aspripetraxexaspri

There's something I must tell you
There's something I must say
The only really perfect love
Is one that gets away.

Twenty-twenty-twenty four hours to go
I wanna be sedated
Nothin' to do, an' no where to go-o-oh
I wanna be sedated.
[...]
Ba-ba-bam-ba ba-ba-ba-bam-ba I wanna be sedated

Τα λόγια.

Επισημαίνω λοιπόν [...] ότι είμαστε η μόνη -η μόνη!- ευρωπαϊκή χώρα που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να δημοσιεύουν τις καταστάσεις αυτές [τους ισολογισμούς] στον ημερήσιο τύπο. Όχι σε μία ή σε δύο εφημερίδες, αλλά σε πολλές εφημερίδες. Είναι μία απόδειξη της στενότατης διαπλοκής κυβέρνησης με τα μέσα ενημέρωσης. Δε θα έλεγα μόνο κυβέρνησης αλλά του πολιτικού κόσμου, διότι δεν άκουσα από αλλού αντίρρηση. Με τις ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου γινόμαστε μεν ευρωπαϊκότεροι αλλά χαρίζουμε και μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στα έντυπα μέσα ενημέρωσης. Εγώ θεωρώ τη [...] διατήρηση αυτού του καθεστώτος [...], της δημοσίευσης των οικονομικών αυτών στοιχείων στις ημερήσιες εφημερίδες, τεράστιο σκάνδαλο της σημερινής πλέον κυβέρνησης, διότι, εντάξει, μπορεί να υπήρχε και στην προηγούμενη, αλλά εσείς, που είσαστε τέτοιοι μεγάλοι φορείς της εξυγίανσης του δημόσιου βίου, είναι ακατανόητο ότι συνεχίζετε να πριμοδοτείτε με αυτήν την οιονεί φορολογία υπέρ τρίτων, μερικά μόνο μέσα ενημέρωσης. Δεν νομίζω ότι διαφεύγει της προσοχής σας ότι υπάρχουν πολλές εφημερίδες που ζουν αποκλειστικά -αποκλειστικά!- από αυτές τις δημοσιεύσεις. Θεωρώ λοιπόν τελείως απαράδεκτο αυτό το γεγονός και θλίβομαι για το γεγονός ότι κανένα κόμμα στη βουλή δεν βρέθηκε να το τονίσει αυτό, διότι, ξαναλέω, μια από τις βασικές επιπτώσεις του νομοσχεδίου είναι να αυξήσει δραματικά τα έσοδα των εφημερίδων.[...] Λοιπόν αυτή είναι η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω για το νομοσχέδιο: ότι είναι ένα νομοσχέδιο μεταφοράς επιχειρηματικών πόρων στα χέρια των εφημερίδων.

“It is neither facile nor uninstructive to remark that the Antikythera mechanism dropped and sank—twice”

“slightly boring because we have seen so much of that stuff before. Except for one thing: among all those art objects there was one thing so entirely different and strange that it is nearly impossible. It was recovered from the sea in 1900 and is some kind of machine with gear trains, very much like the inside of a modern wind-up alarm clock.”

“Of all the things in the museum, why does he pick out that particular item, what is so special about it?”

Στο τρίτο κεφάλαιο η Mayor σχολιάζει την ανεύρεση οστών κατά την προκλασσική και κλασσική περίοδο στην Ελλάδα. Οι αρχαιομαθείς θα είναι εξοικειωμένοι με το θέμα, τοποθετημένο όμως σε διαφορετικό πλαίσιο. Για παράδειγμα η ανακάλυψη των οστών του Ορέστη ή του ώμου του Πέλοπα από τους Σπαρτιάτες, οστά που φυλάσσονταν στο ιερό της Ολυμπίας. Τα οστά του Θησέως ανακαλύφτηκαν από τους Αθηναίους (που επίσης έκλεψαν τα οστά του Οιδίποδα απ τη Θήβα). Όπως παρατηρεί η Mayor την εποχή εκείνη ανακαλύπτονταν κατά συρροή σκελετοί ηρώων σε ολόκληρη την περιοχή. Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των ευρημάτων ήταν το μεγάλο μέγεθος των οστών. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το ανάστημα των ηρώων τους ήταν μεγαλύτερο από το δικό τους. Μια αντίληψη που ιχνηλατείται από την εποχή του Ησιόδου (Έργα και Ημέραι - στο σημείο που αναφέρει τις πέντε εποχές του ανθρώπου) και πιθανόν πιο πριν. Με την πάροδο του χρόνου, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες, μειώθηκε το μέγεθος των ανθρωπίνων όντων. Έτσι όταν ανακαλύφτηκαν γιγάντια οστά, ειδικά εκείνα που έμοιαζαν ακαθόριστα ανθρώπινα, θεωρήθηκαν οστά Ελλήνων ηρώων. [...] Εκείνο που ενοποιεί αρκετές από αυτές τις ανακαλύψεις είναι ότι προέρχονται από περιοχές όπου βρίσκονται πολλά απολιθώματα, από την Μειόκαινο [πριν ~5.332.000 χρόνια], [...] μαμούθ, μαστόδοντων, καμηλοπαρδάλεων και ρινόκερων μεταξύ άλλων.