aspripetraxexaspri

[...] "το βαμιώτικο γαμοπίλαφο, η παριανή γούνα, το φλωρινιώτικο κουρμπάνι, η σπαρτιάτικη μπουζοπούλα, τα πηλιορείτικα τσιτσίραυλα, η κυπραίικη τσιπόπιτσα, το μεσολογγίτικο πετάλι, το μυτιληνιό λαδοτήρι ή η μυκονιάτικη λούζα - πώς και γιατί εξελίχτηκαν στις τοπικές κοινωνίες, ποιος ήταν ο ρόλος τους, ο σκοπός τους, η ουσία τους."

"[...] Ενώ το KKE από το 6% έφθασε το 9,5%, αύξησε κατά 50% τη δύναμή του, χάρη στην ασυλία που απολαμβάνει από όλες τις πολιτικές δυνάμεις· αυτό είναι το περίεργο: αντί να τους κλείσουμε σε άσυλο ανίατων σταλινικών, να τους επισκέπτονται ως αξιοθέατο από όλη την Ευρώπη, έχει παραχωρηθεί ασυλία στο KKE σαν μνημόσυνο σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στην Αντίσταση και σαν ανταμοιβή για όσα υπέστησαν οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Και έτσι έχουμε την Αλέκα Παπαρήγα να εκφωνεί ό,τι της κατέβει με παγωμένο βλέμμα και κανείς να μη σχολιάζει όσα λέει. Και τη Λιάνα Κανέλλη, με μάτι που γυαλίζει, να κατακεραυνώνει τον Γιώργο Παπανδρέου - με τον Κώστα Καραμανλή δεν τα βάζει, για λόγους οικογενειακούς: είναι ξαδέλφη του.
Διότι προτού γίνει κομμουνίστρια και μαρξίστρια - λενινίστρια, η διακεκριμένη τηλεπαρουσιάστρια δήλωνε «παιδί του Καραμανλή» - του θείου· άρα, άμα το σκεφθείς λίγο, είναι πρώτη ξαδέλφη του νυν Καραμανλή. Αρα, το KKE που την υιοθέτησε είναι αδελφόν κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Δηλαδή, δεν είναι από πολιτικό καιροσκοπισμό που η ΝΔ «τιμά και σέβεται το KKE», όπως επανειλημμένα δηλώνουν όλοι οι δεξιοί. Πρόκειται για τους ακατάλυτους αιώνιους ελληνικούς οικογενειακούς δεσμούς.
Εδώ που τα λέμε μπορεί να είναι και από φόβο που δεν τα βάζουν με το KKE· διότι έτσι και τους έγραφε κάποιος ότι είναι για άσυλο ανίατων σταλινικών, θα έβαζαν τις φωνές: «Θέλει να ανοίξουν τα ξερονήσια, να μας ξανακλείσουν σε φυλακές». Και έτσι κανείς δεν μιλάει."

• η απάντηση ( Κολύβας )
• και... ( Βόγλης ).

Η σαντιγή κι η σκορδαλιά
τα δυό βουνά μαλώνουν.
Όλη τη μέρα μάχονταν
το ποια θα φάει την άλλη
ότι κι οι δυο τους θηλικές
κι η μια πρέπει να ζήσει,
μοναχοπαίδι τσ' εμορφιάς
του βίου μερακλούσα.
Και προς το βράδυ το καλό
π' ανθίζουν τα μεράκια
η σκορδαλιά ενίκησε
που μοσκοβόλα σκόρδο.
Τρων φουκαράδες και μεθούν,
αρχόντοι και ψοφάνε.

Κοίτα κυρά : είμαι για σε του Ιωνά το κήτος
που αφήνει στο στομάχι του το μέλι και το σπόγγο
σπόγγο να νίβονται οι γρηές, μέλι για τις μωρούδες
που ακόμη με αντέχουνε και σέρνουν τις παντόφλες.
Μπαίνεις στο χωλ κι αλλάσσεις το πετώντας τα ρουχάκια
που το πρωί σε στόλισαν προτού βαφτείς και κείσαι
μπρος στου καθρέφτη τα νερά με το γιατί στα πόδια,
Μπαίνεις στην τηλεόραση που βόσκω μαργωμένος
μου φέρνεις πιάτα με φαΐ, χυμούς και δυό φιλάκια
σα νάμαι μπέης του Γιλδίζ, παιδί της Μαργαρώνας
ενώ είμαι νήπιο τραγικό που τα βαριέται όλα.
Κάθκα κοντά, κάθκα σιμά, το γέλιο σου ν' ακούω,
να κεκεδίζω ασύστολα και να κοιτώ βλακείες,
γυμνός ωσάν τον σάλιαγκα, ντυμένος σαν κοσμήτωρ.

H βαρύτης

Ψεύδονται ( πάλιν ) οι Κελτοσάξωνες ημιάγριοι
αυχούντες πως τάχατες κάποιος Άιζακ Νιούτον
ανακάλυψε την βαρύτητα σ' ένα μήλο που έπεσε

ήταν το τετράχρονο παιδί του Μανουήλ Στριεγώη
που έπεσε κι έσκασε σαν το καρπούζι στις πλάκες
της αυλής του Ευσταθίου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης

καθώς οι Νορμανδοί και τ' ανυπόφορα Αυσωνικά φύλα
απολέπιζαν την πόλη καθώς πληθωρισμός τον μισθωτό --
ο μέγας Ευστάθιος από την πτώση την βαρύτητα εδιδάχθη

αλλά δεν έβγαλε μιλιά. Έπρεπε να παρηγορήσει
τους γονείς, να ψάλλει τρισάγιο, να συρθεί επί πώλου
δια του πολιτικού Ιπποδρομίου στα καράβια

να περισώσει τα μόλις διασωθέντα, να παραμυθήσει
αιχμαλώτους, να επιδέσει τραύματα κι αργότερα,
όταν το κακό εγίνωσε κι εχάθη, να σχολιάσει

Όμηρο. " Αχ τεκνία μου " συνήθιζε να λέει
στους εμπαθείς μαθητάκους του Αριστοτέλη
" σκεφθείτε τι δεινά θα γέμιζαν την πόλη μου

εάν απεκάλυπτα δημοσίως τα εφευρήματα μου.
Εδώ για την βαρύτητα εχάθη του Στριεγώη το παιδόπουλο,
σκεφθείτε τι θα χάνονταν με την ατομική ενέργεια! "

*

Του Πάνου Θεοδωρίδη. Από το βιβλίο " ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη "- εκδόσεις Ιστός 2001.
*
Από τον πρόλογο : " Η θεά μού πήρε το ποιητικό τάλαντο επειδή δεν το χειρίσθηκα σωστά. Υπέκυψα εύκολα στον πειρασμό του πεζού λόγου. Αντί να υπομονεύομαι και να περιμένω την σεισμική όξυνση του ποιητή, κατέτρωγα σε πεζούς μικροσεισμούς και μετασεισμούς, ήτοι σε φραγκοδίφραγκα, όλην την ποιητικήν ένταση. Ως αποτέλεσμα ο πεζός λόγος απέκτησε ευκρίνεια, οξύτητα, ειδικό ύφος και βάρος, μονομέρεια και φόρτο, αλλά τα ποιήματα δεν μπορούσαν πλέον να φέρουν κάτι περισσότερο από έναν καβαφίζοντα σχολιασμό, να είναι κάτι περισσότερο από έμμετρα υπομνήματα. "

"To μουσικό συγκρότημα έπαιζε χορευτική μουσική για "ελληνικούς και ευρωπαϊκους χορούς" κάθε Κυριακή στην πλατεία, έξω από την εκκλησία του χωριού. [...] Οι μουσικοί έπαιζαν επίσης σε γιορτές που οργανωνόνταν την ημέρα της άφιξης του πλοίου ( συνήθως Τετάρτες ) που μετέφερε γράμματα, δέματα και ταχυδρομικές επιταγές. [...] Το απόγευμα εκείνων των ημερών στηνόταν χορός και οι εξόριστοι αναλάμβαναν με τη σειρά τους το ρόλο της ντάμας και του καβαλιέρου. Ένας έλληνας Αρμένιος το όνομα του οποίου αναφέρεται ως Κιβόρκ ( Κιβορκιάν ; ), δίδασκε χορό σε όσους δεν ήξεραν τα βήματα."

"Ένας κάτοικος του νησιού μου διηγήθηκε την ιστορία ενός ζωοκλέφτη εκτοπισμένου στην Ανάφη, ο οποίος είχε γνωριστεί με όλους του χωρικούς και τελικά παντρεύτηκε μια ντόπια. Κατά κάποιον τρόπο είχε κερδίσει, έστω και σε μικρό βαθμό, το σεβασμό των χωρικών, παρόλο που είχε καταδικαστεί για κλοπή των αλόγων μιας μονής, αναποδογυρίζοντας τα πέταλα τους και βάφοντας το τρίχωμά τους προκειμένου να παραπλανήσει τους διώκτες του. [...] Είναι δελεαστικό να φανταστούμε την αμοιβαία ανταλλαγή τεχνικών εξαπάτησης και κόλπων για την παραπλάνηση των αρχών ανάμεσα σε ένα τέτοιο άτομο και τα μέλη της ομάδας."

"Οι περισσότεροι ήταν άντρες που μιλούσαν ελληνικά και τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτούς δεν ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος."

"Η ομάδα συμβίωσης παρίστατο σε γιορτές όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αλλά φαίνεται ότι έδινε ιδιαίτερη έμφαση στα εθνικά και επαναστατικά παρά στα θρησκευτικά στοιχεία εκείνων των ημερών. Επίσης τηρούνταν οι ημερομηνίες που είχαν πολιτική σημασία για τους κομμουνιστές-μέλη. [...] Η αποδοχή των εορτασμών, που στην πραγματικότητα αφορούσαν μια μειοψηφία των μελών, φαίνεται πως ήταν καθολική, καθώς σε αυτές τις περιστάσεις όλοι σερβίρονταν διπλάσια μερίδα φαγητού, σαλάτες, φρούτα και κρασι.[...]"

"Εις την φυσιολογικήν της κατάστασιν η νοερά ενέργεια κινείται κυκλικώς ωσάν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδίας. Εις την νοσούσαν κατάστασίν της η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικώς."

• ανεβήκαμε στην άλφα εθνική. Θ' αρχίσω ν' ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, ο άσχετος.


• Επιτέλους, ένα google για τους Elmer Fudd αυτού του κόσμου. ( από το μια παρέα, εδώ ακριβώς - σημειώνω ότι ο Ντάφυ είναι που φτύνει, όχι ο Έλμερ )

« η διοργάνωση της εκδήλωσης από το πανεπιστήμιο είναι άκρως επικίνδυνη για την σωστή σκέψη που πρέπει να μας διακρίνει ».

"Διαβάζω συνέντευξη του γίγαντα της διανόησης Βαγγέλη Μεϊμαράκη:

«Καλά θα κάνουν όλοι αυτοί οι υπουργοί να βλέπουν τις προτάσεις μας, να μην πέφτουν στην παγίδα της απάντησης, με δεδομένη την ερώτηση ότι αυτά που λένε πως είπαμε τα είπαμε».

Και νοσταλγώ τον δομημένο λόγο του Κίμωνα."

• Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την αριστερά. Αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει ρίξε μια ματιά.



• Καραγκιόζης



• good or evil?
  Εδώ θα βρεις ένα "μηχάνημα" που είναι σε θέση να σου πεί αν ένα κείμενο ( στα αγγλικά ) ή μια ιστοσελίδα, είναι good ή evil..
  Το αγγλόγλωσσο Ιστολόγιον, ας πούμε, μου έδωσε :
  
  
  
  Άρα υπάρχει ελπίς.
  



• "Είμαι η Asya Schween. 23ων. Βυθισμένη στο ροδοκόκκινο λυκόφως του μυαλού μου. Μόνη. Δε διαβάζω ποίηση αλλά μαθηματικά χειρόγραφα και την Αγία Βίβλο. Είμαι καλό κορίτσι. Θα χαθώ. Τα-τα." ( φωτογραφίες- όχι αριστουργήματα, αλλά το λιγότερο ενδιαφέρουσες )



• Για την πρόσφατη εκκλησιαστική κρίση. Μια αναδρομή

Γκοσινί : « Τον Μάη του 68, το περιοδικό διέκοψε την έκδοση του για τρεις εβδομάδες και οι πάντες ήταν αναστατωμένοι, διότι οι πάντες ήθελαν να είναι μέσα στο κόλπο...Εγώ δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα, η γυναίκα μου γεννούσε εκείνον τον καιρό. Έγινε μια συνδικαλιστική συνέλευση των σκιτσογράφων στην οποία δεν με κάλεσαν. Στους σκιτσογράφους που εξεπλάγησαν, είπαν ότι ήμουν τ’ «αφεντικό», άρα στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήμουν ο ξεγραμμένος λόγω της επιτυχίας του. Έγινε και δεύτερη συνέλευση, όπου με κάλεσαν και, στο τέλος της, ήμουν τόσο απογοητευμένος που είχα αποφασίσει όχι μόνο να παραιτηθώ αλλά και να διακόψω αυτό το επάγγελμα. Κι έπειτα, όχι, με κυνήγησαν, μου ζήτησαν χίλια συγγνώμη, το καλοσκέφτηκα. Μου την είχε δώσει, αλλά είπα να η ευκαιρία να κάνουμε κάτι καινούργιο. Τους μάζεψα όλους και πρότεινα ένα περιοδικό νέου τύπου με άμεση σχέση με τη ζωή, με συνελεύσεις της συντακτικής επιτροπής, σελίδες επικαιρότητας κτλ...Συμφώνησαν και ξεκινήσαμε ένα περιοδικό πιο νευρώδες, αφαιρώντας ένα σωρό παρωχημένα πράγματα. »

« ήταν δύσκολο να βρούμε συνεργάτες [για το περιοδικό] πρώτα απ’ όλα διότι κανείς δεν μας είχε εμπιστοσύνη. Ύστερα είχαμε μια μεγάλη επιχείρηση από πίσω μας και είχαμε αποφασίσει να ανεβάσουμε τις αμοιβές ( μια απ’ τις καινοτομίες που έφερα στο επάγγελμα ). Οι εκδότες λοιπόν μας την είχαν στημένη. Μας είχαν στ’ αλήθεια στη μαύρη λίστα κι έπρεπε να προσέξουμε μη σπάσουμε τα μούτρα μας. [...] Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλοί συνάδελφοί μας, μας κατηγόρησαν ότι πληρώνουμε πολλά και δεν παίζουμε το παιχνίδι σωστά. [...] Μερικοί σκιτσογράφοι δεν μπορούσαν να δουλέψουν σ’ εμάς, γιατί τους απειλούσαν άμεσα οι εκδότες τους και κινδύνευαν να χάσουν μια σίγουρη δουλειά για να ριχτούν σε περιπέτειες. »

( συνεχίζεται )