκτικά, με αγάπη, χάρη στο έργο, σύμφωνοι. Τι να κάνουμε όμως; That's the way things go).
*
1821. Σε αναφορά της αστυνομίας της Φλωρεντίας, παρατίθεται κατάλογος των Καρμπονάρων στον οποίο περιλαμβάνεται και το όνομα του Ανδρέα. Καλείται στην ασφάλεια δι υπόθεσιν του:
*
Υποθέτω ότι δεν θα μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα όσα αφορούν τη «συνωμοτική» δραστηριότητα του Ανδρέα. Προσωπικά πιστεύω τον Κάλβο (και ψέματα να λέει). Όσα δηλώνει στην αστυνομία εκείνη τη στιγμή, ταιριάζουν με την υπόλοιπη ζωή του.
*
Ταξίδια.
*
1824, Μάιος. Επίσημη έναρξη λειτουργίας της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα.
1827. Σάββατο 19 Φεβρουαρίου (με το παλιό ημερολόγιο) εφ. Gazzetta degli Stati Uniti delle Isole Ionie:
(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006 (Πιο πολύ μ' ενδιαφέρει ο βίος εδώ, τον βρίσκω ενδιαφέροντα όπως κάθε βίο άλλωστε -τα κομμάτια της βιογραφίας συγκεντρώθηκαν προσεκτικά, με αγάπη, χάρη στο έργο, σύμφωνοι. Τι να κάνουμε όμως; That's the way things go).
*
1821. Σε αναφορά της αστυνομίας της Φλωρεντίας, παρατίθεται κατάλογος των Καρμπονάρων στον οποίο περιλαμβάνεται και το όνομα του Ανδρέα. Καλείται στην ασφάλεια δι υπόθεσιν του:
«Ερώτηση- Απάντηση: Εγώ δεν αναμιχθηκα ποτέ σε πολιτικές υποθέσεις, ούτε σε καμιά μυστική Εταιρεία, κι ακόμη λιγότερο στην Εταιρεία των Καρμπονάρων, που ήταν στο Βασίλειο της Νάπολης, και για την οποία πληροφορήθηκα από φήμη και από τις εκθέσεις των δημόσιων φύλων και δεν ξέρω αν είχε εισαχθεί εδώ στην ΤοσκάνηΔιατάσσεται, ωστόσο, να εγκαταλείψει την πόλη σε 24 ώρες και την Τοσκάνη μέσα σε τρεις ημέρες. Δεν το βάζει κάτω. Υποβάλλει αίτηση, μέσω δικηγόρου, για παραχώρηση άδειας να επιστρέψει στη Φλωρεντία:
Και αμφισβητώντας του τα εν λόγω γεγονότα γενικά και σε ότι αφορά το άτομο του, για τις ενέργειες σ’ αυτήν την υπόθεση, και ζητώντας του να πει τι πιστεύει πάνου σ’ αυτά:
Απάντηση: Απαντάω αρνητικά, αφού δεν αναμίχθηκα ποτέ σ’ αυτά τα πράγματα»
«Ο Ανδρέας Κάλμπος ταπεινότατος δούλος και υπήκοος της Υμετέρας Αυτοκρατορικής και Βασιλικής Υψηλότητος προσπέφτοντας στα πόδια του Βασιλικού Θρόνου ευσεβώς εκθέτει τα κάτωθι:Η αστυνομία όμως δεν έχει καμία αμφιβολία για τη δράση του και η αίτηση του απορρίπτεται.
[μπλαμπλαμπλά] δεν γνωρίζει ποια μοιραία σύμπτωση τον κατέστησε ύποπτο στα μάτια της Κυβερνήσεως τον παρελθόντα Απρίλιο. Υπάκουσε αμέσως στη διαταγή της απομακρύνσεως του. Αποδίδει την ατυχία του σε πταίσμα όχι δικό του αλλά των σημερινών καιρών.»
*
Υποθέτω ότι δεν θα μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα όσα αφορούν τη «συνωμοτική» δραστηριότητα του Ανδρέα. Προσωπικά πιστεύω τον Κάλβο (και ψέματα να λέει). Όσα δηλώνει στην αστυνομία εκείνη τη στιγμή, ταιριάζουν με την υπόλοιπη ζωή του.
*
Ταξίδια.
*
1824, Μάιος. Επίσημη έναρξη λειτουργίας της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα.
1827. Σάββατο 19 Φεβρουαρίου (με το παλιό ημερολόγιο) εφ. Gazzetta degli Stati Uniti delle Isole Ionie:
«Ανακοινώνουμε στη σπουδάζουσα νεολαία ότι την προσεχή Τρίτη ο κ. Κάλβος θα αρχίσει την παράδοση των μαθημάτων του της Ιταλικής Λογοτεχνείας στη μεγάλη αίθουσα του Πανεπιστημίου. Η σειρά των μαθημάτων του που δόθηκαν στη Γενεύη το 1824 και 1825 και που τα παρακολούθησαν επίσης πολλοί μορφωμένοι άνθρωποι της πόλης εκείνης ασχολείται ιδιαίτερα με την επίδραση των καλών τεχνών, των ηθών και των πολιτικών γεγονότων στην Ιταλική Λογοτεχνεία. Θα παραδίδει τα μαθήματα του κάθε Τρίτη και Πέμπτη από τις 7 μέχρι τις 8 μ.μ.»
(συνεχίζεται: εδώ.)
13.6.06
Αλοζανφάν (διάλειμμα)
κλικ στην εικόνα.
Αλοζανφάν ΙΙΙ.
Αλοζανφάν Ι, ΙΙ.
1816. Με τον Ugo Foscolo στο Λονδίνο.
Από επιστολή του Ανδρέα στον βουλευτή Charles Monk, τον οποίο βοηθά να μάθει ελληνικά:
Από άλλη επιστολή στον Monk:
(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
1816. Με τον Ugo Foscolo στο Λονδίνο.
Από επιστολή του Ανδρέα στον βουλευτή Charles Monk, τον οποίο βοηθά να μάθει ελληνικά:
«Δεν επαινώ λοιπόν ούτε αγαπώ την ελλάδα ή την Ιταλίαν ή άλλο τινά μέρος του κόσμου δια το όνομα και δια τα πράγματα όπου περιέχουν αλλά δια την ησυχίαν όπου ειμπορούν να μου δώσουν – Αν είμουν πλούσιος, αν δυνατός εις το σώμα, και με μεγάλα μέσα νοός, και αν αι περιστάσεις πολιτικαί το εσυγχώρουν, ήθελον προτιμήσει κάλλιον την ησυχίαν και την ευτυχίαν της πατρίδος μου παρά την εδικήνμου, αλλά επειδή ο καιρός και η τύχη θέλει έτζι, έτζι ασ είναι, και χαίρομαι εδώ τρέμοντας από το κρύον καθώς εχαιρόμουν εις την πατρίδαμου στενοχορημένος από την ζέσταν.»
Από άλλη επιστολή στον Monk:
«Σας είμαι υπόχρεος κατά πολλά δια την απόκρισην σας –εδιάβασα, καθώς μου λέγετε, εις τας εφημερίδας περί της εν Ιβέρνη [Inverness;] επιδημίας [καύσωνας;], και ελυπήθην ως άνθρωπος περί του πλησίουτου πρέπει να λυπήται-ή μάλλον (μιλόντας αληθέστερα) ελυπήθην ως άνθρωπος όπου αγαπά την ζωήντου.-Εγώ δεν πιστέβω εις τους ήρωας, διότι βλέπω ότι τα πάθημας σπανίως μεταχειρίζονται δια την ευτυχίαν των άλλων, αν το όφελός μας δεν το θέλει-κατηραμένη αλήθεια, αλλά βεβαιοτέρα των άλλων πολλών, και την οποίαν κρυφά σας ομολογώ, επειδή ηξέβρω ότι κάθε γης δεν είναι δια κάθε σπέρμα.»
12.6.06
Αλοζανφάν ΙΙ.
Αλοζανφάν Ι.
1811. 19 χρονών ο Κάλβος γράφει στα ιταλικά, ύμνο στον Ναπολέοντα. Αποκυρήσσει τον ύμνο τρία χρόνια μετά:
Γραμματέας της μαρκησίας Lomellini στην Πίζα.
Μπλαμπλαμπλά.
1812. Βοηθός-γραμματέας του ποιητή Ugo Foscolo. Για την ακρίβεια προσλαμβάνεται ως παιδαγωγός του προστατευόμενου του ποιητή (μη βάζεις πονηρό στο νου σου) Στεφ. Βούλτσου.
Foscolo για τον Αντρέα (μετάφραση από τα ιταλικά, φαντάζομαι):
Foscolo:
*
Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006.
*
(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
1811. 19 χρονών ο Κάλβος γράφει στα ιταλικά, ύμνο στον Ναπολέοντα. Αποκυρήσσει τον ύμνο τρία χρόνια μετά:
«Και τον αποκαλούσα μεγάλο, προσπαθώντας να τον κάνω να νοιώσει πως κύριο αντικείμενο του στίχου μου ήταν η ελπίδα να παραιτηθεί από τους ματωμένους και σκληρούς αγώνες»Είναι όμως αυτό που θα λέγαμε σήμερα "προοδευτικός":
«Εγώ προσωπικά, αν είχα πατρίδα τη Γαλλία, θα ήμουνα με το κόμμα του Ρουσσώ. Αλλ' έχω πατρίδα μιαν άλλη, μεγαλόψυχη τόσο στην όρμή όσο και στις αρετές και σ' αυτή (αν και κείνη λίγο φροντίζει να τις διευκολύνη) θα στρέφονται πάντα οι ιερές ευχές μου.» (από γράμμα στον Foscolo - 1814)Υπάλληλος σε τράπεζα στη Φλωρεντία.
Γραμματέας της μαρκησίας Lomellini στην Πίζα.
Μπλαμπλαμπλά.
1812. Βοηθός-γραμματέας του ποιητή Ugo Foscolo. Για την ακρίβεια προσλαμβάνεται ως παιδαγωγός του προστατευόμενου του ποιητή (μη βάζεις πονηρό στο νου σου) Στεφ. Βούλτσου.
Foscolo για τον Αντρέα (μετάφραση από τα ιταλικά, φαντάζομαι):
«Γράφει καλλιγραφικότατα. Κατέχει την ιταλική γλώσσα ως τοσκάνος, ξέρει λίγα γαλλικά και ελληνικά, έχει ήθη εξαιρετικά και αγνότητα, αρκείται σε λίγα, και προσηλώνεται μ’ όλες τις δυνάμεις του νου και της ψυχής του στα γράμματα [...]Αμ δε.
Σκέφτηκε ζητήση από την πατρίδα του [δηλ. τα Ιόνια νησιά] μια ετήσια υποτροφία [...] ώστε να μπορέση να γίνει λόγιος και τέτοιος που επιστρέφοντας στο νησί να διδάξη τη νεολαία».
Foscolo:
«[...] διάβασα με λύπη ότι ο φτωχός Ανδρέας δεν πρέπει να ελπίζει τίποτα από την πατρίδα του [...]»Μπλαμπλαμπλά.
(συνεχίζεται: εδώ.)
*
Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006.
*
11.6.06
Αλοζανφάν Ι.
«For the lonesome-hearted lovers with too personal a tale.» *
Γεννήθηκε το 1792. Στη Ζάκυνθο. Ήταν δέκα χρονών όταν ο πατέρας του Τζανέτος Κάλβος, σε διάσταση με τη γυναίκα του Αντριανούλα, πήρε τα παιδιά του, Ανδρέα και Νικόλαο, και έφυγε για το Λιβόρνο. Το διαζύγιο δεν αργεί.
«Ο Πανιερώτατος, Θεοφιλέστατος και υπέρτιμος Μητροπολίτης της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Κεφαλληνίας Ζακύνθου και Ιθάκης Κύριος, Κυρ. Ιωαννίκιος λαβών εις χείρας και επιμελώς αναγινώσκων την αναφοράν επιφερθείσαν παρά της κυρίας Ανδριανής Ρουκάνη [...] δι ης επιζητεί να διαζευχθή από τον άντρα της Ιωάννην Κάλμπου, ωσάν όπου εγκαταλείψας αυτήν προ χρόνων [...] θεωρών την πρωτότυπον επιστολήν του αυτού Ιωάννου Κάλμπου [...] δια της οποίας [...] φανερεί την πεισματικήν αυτού γνώμην εις το να μη θέλη ποτέ ενώσαι μετ’ αυτής ούτε να επιστρέφη εις Ζάκυνθον την Πατρίδα της [...] καλώς σκεψάμενος [...] θεσπίζει και θεσπίζων δογματίζει: ότι η ρηθείσα Κυρία Αντριάνα Ρουκάνη [...] να μείνει ελευθέρα απεράσαι ως βούλεται».
Όταν όμως πεθάνει η Αντριανούλα, το 1818:
«Το αμπέλι οπού έχω και κυριεύω ως το Ρόιδο, διορίζω να τα έχη και γοδέρη τον καρπό του ο συμβίος μου (ο δεύτερος) για δύο χρόνους και έπειτα θέλω να περνά εις την ελευθέραν εξουσίαν των δύο παιδιών μου ονόματι Ανδρέα και Νικόλαο αδέλφια Κάλμπου, όπου έχω προκρεάδα με τον πρώτον μου συμβίον σινιόρ Τσανέτο Κάλμπου [...]»
(συνεχίζεται: εδώ.)
*Από το βιβλίο του Λεύκιου Ζαφειρίου «Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου» -Μεταίχμιο, Απρίλιος 2006.
*
5.6.06
15/12/2003 Revisited.
«Όρθρου βαθέως μου σώνεται το ουίσκι
κι η νύχτα που διαβαίνει με σαρκάζει.»
κι η νύχτα που διαβαίνει με σαρκάζει.»
8 πμ. Νεκροταφείο Χαλανδρίου. Να ξεθάψω τον πατέρα μου. Θαμμένος εκεί (θάφτηκε, ξεθάφτηκε, ξαναθάφτηκε) από το 1987. Αγοράζω τενεκεδένια οστεοθήκη από τα πέριξ μαρμαράδικα. Λάμπει. Μου λένε να γράψω στο κουτί, με μαρκαδόρο ανεξίτηλο, το όνομα και τη χρονιά γέννησης και θανάτου. Πότε γεννήθηκε; Πότε πέθανε; Πέφτω σε ξαφνικό κενό μνήμης. Επανέρχομαι, τα γράφω.
Υπάλληλοι: «Πηγαίνετε στον τάφο. Εμείς θα φωνάξουμε τον εργάτη». Στη μέση του δρόμου με ξεκουφαίνουν μεγάφωνα. Λοχίας δίνει παραγγέλματα στο στρατόπεδο των πεθαμένων. Καλούν τον εργάτη να πάει για δουλειά; Η ηχώ μ’ εμποδίζει να βγάλω νόημα. Ο εργάτης έχει συνηθίσει και καταλαβαίνει. Τον συναντώ, με το καροτσάκι, το φτυάρι και τον κασμά του να κατευθύνεται προς τον τάφο. Με βλέπει: «Για την εκταφή;»
Χώμα νοτισμένο. Στους σταυρούς περιστέρια. Κασμάς, φτυάρι. Κασμάς, φτυάρι. Κασμάς, φτυάρι. Πρώτο το κρανίο. Χρώματος καφέ. Εργάτης: «Θα πλυθούν με νερό και κρασί. Εγώ θα τα πλύνω». Ωμοπλάτη. Μία. Δύο. Βραχιόνιο: Ένα. Πετάει τα κόκαλα στο καροτσάκι του. Φαγωμένα πλευρά. «Tόσο καιρό θαμμένος, τα πλευρά έχουν λειώσει.» Δεύτερο βραχιόνιο. Κάτω γνάθος. Ένα λαγόνιο. Κι άλλα πλευρά. Με το φτυάρι ένα-δυο οστά στο βουναλάκι που σχηματίστηκε πλάι στον τάφο. Το παίρνω χαμπάρι, τα μαζεύω. «Μπα, κόκαλα ήταν αυτά;» Δεύτερο λαγόνιο. Σπόνδυλοι: Δυο μαζί, τρεις μαζί, ένας μόνος του. Δεν έχω κουράγιο να τους μετρήσω. Ανασκαλεύω το χώμα να βρω κι άλλα. Δύσκολο. Τι ήταν αυτό; Πετρούλα; Οστό; Όταν τελειώσουμε πρέπει να κάτσω να λογαριάσω; «Με συγχωρείτε, λείπει το υοειδές οστό, το δεύτερο μετατάρσιο του αριστερού χεριού και τουλάχιστον τρία σησαμοειδή»... Φροντίζω να συγκεντρωθούν τα βασικά. Πάλι καλά που ξέρω πέντε πράματα και μπορώ να ελέγξω. Αυτά τα οστά θα βρεθούν, όλα μαζί και πάλι, τη δευτέρα παρουσία. Όμως εγώ πιστεύω όσο μια αμοιβάδα. Λιγότερο. Ο άστεγος μέσα μου λοιπόν. Ο μετανάστης.
***
-του Hotel Memory, που μας ζήτησε να γράψουμε κάτι για τον "άστεγο μέσα μας". Οι στίχοι του μότο είναι του Ηλία Λάγιου.
***
