<$BlogRSDUrl$>

28.6.04

ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΕΣ. 

*
Διάβασε τι έμαθα όταν προσπάθησα να ενημερωθώ από το CNN. Το βρήκα εδώ.
*
Δες κι αυτό. Δεν νοιώθω καθόλου την ανάγκη να βάλω τις φωνές. Ίσα-ίσα μου φαίνεται ενδιαφέρουσα ιδέα.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

26.6.04

ΚΟΛΠΑ. 

"I Istoria einai megalo koumasi
poniroteri apo kathe nomoteleia."


Γράφει στο Ombion ο Demetris, με αφορμή την νίκη της εθνικής ομάδας επί της Γαλλίας. Και μου θύμισε τον ανελέητο αγώνα του Σαίρεν κατά του Γκέοργκ Φρίντριχ για το ζήτημα της νομοτέλειας. Ένας άθεος, έλεγε ο Σαίρεν, μπορεί να έχει καλύτερη αίσθηση του ιερού από έναν πιστό. Ένας άσχετος ( εγώ ) έχει καλύτερη αίσθηση της νίκης από έναν σχετικό;
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

24.6.04

press review. 

*
Προσπαθώ να κάνω δίαιτα και κάτι τέτοια άρθρα με βοηθούν να την κρατήσω.
[...] "το βαμιώτικο γαμοπίλαφο, η παριανή γούνα, το φλωρινιώτικο κουρμπάνι, η σπαρτιάτικη μπουζοπούλα, τα πηλιορείτικα τσιτσίραυλα, η κυπραίικη τσιπόπιτσα, το μεσολογγίτικο πετάλι, το μυτιληνιό λαδοτήρι ή η μυκονιάτικη λούζα - πώς και γιατί εξελίχτηκαν στις τοπικές κοινωνίες, ποιος ήταν ο ρόλος τους, ο σκοπός τους, η ουσία τους."

*
Άρθρο του Αιμίλιου Ζαχαρέα ( δε βαρέθηκε τόσα χρόνια να γράφει ; ) στην Αυγή. Θυμάμαι κάτι συγκεντρώσεις στις οποίες έτυχε να παραβρεθώ, με αμιγώς αριστερούς ομιλητές, όπου, όταν σηκωνόταν κάποιος συγκεκριμένος να μιλήσει, ο διπλανός μου με σκουντούσε, λέγοντας με νόημα : " αυτός είναι δεξιός ". Το αντίστοιχο, σε μια εφημερίδα, είναι να θάψεις το άρθρο στην σελ. 44 ( σύνολο σελίδων 48 ) προσέχοντας να μην το δημοσιεύσεις δίπλα στα άρθρα όσων συμμετέχουν στον διάλογο για τον ΣΥΝ.

*

Σ' ένα μπλογκ έχουν μνημόσυνο.

*

Ο Διόδωρος παραληρεί για την πολιτική ασυλία :
"[...] Ενώ το KKE από το 6% έφθασε το 9,5%, αύξησε κατά 50% τη δύναμή του, χάρη στην ασυλία που απολαμβάνει από όλες τις πολιτικές δυνάμεις· αυτό είναι το περίεργο: αντί να τους κλείσουμε σε άσυλο ανίατων σταλινικών, να τους επισκέπτονται ως αξιοθέατο από όλη την Ευρώπη, έχει παραχωρηθεί ασυλία στο KKE σαν μνημόσυνο σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στην Αντίσταση και σαν ανταμοιβή για όσα υπέστησαν οι ηττημένοι του Εμφυλίου. Και έτσι έχουμε την Αλέκα Παπαρήγα να εκφωνεί ό,τι της κατέβει με παγωμένο βλέμμα και κανείς να μη σχολιάζει όσα λέει. Και τη Λιάνα Κανέλλη, με μάτι που γυαλίζει, να κατακεραυνώνει τον Γιώργο Παπανδρέου - με τον Κώστα Καραμανλή δεν τα βάζει, για λόγους οικογενειακούς: είναι ξαδέλφη του.
Διότι προτού γίνει κομμουνίστρια και μαρξίστρια - λενινίστρια, η διακεκριμένη τηλεπαρουσιάστρια δήλωνε «παιδί του Καραμανλή» - του θείου· άρα, άμα το σκεφθείς λίγο, είναι πρώτη ξαδέλφη του νυν Καραμανλή. Αρα, το KKE που την υιοθέτησε είναι αδελφόν κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Δηλαδή, δεν είναι από πολιτικό καιροσκοπισμό που η ΝΔ «τιμά και σέβεται το KKE», όπως επανειλημμένα δηλώνουν όλοι οι δεξιοί. Πρόκειται για τους ακατάλυτους αιώνιους ελληνικούς οικογενειακούς δεσμούς.
Εδώ που τα λέμε μπορεί να είναι και από φόβο που δεν τα βάζουν με το KKE· διότι έτσι και τους έγραφε κάποιος ότι είναι για άσυλο ανίατων σταλινικών, θα έβαζαν τις φωνές: «Θέλει να ανοίξουν τα ξερονήσια, να μας ξανακλείσουν σε φυλακές». Και έτσι κανείς δεν μιλάει."


*
Μανδραβέλιας has something to say.

*

Αλφαβητάρι Κρήτης.

*
Συνέχεια διαλόγου για τον εμφύλιο : Τα προηγούμενα εδώ.

*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

22.6.04

Ο κύριος Γρηγόρης Ψαριανός 

Πρώην ρηγάς, είχε έρωτα μεγάλο για την Κίτσα (όπως άλλωστε κι ο Αντώνης), οδηγούσε ένα σαραβαλιασμένο Μιραφιόρι, το καταπληκτικό βρώμικο ‘89 κάναμε μαζί κάτι εκπομπές σ’ έναν πειρατικό ραδιοσταθμό που τον έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα και μια Κυριακή πρωί, κατακαλόκαιρο, που έσταζε ο ιδρώτας πάνω στα βινύλια μου λέει ‘βάλε να παίζει ο Πάολο Κόντε και πάμε στην ταράτσα, έχω φέρει ασβέστη, αν δεν την ασβεστώσουμε θα πεθάνουμε απ’ τη ζέστη.’
Την ταράτσα την ασβεστώσαμε, ο ραδιοσταθμός έκλεισε, με τον Γρηγόρη χαθήκαμε, ξαναβρεθήκαμε, ξαναχαθήκαμε...
Τον ακούω κάθε μεσημέρι 12 με 2 στον Μπεστ 92,6. Χιπ-χοπ, παράξενες διασκευές, ποδοσφαιρολογίες, γαμοσταυρίδια στους Χριστόδουλους κι ένα γέλιο που όταν σκάει σου δίνει ανάσες. Πάντα μου φτιάχνει τη μέρα όταν τον ακούω να συμβουλεύει τους ακροατές: ‘Προσέξτε, άλλωστε εγώ πόσο θα ζήσω ακόμα, εκατό, διακόσια χρόνια το πολύ. Εσείς μετά θα πρέπει να βγάλετε το φίδι απ’ την τρύπα.’

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

20.6.04

Σύγχρονα ελληνικά δημοτικά τραγούδια. 

*
Εμπλουτισμένα θα φτιάχναν ωραία χιπ-χοπ κατάσταση...
*
Του Νάσου Θεοφίλου, προμετωπίδα του βιβλίου " Ο Ερημόπολις " - εκδόσεις Τραμ 1977 :

Η σαντιγή κι η σκορδαλιά
τα δυό βουνά μαλώνουν.
Όλη τη μέρα μάχονταν
το ποια θα φάει την άλλη
ότι κι οι δυο τους θηλικές
κι η μια πρέπει να ζήσει,
μοναχοπαίδι τσ' εμορφιάς
του βίου μερακλούσα.
Και προς το βράδυ το καλό
π' ανθίζουν τα μεράκια
η σκορδαλιά ενίκησε
που μοσκοβόλα σκόρδο.
Τρων φουκαράδες και μεθούν,
αρχόντοι και ψοφάνε.


***

...και του Πάνου Θεοδωρίδη. Απο τη συλλογή " ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη " - εκδόσεις Ιστός 2001 :
Κοίτα κυρά : είμαι για σε του Ιωνά το κήτος
που αφήνει στο στομάχι του το μέλι και το σπόγγο
σπόγγο να νίβονται οι γρηές, μέλι για τις μωρούδες
που ακόμη με αντέχουνε και σέρνουν τις παντόφλες.
Μπαίνεις στο χωλ κι αλλάσσεις το πετώντας τα ρουχάκια
που το πρωί σε στόλισαν προτού βαφτείς και κείσαι
μπρος στου καθρέφτη τα νερά με το γιατί στα πόδια,
Μπαίνεις στην τηλεόραση που βόσκω μαργωμένος
μου φέρνεις πιάτα με φαΐ, χυμούς και δυό φιλάκια
σα νάμαι μπέης του Γιλδίζ, παιδί της Μαργαρώνας
ενώ είμαι νήπιο τραγικό που τα βαριέται όλα.
Κάθκα κοντά, κάθκα σιμά, το γέλιο σου ν' ακούω,
να κεκεδίζω ασύστολα και να κοιτώ βλακείες,
γυμνός ωσάν τον σάλιαγκα, ντυμένος σαν κοσμήτωρ.



*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

18.6.04

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ. 

*
H βαρύτης

Ψεύδονται ( πάλιν ) οι Κελτοσάξωνες ημιάγριοι
αυχούντες πως τάχατες κάποιος Άιζακ Νιούτον
ανακάλυψε την βαρύτητα σ' ένα μήλο που έπεσε

ήταν το τετράχρονο παιδί του Μανουήλ Στριεγώη
που έπεσε κι έσκασε σαν το καρπούζι στις πλάκες
της αυλής του Ευσταθίου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης

καθώς οι Νορμανδοί και τ' ανυπόφορα Αυσωνικά φύλα
απολέπιζαν την πόλη καθώς πληθωρισμός τον μισθωτό --
ο μέγας Ευστάθιος από την πτώση την βαρύτητα εδιδάχθη

αλλά δεν έβγαλε μιλιά. Έπρεπε να παρηγορήσει
τους γονείς, να ψάλλει τρισάγιο, να συρθεί επί πώλου
δια του πολιτικού Ιπποδρομίου στα καράβια

να περισώσει τα μόλις διασωθέντα, να παραμυθήσει
αιχμαλώτους, να επιδέσει τραύματα κι αργότερα,
όταν το κακό εγίνωσε κι εχάθη, να σχολιάσει

Όμηρο. " Αχ τεκνία μου " συνήθιζε να λέει
στους εμπαθείς μαθητάκους του Αριστοτέλη
" σκεφθείτε τι δεινά θα γέμιζαν την πόλη μου

εάν απεκάλυπτα δημοσίως τα εφευρήματα μου.
Εδώ για την βαρύτητα εχάθη του Στριεγώη το παιδόπουλο,
σκεφθείτε τι θα χάνονταν με την ατομική ενέργεια! "


*

Του Πάνου Θεοδωρίδη. Από το βιβλίο " ποιήματα που θα χαθούν στην ομίχλη "- εκδόσεις Ιστός 2001.
*
Από τον πρόλογο : " Η θεά μού πήρε το ποιητικό τάλαντο επειδή δεν το χειρίσθηκα σωστά. Υπέκυψα εύκολα στον πειρασμό του πεζού λόγου. Αντί να υπομονεύομαι και να περιμένω την σεισμική όξυνση του ποιητή, κατέτρωγα σε πεζούς μικροσεισμούς και μετασεισμούς, ήτοι σε φραγκοδίφραγκα, όλην την ποιητικήν ένταση. Ως αποτέλεσμα ο πεζός λόγος απέκτησε ευκρίνεια, οξύτητα, ειδικό ύφος και βάρος, μονομέρεια και φόρτο, αλλά τα ποιήματα δεν μπορούσαν πλέον να φέρουν κάτι περισσότερο από έναν καβαφίζοντα σχολιασμό, να είναι κάτι περισσότερο από έμμετρα υπομνήματα. "


*
Ενθρονίστηκε σήμερα ο νέος μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος . Τηλεμαραθώνιος στην ΕΤ3. Ο Χριστόδουλος ( και οι άλλοι ) : έχω μονίμως την εντύπωση ότι όση ώρα και να μιλήσουν, έχουν μιλήσει τριάντα δευτερόλεπτα παραπάνω απ' όσο έπρεπε. Με το ποίημα σκέφτηκα άλλες εποχές, όταν η Θεσσαλονίκη δεν ήταν τόσο καθαρή εθνικά ( : Στριεγώης, τι εθνικότητος είναι ; )
*
Δυο αιώνες μετά τον Ευστάθιο, στους Σλάβους θα προστεθούν και οι Εβραίοι στο πλήρωμα της εκκλησίας. Τι μας λένε τώρα οι Κελτοσάξωνες. Εμείς ( μαζί με τους Οθωμανούς ) ανακαλύψαμε και το "melting pot". Πρόσεξε ότι, στο ποίημα τουλάχιστον, ο Ευστάθιος δεν λέει κακή κουβέντα για τους Νορμανδούς ... τα Καίσαρος, Καίσαρι και ... . Κανείς, κατά την ενθρόνιση, δεν τον θυμήθηκε.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

Εθνική 

Ελλάδος.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

17.6.04

ΕΛΛΑΔΑ - ΙΣΠΑΝΙΑ 1-1 

Για τον Τραϊανό Δέλλα, σέντερ μπακ της Εθνικής Ελλάδας



Το απλοϊκό είναι μια απόχρωση του ταπεινού, είχε πει ο γάλλος ποιητής και φιλόσοφος Φοντενέλ.

Ο Ε. Μ. Σιοράν ισχυρίζεται ότι μόνο στο μέτρο που δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας είναι δυνατόν να αυτοπραγματωθούμε και να δημιουργήσουμε. Γόνιμος είναι αυτός που τρέφει αυταπάτες για τα κίνητρα των πράξεών του και απεχθάνεται να σταθμίσει τα μειονεκτήματα και τις αρετές του που τον πιέζουν και τρέμει το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η ακριβής γνώση των ικανοτήτων του.

Γεια σου Τραϊανέ!

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

16.6.04

Το νερό πάγει και ο άμμος μεινίσκει ; 

*
Ο Γιαννουλόπουλος γίνεται από καλός, καλύτερος.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

BLOOMSDAY. 

*
Μια σκέψη έκανα έτσι...
*
Διάβασα στο Ιστολόγιον το άρθρο ενός Ελληνοαμερικανού θέμα του ο το βρήκε. Και ιδού μια λες, με ένα Κυπριακό στην τελείως διαφορετικό από αν είχε μια κάποια μαζικότητα αυτή ήταν πολιτική σου... . Η αριστερά κατέβαινε σύσσωμη στις πορείες αναγνωρίζει τον αν έχουν δίκιο ή όχι ( να εκλεγούν ; Γιατί τηλεοπτική οθόνη ) κομμάτων πανεπιστημιακοί ( αλλά και οι πολιτικοί τελευταία τριακονταετία, αλλά και οι «αστοί» διανοούμενοι ) έπρεπε να Σοβιετικής ΚΚ, και όχι μόνο, ήταν υπόδειγμα nuanced δεν είναι να !
*
Πάνε αυτά σήμερα. μου φαίνεται ότι βρίσκεται στο ( στο άρθρο της Σοβιετικής Ένωσης ). «Ανήκουμε», πολύ περισσότερο και Δύση. Της Γερμανίας άρχισαν να καταβάλουν προσπάθειες προκειμένου να που δημιουργήθηκε για την ανάπτυξη της λαϊκής-μαζικής εκδοχής με φορείς κυρίως τους τον χαρακτήρα κυρίαρχης ιδεολογίας ρεύματα... Και όσοι αυτοπροσδιορίζονται μαρξιστές ακολουθούν είναι ότι στο Δημοκρατικό κόμμα ( αν δεν αντιαμερικανισμός ) στην μπήκε στο μυαλό μου, μετά την ανάγνωση.
*
Κάτι βίαιος κι άλλοτε ήπιος, σίγουρα δεν είχε για την ιμπεριαλιστική μ’ ένα συγκαταβατικό έχεις Καραμανλής έπαιρνε πάνω από 50%. εαυτό του στα ( σχεδόν ) οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει ένας ότι ξαφνικά εκδημοκρατίστηκαν τα ΜΜΕ ;
*
Θα διαθέσεων, την ( απέναντι στην Αμερική. Την εποχή δικαιολογήσουν την πολιτική της Ένωσης και των ΗΠΑ. λέξη ; «γεμάτη αποχρώσεις» ; ) πεις ότι μπροστά σε μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση. Διαισθητικά και αναφοράς Ευρώπη ( και κατά συνέπεια στην Ελλάδα ο καθηγητής, στη εμμονές, Γαλλική εξωτερική πολιτική και τους στη διεθνή σκηνή. Φυσικά ) παράλληλα με πολλοίς περιθωριακά, ιδεολογικά ρεύματα, ακροδεξιού ( ακροαριστερού αμερικανοτσολιάδες μόνο ο αντιαμερικανισμός που κομίζουν στην πολιτική σκηνή ; Δεν ανοίξω διάλογο...)
Kαθηγητή που κάνω λάθος ; Περιοδικό Foreign Policy. Σκέψη, που έκανε τσουπ.
Μετά τη χούντα, που αυτό που έχει γίνει σήμερα. Άλλοτε εξαρτημένου αντανακλαστικού. Των Αμερικανών και ο πολύς κόσμος μας αντιμετώπιζε του μα τι κάνει σήμερα έναν δεξιό να των καναλιών ; να δώσουν δείγμα αντιαμερικανισμού για με πολλαπλάσια απήχηση ; Πιστεύεις τον κόπο οι των Ευρωπαίων ( δηλαδή και των Ελλήνων ) ύφεσης ( détente τη λέγανε ) μεταξύ της ( μεταφράζεται ανάλυσης ως προς τις ΗΠΑ. Και διαισθητικά μιλώντας, νομίζω ότι πάλι, το σημείο τομής ) στις συνθήκες που προέκυψαν στην την πτώση Από το 1989 και μετά η, χαρακτηριζόμενη από επαναπροσδιορίσουν η παραγωγή ιδεολογίας θα ακολουθούσε. ( Τότε ήταν του αντιαμερικανισμού. Από ; ) Ή θρησκευτικού χαρακτήρα. Πανευρωπαϊκά.
*
Αναπόφευκτα, δεν είναι τα νέα-παλιά ιδεολογικά θέλω ν’ ανοίξω διάλογο... Δημοσιεύτηκε στο, προσκείμενο Ελλάδα. Nα 'ναι καλά ο talos που και πλάτη μας, ο αντιαμερικανισμός στη χώρα μας ήταν το χαρακτήρα υπόγεια, υποσυνείδητη θα έλεγα. Τότε μιλούσαμε κι εσύ τα δίκια Πολυτεχνείου, μαζικότατες, και ο αντιαμερικανικά κατεβατά ( δεν μ' ενδιαφέρει ). Γιατί όλοι Καρατζαφέρης γίνεται ξαφνικά νόμιμος συνομιλητής ( έστω στην άξιζε μας ) να μελετήσουν την εξέλιξη των εκείνη τα ΚΚ βρουν θεωρητικά σχήματα για να τότε οι αναλύσεις του Ιταλικού άραγε αυτή η δεν είχε η εποχή τα Ιράκ της βρισκόμαστε 1989.( Μου κάνει εντύπωση η σχεδόν παντελής έλλειψη ) μετά πολύ πιο οργανικά απ’ όσο φαντάζεται η παραγκωνισμένη διευθύνουσα ελίτ ( τον ρόλο των χωρών τον Γαλλογερμανικό άξονα ) εύφορο έδαφος τότε, εν που γράφει ο talos, άρχισαν σταδιακά να παίρνουν αυτά το ρεύμα...
*
Μια σκέψη έκανα έτσι...
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

15.6.04

ΓΑΛΛΙΑ - ΑΓΓΛΙΑ 2-1 

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια όμορφη γυναίκα που την έλεγαν Μπα Λα. Καταγόταν από τα βάθη μιας παράξενης ζούγκλας κι όλοι την ήθελαν. Όμως εκείνη ήταν ατίθαση, απρόβλεπτη, σχεδόν κυκλοθυμική. Μπορεί να χάριζε χαρά σε κάποιον που κατά βάθος αδιαφορούσε για κείνη και ξαφνικά να δινόταν σ’ έναν που της φερόταν βίαια. Πέρασε πολλές περιπέτειες κι άλλαξε πολλούς εραστές. Τελευταία φορά την είδα στη Λισσαβώνα προχθές, 13 Ιουνίου. Κρατούσε απ’ το χέρι κάποιον Αλγερίνο που μεγάλωσε στη Γαλλία. Τον έλεγαν Ζιζού.
«Τι βρήκες σ’ αυτόν;», τη ρώτησα.
«Με χαϊδεύει πολύ απαλά, πολύ γλυκά, δεν μπορείς να φανταστείς...», μου ψιθύρισε και χάθηκε στην αγκαλιά του.

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

14.6.04

Mμμμ! 

*
Οι σύζυγοι των παικτών της εθνικής Ρωσσίας. ( κάτω δεξιά θα δεις ένα βελάκι, κλίκαρε τη λέξη δίπλα του για να δεις , μια-μια , όλες τις φωτογραφίες. )
*
Από την Κομσομόλσκαγια Πράβντα. To βρήκα μέσω του κυπριακού Φιλελεύθερου. Δε θυμάμαι όμως πώς.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

13.6.04

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΙΖΟΥΝ 

Πόρτο, στάδιο Ντραγκάο, 12-6-2004
Πορτογαλία – Ελλάδα 1-2

Στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και ενώ το σκορ είναι 0-2,
κάποιος Πορτογάλος επιθετικός κερδίζει κεφαλιά μέσα στην περιοχή των Ελλήνων. Η μπάλα φεύγει άουτ αλλά το κενό στην άμυνα είναι εμφανές. Ο Γερμανός προπονητής της Ελλάδας Ότο Ρεχάγκελ μετατρέπεται σε θηρίο. Πετάει μπουκάλια νερό, μαστιγώνει το έδαφος με πετσέτες, βρίζει. Οι ποδοσφαιριστές δεν τον βλέπουν. Τους έχει γυρισμένη την πλάτη. Προσέχει. Είναι 65 χρονών και ξέρει ότι δεν ωφελεί να ξεσπάς σε κάποιον που προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις.

Σε κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, φαίνεται καθαρά η ψυχραιμία και η προσήλωσή τους στο παιχνίδι. Ούτε γκριμάτσες ούτε γελάκια ούτε φωνές. Μιλάνε με τα μάτια. Γύρω τους χαμός κι αυτοί εκεί, στη μπάλα. Μου θυμίζουν τον εαυτό μου στο πρώτο μου ραντεβού με τη Μισέλ Φάιφερ. Είχαμε βρεθεί σε μια ντισκοτέκ της Νέας Υόρκης, η μουσική ήταν εκκωφαντική, οι φωτισμοί άλλαζαν κάθε τρία δευτερόλεπτα αλλά εμείς ακούγαμε ακόμα και την ανάσα μας.

Η Ελλάδα λοιπόν νίκησε την Πορτογαλία. Είμαι χαρούμενος γιατί το ποδόσφαιρο εξακολουθεί να δίνει μαθήματα με κυριώτερο το «όλα είναι δυνατά». (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το ίδιο χαρούμενος θα ήμουν αν μια ενδεκάδα πεινασμένων Σομαλών κέρδιζε την Ελλάδα). Το ποδόσφαιρο είναι συναρπαστικό γιατί παίζεται από παιδιά.
Α, θέλω να σε ρωτήσω και κάτι, είναι η μόνη απορία που μου έμεινε αφού τέλειωσε το παιχνίδι. Ο Ότο Ρεχάγκελ τα μαλλιά του τα βάφει;


buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

12.6.04

Ταξί. 

*
Το άρθρο αυτό μου θύμισε το "Βίος και πολιτεία" ( 1987 - ο σωστός τίτλος είναι : bios και πολιτεία ), ταινία του Ν. Περάκη.
*
Ο Κοντογιαννίδης παίζει τον ταξιτζή, συνδικαλιστή, πρόεδρο του σωματείου των ταξιτζήδων. Ο Πουλικάκος παίζει τον αναρχικό κινηματογραφιστή, ο Τάκης Μόσχος το διαφημιστή, ο Κιμούλης τον τρομοκράτη και ο Παναγιωτίδης την αδελφή σκηνογράφο. Σειρά στο στρατό. Είναι αποκλεισμένοι ( μαζί με με μια βόμβα ) και συζητάνε :
*
Πουλικάκος : Συμπέρασμα ο τρομοκράτης βλάπτει και τους κοινωνικούς αγώνες...
Κοντογιαννίδης : Για κάτσε, για κάτσε δεν το 'πιασα.
Πουλικάκος : ...αλλά μόνο επειδή υπάρχει το κράτος...
Μόσχος : ( πετάγεται από πίσω ) Τι θες ρε να το καταργήσουμε ; ( σηκώνεται από την θέση του - στον Κοντογιαννίδη : ) Πρόσεξε Πάνο να στο πω απλά...παίρνεις τρεις τρομοκράτες στο ταξί και τους πας ας πούμε στην Ομόνοια. Ωραία. Τους παρατάς εκεί, αυτοί βάζουν μία βόμβα και κατεβάζουν μερικές τζαμαρίες. Πας τώρα εσύ την άλλη μέρα με το σωματείο να ζητήσεις αύξηση και σε πλακώνει η αστυνομία.
Κοντογιαννίδης : Εμένα ; Και τι φταιω 'γω που βάλαν τη βόμβα;
Μόσχος : Εσύ δεν τους πήγες στην Ομόνοια ;
Κοντογιαννίδης : Εγώ.
Μόσχος : Για να μην ξαναβάλουνε βόμβα, απαγορεύουν τα ταξί στην Ομόνοια.
Κοντογιαννίδης : Σιγά μην απαγορεύσουν τα ταξί στην Ομόνοια... ( γελάει απαξιωτικά )
Παναγιωτίδης : ( ψύχραιμα ) Κι εγώ δεν το πιστεύω αυτό...Αλλά μπορεί να σας κάνουν σωματικό έλεγχο στα Χαυτεία...
Κοντογιαννίδης : ( γέλια )
Μόσχος : Στα λέω υπερβολικά ρε κόπανε για να το καταλάβεις!
Κοντογιαννίδης : Και τι είμαι ; βραδύνος ;
*
Κοντογιαννίδης : Δε μου λες, λέει τίποτα [ η διακήρυξη του πρωθυπουργού, που είναι αντιγραφή της προκήρυξης του τρομοκράτη Κιμούλη ] για τα κόμιστρα ;
Κιμούλης : Όχι για τα κόμιστρα ούτε κι εγώ λέω...
Κοντογιαννίδης : ...μας γράφετε όλοι κανονικά δηλαδή...
Κιμούλης : Όχι, για το πρόβλημα του κομίστρου μιλάω εγώ στο συγκοινωνιακό και στο ενεργειακό, δηλαδή εκεί μέσα λέω και για τα ταξί με τους συσσωρευτές...
Κοντογιαννίδης : ...τι δηλαδή, να πηγαίνει τ' αμάξι με μπαταρία ; ( εξανίσταται ) Τι λες ρε Καραμαζώφ όλοι με τα ταξί τα βάλατε έτσι ; ...Προχθές κι ο άλλος, πως τον λένε, αυτός του ΛΑ.ΣΥ., πως τον λένε...
Κιμούλης : Ο Παπαλουκάς...
Κοντογιαννίδης : Ο Παπαλουκάς. Κι έλεγε να βάλουμε και ηλεκτρική ενέργεια, σιγά μη βάλουμε και ατομική να πούμε. Ξαφνικά γίναμε όλοι προοδευτικοί. Μας φταιν' τα ταξί...
*




buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

11.6.04

ΔΙΑΚΟΠΕΣ 1938. 



Π.Ε.Α. = Πολιτικοί Εξόριστοι Ανάφης.
----
"To μουσικό συγκρότημα έπαιζε χορευτική μουσική για "ελληνικούς και ευρωπαϊκους χορούς" κάθε Κυριακή στην πλατεία, έξω από την εκκλησία του χωριού. [...] Οι μουσικοί έπαιζαν επίσης σε γιορτές που οργανωνόνταν την ημέρα της άφιξης του πλοίου ( συνήθως Τετάρτες ) που μετέφερε γράμματα, δέματα και ταχυδρομικές επιταγές. [...] Το απόγευμα εκείνων των ημερών στηνόταν χορός και οι εξόριστοι αναλάμβαναν με τη σειρά τους το ρόλο της ντάμας και του καβαλιέρου. Ένας έλληνας Αρμένιος το όνομα του οποίου αναφέρεται ως Κιβόρκ ( Κιβορκιάν ; ), δίδασκε χορό σε όσους δεν ήξεραν τα βήματα."

*
Αλλά δεν ήταν μόνο πολιτικοί εξόριστοι στην Ανάφη :
"Ένας κάτοικος του νησιού μου διηγήθηκε την ιστορία ενός ζωοκλέφτη εκτοπισμένου στην Ανάφη, ο οποίος είχε γνωριστεί με όλους του χωρικούς και τελικά παντρεύτηκε μια ντόπια. Κατά κάποιον τρόπο είχε κερδίσει, έστω και σε μικρό βαθμό, το σεβασμό των χωρικών, παρόλο που είχε καταδικαστεί για κλοπή των αλόγων μιας μονής, αναποδογυρίζοντας τα πέταλα τους και βάφοντας το τρίχωμά τους προκειμένου να παραπλανήσει τους διώκτες του. [...] Είναι δελεαστικό να φανταστούμε την αμοιβαία ανταλλαγή τεχνικών εξαπάτησης και κόλπων για την παραπλάνηση των αρχών ανάμεσα σε ένα τέτοιο άτομο και τα μέλη της ομάδας."

*
Ή μάλλον :
"Οι περισσότεροι ήταν άντρες που μιλούσαν ελληνικά και τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτούς δεν ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος."

*
Όμως :
"Η ομάδα συμβίωσης παρίστατο σε γιορτές όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αλλά φαίνεται ότι έδινε ιδιαίτερη έμφαση στα εθνικά και επαναστατικά παρά στα θρησκευτικά στοιχεία εκείνων των ημερών. Επίσης τηρούνταν οι ημερομηνίες που είχαν πολιτική σημασία για τους κομμουνιστές-μέλη. [...] Η αποδοχή των εορτασμών, που στην πραγματικότητα αφορούσαν μια μειοψηφία των μελών, φαίνεται πως ήταν καθολική, καθώς σε αυτές τις περιστάσεις όλοι σερβίρονταν διπλάσια μερίδα φαγητού, σαλάτες, φρούτα και κρασι.[...]"

*
κτλ κτλ κτλ...
----
*
Από το βιβλίο της Margaret E. Keena " Η κοινωνική οργάνωση της εξορίας "- εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2004. "Φοβάμαι ότι το ελληνικό ακαδημαϊκό κατεστημένο θα πει ότι δεν είμαι ιστορικός αλλά ανθρωπολόγος. [...] Ελπίζω ωστόσο ότι, όταν δουν τις φωτογραφίες και διαβάσουν το κείμενο, θα πουν 'να μια φανταστική ευκαιρία για περισσότερη έρευνα' [...] ". Από συνέντευξη της συγγραφέως, που παρατίθεται σαν πρόλογος στην αρχή του βιβλίου.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

10.6.04

Σε μια έρευνα στο γκούγκλ για το "εφ", βρήκα αυτό: 

*
"Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ".

© Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


*
"Εις την φυσιολογικήν της κατάστασιν η νοερά ενέργεια κινείται κυκλικώς ωσάν στρόφαλος προσευχομένη εντός της καρδίας. Εις την νοσούσαν κατάστασίν της η νοερά ενέργεια δεν στροφαλίζεται κυκλικώς."

*
To βάζω γιατί μου φαίνεται αστείος o τίτλος. Τον κύριο Ρωμανίδη τον εκτιμούν γνωστοί και φίλοι, ορθόδοξοι, που διαθέτουν γνώσεις, κρίση και ευαισθησία. Δεν έχω τη δύναμη να το διαβάσω ολόκληρο. Διάβασε το σε παρακαλώ και ενημέρωσε με.
----
Το σάιτ που φιλοξενεί το κείμενο είναι "ευγενής χορηγεία του V.I.C."
----

buzz it!

(1) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

8.6.04

ΝΕΩΤΕΡΟ ( δες από κάτω ): 

*
Ο,τι βρήκα : Σάκης Αποστολάκης ( Ελευθεροτυπία ), Σήφης Πολυμίλης ( Ελευθεροτυπία ), Πάσχος Μανδραβέλης ( Απογευματινή, στεναχωρέθηκα που έμαθα ότι ένας αγαπημένος ποιητής - ο Ηλίας Λάγιος - λέει αηδίες ), Γκαζμέντ Καπλάνι ( Νέα ), Φωτεινή Στεφανοπούλου ( Νέα ), ? ( Ριζοσπάστης ).
*
ΚΙ ΑΛΛΟ : Στάθης Σταυρόπουλος ( Ελευθεροτυπία, κάτω-κάτω - τo βρήκε ο talos ). Μυστήριο που δε βρίσκω τίποτα ( μέχρι στιγμής ) στην Αυγή. Περιέργως δεν μου κάνει εντύπωση που δεν βρίσκω τίποτα στον Αγγελιοφόρο της Θεσσαλονίκης.
*
ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ :
"κάνε θεούλη μου, αυτή η - μικρή - κουβέντα που γίνεται ( και θα γίνει ) στον τύπο, να μη γίνεται για να στερήσουν από το ΚΚΕ λίγες ψήφους διαμαρτυρίας. Και κάνε να ενεργοποιηθεί το πειθαρχικό του Πανεπιστημίου για να αποδειχτεί ότι οι θεσμοί είναι σε θέση να αυτοπροστατεύονται και δεν έχουν ανάγκη τους απέξω."

*
09/06/04 : Απ' ότι βλέπω ( μπορεί κάτι να μου ξέφυγε ) ο αναγνώστης της Αυγής μαθαίνει, δια της πλαγίας οδού, ότι κάποιος δημοσιογράφος, κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας, ρώτησε την Αλέκα " για την δυναμική 'μεταφορά' από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ εκδήλωσης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για το προπαγανδιστικό βιβλίο 'Η μαύρη βίβλο του κομμουνισμού' ". Σταματάω να ψάχνω. Ίσως ( ίσως ! ) κάτι να δούμε στο φύλο της Κυριακής ( έχουμε και τις ευαισθησίες του Ελεφάντη βλέπεις ) αλλά θα είναι αργά.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

7.6.04

Έχω καλά νέα, κακά νέα, μια επισήμανση κι ένα "α, ναι!". 

Τα καλά :
  • ανεβήκαμε στην άλφα εθνική. Θ' αρχίσω ν' ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, ο άσχετος.

  • Επιτέλους, ένα google για τους Elmer Fudd αυτού του κόσμου. ( από το μια παρέα, εδώ ακριβώς - σημειώνω ότι ο Ντάφυ είναι που φτύνει, όχι ο Έλμερ )

+
Τα κακά :

γεμίσαμε κάφρους ( δεν ακριβολογώ : κάφροι, από το ιταλικό cafro, που προήλθε από το αραβικό kafir, που θα πει "άπιστος", παλαιά ονομασία των φυλών Κόζα ή Ξόζα της ΝΑ Αφρικής, όπως τους αποκαλούσαν οι Μουσουλμάνοι.- λεξικό Μπαμπινιώτη ). Οι τελευταίοι που επέδραμαν κάποιους θα ζήλεψαν,δεν μπορεί.
*
Ο πατερούλης, βουλευτής του ΚΚΕ και πανεπιστημιακός αν δεν κανω λάθος, Γιώργος Χουρμουζιάδης δηλώνει, ελαφρά τη καρδία, :
« η διοργάνωση της εκδήλωσης από το πανεπιστήμιο είναι άκρως επικίνδυνη για την σωστή σκέψη που πρέπει να μας διακρίνει ».
Μπρρρ... Πειθαρχικό το Πανεπιστήμιο δε διαθέτει ;
*
Θρησκόληπτοι, Ελληναράδες και Σταλινόπληκτοι ( "κι αυτοί που τους ανέχονται βαριά κομμουνισμένοι" λέει ο Σαββόπουλος ). Τρείς όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι όσο περνάει ο καιρός τόσο θα τους βλέπεις να συμμαχούν, άτυπα ή επίσημα. Για να δούμε ποιες εφημερίδες θα ασχοληθούν και πώς.

+

η επισήμανση από αναγνώστη ( Δημήτριος Τσεχίας ) του επταήμερου του Διόδωρου :

"Διαβάζω συνέντευξη του γίγαντα της διανόησης Βαγγέλη Μεϊμαράκη:
«Καλά θα κάνουν όλοι αυτοί οι υπουργοί να βλέπουν τις προτάσεις μας, να μην πέφτουν στην παγίδα της απάντησης, με δεδομένη την ερώτηση ότι αυτά που λένε πως είπαμε τα είπαμε».
Και νοσταλγώ τον δομημένο λόγο του Κίμωνα."

+
Α, ναι! ξέχασα να σου πω ότι στη σειρά άρθρων για τον εμφύλιο ( θα τα βρεις κάτω-κάτω ), προστέθηκε κι άλλο ένα - το όγδοο ( Νικολακόπουλος ). Σήμερα ( 09/06/04 ) πήρα χαμπάρι και το ένατο ( Μαργαρίτης ). Αναμένονται απαντήσεις.
*

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

5.6.04

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 

Πριν μερικά χρόνια, έναν δροσερό Μάιο, βρέθηκα σ’ ένα παραθαλάσσιο μπαρ τουριστικής περιοχής. Συνόδευα ένα κορίτσι που η κατάκτησή του αποτελούσε για μένα ζήτημα ζωής ή θανάτου. Θυμάμαι καθόμαστε σ’ ένα τραπεζάκι δίπλα στο απαλό κύμα, πίναμε τζιν φις και καλύπταμε τη μεταξύ μας απόσταση με κοινοτοπίες και σεμνά αγγίγματα των δαχτύλων μας. Το φεγγάρι, μισό και θολό, δε με βοηθούσε καθόλου να προχωρήσω με πιο αποφασιστικά βήματα. Οι άλλοι πελάτες, καμιά δεκαριά ροζ Άγγλοι, είχαν προτιμήσει το εσωτερικό του καταστήματος και την ξύλινη μπάρα. Απ’ το μυαλό μου πέρασε η ρήση κάποιου συμπατριώτη τους που δεν συγκρατώ τώρα το όνομά του (πάντως, ή συγγραφέας ήταν ή προπονητής ποδοσφαίρου): Μπορεί κανείς να περάσει καλά και χωρίς το αλκοόλ αλλά γιατί να το διακινδυνεύσει; Έτσι λοιπόν, με πρόφαση ένα κουνούπι που πολιορκούσε τα ακάλυπτα μέρη του σώματος του κοριτσιού, πρότεινα να μεταφερθούμε στο στεγασμένο τμήμα του καταστήματος. Μια ώρα μετά η κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί. Άρχισα να σκέφτομαι τι δεν πήγαινε καλά και κατέληξα στη διαφορά ηλικίας. Δεκαεφτά χρόνια δεν είναι λίγα. Τότε, ξαφνικά, το κορίτσι μού έδειξε ένα παλιό στρογγυλό ρολόι, απέναντί μας στον τοίχο, δίπλα στη μπάρα.
«Πηγαίνει πίσω», μου είπε. «Ε, και;». «Εννοώ ότι πηγαίνει προς τα πίσω. Όταν μπήκαμε μέσα έδειχνε δώδεκα παρά είκοσι. Και ήταν δώδεκα παρά είκοσι. Τώρα λέει έντεκα παρά τέταρτο». Βάλθηκα να παρατηρώ το ρολόι. Πήγαινε με ακρίβεια προς τα πίσω. Ή μάλλον άρχισε να πηγαίνει προς τα πίσω μόλις μπήκαμε μέσα στο μπαρ.
Λίγο μετά αποχαιρέτησα το κορίτσι έξω από την πόρτα του εξοχικού των γονιών της. Αντί να πάω στο ξενοδοχείο μου ξαναγύρισα στο μπαρ. Κάθησα στη μπάρα χωρίς να πειραχτώ από την ελαφριά ειρωνεία στη φωνή του νεαρού μπάρμαν που με ρώτησε αν θα συνέχιζα με το ίδιο ποτό. Ο σαραντάρης δεν είχε καταφέρει να ρίξει στο κρεβάτι την πιτσιρίκα, γεγονός που αποκαθιστούσε τη φυσική τάξη και επιπλέον σήμαινε ότι θα κατέβαζε μερικά ποτά για να πνίξει τη θλίψη του. Τον καταλάβαινα απολύτως.
Κοίταξα το ρολόι. Τώρα πήγαινε καλά, έλεγε δωδεκάμιση και ήταν δωδεκάμιση. Τέλειωσα γρήγορα το ποτό μου και ρώτησα τον μπάρμαν αν είχε προσέξει ότι το ρολόι πού και πού μέτραγε ανάποδα το χρόνο. Με κοίταξε συμπονετικά και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Πλήρωσα κι έφυγα.
Ξαναπήγαμε στο μπαρ το επόμενο βράδυ. Συνέβη ακριβώς το ίδιο. Αυτή τη φορά το είδα με τα μάτια μου απ’ την αρχή. Όταν φτάσαμε ήταν εννιά, καθήσαμε δυο ώρες και φύγαμε στις εφτά. Πληρώνοντας έδειξα στον μπάρμαν το ρολόι. «Χάλασε», του είπα. «θα το φτιάξουμε», μου απάντησε. Πρότεινα στο κορίτσι μια ξυπόλητη βόλτα στην αμμουδιά αλλά έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι γιατί η οικογένεια είχε μουσαφίρηδες.
Το βράδυ της Κυριακής, τελευταίο ενός παρα λίγο ειδυλλιακού τριήμερου, μας βρήκε χέρι χέρι, στο ίδιο τραπεζάκι, απέναντι στο ρολόι. Η άφιξή μας καταγράφηκε από το ρολόι στις οχτώ και δέκα. Η αποχώρησή μας στις έξη και είκοσι. «Δεν το φτιάξατε», είπα στον μπάρμαν. «Το φτιάξαμε», μου πέταξε απότομα και πήγε στην άλλη άκρη της μπάρας και στα χάχανα των Άγγλων.

* * *

Σκέφτηκα, ρώτησα, διάβασα αλλά δεν κατάφερα να εξιχνιάσω το μυστήριο του ρολογιού. Προσπάθησα πολύ, ακόμα προσπαθώ αλλά...
Γι’ αυτό σου γράφω. Περνάει κάτι απ’ το μυαλό σου; Χρειάζομαι τη βοήθειά σου γιατί σε λίγες μέρες πρόκειται να συναντήσω το κορίτσι – δεν ξαναβρεθήκαμε από τότε – και είμαι σίγουρος ότι θα μου προτείνει να πάμε στο ίδιο μπαρ.


buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

4.6.04

ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΓΙΑ ΟΥΖΟ. 


  • Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την αριστερά. Αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει ρίξε μια ματιά.


  • Καραγκιόζης


  • good or evil?
    Εδώ θα βρεις ένα "μηχάνημα" που είναι σε θέση να σου πεί αν ένα κείμενο ( στα αγγλικά ) ή μια ιστοσελίδα, είναι good ή evil..
    Το αγγλόγλωσσο Ιστολόγιον, ας πούμε, μου έδωσε :



    Άρα υπάρχει ελπίς.


  • "Είμαι η Asya Schween. 23ων. Βυθισμένη στο ροδοκόκκινο λυκόφως του μυαλού μου. Μόνη. Δε διαβάζω ποίηση αλλά μαθηματικά χειρόγραφα και την Αγία Βίβλο. Είμαι καλό κορίτσι. Θα χαθώ. Τα-τα." ( φωτογραφίες- όχι αριστουργήματα, αλλά το λιγότερο ενδιαφέρουσες )


  • Για την πρόσφατη εκκλησιαστική κρίση. Μια αναδρομή

++++

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

2.6.04

ΚΟΜΙΚΣ VI ( ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ Γ' , Μάης ) 

Ρενέ Γκοσινί Β' : εδώ.
*




Γκοσινί : « Τον Μάη του 68, το περιοδικό διέκοψε την έκδοση του για τρεις εβδομάδες και οι πάντες ήταν αναστατωμένοι, διότι οι πάντες ήθελαν να είναι μέσα στο κόλπο...Εγώ δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα, η γυναίκα μου γεννούσε εκείνον τον καιρό. Έγινε μια συνδικαλιστική συνέλευση των σκιτσογράφων στην οποία δεν με κάλεσαν. Στους σκιτσογράφους που εξεπλάγησαν, είπαν ότι ήμουν τ’ «αφεντικό», άρα στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήμουν ο ξεγραμμένος λόγω της επιτυχίας του. Έγινε και δεύτερη συνέλευση, όπου με κάλεσαν και, στο τέλος της, ήμουν τόσο απογοητευμένος που είχα αποφασίσει όχι μόνο να παραιτηθώ αλλά και να διακόψω αυτό το επάγγελμα. Κι έπειτα, όχι, με κυνήγησαν, μου ζήτησαν χίλια συγγνώμη, το καλοσκέφτηκα. Μου την είχε δώσει, αλλά είπα να η ευκαιρία να κάνουμε κάτι καινούργιο. Τους μάζεψα όλους και πρότεινα ένα περιοδικό νέου τύπου με άμεση σχέση με τη ζωή, με συνελεύσεις της συντακτικής επιτροπής, σελίδες επικαιρότητας κτλ...Συμφώνησαν και ξεκινήσαμε ένα περιοδικό πιο νευρώδες, αφαιρώντας ένα σωρό παρωχημένα πράγματα. »

*
Όμως οι ρωγμές που δημιούργησε ο Μάης αρκούσαν για να γκρεμιστεί σιγά-σιγά το οικοδόμημα. Οι σκιτσογράφοι αστέρες αρχίζουν να φεύγουν κατά ομάδες και να δημιουργούν τα δικά τους συνεργατικά περιοδικά. Έχω υπ’ όψιν μου, μεταξύ άλλων, το l’ echo des savanes, το fluide glacial και κυρίως, κυρίως, το Μetal Hurlant. Αυτό το τελευταίο ήταν που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο πολλών ευρωπαίων σκιτσογράφων και εκδοτών : τη διείσδυση στην αμερικάνικη αγορά. Το περιοδικό λανσαρίστηκε με επιτυχία στις ΗΠΑ ως Heavy Metal. Για να ακριβολογήσω : εκδόθηκε σε συνεργασία με το ( πολύ cool ) αμερικάνικο χιουμοριστικό περιοδικό National Lampoon. Mάλιστα ο πλήρης τίτλος του ήταν, στην αρχή, National Lampoon’s Heavy Metal. Η δουλειά των Γάλλων σκιτσογράφων έπεσε σα βόμβα στη χώρα των κόμικς. Δεν θα επεκταθώ. Την απήχηση της δουλειάς τους τη βλέπουμε εμμέσως στην λέξη με την οποία τελειώνουν, και σήμερα ακόμα, αρκετά αμερικάνικα κόμικς ( και μερικά ελληνικά που είναι επηρεασμένα απ’ τα αμερικάνικα ). Σου μιλάω για τη λέξη FIN ( ΤΕΛΟΣ ) την οποία θα δεις συχνά στο τελευταίο καρέ. Στο μεταφρασμένο Metal Hurlant, τη λέξη FIN την άφηναν αμετάφραστη, την άφηναν έτσι όπως ήταν, ενταγμένη μέσα στην εικόνα και τελικά η λέξη έγινε ένα είδος σήμα κατατεθέν αυτού του είδους κόμικς. Οι Αμερικανοί μπορεί να αφομοίωσαν, με τον καιρό, το μάθημα των Ευρωπαίων αλλά το FIN έμεινε. Δεν είμαι ιστορικός ( ούτε σημειολόγος ), αλλά ακούω να φυσάει ακόμα το πνεύμα του Metal / Heavy σε πολλά σύγχρονα, "εναλλακτικά" και μη, αμερικάνικα κόμικς. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι χωρίς τον Γκοσινί, το Pilote, το Metal Hurlant δεν θα είχαν φτιαχτεί ποτέ μερικά από τα καλύτερα κόμικς που έχω διαβάσει : το Palomar του Gilbert Hernandez ( ο ένας από τους δύο αδελφούς Hernandez ) , το Palestine του Joe Sacco και το Maus Ι και ΙΙ του Art Spiegelman.
*

Ο Γκοσινί πέθανε το 1977, το Pilote έκλεισε το 1989 κι εγώ αγόρασα, πριν συμβούν όλα αυτά, με δόσεις, τη συλλογή κόμικς ( ένας πάκος να! μετα συγχωρήσεως ) του Ερρίκου.

---
Τα λεγόμενα του Γκοσινί τα μετάφρασα, όσο καλύτερα μπορούσα, από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό "schtroumpf-les cahiers de la bande dessinée", τευχος 22- 1973.
Η εικόνα πάνω : σκίτσο του Morris
Η εικόνα κάτω : το τελευταίο καρέ από κόμικς του Τάσσου Παπαϊωάννου στο τεύχος 200 του περ. 9, της Ελευθεροτυπίας.
---

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

1.6.04

ΚΟΜΙΚΣ V ( ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ Β' , Pilote ) 

Ρενέ Γκοσινί Α': εδώ.
*
Το 1958 - πίσω στην Ευρώπη επιτέλους - ένας μεγάλος ραδιοφωνικός σταθμός - το ράδιο Λούξεμπουργκ - προτείνει στον Γκοσινί να στήσει ένα περιοδικό με κόμικς για νέους - κι όχι για παιδιά όπως συνηθιζόταν ως τότε. Το περιοδικό έπρεπε να βρει ύλη για να γεμίσει τις σελίδες του κι έτσι συνθέτει το 1959, μαζί με τον Α. Ουντερζό ( Uderzo ), την πρώτη περιπέτεια του Αστερίξ. Παράλληλα ψάχνει να βρεί κι άλλους δημιουργούς. Όμως
« ήταν δύσκολο να βρούμε συνεργάτες [για το περιοδικό] πρώτα απ’ όλα διότι κανείς δεν μας είχε εμπιστοσύνη. Ύστερα είχαμε μια μεγάλη επιχείρηση από πίσω μας και είχαμε αποφασίσει να ανεβάσουμε τις αμοιβές ( μια απ’ τις καινοτομίες που έφερα στο επάγγελμα ). Οι εκδότες λοιπόν μας την είχαν στημένη. Μας είχαν στ’ αλήθεια στη μαύρη λίστα κι έπρεπε να προσέξουμε μη σπάσουμε τα μούτρα μας. [...] Είναι αξιοσημείωτο ότι πολλοί συνάδελφοί μας, μας κατηγόρησαν ότι πληρώνουμε πολλά και δεν παίζουμε το παιχνίδι σωστά. [...] Μερικοί σκιτσογράφοι δεν μπορούσαν να δουλέψουν σ’ εμάς, γιατί τους απειλούσαν άμεσα οι εκδότες τους και κινδύνευαν να χάσουν μια σίγουρη δουλειά για να ριχτούν σε περιπέτειες. »
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πέρασαν οι μήνες και τελικά, το 1961, το περιοδικό ( που ονομάστηκε Pilote ) αγοράστηκε από έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο. Τον οίκο Dargaud. Ο εκδότης, με τον Γκοσινί αρχισυντάκτη, είναι διατεθειμένος να πάρει ρίσκα και, παράλληλα με την τρομερή επιτυχία του Αστερίξ ( η πρώτη ιστορία πούλησε 6000 αντίτυπα, η δεύτερη 12000 κοκ ), αρχίζει να συγκεντρώνει το άνθος των Γαλλόφωνων δημιουργών κόμικς. Και τότε έρχεται ο Μάης του 68.
*

( συνεχίζεται )


---
O Γκοσινί από τον Σεμπέ
---

buzz it!

(0) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

This page is powered by Blogger. Isn't yours?